Crazy Leveling System - ตอนที่ 301

CLS ตอนที่ 301: ไข่มุกเทียนเหลย!

พลังของอาคมสายฟ้านับว่าดีจริงๆ แต่สำหรับอี้เทียนหยุนที่มีพลังป้องกันที่ท้าทายสวรรค์แล้ว ผลลัพธ์ของมันกลับส่งผลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แทบจะไม่ได้ผลเลยด้วยซ้ำ

เหลยหยุนที่ถูกชกกระเด็นไปรีบลุกขึ้นพร้อมกับเอามือกุมหน้าอกเอาไว้ ภายใต้หมัดนี้ของอี้เทียนหยุน ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก และที่สำคัญก็คือพลังของเขากลับไม่ส่งผลอะไรต่ออี้เทียนหยุนเลยแม้แต่น้อย ด้วยพลังที่ท้าทายสวรรค์ ทำให้เขารู้สึกเหมือนหมดเรี่ยวแรง

“ข้ายังไม่ทันพูดถึงว่าถ้ายอมจำนนแต่โดยดีก็จะไม่ต้องต่อสู้ แต่ในเมื่อเจ้าต่อต้าน งั้นข้าก็จะสนองให้เจ้าเอง” อี้เทียนหยุนก้าวออกไปทีละก้าว ก่อนหน้านี้เขาคิดจะลอบโจมตีเหลยหยุนโดยการใช้เทเลพอร์ท แต่เมื่อคิดว่ามีคนที่นี่หลายคนกำลังดูอยู่ เขาก็ยอมแพ้ที่จะใช้มัน

“ไม่มีทางที่ข้าจะแพ้!”

เหลยหยุนพยายามขับไล่ความกลัวที่กดทับตัวเองออกไป ร้องคำรามด้วยความโกรธ อาคมสายฟ้าที่อยู่บนร่างถูกปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง จนทั่วทั้งร่างของเขาอาบไว้ด้วยสายฟ้าแน่นขนัด กระทั่งมีสายฟ้าบางเส้นหลุดออกมาจากร่างของเขา ฟาดเข้าที่พื้น หรือกระทั่งต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนที่จะลุกไหม้จนเหลือแต่ตอตะโก

ด้วยอาคมสายฟ้าที่ระเบิดออกมา ทำให้พลังรบของเขาเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แต่สำหรับอี้เทียนหยุนแล้ว มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

“จุติเทพอสนีบาต!”

เลยหยุนกำหมัดแน่น แล้วก็ “เปรี้ยง” สายฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้าที่ว่างเปล่า ผ่าลงบนร่างของเขา และในพริบตานี้เอง พลังรบของเขาก็พุ่งขึ้นไปเกินสิบล้าน ด้วยกลิ่นอายที่แข็งแกร่งที่เปล่งออกมา ทำให้เผ่าภูตรอบๆ ต้องสั่นสะท้าน การปลดปล่อยอาคมให้พลังที่น่าสะพรึงขนาดนี้เชียว หลังจากแสดงวิชาออกมา ภายใต้พลังของสวรรค์และปฐพี ทำให้พลังรบของเขาเพิ่มขึ้นขั้นใหญ่!

อึดใจต่อมา ในมือของเขาก็มีหอกยาวหลายอันปรากฏขึ้น ก่อนที่จะโจมตีเข้าใส่อี้เทียนหยุนในทันที

“ประกายแสงมังกรอสนี!”

“คำราม!”

เงาร่างมังกรสายฟ้าปรากฏขึ้นจากการควบแน่นพลังของเขา ร่างของเหลยหยุนตอนนี้กลายเป็นมังกรอสนีตัวใหญ่ยักษ์ ทะยานเข้าใส่ที่นี่ ส่วนหอกสายฟ้าในมือของเขาก็ราวกับเป็นปากของมังกรยักษ์ที่กำลังอ้ากว้างเตรียมกลืนกินเขาเข้าไป!

และในพริบตานี้เอง ด้วยพลังของสายฟ้า ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้น โดยที่มองได้ไม่ชัด พริบตา เหลยหยุนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าอี้เทียนหยุน

“ตาย!”

ในสายตาของอี้เทียนหยุนเต็มไปด้วยพลังของสายฟ้า เขาจับหอกแน่น พร้อมกับแทงเข้าใส่ตำแหน่งหน้าอกของอี้เทียนหยุนอย่างแรง ที่คมหอกล้วนอัดแน่นไปด้วยจิตสังหาร ราวกับเป็นสายฟ้าจากสวรรค์!

