Childhood Friend of the Zenith สหายวัยเยาว์ของข้าแข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า - ตอนที่ 1 อารัมภบท

ปีศาจแห่งสวรรค์ได้ตายไปแล้วและ 『Orthodox-Demonic War』 ที่ดูเหมือนจะเป็นนิรันดร์ก็จบลงพร้อมกับความตายของพวกเขา

ผู้คนทั่วโลกเฉลิมฉลองการสิ้นสุดของ Demonic Cult ด้วยความตื่นเต้นกับยุคใหม่แห่งสันติภาพที่จะตามมาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่แค่ความรู้สึกโล่งใจและความสงบสุขที่เหลืออยู่หลังสงคราม

ไม่ใช่แค่สองนิกายจาก Ten Sect Alliance ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนอย่างกระตือรือร้นของ Orthodox Faction เท่านั้นที่ถูกเผาเป็นเถ้าธุลี หนึ่งในสี่ตระกูลขุนนางก็ล่มสลายไปพร้อมกัน

ไม่เพียงแต่นักศิลปะการต่อสู้จำนวนมากมายที่ต้องพบกับความตาย แม้แต่ประมุขสวรรค์ก็ยังเสียชีวิตด้วยน้ำมือของอสูรสวรรค์

แม้ว่าสงครามจะจบลงด้วยชัยชนะด้วยการล่มสลายของ Heavenly Demon และการสิ้นสุดของ Demonic Cult ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าการต่อสู้ทำให้เกิดแผลเป็นมากมาย

สูญเสียไปมาก

ไม่สามารถวัดได้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ในอดีต

อย่างไรก็ตาม,

แม้ว่าแผ่นดินจะถูกย้อมด้วยเงาแห่งความมืดมิดด้วยขี้เถ้า ทิ้งไว้แต่ความสิ้นหวัง

สักวันหนึ่ง เมล็ดพันธุ์ที่เรียกว่า ‘ความหวัง’ จะเบ่งบาน ให้กำเนิดวีรบุรุษ ถูกกำหนดให้เอาชนะความยากลำบากและผดุงความยุติธรรม

สำหรับฉัน.

“พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

ผู้หญิงคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ผู้หญิงคนเดียวยืนอยู่ในห้องทรมานในห้องใต้ดินของ Murim Alliance

แม้ว่าเธอจะมีผิวขาวและรูปร่างที่สมส่วน แต่สายตาของผมของเธอดูโทรมเนื่องจากเธอพยายามผูกมันไม่ดีซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ถึงกระนั้นรูปลักษณ์นั้นก็ทำให้เธอดูสูงส่ง..

เธอดูเหมือนสิ่งมีชีวิตที่จะส่องสว่างท่ามกลางโลกที่พังทลาย

ใครจะคิดว่าหญิงงามคนนี้จะเป็นผู้เชือดคออสูรสวรรค์ ผู้ซึ่งคล้ายกับหายนะที่เดินได้

ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มาสายที่มีแนวโน้มมากที่สุด ในที่สุดจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

‘ดาบสวรรค์’ วีซอลอา

ศิษย์สายตรงของจักรพรรดิดาบ ผู้ซึ่งตายด้วยน้ำมือของอสูรสวรรค์ ผู้หญิงที่กลายเป็น ‘สุดยอดใต้ฟ้า’ หลังจากสิ้นสุด 『Orthodox-Demonic War』

ก่อนหน้านี้ อาจเป็นข้อโต้แย้งที่สะดวกว่าเหตุผลที่เธอสามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งดังกล่าวได้เนื่องจากความจริงที่ว่าไม่มี 『ประมุขสวรรค์ทั้งสาม』 ในอาณาจักรการต่อสู้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นวิธีที่เธอสร้างภัยพิบัติทางธรรมชาติและปราบปีศาจหลายร้อยตัวด้วยการฟันดาบของเธอเพียงครั้งเดียว

และในไม่ช้าวิธีที่เธอกำจัด Demonic Cult พร้อมกับ Heavenly Demon หลังจากการต่อสู้อันเข้มข้นเป็นเวลาสามวันสามคืน

