Breakers (브레이커즈) หยุดลิขิตฟ้า ต่อชะตาช่วยโลก - ตอนที่ 91 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

　ภาพตรงหน้าทำให้อินกองคิดอะไรขึ้นมามากมาย

‘เรือแบบนั้นลอยอยู่บนอากาศได้ไงวะ?’

‘ทำไมจู่ๆซิลวานถึงโผล่มาเนี่ย?’

‘มีวิธีโจมตีตั้งเยอะแยะ คิดยังไงใช้เรือชนวะ?’

　ทว่าคำตอบของข้อสงสัยเหล่านี้ก็ผุดตามมาเช่นกัน

　สำหรับเหล่าเอลฟ์รัตติกาลแล้ว สิ่งนั้นไม่ใช่พาหนะสำหรับเดินทางบนน้ำแต่เป็นยานบิน ยิ่งเมื่ออ้างอิงจากในเกมบทกวีแห่งผู้กล้าด้วยแล้ว ซิลวานที่ตั้งตนเป็นเจ้าเวหาจะเดินทางด้วยยานลำนี้อยู่เสมอ

　ถึงกระนั้นการเห็นจากในเกมกับการเห็นมันเกิดขึ้นจริงช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เรือใบลำนั้นกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าในลักษณะเรือที่แล่นบนผิวน้ำ ต่างไปจากยานบินที่ร่อนบินไปในอากาศ ยิ่งเมื่อผู้สังเกตการณ์เป็นคนจากโลกที่อ้างอิงวิทยาศาสตร์อย่างอินกอง ภาพตรงหน้าทำลายทฤษฎีทั้งหมดอย่างไร้เยื่อใย

　สาเหตุการปรากฏตัวของซิลวานก็ยังคงเป็นที่คลางแคลงเล็กน้อย

　แม้ทั้งสองจะทรงพลังขึ้นมากเมื่ออยู่ด้วยกัน แต่ซิลวานกับเฟลิซีไม่ได้ไปไหนด้วยกันเสมออย่างคริสต์กับเคทลิน ที่จะใช้เป็นเหตุผลได้ก็คือการยึดถือเรื่องสายสัมพันธ์ของเผ่าเอลฟ์รัตติกาล นั่นอาจจะทำให้ซิลวานออกตามหาเฟลิซีที่หายตัวไปนานกว่าปกติ

　ส่วนข้อสุดท้ายอินกองได้แต่คาดเดาว่าเป็นการโจมตีอย่างเร่งรีบเพื่อมาช่วยเหลือ

　ระหว่างที่เขาพยายามหาสาเหตุอื่น ฉากที่เกิดขึ้นก็ทำให้เขาตกตะลึง

　ร่างกายท่อนบนของไจแอนท์ตนนั้นระเบิดออก ระบุอย่างชัดเจนก็คือร่างกายบริเวณที่โดนพุ่งชนระเบิดแตกกระจาย

　สิ่งที่ผิดปกติก็คือร่างกายของไจแอนท์ระเบิดออกก่อนที่เรือของซิลวานจะพุ่งโดนมันเสียอีก

　หรือก็คือเจ้าไจแอนท์หลบการโจมตีนี้ด้วยการแยกตัวของมันเอง

　เรือใบพุ่งทะลุร่างของไจแอนท์ขาวก่อนจะหยุดเพื่อตั้งลำใหม่ ระหว่างนั้นชิ้นส่วนที่แตกกระจายออกของไจแอนท์ก็กลับรวมตัวกันใหม่อีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เว้นเสียแต่เสียงกรีดร้องจากเฟลิซี

“ซิลวาน!”

