Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 321

ไม่มีใครรู้หรือใส่ใจในสิ่งที่เกิดขึ้นนอกเมืองตาจิน คืนอันแสนสงบสุขนั้นผ่านไปอีกหนึ่งคืน อย่างไรก็ตามในกลุ่มหนานหัว ณ ดินแดนทะเลดวงดาวนั้นไม่ได้สงบเหมือนคนอื่นๆ ที่นั้นเกิดพายุ!

การหายตัวไปของสาวกหลายคนทำให้ผู้ฝึกฝนระดับสูงของกลุ่มหนานหัวได้รับการแจ้งเตือน อย่างไรก็ตามไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างเริ่มเติบโตขึ้นช้าๆ ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของฝ่ายหนานหัวที่นั่นเป็นสถานที่ต้องห้ามที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป

“ไม่พอ .. ยังไม่พอ!” ในความมืดเสียงแหบห้าวดังขึ้น มันเป็นเสียงคำรามที่คล้ายกับเสียงพูดภาษามนุษย์ “ไปหาให้ข้ามาขึ้น แล้วข้าจะให้พลังแก่พวกเจ้า!”

“ส่งคนมาให้ข้าอีก ..”

“ผู้คนจากกลุ่มหนานหัวนั้นเตรียมตัวพร้อม ผู้ฝึกฝนระดับสูงหลายคนได้รับการแจ้งเตือน เราไม่ควรดำเนินการต่อ ..” ข้ายังต้องออกไปเพื่อรับผู้ฝึกฝนผู้ทรงพลังมากกว่าเพื่อท่าน

“ไป .. ข้าจะให้พลังที่ยิ่งใหญ่อย่างที่พวกเขาต้องการ”

…

เมืองครึ่งเป็นสถานที่ที่มีการผสมผสานในทุกๆ สิ่งมากที่สุดในดินแดนทะเลดวงดาว มันรวบรวมผู้คนจากกองกำลังต่างๆ ทุกประเภทในภูมิภาคและที่ร้านต้นกำเนิดคาเฟ่อินเตอร์เน็ตก็เปรียบเหมือนเป็นเมืองครึ่งขนาดย่อ

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีที่ไหนดูมีชีวิตชีวาและเป็นมิตรเท่าสถานที่แห่งนี้

“ท่าน! โค้กหนึ่งขวด!”

“บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและไส้กรอก!”

“ขนมแท่งรสเผ็ดด้วย!”

“…”

เสียงเรียกเหล่านี้เป็นเสียงของผู้คนในเวลาเช้าของทุกวัน ขณะเดียวกัน “เจ้าของร้าน แฮร์รี่พอร์ตเตอร์ที่เขียนบนกระดานดำคืออะไร!?”

ถ้ามันเป็นชื่อเกี่ยวกับกระบี่เทพสังหารผู้คนคงไม่มีคำถามใดเพียงแต่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงวันที่ตอนใหม่จะมา แต่นี่แฮร์รี่พอร์ตเรอ์และศิลาอาถรรย์!?

(ผู้แปล : ผู้แปลอิ้งกล่าวว่า แฮร์รี่พอร์ตเตอร์ในตอนนั้นในบางแห่งของจีนยังเป็นที่ไม่รู้จักมานัก)

ถึงแม้ว่าฟางฉีจะเขียนชื่อแปลกๆ ไว้บนกระดานดำ แต่สิ่งที่สะดุดตามากกว่าในตอนนี้ก็คือการแข่งขันเพื่อครองเมืองทะเลทราย ฟางฉีมองหน้าอันงดงาม ริมฝีปากสีแดงสดของเธอขดเป็นรอยหยักเธอกำลังยิ้มหยอกล้อพร้อมดวงตาที่พรั่งพรูไปด้วยเสน่ห์

สภาพแวดล้อมรอบข้างเงียบลง เหล่าสาวๆจากกลุ่มหนานหัวจ้องมองเธอราวกับโกรธแค้น แต่ไม่กล้าทำอะไรที่ไม่สุภาพ

โมเซียนกระซิบ “นั่นปีศาจสาว ..”

“ทำไมเธอมาที่นี่ทุกวัน น่ารำคาญมาก!”

“ระวัง .. อย่าให้เธอได้ยินเข้าละ!”

“…”

จู่ๆ บรรยากาศก็เงียบและเย็นลง

“เจ้าสามารถเอาชนะพวกเขาได้พลังจากที่พวกเขาออกไปนอกร้าน แต่อย่าทำอะไรเมื่ออยู่ข้างใน” ฟางฉีชี้นิ้วไปที่กระดานดำที่เขียนอธิบายกฎไว้อย่างชัดเจน ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเขาเองได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดคุยกันซึ่งไม่มีทางเลยที่ปีศาจสาวจะไม่ได้ยิน

“ฮะๆ” เธอหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่เคยทำร้ายมนุษย์มาก่อน”

ใบหน้าของฟางฉีกระตุกเล็กน้อยเขาสงสัยว่าเธอไม่เคยทำร้ายมนุษย์อาจเคยฆ่าเฉยๆ ก็ได้

“ช่างมันเถอะ! วันนี้ข้าอารมณ์ดีและไม่อยากจะนึกถึงผู้หญิงเหล่านั้น ข้าจะแกล้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินก็แล้วกัน ว่าแต่เจ้ายังไม่บอกข้าเลยว่าแฮร์รี่พอร์ตเตอร์นั่นคืออะไร? มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร!?”

“เจ้าสามารถรับชมหนังเรื่องนั้นได้เพราะมันเป็นเพียงหนึ่งตอนหนึ่งเรื่องเล่า” ฟางฉีเริ่มอธิบาย “มันเป็นเกี่ยวกับสิ่งประหลาดที่เกิดขึ้นในกลุ่มผู้ฝึกฝนที่มีชื่อเรียกว่าพ่อมด ..”