ในขณะนั้น ผู้สงสัยของเธอรู้โดยสัญชาตญาณว่าเธอได้รับสมญานามว่า ‘สุดยอด’ ด้วยความแข็งแกร่งของเธอเอง

ผู้หญิงคนนั้นกำลังคุยกับฉันอยู่

“ฉันจะไม่ถามอีก พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

สายตาของฉันพร่ามัวเพราะเลือดที่เกิดจากการทรมานอย่างแสนสาหัส อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงมองเห็นชุดของเธอได้

เสื้อผ้าสีขาวบริสุทธิ์แต่เดิมของเธอตอนนี้ย้อมเป็นสีดำด้วยขี้เถ้า

ดูเหมือนเธอจะต้องการคำตอบจากฉัน แต่นั่นเป็นไปไม่ได้เพราะเส้นเสียงของฉันแหลกสลายไปแล้ว

แน่นอน วีซอลอาก็รู้ว่าทำไมฉันถึงพูดอะไรไม่ออก

อย่างไรก็ตาม เธอคงผิดหวังมาก

“คุณทุกคนควรรู้ใช่ไหม? ปีศาจที่เหลือซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

ฉันรู้.

ไม่ใช่แค่ฉันรู้คำตอบ แต่ฉันก็อยากบอกเธอด้วย

“ถ้าคุณยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีหลงเหลืออยู่…”

เพราะฉันพูดไม่ได้ วีซอลอาจึงอยากให้ฉันตอบเธอด้วยการเขียนหรือวาดรูป

โซ่ตรวนของฉันคลายออกราวกับจะพิสูจน์จุดนั้น

แน่นอน มันไม่อันตรายเลยสำหรับเธอที่จะปลดปล่อยพันธนาการของคนบาปที่เลวทรามคนหนึ่ง

ข้าจะไม่มีวันมีโอกาสต่อสู้กับผู้ที่สามารถสังหารอสูรสวรรค์ได้ การมีอยู่ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกมองว่าเป็นพระเจ้า

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันจะเต็มใจช่วยเธอ แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้

โซ่ตรวนที่แท้จริงที่พันธนาการข้าพเจ้าไว้นั้นไม่เหมือนกับพันธนาการที่ถูกปลด

ไม่ว่าวีซอลอาจะทำอะไร สิ่งเดียวที่ฉันทำได้คือจ้องมองพื้นอย่างเงียบๆ

-ตุ้บ

วีซอลอาทุบฉันแรงแค่ไหนถึงสร้างเสียงแบบนั้นได้!?

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหากคุณยังต้องการมีชีวิตอยู่ ถ้าคุณบอกสิ่งที่ฉันจำเป็นต้องรู้ แม้ว่าคนทั้งโลกจะพยายามฆ่าคุณ ฉันก็จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคุณ”

นี่คือผู้หญิงที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘สุดยอด’ หลังสงคราม

“งั้นผมขอตัวนะครับ….”

เมื่อรู้ทั้งหมดนี้แล้ว ฉันรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังของเธออย่างชัดเจนเมื่อเธอเริ่มวิงวอนอย่างจริงจังต่อฉันผู้เป็นศัตรูของเธอ

เป็นเพราะความเกลียดชังของเธอที่มีต่อปีศาจที่หลบหนี? หรือเพื่อแก้แค้น?

ไม่ เธอกำลังมองหาสิ่งที่สำคัญกว่ามาก

‘ต้องเป็นเพราะดาบอุกกาบาตแน่ๆ’

ไม่ว่าคุณจะถามใคร พวกเขาก็รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่าง จางซอนยอน และ วีซอลอา ใน ‘Meteor Sword’ อย่างแน่นอน

เขาเป็นนักดาบที่มีแนวโน้มและเป็นวีรบุรุษ ผู้นำกลุ่ม Murim Alliance และหมั้นหมายกับ Wi Seol-Ah

