Complete Martial Arts Attributes – คุณสมบัติแห่งนักสู้ - ตอนที่ 125 ทําไมคุณถึงใส่ร้ายฉัน!

เมื่อพูดถึงยูเอสบีที่พระเจ้าแห่งปืนมอบให้เขา จู่ๆหวังเต็งก็จาแผนที่ที่อ่านไม่ออก ที่เขาได้รับมาได้

อืม…ตอนนี้เขาจะเรียกมันว่าแผนที่ก็ได้

หวังเต็งรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา เขาเปิดเน็ตและเริ่มค้นหาสถานที่ที่ใกล้เคียงกันในแผนที่

อย่างไรก็ตาม…

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็ยังไม่พบสถานที่ที่ตรงกับแผนที่ ความพยายามของเขาทั้งหมดไร้ประโยชน์

บ้าจริง ฉันโดนเขาหลอกอีกแล้วหรอ?

หม… ทําไมฉันถึงใช้คําว่า อีกแล้ว?

หวังเต็งส่ายหัว

ลืมมันไปเถอะ ทําไมฉันถึงได้ไปโต้เถียงกับผู้ป่วยจิตเวชกันนะ?

“ฉันสงสัยจริงๆว่าฉันจะสามารถหารายได้จากการเดินทางไปยังทวีปซินหวี่ได้เท่าไร?” หวังเต็งครุ่นคิดอยู่เงียบๆ

เนื่องจากการระเบิดของปืนใหญ่เทพอัคคี โล่ของเขาจึงพังและชุดรบของเขาก็ถูกทําลาย ซึ่งมันก็ทําให้เขาไม่สามารถใช้พวกมันได้อีก

สิ่งเหล่านั้นทําให้เขาต้องเสียเงินไปหลายล้าน และเขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขามันเจ็บแปลบ

อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงก็พิสูจน์ให้เห็นว่าโล่และชุดรบนั้นสามารถใช้เพื่อรักษาชีวิตของเขาในช่วงเวลาวิกฤติได้

ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องซื้อมันอีกครั้ง

ฉันไม่คิดว่าฉันมีเงินเพียงพอในตอนนี้ เอาไว้มาซื้อกันหลังจากที่หัวหน้าขายของที่ได้มาจากการต่อสู้ได้ดีกว่า

หวังเต็งนับเงินที่เหลือของเขา เฉาก๊งเป่าเอ่อได้ให้เงินเขามา 10 ล้านเป็นค่าตอบแทน และเขาก็ได้รับ 3 ล้านจากการขายซากซาลาแมนเดอร์ภูเขาไฟ

แม้มันจะดูเหมือนเยอะ แต่หวังเต็งก็อยากซื้ออะไรที่ดีกว่านี้

การรักษาชีวิตนั้นสําคัญที่สุด!

นอกจากนี้มันก็ยังมีสว่านดาวตกอีกด้วย เขาจะต้องหลอมมันให้ได้โดยเร็วที่สุด สว่านดาวตกนั้นเป็นไพ่ตายที่ไม่เหมือนใคร และพลังในการต่อสู้ของเขาก็จะลดลงอย่างมากหากเขาไม่มีอาวุธที่เหมาะสมกับศักยภาพของเขา

หวังเต็งติดต่อมาสเตอร์ลูในทันที: คุณอยู่ที่นั่นไหม

มาสเตอร์ล: ครับที่รัก ฉันได้ตรวจสอบพิมพ์เขียวของสว่านดาวตกเรียบร้อยแล้ว

ประโยคนี้ตามด้วยหน้ายิ้มที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

หวังเต็งถามว่า: คุณทําได้แล้วหรอ?

มาสเตอร์ล: ไม่!

หวังเต็งรู้สึกว่าเส้นเลือดที่หน้าผากของเขาเริ่มปูดออกมา “งั้นจะหัวเราะท่าไม ในเมื่อทําไม่ได้”

มาสเตอร์ล: แต่ฉันได้เอามันไปให้พี่ชายดแล้ว เขาบอกว่างานนี้ง่ายมากสําหรับเขา (*AVA*)

มันตามมาด้วยอิโมติคอน ได้โปรดสรรเสริญฉัน

หวังเต็ง: วันหลังช่วยพูดให้จบได้ไหม?