ขณะเดียวกัน คาเฟ่ที่จิวหัว เจียงเสี่ยวหยูเองก็ได้ให้คำอธิบายสั้นๆ แก่ลูกค้าที่ต้องการทราบเกี่ยวกับหนังเรื่องใหม่ แน่นอนว่าเธอเองก็ได้รับข้อมูลมาจากฟางฉีเช่นกัน

“พ่อมด!?”

ผู้เล่นที่เล่น Diablo ในตาจินอาจจะเข้าใจในสิ่งที่ได้ยิน แต่สำหรับผู้เล่นจากทะเลดวงดาวแล้วนี่ถือเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับพพวกเขา แม้ว่าจะยังไม่มีใครมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ทุกคนล้วนตั้งใจฟังคำอธิบายอย่างมาก ขณะที่รับประทานอาหารเช้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่อยากให้เวลานั้นศูนย์เปล่า

หลายคนที่ได้ยินยังคงตั้งคำถามในใจอย่างสงสัย

“มันดีหรือไม่!?” รวนหนิงเคยได้ยินแว่วๆ ในเจ้ากระบี่ขั้นเทพมาบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไร

“ข้าจะรวมกลุ่มคนเพื่อดูหนัง พวกเจ้าอยากดูมั้ย!?” ฟางฉีส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มใหญ่

หลันโม [ข้าดู]

หลี่เฮารัน [ข้าๆ ข้าสนใจ]

จุนหยางชี [พ่อมดหรือ? ข้าร่วมด้วย!]

ต้วนบุยี่ [ศิษย์น้องจุนหยางชีดูหรอ? งั้นข้าร่วมด้วย!]

เยซงเต๋า [ทำไมพวกเจ้าสนใจเรื่องแปลกๆ กัน!?(เขาถามพร้อมส่งรูปหมาฮัสกี้ทำหน้าสงสัย)]

ซัวเต๋า [ท่านหัวหน้ากลุ่มนั่นรูปหมาของท่านหรือ?]

เยเสี่ยวเย้ [เขาได้มันมาจากข้า]

“…”

อันเชง [อย่าทำเราสับสนสิ!]

จุนหยางชี [เราเพิ่งพบว่าในการศึกษาของเรานั้นต้องอาศัยการดูสิ่งที่คล้ายคลึงกันเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ]

แต่ถึงอย่างนั้นผู้คนอย่างตงชิงลี่และเฉินชิงชิงที่รักเรื่องราวแบบนี้ ซูฉีซินเองก็เช่นกันพวกเธอเข้าร่วมด้วยความตื่นเต้นและเต็มใจ

“…”

ผู้ที่ชื่นชอบหนังแนวกระบี่เทพสังหารหลายคนเองก็ไม่ได้มีท่าทางกระตือรือร้นเท่าไรนัก

“มีคนเยอะมั้ย!?” iวนหนิงอ่านข้อความในกลุ่ม พวกเขาส่วนใหญ่คือคนจากตาจิน เธอรู้เหมือนอยากรู้อยาเห็นไม่น้อย

เธอรู้สึกอยากรู้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ “หรือว่า บางที .. ข้าควรจะดูด้วย”

“ทุกคน!? เอาละข้าจะเริ่มละ” ฟางฉีมองดูผู้คนรอบๆ และเอ่ยเรียก

เมื่อเปรียบเทียบกับคราวก่อนแล้ววันนี้มทีคนแปลกหน้าเพียงไม่กี่คน โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครก่อเรื่อง ในทางตรงกันข้ามหนิงไป่เองรู้สึกประหลาดใจที่เธอกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนไม่ว่าเธอจะไปที่ใด เธอมักถูกมองในทางลบเป็นประจำ

ทางกลับกันซูฉีซินและคนอื่นๆ ที่มายังคิวโซนของฟางฉีเพื่อเล่นคิงออฟไฟเตอร์เอ่ยทักทายเธอด้วยความเป็นมิตรซึ่งนี่เป็นออะไรที่ทำให้เธอประหลาดใจอย่างมาก

“เฮ้! รอด้วย” รวนหนิงเอ่ยเรียกเขา เธอรีบจ่ายเงินและตามเข้ามาในคิวโซนอย่างรวดเร็ว

[รวนหนิงและเพื่อนเข้าร่วมแล้ว]

[ซียื่อ, ซูจิและซูเหยาอยู่ในทีม]

“ข้าจะเริ่มแล้วนะ!”

เมื่อฟางฉีคลิกเริ่ม ฉากหน้าจอเริ่มเปลี่ยนไปทันทีมันทดลงและดูราวกับว่าเป็นเวลากลางคืน

อาคารและถนนดูเหมือนมาจากที่ไหนสักแห่ง มันเป็นเวลาราวๆ เที่ยงคืนแมวตัวหนึ่งนั่งอยู่บนกำแพงสวน มันนั่งเฉยคล้ายรูปปั้น สายตาของมันทอดมองไปยังมุมถนนที่ห่างออกไป ชายคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นตรงเจ้าแมวคล้ายกับว่าเขาโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน หางของเจ้าแมวกระตุกขึ้นทันทีดวงตาของมันหรี่ลงทันที

“แปลกมา ..” ผู้ชมจ้องไปที่ชายแก่ผมและเคราสีเงินเนื่องจากไม่มีใครเห็นเขาที่กำลังปรากฎตัวขึ้น

หายตัว!? เทเลพอร์ต? ดูเหมือนว่าเขาจะมาถึงที่นี่ทันทีทันใด