มีข่าวลือว่าปีศาจได้ลักพาตัวจางซอนยอน

อาจเป็นเพราะเหตุนั้น

ใครจะคิดว่าผู้หญิงที่แข็งแกร่งกว่าใคร ๆ จะกระสับกระส่ายเพราะผู้ชายคนเดียว

“ตอบเร็วเข้า! พวกเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาสิ้นหวังของเธอที่จ้องมองมาที่ฉัน

สถานการณ์เหล่านี้รู้สึกตลกขบขัน

เราไม่เคยตั้งใจจะมีความสัมพันธ์ที่เหินห่างเช่นนี้

ไม่มีรายการสิ้นสุดสำหรับสาเหตุหรือจุดที่ผิดพลาด ฉันไม่เคยใส่ใจที่จะจำเพราะมันเป็นเพียงกรรมและผลของการกระทำของฉันเอง

ฉันเกลียดตัวเองที่ไม่มีนัยสำคัญของฉัน

ดังนั้น ฉันจึงขายวิญญาณของฉันให้กับ Heavenly Demon และกลายเป็นคนทรยศที่แทงข้างหลังผู้คนนับไม่ถ้วน

ในทางกลับกัน เธอกลายเป็นฮีโร่ที่ช่วยทุกคนและกุมหัวใจของพวกเขาไว้

เมื่อเห็นฉันไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ในที่สุด วีซอลอาก็ยอมแพ้และเหวี่ยงฉันออกไป

ร่างของฉันกระแทกกับหินแหลมคมที่ฝังอยู่ในกำแพง แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย

ร่างกายของฉันแหลกสลายไปหมดแล้ว

“ถ้าฉันรู้ว่าคุณจะน่ากลัวแค่ไหนเมื่อเราพบกันครั้งแรก ฉันคงฆ่าคุณทันทีที่ฉันเห็นคุณ”

ความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน

หูของฉันสามารถรับเสียงกระซิบของเธอได้อย่างชัดเจน

วินาทีแรกที่ฉันเห็นเธอ

เธอเป็นอย่างไรในตอนนั้น?

เธอคงแตกต่างไปจากที่เธอเป็นในตอนนี้อย่างสิ้นเชิง

หรือบางทีฉันก็ไม่สนใจพอที่จะจดจำอดีต

ยังไงฉันก็สงสัยว่าเวลาเหล่านั้นไม่มีความหมายกับเธออีกแล้ว..

สำหรับฉัน ความทรงจำเหล่านั้นเป็นหนึ่งในความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน

ความทรงจำที่ฝังลึกภายใต้ความเสียใจมากมาย ความทรงจำที่ตอนนี้กลายเป็นฝุ่นใต้น้ำหนัก

แต่ทำไมฉันถึงเลือกที่จะฝังมันลึกขนาดนั้น?

-กรี๊ดดด

ก่อนที่วีซอลอากำลังจะปิดประตูห้องทรมานและออกไป เธอหยุดเมื่อเห็นฉันเริ่มเคลื่อนไหว

กระดูกที่ร้าวอย่างรุนแรงของฉันส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดในขณะที่ฉันบังคับศีรษะให้หันไปทางเธอ..

ดวงตาที่สดใสของวีซอลอาสั่นไหวด้วยความคาดหวังเมื่อเห็นฉันเริ่มเคลื่อนไหว

ใช้เลือดของตัวเองเป็นหมึก ฉันเริ่มเขียนบนพื้นหินอย่างกระสับกระส่าย

ทุกครั้งที่ฉันเขียนเสร็จ เลือดก็เริ่มไหลลงมาที่ริมฝีปากของฉัน

เห็นได้ชัดว่าฉันอยู่ภายใต้คำสาปแบบไหน

ถ้าฉันบังคับตัวเองให้เปิดเผยสิ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อเจ้านายของฉัน หัวใจของฉันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ โดยอัตโนมัติ และฆ่าฉันในผลที่ตามมา

‘อย่าหักหลังปีศาจ’

มันเป็นเพียงสี่คำ แต่ทั้งชีวิตของฉันผูกพันกับคำสาบานนี้

ฉันได้เห็นผลกระทบของคนที่ทรยศต่อคำสาบานนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว..