　กำปั้นของไจแอนท์ฟาดเข้าโจมตีบริเวณใบพัดท้ายเรือ อาจเป็นเพราะร่างของมันยังไม่กลับคืนอย่างสมบูรณ์ทำให้การโจมตีนี้ไม่หนักหน่วงอย่างที่ควรจะเป็น แต่ก็เพียงพอที่จะให้เรือใบเสียหลักพุ่งดิ่งลงพื้น

　ภาพเครื่องบินตกที่อินกองเคยเห็นจากภาพยนตร์ฉายขึ้นมาในหัวของเขา เรือใบตกกระแทกอย่างรุนแรงก่อนจะไถลไปตามพื้นดิน โค้นต้นไม้ที่ขวางทางไปพร้อมกับมัน

　#ต้นฉบับเขียนลงจอดฉุกเฉิน แต่จากบริบทแล้วส่วนตัวคิดว่าเครื่องบินตกเห็นภาพชัดกว่า

　ท่ามกลางเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เฟลิซีร้องขึ้นอีกครั้งดึงสายตาของอินกองกลับมาที่ไจแอนท์ มันกำลังรวบรวมพลังเพื่อยิงโจมตีครั้งที่สี่

　ลางสังหรณ์ของเขาดังเตือนขึ้นมา

　นี่เป็นการโจมตีตัดสิน

เพล้ง!

　ลำแสงสีน้ำเงินพุ่งเข้ามาทำลายม่านพลัง เสียงแตกกระจายของกระจกดังระงมไปทั่ว กลุ่มควันสีม่วงที่ลอยคละคลุ่งอยู่พุ่งเข้ามาราวกับถูกดูด

　ม่านพลังถูกทำลายเผยถึงความเหน็บหนาวยามค่ำคืนและสายตาเย้ยหยันที่มองลงมาของไจแอนท์

บรึ้ม!

　เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ไจแอนท์ขาวแตกกระจายเป็นเสี่ยงแต่มิใช้เพราะมันได้รับการโจมตี ดูเหมือนนี่จะเป็นขีดจำกัดในการรวมตัวของมัน

　ชิ้นส่วนของมันตกลงไปทั่วบริเวณราวยี่สิบชิ้น ก้อนดินโคลนสีขาวทะยอยก่อตัวเป็นรูปร่าง ก่อนจะเรืองแสงขึ้นอีกครั้ง

　ใหญ่บ้างเล็กบ้าง ทั้งขนาดแสงที่เรืองออกมา รวมถึงพลังของแต่ละก้อนต่างกันออกไป

“ผู้พิทักษ์”

　อินกองพูดลอยขึ้น ชิ้นส่วนทั้งหมดคือผู้พิทักษ์ หรือก็คือภูติที่คลุ้มคลั่งที่อมิตาภากล่าวถึง

　ทั้งหมดเรืองแสงสีขาวและมีรูปร่างคล้ายสัตว์ป่า เว้นเสียแต่ตัวที่อยู่ตรงกลาง

　มีเพียงตัวตรงกลางเท่านั้นที่มีรูปร่างคล้ายคลึงสุรผสมกับเอลฟ์ และห่อหุ้มด้วยไอพลังสีน้ำเงินแห่งอาสัญ

　ตัวการที่ใช้ไอพลังสีม่วงควบคุมเหล่าสัตว์อสูรคือมันนั่นเอง

　ภูติที่คลุ้มคลั่งตนนั้นชูมือขึ้น แสงจันทร์สีเขียวเลือนหายไป รูปร่างของป่าก็เปลี่ยนแปลงไป

　เวทมนตร์ลวงตาและคาถาอาคมในป่าทั้งหมดเสื่อมสลายลง

　เหตุผลก็ง่ายดาย เมื่อเป้าหมายของมันอยู่ตรงหน้าแล้ว กลเม็ดยิบย่อยก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป แทนที่จะกระจายพลังออกป้องกันมิให้ศัตรูหนี มันเลือกจะทุ่มพลังทั้งหมดเข้าโจมตีเพื่อยึดแสงสุดท้าย

　แสงสีม่วงเรืองขึ้นจากด้านหลังของภูติที่คลุ้มคลั่งตนนั้น ราวกับกองทัพที่ได้รับสัญญาณบุก

　แม้การโจมตีที่ผ่านมาสองถึงสามวันจะพอมีไอพลังสีม่วงอยู่บ้างตามสัตว์ที่คลุ้มคลั่ง แต่ก็ไม่เข้มชัดเท่าในขณะนี้ มิหนำซ้ำอาการคลุ้มคลั่งที่ผ่านมาหดหาย เหลือเพียงแววตาดั่งทหารที่จงรักภักดีรอรับคำสั่ง

　พลังที่เก็บงำเอาไว้…

　ทั้งหมดก็เพื่อเวลานี้

　อมิตาภาชงักจากการที่ม่านพลังถูกทำลาย อินกองกล้ำกลืนน้ำลายชักมีดดวอฟออกจากฝัก ดึงสายตาจากสหายร่วมรบมาไว้ที่ตัวเขา

“ใต้ร่มเงากษัตริย์!”

　แสงสีขาวแผ่กระจายจากตัวอินกอง ไอพลังสีขาวก่อตัวรวมเป็นผืนธงโบกสะบัดท่ามกลางค่ำคืน อวยชัยให้กับผู้ที่รวมตัวภายใต้ธงนี้

　ใต้ร่มเงากษัตริย์มิใช่ทักษะเสริมพลังทั่วไป ทักษะนี้สามารถดึงดูดให้ศัตรูที่ยำเกรงเข้ามาสวามิภักดิ์ บารมีแห่งพระราชายังมอบขวัญกำลังใจและความฮึกเหิมอันเป็นปัจจัยสำคัญในการรบให้แก่เหล่าทหาร

　ผลจากทักษะช่วยดึงสติของอมิตาภาที่กำลังชะงักและเฟลิซีที่กำลังตื่นตระหนกกลับมา สายตาทั้งสองกลับมาหนักแน่นอีกครั้ง

　เคทลินกำหมัดของนาง ไม่ใช่อินกองเพียงฝ่ายเดียวที่กำลังเตรียมตัว ศัตรูก็เช่นกัน

　พวกภูติที่คลุ้มคลั่งรวมตัวกันอีกครั้ง พวกมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงจนมีร่างกายใหญ่โตเช่นไจแอนท์ขาว เหมือนพวกมันเข้ารวมตัวควบแน่นบีบอัดเข้าด้วยกันเสียมากกว่า

　ฝั่งของเหล่าภูติที่คลุ้มคลั่งปกคลุมด้วยพลังไอพลังสีม่วง จากการเข้ารวมตัวกันทำให้จำนวนพวกมันหลงเหลือเพียงสอง หนึ่งตนปกคลุมด้วยไอพลังสีน้ำเงินเข้ม ส่วนอีกตนมีสีเปลี่ยนไปจนออกเทา

“ลิซ-ซี่!”

　เสียงหนึ่งดังขึ้นจากบริเวณที่ห่างออกไป ไม่ต้องมีคำอธิบายก็บอกได้ว่าเป็นเสียงของซิลวาน

“ซิลวาน!”

　เฟลิซีร้องตะโกนออกมา และนั่นเป็นสัญญาณเปิดศึก ภูติที่คลุ้มคลั่งสีเทาวิ่งไปทางเสียงของซิลวาน ส่วนภูติที่คลุ้มคลั่งสีน้ำเงินก็ส่งสัญญาณให้เหล่าสัตว์ใต้บงการเข้าจู่โจม

　การบุกเข้ามาทำให้เฟลิซีถอยหลังก่อนจะเริ่มร่ายเวทมนตร์ ดาฟเน่อุ้มอมิตาภาขึ้นแล้ววิ่งถอยไปตั้งหลักที่ใจกลางป่าบริเวณที่แสงสุดท้ายฝังราก โดยมีคารัค เซร่า และเดเลียวิ่งประกบคุ้มกัน

　เคทลินและอินกองกระตุ้นลมปราณพร้อมกันอีกครั้งเพื่อเตรียมตัวรับศึก

　เสียงคำรามดังขึ้นจากทิศของซิลวานบ่งบอกว่าการต่อสู้ด้านนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว บรรดาลูกเรือต่างคว้าอาวุธเข้าต่อสู้กับสัตว์อสูรที่บุกเข้ามา

　ภูติที่คลุ้มคลั่งสีน้ำเงินก็เริ่มออกเดิน

　ท่ามกลางเสียงอันอึกทึกของสนามรบ อินกองกลับรู้สึกเงียบสงัด

　เขาหันไปบอกบางอย่างกับเคทลินก่อนนางจะพยักหน้ารับ บ่งบอกว่านางเชื่อใจในการกระทำของอินกอง

　ภูติที่คลุ้มคลั่งตนนั้นยังก้าวเดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน อินกองหันไปพยักหน้าให้กับเคทลินอีกครั้งก่อนทั้งสองจะตั้งกระบวนท่า

　แสงสีน้ำเงินจากภูติที่คลุ้มคลั่งแผ่ปกคลุมทั่วผืนดิน แม้จะสามารถรับรู้ได้ว่าภูติที่คลุ้มคลั่งตรงหน้าเก่งกาจกว่าจีราด เคทลินก็ถีบพื้นพุ่งกระโจนเข้าหามันอย่างไม่ลังเล

　ทว่าแทนที่จะเข้าร่วมสู้กับเคทลิน อินกองกลับหันหลังพุ่งกระโจนเข้าใส่สัตว์ที่กำลังบุกเข้ามา

　เฟลิซีที่เฝ้ามองเพื่อเตรียมสนับสนุนรู้สึกฉงนเล็กน้อย แต่นางก็มิได้พูดอะไรพลางหันไปจดจ้องที่เคทลินแทน นั่นก็เพราะนางเชื่อมั่นในการกระทำของอินกองเช่นกัน

　มีการตะลุมบอนอยู่ทั่วทุกที่ อินกองพยายามเลือกเข้าโจมตีศัตรูทีละหนึ่ง เขาเพ่งโจมตีบริเวณศีรษะหรือคอเพื่อสังหารอย่างรวดเร็วก่อนจะมองหาศัตรูตัวถัดไป

　ในเวลาที่อินกองใช้จัดการศัตรูสามตัว เคทลินได้ต่อสู้ไปแล้วห้ากระบวนท่า หลังจากเรียนรู้เคล็ดไอศวรรย์ราชันสุรกับก่อกำเนิดแก่นบริวารเคทลินก็แข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะต่อกรกับภูติที่คลุ้มคลั่งสีน้ำเงินได้อย่างซึ่งหน้า แทนที่จะโจมตีสวนกลับ แค่เพียงหลบการโจมตีก็ทำได้อย่างเต็มกลืน

　ภูติที่คลุ้มคลั่งสีน้ำเงินรับรู้ถึงการกระทำของอินกองแต่มันเลือกที่จะพุ่งความสนใจไปที่เคทลิน ในเมื่อศัตรูโง่งมถึงขนาดเข้ามาสู้กับมันโดยที่ไร้ทางชนะ ไม่มีเหตุผลอะไรให้มันต้องปฏิเสธข้อได้เปรียบนี้

　พลังแห่งอาสัญพุ่งเข้าโจมตีเคทลินอย่างไร้ความปรานี เคทลินรีบยกแขนของนางเพื่อเข้าปัดป้อง ไอพลังระเบิดเข้าใส่แขนของนางแทนทีจะเป็นศีรษะ เคทลินกระเด็นเซจากแรงปะทะของการระเบิด

　แต่ก็มีการโจมตีเข้าต่อทันที นั่นเพราะมันคาดการณ์ไว้แล้วว่าการโจมตีจะถูกป้องกันไว้ เคทลินกระโดดหลบการโจมตีที่ตามเข้ามาได้อย่างหวุดหวิด แต่แรงระเบิดจากการโจมตีครั้งนี้ก็ทำให้นางกระเด็นเสียหลักยิ่งกว่าเดิม

　เคล็ดไอศวรรย์สัตว์เทพเน้นไปที่การระเบิดพลังออกโจมตีอย่างฉับพลัน ทำให้กระบวนท่าไม่เหมาะแก่การตั้งรับ เคล็ดไอศวรรย์ราชันสุรที่พัฒนามาจากเคล็ดนี้ก็ไม่ต่าง

　การโจมตีอย่างต่อเนื่องของภูติที่คลุ้มคลั่งทำให้กระบวนท่าตั้งรับของเคทลินเผยช่องโหว่ขึ้น หลังจากหมุนตัวหลบการโจมตีครั้งที่เจ็ดได้อย่างเต็มกลืน สีข้างของนางเกิดบาดแผลจากการโจมตีที่แฉลบผ่านไปอย่างกระชั้นชิด

　และนั่นเป็นช่องโหว่ที่ภูติที่คลุ้มคลั่งรอคอย มันรีบโจมตีเข้าต่ออย่างไม่รอช้า

　กำปั้นของภูติที่คลุ้มคลั่งพุ่งเข้าหาท้องของเคทลิน นางรู้ว่าไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้จึงพยายามกระโดดไปตามทิศทางเพื่อลดแรงปะทะ ทว่าทั้งหมดถูกคำนวนคาดการณ์เอาไว้หมดแล้ว มืออีกข้างของภูติที่คลุ้มคลั่งคว้ามาจับไหล่ของเคทลินไว้โดยที่นางไม่ทันตั้งตัว

　เคทลินที่ไร้ทางหนีจึงทำได้เพียงเค้นลมปราณเพื่อรับการโจมตีเท่านั้น นางคำรามเค้นลมปราณออกมาเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะกระเด็นทิ้งไว้เพียงละอองเลือดล่องลอย

　ภูติที่คลุ้มคลั่งรวมพลังไปที่ขาเตรียมเข้าโจมตีปิดฉากเคทลิน แต่บางอย่างดึงความสนใจของมันไว้ อินกองผู้ท่วมไปด้วยเลือดกระโดดเข้ามารับตัวเคทลินพลางซัดบางอย่างจากแขนซ้ายออกมา ไวท์อีเกิ้ลพุ่งโจมตีราวกับลูกดอกที่ถูกยิงจากหน้าไม้

　ภูติที่คลุ้มคลั่งยกแขนทั้งสองขึ้นตั้งท่าเตรียมป้องกันแต่ก็เปล่าประโยชน์ นั่นเพราะเป้าหมายโจมตีของไวท์อีเกิ้ลกลับเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ด้านข้าง

‘เพราะอะไร?’

　ภูติที่คลุ้มคลั่งมองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันช่างดูโง่งมและไร้เหตุผล ตัวเขาสังเกตการต่อสู้ในหลายวันที่ผ่านมาและรู้ว่าคนธรรพ์ตนนั้นคือตัวอันตราย

　ตัวเขาจึงสงสัย ว่าทำไมมันถึงทำอะไรเช่นนี้?

　มันน่าจะรู้ดีว่าไลแคนโทรปหญิงไม่ใช่คู่มือของตัวเขา ทำไมเจ้าคนธรรพ์จึงส่งนางมาสู้?

　ทำไมมันจึงหมกมุ่นกับการเข่นฆ่าสัตว์อสูรที่ปกคลุมด้วยไอพลังสีม่วง?

　เพราะเหตุใดมันจึงเลือกโจมตีสัตว์พวกนั้นแทนทีจะเป็นหัวหน้าอย่างตัวเขาทั้งที่มีโอกาส?

　หรือว่ามันจะเกรงกลัวที่จะเผชิญหน้ากับตัวเขา?

　หรือว่ามันจะเกรงกลัวการแทรกแซง จึงต้องการกำจัดมดปลวกให้หมดก่อนเผชิญหน้ากับตัวเขา?