มาสเตอร์ลู: เข้าใจแล้วที่รัก p(>w< *) หวังเต็งรู้สึกหมดหนทาง หวังเต็ง: ฉันจะส่งวัสดุให้คุณได้อย่างไร? มาสเตอร์ล: วัสดเหล่านี้หายากจริงๆ มันเป็นการดีกว่าที่จะมอบพวกมันเป็นการส่วนตัว หวังเต็งเลิกคิ้วขึ้น จะได้เจอหน้ากันหรอ? หวังเต็งไม่เคยคาดคิดมาก่อน ในฐานะหุ้นส่วนอย่างเป็นทางการของสถาบันสอนศิลปะการตอสู้จีซิน มาสเตอร์ลูนั้นก็เป็นบุคคลที่สามารถไว้วางใจได้ หวังเต็ง: ฉันจะไปหาคุณได้อย่างไร? มาสเตอร์ลู: ไม่จําเป็นต้องมองหาฉัน จงมองหาพี่ชายคนโตของฉัน เขากําลัง ช่วยใครบางคนสร้างอาวุธของเขาอยู่ในตงไห่อยู่ เอาล่ะ ฉันจะส่งที่อยู่และหมายเลข โทรศัพท์ของเขาไปให้คุณ คุณสามารถติดต่อเขาได้โดยตรงเลยที่รัก หวังเต็ง: ได้เลย อีกฝ่ายส่งหมายเลขโทรศัพท์ให้เขา หวังเต็งกดหมายเลขและนัดพบบุคคลคนนั้นในบ่ายพรุ่งนี้ วันรุ่งขึ้น เวลา 9.00 น. หวังเต็งมาถึงสถาบันสอศิลปะการต่อสู้จีซิน แลรวมกลุ่มกับหลินซานและเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆของเขา “มาสักที!” หลินซานเดินเข้ามา “เราจะไปที่ชั้นสาม โซนธุรกรรมวัสดุสัตว์อสูรดาราอยู่ที่นั่น” หวังเต็งพยักหน้า เมื่อทีมมาถึงชั้นสาม พวกเขาก็เดินผ่านทางเดินและหยุดที่หน้า ประตูห้องซื้อขาย! นี่คือคาสามค่าที่เขียนไว้ที่ประตู พวกเขาเข้ามาในห้อง มันกว้างขวางมาก พนักงานมากกว่าสิบคนกําลังจัดการวัสดุสัตว์อสูรดาราทุกชนิดบนพื้นว่างเปล่าทางด้านขวา พวกเขาดูยุ่งมาก หันหน้าไปทางประตูโดยตรงก็เป็นโต๊ะแถวหนึ่ง มันมีคนนั่งอยู่หลังโต๊ะ มันมีกลุ่มนักสู้กลุ่มเล็กๆสองทีมกําลังขายส่วนผสมของพวกเขาอยู่ และพวกเขาก็กําลังเจรจากับพนักงานที่อยู่เบื้องหลังโต๊ะ “รอสักครู่” หลินซานกล่าว หวังเต็งและเพื่อนร่วมทีมของเขาพยักหน้า หลังจากนั้นไม่นาน หนึ่งในสองทีมก็เสร็จสิ้นการทําธุรกรรมและหันหลังกลับ พวกเขามีสีหน้าพึงพอใจขณะเตรียมจะจากไป “อ้ะ? หลินซาน ฉันได้ยินมาว่านายกําลังจัดการมือใหม่อยู่ ทําไมนายถึงกลับมา เร็วจัง” หัวหน้าทีมเป็นชายวัยกลางคน เขาตกตะลึงเมื่อเห็นหลินซาน “มันมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นน่ะ ดังนั้นเราเลยต้องกลับมาก่อน” หลินซานตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ทําไมกัน? มือใหม่ไม่เชื่อฟังหรอ?” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว “ฉันได้ยินมาว่าเด็กให่นายเป็นปราชญ์ชั้นยอดแห่งการสอบศิลปะการต่อสู้ปีนี้ใช่ไหม? ฉันจะบอกให้นะ คนแบบนี้น่ะรับมือยากมาก และหากปล่อยให้เขาอยู่ในทีมนายต่อไป ทีมของนายก็อาจจะแย่ลงก็ได้” หวังเต็ง: … เขาถูกตําหนิโดยไม่มีเหตุผล! หวังเต็งรู้สึกผิดมาก เขามองไปที่ชายคนนั้นด้วยความขมขื่นที่ซ่อนอยู่ แกหาเรื่องฉันหรอ! “เฒ่าเฉา คุณคิดผิดในครั้งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะมือใหม่คนนี้ เราก็คงจะไม่สามารถกลับมาแบบเป็นๆได้” หลินซานดึงหวังเต็งไปด้านหน้าและพูดต่อว่า “นี่คือปราชญ์ชั้นยอดแห่งการสอบศิลปะการต่อสู้ นักสู้ระดับทหาร 1 ดาว เขาไม่เหมือนมือใหม่คนอื่นๆที่เป็นตัวถ่วง ทักษะของเขาเป็นของจริง และแน่นอน สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือ… เขาร้ายกาจจริงๆ!” —| ตอนแรกหวังเต็งก็มีความสุขดี แต่ในตอนท้าย มันก็ดูแหม่งๆ ร้ายกาจจริงๆ!? เชี่ย ฉันไปทําอะไรร้ายกาจกัน? ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาและติดดิน ฉันทํางานหนักแต่นายกลับมาบอกว่าฉันมันร้ายกาจ!? ไม่ต้องพูดแล้ว จึงไม่ใช่พี่น้องกัน! และถึงก็ไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว! ชายวัยกลางคนคนนั้นมองไปที่หวังเต็งด้วยความประหลาดใจ เพื่อนร่วมทีมของเขาเองก็มองไปที่หวังเต็งอย่างสงสัย “เขาร้ายกาจอย่างที่นายพูดจริงๆหรอ?” ” แน่นอน.” หลินซานพยักหน้าอย่างจริงจัง …มุมปากของหวังเต็งกระตุก เขาเกือบจะระเบิดอารมณ์ออกมา อะไร! จะเอางี้ใช่ไหม? “เจ้าหนู นี่เป็นครั้งแรกที่หลินซานยกย่องคนอื่นแบบนี้” ชายวัยกลางคนยกนิ้วโป้ง “ว่าแต่นายไปเจออะไรมากัน” “อย่าพูดถึงมันเลย เราได้พบกับสัตว์อสูรดาราระดับ 4 ดาว” ชายวัยกลางคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “นายนี่มันโชคร้ายจริงๆ” “ฉันได้ยินประโยคนี้มาไม่ต่ํากว่าห้าครั้งแล้วหลังจากที่ฉันกลับมา ในฐานะนักสู้ มันก็ไม่มีอะไรที่โชคร้าย นี่คือเส้นทางที่เราเลือก” หลินซานกล่าว “ฉันต้องไปขายวัสดุของฉันแล้ว ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะ” “ดูเหมือนว่าผลกาไรของนายจะไม่เลวน ขอฉันไปดูพวกมันด้วยได้ไหม?” ชายวัยกลางคนยิ้มและพูด “หึๆ เราประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ เราจะไม่ได้กําไรกลับมาได้ยังไงกัน” หลินซานมาถึงหน้าโต๊ะซื้อขายและเทวัสดุทั้งหมดออก “ว้าว นี่คือเขาของสัตว์อสูรดารา และมันก็มีแกนดาราด้วย!” ชายวัยกลางคนอุทานออกมา เจ้าหน้าที่ธุรกรรมเองก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเช่นกัน จากนั้นเขาก็ถามว่า “คุณจะขายทุกอย่างเลยหรือไม่?” “ถูกต้อง, รบกวนด้วย” พนักงานพยักหน้าและเริ่มการตรวจสอบ ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้ตรวจสอบสินค้าและกําหนดราคาพวกมัน “ กรงเล็บ 7 ล้าน เขา 12 ล้าน แกนดารา 50 ล้าน “กรงเล็บของหมาป่าวายุ 6 ล้าน” “เขียวของหมูเกราะดิน 1 ล้าน เกราะของมันก็ 2 ล้าน และแกนดาราของมันอีก 11 ล้าน” “คุณมีข้อโต้แย้งใดๆเกี่ยวกับราคานี้หรือไม่?” พนักงานถามหลังจากให้การประมาณการของเขาแล้ว “ราคาแกนดาราของเติ้งหลงเขาเดียวมันต่ําเกินไป นั่นเป็นสัตว์อสูรดาราระดับ 3 ดาวเลยนะ มันควรราคาอย่างน้อย 70 ล้านสิ” หลินซานส่ายหัว “50 ล้านนั้นก็สูงมากแล้ว