ไม่ว่าคุณจะเป็นใครหรือแข็งแกร่งแค่ไหน ทุกสิ่งก็ไร้ประโยชน์ต่อหน้าคำสาปของปีศาจสวรรค์ เจ้าจะต้องตายเหมือนนักสู้ระดับสามต่อหน้าอสูรสวรรค์

ฉันหวังว่าการตายของอสูรสวรรค์จะรักษาคำสาปนี้ได้ แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ฉันสงสัยว่าทำไม?

แม้ว่าคำสาปได้เปิดใช้ไปแล้ว แต่เป็นเพราะความตั้งใจของฉันที่หัวใจของฉันคงอยู่ได้นานขนาดนั้น หรือสวรรค์ให้โอกาสครั้งสุดท้ายแก่ฉันในการไถ่ถอนตัวเอง?

แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยังพบจุดจบของฉันที่นี่

“ฮะ? เกิดอะไรขึ้น….”

ดูเหมือนว่าวีซอลอาที่เริ่มเข้ามาหาฉันอย่างเร่งรีบ พยายามจะบอกฉันบางอย่าง แต่ฉันกลับไม่ได้ยินเสียงของเธออย่างถูกต้อง..

ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอต่อไป

เธออาจต้องการให้ฉันทำสิ่งนี้ด้วย เพราะเห็นว่าเธอไม่เคยพยายามหยุดฉันเลย

ถ้าฉันบอกใครว่าฉันไม่เคยถูกบังคับให้ทำ พวกเขาจะเชื่อฉันไหม?

ไม่แน่นอน

มีข้อแก้ตัวมากมายที่ฉันสามารถใช้กับการกระทำของฉันได้ แต่ที่นี่ไม่มีใครเชื่อพวกเขา

ในขณะที่เมินเฉยต่อหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ของฉัน ฉันพยายามอย่างหนักที่จะเขียนจดหมายแม้แต่ฉบับเดียว

ทุกครั้งที่หัวใจของฉันเต้น เลือดก็ไหลลงมาที่ริมฝีปากของฉัน

จากหางตาของฉัน ฉันเห็นวีซอลอายื่นมือมาหาฉันราวกับว่าเธอรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับฉัน

ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรมาหยุดฉันได้..

ฉันควรจะรีบเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายให้เสร็จ

ราวกับว่าหัวใจของฉันกำลังรอให้ฉันทำเสร็จ ในที่สุดมันก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

บนพื้น ฉันได้เขียนรายละเอียดเกี่ยวกับจุดซ่อนตัวในปัจจุบันของปีศาจที่เหลืออยู่

ตอนที่ฉันกำลังจะล้มลงกับพื้น จู่ๆ วีซอลอาก็เข้ามากอดร่างที่แหลกเหลวของฉัน

ฉันเดาว่าเธอคงกลัวว่ารอยขีดเขียนบนพื้นจะพังถ้าฉันล้มทับมัน

ฉันเห็นสีหน้าตกใจของ Wi Seol-Ah อย่างคลุมเครือที่ด้านหลังของสติที่เลือนรางของฉัน อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถลงทะเบียนใบหน้านั้นได้อย่างถูกต้องเนื่องจากร่างกายที่กำลังจะตายของฉันกลายเป็นเย็นชาในไม่ช้า… ทำให้การมองเห็นของฉันกลายเป็นสีดำในที่สุด

ทั้งที่คิดว่าชีวิตมันจบลงแล้ว…

“ต้องการมันฝรั่งไหม”

“ฮะ?”

มันควรจะเป็นอย่างนั้น

นี่คือทีเซอร์ของหนึ่งในโปรเจกต์ในอนาคตของเรา ซึ่งเราจะปล่อยออกมาในเร็วๆ นี้ มันรวมองค์ประกอบกระแสหลักยอดนิยมต่างๆ เช่น Regression Hunter Murim และได้รับเสียงชื่นชมอย่างมาก จริงๆแล้วมันค่อนข้างสนุกในการอ่าน