　เรื่องทั้งหมดอยู่เกินกว่าการคาดเดาของตัวเขาผู้ที่สูญเสียบางอย่างไปในอดีต การที่ตัวเขาไม่สามารถเข้าใจสาเหตุจึงเป็นเรื่องปกติ

　หลังจากที่อินกองรับตัวเคทลินเอาไว้ได้ นางก็ร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวด นางพยายามเปิดปากพูดบางอย่างเพิ่มแต่กลับไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา

　อินกองใช้เวทมนตร์รักษาบาดแผลให้กับเคทลิน และนั่นทำให้เงื่อนไขบางอย่างสำเร็จลุล่วง

　ระหว่างที่เคทลินต่อสู้กับภูติที่คลุ้มคลั่ง อินกองได้กำจัดสัตว์อสูรไปแปดตัว

　อีกหนึ่งถูกกำจัดโดยไวท์อีเกิ้ล

　ในสองวันที่ผ่านมาอินกองได้สังหารสัตว์อสูรไปร่วม 220 ตัว

　และการรักษาเคทลินก็ช่วยให้เขาได้รับค่าประสบการณ์เล็กน้อยที่เขาขาดอยู่

[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

　แสงสีขาวแผ่ออกจากตัวอินกอง ช่วยฟื้นฟูสภาพร่างกายของเขาให้กลับคืนในทันที

　แต่การฟื้นฟูร่างกายจากการเพิ่มระดับเลเวลไม่ใช่จุดประสงค์หลักของอินกอง

　เลเวล 25

　เลเวลที่บ่งบอกบ่งบอกถึงความพิเศษบางอย่าง

　การที่ระดับเลเวลเพิ่มขึ้นจะทำให้ตัวละครแข็งแกร่งขึ้นและปลดเงื่อนไขความสามารถของตัวละคร

　จุดมุ่งหมายของอินกองไม่ใช่อย่างแรก

　ถึงแม้เขาจะไม่มั่นใจ แต่เขาก็คาดหวังกับความสามารถที่ปลดเงื่อนไข

　ทั้งแซเฟียร์และล็อคค์ต่างก็เป็นตัวละครหลัก มีหลายอย่างที่ทั้งสองแตกต่างกัน แต่ก็มีบางอย่างที่ทั้งคู่คล้ายกัน

　สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือทั้งสองได้รับทักษะพิเศษอย่างหนึ่งเมื่อมีระดับเลเวล 25

[คุณได้เรียนรู้ทักษะติดตัว ปลุกพลังแฝง ขั้น1]

　ดาบของแซเฟียร์มีทักษะพิเศษ ‘มังกรพิโรธ’ ดาบวีรชนที่เป็นอาวุธประจำตัวล็อคค์ก็มีทักษะพิเศษ ‘สมรภูมิผู้กล้า’

　อินกองในตอนนี้มีอาวุธวิเศษถึงสองชิ้นอยู่กับตัว

‘นายท่าน!’

　เสียงร้องอันตื่นตระหนกของกรีนวินด์ดังขึ้น นั่นก็เพราะมีแสงหลากสีสาดส่องลงมาที่อินกอง

[พสุธากัมปนาท แห่งทรราชเอนคิดู]
[จากการปลุกพลังแฝง คุณได้เรียนรู้ทักษะ มหาวินาศ]

[โล่ชีวาตม์ แห่งพยานอันเคล]
[จากการปลุกพลังแฝง คุณได้เรียนรู้ทักษะ ขอบเขตสัมบูรณ์]

“ฉัตร”

　เคทลินเรียกด้วยเสียงอันแผ่วเบา อินกองดึงตัวเคทลินเข้ามาพลางกางแขนข้างซ้ายออกไป ไวท์อีเกิ้ลบินกลับมาหาอินกอง ในขณะนั้นภูติที่คลุ้มคลั่งก็เตรียมใช้พลังแบบที่ไจแอนท์ขาวใช้

　ไวท์อี้เกิ้ลกลับมาประดับที่แขนซ้ายของอินกองเรียบร้อย

　ภูติที่คลุ้มคลั่งรู้สึกถึงภยันตรายบางอย่าง มันรีบยิงลำแสงสีน้ำเงินออกมาทันที

　กรีนวินด์รีบร้องเตือนถึงหายนะ อินกองประกาศออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ขอบเขตสัมบูรณ์!”