อี้เทียนหยุนยังคงเฉยชา เขายืนนิ่ง พร้อมกับมองดูการโจมตีที่พุ่งเข้าใส่ตน และในพริบตาที่หอกแทงออกมานี้เอง เขาก็ได้ยื่นมือออกไปคว้าหอกนี้ไว้ พร้อมกับสลายสายฟ้าที่ตัวหอก ทำให้มันกลายเป็นเพียงอาวุธระดับจิตวิญญาณขั้นสูงธรรมดา แม้ว่าเหลยหยุนจะอัดพลังสายฟ้าเข้าไปอย่างต่อเนื่อง แต่พลังนั้นก็ถูกดูดเข้าไปในร่างของอี้เทียนหยุนจนหมด

“นี่ เป็นแบบนี้ได้ยังไง…..” เหลยหยุนตกตะลึง ทำไมการโจมตีของตนถึงไร้ผล ขนาดพลังสายฟ้าที่เพิ่มเข้าไปยังหายไปอย่างไม่คาดคิด!

ไม่ใช่หายไปสิ แต่ถูกทำให้หายไปต่างหาก สายฟ้าของเขาถูกอี้เทียนหยุนดูดเข้าไปในร่าง เขาเห็นมันได้อย่างชัดเจน ตอนที่อี้เทียนหยุนคว้าเข้าที่หอกของเขา พลังสายฟ้าที่เคลือบเอาไว้ก็ราวกับเจอกับทางออก ทำการพุ่งเข้าไปในนั้นชั่วพริบตา โดยที่ไม่สร้างบาดแผลให้อี้เทียนหยุนแม้แต่น้อย!

“เข้ามานี่!”

อี้เทียนหยุนกระชากหอกเข้ามาอย่างแรง จากนั้นก็ฟาดลงกับพื้น “เปรี้ยง” หลายครั้ง เหลยหยุนถูกฟาดลงกับพื้นจนเกิดเป็นหลุมขาดใหญ่หลายหลุม จากนั้นเขาดึงหอกขึ้นมา  ก่อนที่จะขว้างไปยังต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ จนมันปักเข้าไปเกือบครึ่งด้าม เห็นได้ชัดว่าหอกเล่มนี้คมขนาดไหน

“เอาล่ะ ตอนนี้ก็อยู่นิ่งๆ ซะ!” อี้เทียนหยุนยื่นมือออกไปจับเขา หวังจะควบคุมอีกฝ่าย

“ไสหัวไป!”

เหลยหยุนคำรามอย่างเดือดดาล พร้อมกับระเบิดอาคมสายฟ้าบนร่างอีกครั้ง ก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั่ว พร้อมกับสายฟ้าจากเบื้องบนที่ผ่าเปรี้ยงลงมาอีกครั้ง แต่ว่าคราวนี้พลังของมันกลับแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้หลายส่วน

“หลบเร็ว เขากำลังปลดปล่อยสายฟ้าที่กักเก็บไว้ออกมา!” เย่ชิงเสวียนรีบเตือน

อาคมสายฟ้าของเหลยหยุนนั้น นอกจากจะช่วยเพิ่มพลังให้กับเขาแล้ว เขายังมักจะกักตุนพลังสายฟ้าจากธรรมชาติเอาไว้ด้วย ด้วยพลังกายที่น่าตื่นตระหนก ทำให้เขาสามารถปลดปล่อยสายฟ้าที่ทรงพลังออกมาได้บ่อยครั้ง

เมื่อใดที่เผชิญกับอันตรายอย่างในคราวนี้ เขาก็จะปลดปล่อยสายฟ้าที่กักเก็บไว้ออกมา เพื่อใช้เป็นการโจมตีที่ดีที่สุดของเขา และตอนนี้ พลังรบของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็น 16 ล้าน ไม่รู้ว่าเขากักเก็บพลังทั้งหมดนี้ไว้นานขนาดไหนแล้ว ถึงได้ระเบิดเป็นพลังที่น่าสะพรึงขนาดนี้