ที่ฉันห้ขนาดนี้เพราะมันเป็นแกรนดาราของสัตว์อสูรดาราระดับ 3 ดาวนี่แหละ ถ้าคุณไปขายข้างนอก คุณก็อาจจะไม่ได้ราคานี้” พนักงานตอบ “ไม่มีทาง ทีมของเราประสบกับความสูญเสียมากมายเพื่อที่จะฆ่าเติ้งหลงเขา เดียว” หลินซานส่ายหัวอย่างต่อเนื่อง “เอาแบบนี้เป็นไง? เนื่องจากเราทุกคนเป็นสมาชิกของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จัซิน งั้นฉันจะให้เงินคุณ 60 ล้าน” พนักงานลังเลก่อนตอบ “สูงขึ้นอีกนิดได้ไหม!” “นี่เป็นระดับสูงสุดที่ฉันสามารถให้ได้แล้ว!” หลินซานแลกเปลี่ยนสายตากับเพื่อนร่วมทีมของเขา พวกเขาดูราวกับว่าพวกเขากําลังสูญเสียเป็นพันล้าน เขากัดฟันและพยักหน้า “เห้อ เอาล่ะ ฉันจะเอาราคานี้ก็ได้พนักงานธุรกรรมอย่างคุณก็เหมือนแวมไพร์ 60 ล้านไม่ใช่ขีดจํากัดของคุณสักหน่อย” “พี่ชาย ถ้าคุณอยากกินเนื้อ คุณก็ต้องเก็บซุปไว้เผื่อเราด้วย” พนักงานตอบด้วยรอยยิ้มผืนๆ หลินซ่านพ่นลมหายใจออก หลังจากเสร็จสิ้นการทําธุรกรรม ทุกคนก็เดินออกจากห้องและเริ่มแบ่งกําไร “ใช่แล้ว ฉันน่าจะได้ 30% หลิวหยาน,หยางเฟย,หยานจนหมิงและหยานจินเยว่จะได้รับ 15% ในขณะที่หวังเต็งได้รับ 10% อย่างไรก็ตาม เนื่องจากหยางเฟยนั้นประสบอุบัติเหตุ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะให้เขาให้เพิ่มอีก 10% ในครั้งนี้ และฉันจะให้อีก 5% กับหวังเต็งเพื่อขอบคุณเขาที่ช่วยชีวิตเราโดยทั้งหมดนี่จะหักจากส่วนของฉัน” หลินซานกล่าว “หัวหน้า คุณทําอย่างนั้นได้ยังไง? คุณไม่สามารถแบกรับทุกอย่างได้ด้วยตัวคนเดียวนะ” หลินซานกล่าว “ถูกต้อง ทําไมเราไม่รีเซ็ตอัตราส่วนการกระจายทั้งหมดใหม่ล่ะ? หยางเฟยได้รับ 40% หวังเต็งได้รับ 20% และเราทุกคนได้รับ 10%” หยานจนหมิงกล่าว “ฉันไม่ต้องการอะไรมาก” หวังเต็งรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่ได้รับส่วนแบ่งที่สงเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้รับแหวนมิติและปืนใหญ่เทพอัคคีมาแล้ว “หยางเฟยสามารถได้รับ 50% ฉันจะเอาแค่ 10% เหมือนๆกัยพวกคุณพอ ท้ายที่สุดแล้วฉันก็ได้กําไรมามากมายแล้ว” “โอเค เลิกทะเลาะกันได้แล้ว เราจะทําตามเปอร์เซ็นต์นี้” หลินซานได้พูดครั้งสุดท้าย หลิวหยานและสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ไม่มีอะไรจะพูดเพิ่มเติมแล้ว เมื่อหวังเต็งเลือกที่จะมอบ 10% ให้กับหยางเฟยที่บาดเจ็บ ความประทับใจของพวกเขาที่มีต่อหวังเต็งก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง พวกเขาปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับเพื่อนร่วมทีมมากขึ้น “ฉันไปตรวจสอบมาแล้วเมื่อคืนวาน มันจะมีการประมูลกันในอีกสามวัน มันจะเป็นการประมูลครั้งใหญ่ที่จัดขึ้นโดยบางเต่อ หนึ่งในสิบอันดับแรกของบ้านประมูลระหว่างประเทศ” “บุคคลสําคัญหลายคนจะเข้าร่วมการประมูลนี้ ในความเป็นจริง เราก็โชคดีมากในครั้งนี้ เราน่าจะได้ราคาดีแน่นอนในครั้งนี้” หลินซานยิ้มในขณะที่เขาพูด “บ้านประมูลบางเต่อ? การประมูลครั้งยิ่งใหญ่! มันเป็นโอกาสหายากที่จะเกิดขึ้นในทุกๆสองถึงสามปีเท่านั้น” หยานจนหมิงกล่าวด้วยความประหลาดใจ “นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าเราโชคดียังไงล่ะ” หลินซานตอบ “จะมีคนสําคัญมากมายมาร่วมงาน อย่างงั้นแล้วเราจะตกเป็นเป้าหรือเปล่า?” หวังเต็งขมวดคิ้วและถาม “นายไม่ต้องกังวลไปเกี่ยวกับเรื่องนั้น ตัวตนของเจ้าของสินค้าประมูลจะถูกเก็บเป็นความลับ พวกเขาไม่เคยสูญเสียความน่าเชื่อถือหลังจากผ่านไปหลายปี หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาก็คงจะไม่สามารถเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของบ้านประมูลได้” หลินซานตอบ “นั่นเป็นความจริง แม้แต่ผู้ประมูลบางคนที่ไม่ต้องการแสดงใบหน้าก็สามารถซ่อนตัวตนได้เช่นกัน ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีใครถูกเปิดเผยตัวตน” หลิวหยานเห็นด้วย “นอกจากนี้ กระดูกดาราก็อาจดูเหมือนไม่มีค่าสําหรับเรา แต่สําหรับคนร่ํารวยและคนสําคัญเหล่านี้ มันก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของความมั่งคั่งของพวกเขา” หยานจุนหมิงกล่าว “ถูกต้อง โลกของคนรวยนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราจะสามารถจินตนาการได้” หลิวหยานครวญ …หวังเต็งเองก็รู้สึกว่าเขาอาจจะเป็นเด็กยากจนในหมู่คนพวกนั้นเช่นกัน ลูกเศรษฐีที่ร่ํารวยอะไรกัน? เขาจะไม่นําตัวตนนี้ออกมาอีกแล้ว! มันน่าอายเกินไป! “ฉันตัดสินใจแล้ว นํากระดูกดาราไปไว้ที่นั่นในตอนนี้และลงนามในข้อตกลงเลย หลังจากนั้นเราก็แค่รอการประมูลเริ่มขึ้น” หลินซานกล่าว ด้วยเหตุนี้เอง ทีมจึงได้เดินทางไปประมูลบ้านบางเต่อ เมื่อผู้จัดการร้านประมูลได้ยินว่ามีใครบางคนมาพร้อมกับกระดูกดารา เขาก็รีบออกไปต้อนรับพวกเขา เขาพาทุกคนไปที่ห้องประชุมและรินชาให้ เขาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ทุกคน พวกคุณกําลังวางแผนที่จะขายกระดูกดาราใช่ไหม?” หลินซานไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงเอากระดูกดาราออกมา “เร็วเข้า ไปเรียกผู้เฒ่าซูมา” ดวงตาของผู้จัดการเป็นประกาย เขาสั่งพนักงานที่อยู่ข้างๆ หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้องประชุม “กระดูกดาราอยู่ที่ไหน? เร็วเข้า เอามาให้ฉันดู” ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทีมก็เดินออกไปด้วยอารมณ์ร่าเริง กระดูกดาราของพวกเขาจะเป็นสินค้าชิ้นสุดท้ายชิ้นที่เจ็ดที่จะประมูล แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าบ้านประมูลนั้นให้ความสําคัญกับสินค้ามากเพียงใด พวกเขาจะต้องได้รับราคาที่ดีสําหรับมันอย่างแน่นอน