สายฟ้าพาดผ่านอากาศ ผ่าเปรี้ยงลงบนร่างของอี้เทียนหยุน ทำให้สายฟ้าปกคลุมร่างของเขาไว้ จนไม่มีใครสามารถมองตรงๆ ได้ เพราะแสงของสายฟ้าสว่างจ้าจนเกินไป หลายคนต่างก็มีท่าทางตกใจ ส่วนใบหน้าของเหลยหยุนนั้นกลับเต็มไปด้วยความดุร้าย คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายชนะอี้เทียนหยุนที่กำลังถูกฆ่าด้วยสายฟ้า

“เทียนหยุน!” เย่ชิงเสวียนกัดริมฝีปากแน่น พร้อมกับพุ่งเข้าไปหาอี้เทียนหยุนอย่างไม่ลังเล โดยไม่สนใจว่าสายฟ้านี้นั้นน่ากลัวขนาดไหน

“เสิ้งหนี่ต้าเหริน อย่าไป!” พวกเขารีบเข้าไปห้ามเย่ชิงเสวียนไว้อย่างไว แต่ความเร็วของเย่ชิงเสวียนนั้นเร็วมาก ทำให้พวกเขาเข้าไปขวางไม่ทัน(เปลี่ยนจากนักบุญหญิงเป็นเสิ้งหนี่นะครับ ส่วนคำว่าต้าเหรินก็คือท่าน)

แต่ในขณะที่เย่ชิงเสวียนกระโจนเข้าไปนั้น สายฟ้าก็พลันสลายไป กลายเป็นเธอโถมเข้าใส่อ้อมกอดของอี้เทียนหยุนแทน

“ใจเย็น คิดว่าสายฟ้าห่วยๆ นี่จะทำอะไรข้าได้อย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนกอดเย่ชิงเสวียนไว้ในอ้อมแขน ขณะที่บนหน้าประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ ในมือของเขาตอนนี้ปรากฏไข่มุกเม็ดหนึ่งที่กำลังปล่อยพลังสายฟ้าออกมา

พริบตาที่สายฟ้าผ่าลงมาบนร่างของเขา เขาก็ทำการเรียกไข่มุกเม็ดนี้ออกมา ไข่มุกเม็ดนี้คือไข่มุกเทียนเหลยที่ได้มาจากบรรพชนของวังเสินเหวิน ไข่มุกเม็ดนี้มีความสามารถในการดูดซับสายฟ้าเอาไว้ได้! ตราบเท่าที่เป็นสายฟ้าที่ไม่แข็งแกร่งมาก ต่อให้จะมีมากขนาดไหนมันก็สามารถดูดซับเอาไว้ได้ โดยไม่ส่งผลต่อคนถือแม้แต่น้อย!

สายฟ้าที่ถูกกักเก็บไว้ในไข่มุกเทียนเหลยนี้ ไม่เพียงแต่จะสามารถใช้ในการฝึกฝนได้เท่านั้น แต่ยังสามารถใช้โจมตีศัตรูได้อีกด้วย ดังนั้นในจังหวะที่เหลยหยุนโจมตีเข้ามา เขาก็ได้รีบเรียกไข่มุกเทียนเหลยนี้ออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับทำการดูดซับสายฟ้าทั้งเอาไว้ โดยไม่ปล่อยให้เล็ดรอดไปได้แม้แต่ฝุ่นละออง

ดังนั้น สายฟ้าที่เหมือนจะทรงพลังเมื่อกี้นี้นั้น ไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เท่านั้น แต่ยังถูกไข่มุกเทียนเหลยดูดซับเอาไว้ทั้งหมดอีกต่างหาก

“นี่ นี่มันของอะไรกัน!?” เมื่อเหลยหยุนเห็นไข่มุกเทียนเหลยในมืออี้เทียนหยุน ในใจก็พลันรู้สึกแตกตื่น ตัวเขาปลดปล่อยสายฟ้าที่แข็งแกร่งขนาดนั้นออกมา แต่กลับถูกดูดซับเอาไว้ได้โดยไม่คาดคิด

“อะไรงั้นเหรอ ก็แค่ของที่สามารถป้องกันพลังของเจ้าได้ และแน่นอนว่าต่อให้ไม่มีมัน สายฟ้าห่วยๆ ของเจ้าก็ทำอะไรข้าไม่ได้อยู่ดี” อี้เทียนหยุนไม่ได้กลัวสายฟ้าจากธรรมชาตินี้ แต่เขาไม่อยากจะเสียพลังไปกับสายฟ้าที่ทรงพลังขนาดนี้ สู้เก็บไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที!