Crazy Leveling System - ตอนที่ 522: จับอย่างบ้าคลั่ง

CLS ตอนที่ 522: จับอย่างบ้าคลั่ง

อี้เทียนหยุนไม่มีการออมมือ ทั้งยังรีบบินไปจับสัตว์อสูรพวกนี้ในทันที และก็เป็นไปอย่างง่ายดาย โดยไร้ซึ่งการขัดขืน เพียงพริบตา หลังจากที่จับสำเร็จ เขาก็เก็บเข้าช่องเก็บสัตว์เลี้ยงในทันที

พวกผู้อาวุโสที่ป้องกันด้านนอกเห็นเหตุการณ์นี้เข้าก็พยักหน้า เก็บเข้าไปได้โดยที่ไม่มีปัญหาจริงๆ หากว่าเป็นแหวนเก็บของทั่วไป มันย่อมไม่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้ ทั้งยังไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย

หากว่าสามารถเก็บเข้าไปในแหวนเก็บของได้ตามใจ ก็คงไม่ต้องมีคนเฝ้าและดูแลแล้ว แต่ต่อให้จะมีแหวนเก็บของที่เก็บสิ่งมีชีวิตได้ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถเก็บเข้าไปได้อย่างง่ายดาย เพราะถึงยังไงก็ยังมีการต่อต้านอยู่

นอกจากว่าจะไม่มีการต่อต้าน แบบนั้นถึงจะสามารถเก็บเข้าไปได้ตามต้องการ หรือไม่ก็ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็กและอ่อนแอ แบบนั้นถึงจะสามารถเก็บเข้าไปได้ง่าย เพราะต่อให้ต่อต้านไปก็ไร้ความหมาย

“ติ๊ง ท่านทำการสยบหมียักษ์ได้สำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 2 ล้าน, ค่าความชำนาญในการจับสัตว์เพิ่มขึ้น 600!”

“ติ๊ง ท่านสยบเสือยักษ์สำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 1.7 ล้าน, ค่าความชำนาญในการจับสัตว์เพิ่มขึ้น 500!”

“ติ๊ง ท่านสยบ…..”

……

เขาทำการใช้ความสามารถจับสัตว์อย่างรวดเร็ว หากว่าครั้งแรกไม่สำเร็จ เขาก็จะใช้ครั้งที่สองในทันที! แต่หากว่าครั้งที่สองไม่สำเร็จ เขาก็จะใช้เป็นครั้งที่สาม หากว่าแม้แต่ครั้งที่สามก็ยังไม่สำเร็จ เขาจะจัดการต่อยลงไปหนึ่งหมัด จากนั้นค่อยจับใหม่อีกที

และก็ด้วยเหตุนี้ ทำให้ไม่มีสัตว์ตัวไหนที่เขาสยบไม่ได้ ต่างก็พากันถูกเก็บเข้าไปในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงอย่างง่ายดาย และความจุในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงก็ไม่มีขีดจำกัด ตราบเท่าที่เขาสามารถจับได้ มันก็สามารถยัดเข้าไปได้ทั้งหมด

ทำให้เขาสามารถจับสัตว์ได้มากเท่าที่เขาต้องการ! นี่ก็เหมือนกันกับช่องเก็บของที่มีความจุไม่จำกัด หากว่าจำเป็นต้องซื้อเพื่อขยายช่อง ก็ไม่รู้ว่าต้องใช้ค่าความคลั่งมากขนาดไหน

“จงมาอยู่กับข้าซะดีๆ!”

อี้เทียนหยุนทำการสยบด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ทำให้สัตว์อสูรมากกว่าร้อยถูกสยบในพริบตา หากว่าอีกฝ่ายมาเห็นเหตุการณ์นี้เข้า พวกเขาคงต้องกระอักเลือดออกมาไม่หยุดอย่างแน่นอน สัตว์อสูรที่พวกเขาฝึกมาอย่างยากลำบาก กลับต้องมาถูกขโมยไปอย่างนี้ แล้วจะไม่ให้พวกเขากระอักเลือดออกมาได้ยังไง

“มีคนมา พวกเรามาใส่ชุดผู้คุ้มกันพวกนี้แล้วออกไปยืนข้างนอกกันดีกว่า!” ผู้อาวุโสลั่วกับพวกพากันเปลี่ยนเป็นชุดผู้คุ้มกัน จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก ทำทีเป็นเฝ้าห้องนี้ไว้

และหลังจากนั้นสักพัก ประตูก็ได้ถูกเปิดออก ผู้อาวุโสลั่วก็เดินเข้ามา พร้อมกับแหวนเก็บของในมืออีกหลายวง

“โชคดีที่ไม่มีคนดูออก” ผู้อาวุโสลั่วยิ้ม ในสายตาเต็มไปด้วยความพอใจ ดีที่ดูไม่ออก ไม่อย่างนั้นคงยากที่เลี่ยงไม่ได้ที่จะก่อสงคราม

อี้เทียนหยุนหันมามอง จากนั้นก็พยักหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ฝึกตนมาส่งสมุนไพร ดูแล้วคงไม่ได้ระวังอะไร แต่ต่อให้เคยเห็นผู้คุ้มกันมาก่อน แต่ก็คงจะคิดว่าเป็นการเปลี่ยนเวร ดังนั้น หน้าที่ของพวกเขาจึงมีเพียงแค่มอบสมุนไพรออกมา ส่วนเรื่องอื่นนั้นไม่จำเป็นต้องไปสนใจ

แต่ใครจะคิดว่าจะมีคนจากข้างนอกบุกเข้ามา ทั้งยังแต่งตัวเป็นผู้คุ้มกันอยู่ที่นี่ด้วย?

จากนั้น เขาก็ทำการจับต่ออย่างบ้าคลั่ง ยิ่งมาความเร็วที่ใช้ยิ่งเร็ว ไม่นาน สัตว์อสูรมากกว่าครึ่งก็ถูกเขาจับยัดเข้าไปในช่องเก็บสัตว์เลี้ยงของเขา

“ติ๊ง ความสามารถในการจับสัตว์ของท่านได้เลื่อนจากขั้นสูงเข้าสู่ขั้นอาจารย์สำเร็จ!”

หลังจากที่เลื่อนระดับ อัตราสำเร็จก็เพิ่มขึ้นมาก ทำให้ประสิทธิภาพในการจับเพิ่มขึ้นมาก

“เยี่ยม!”

อี้เทียนหยุนร้องขึ้นในใจอย่างสดชื่น ความง่ายในการจับหากเทียบกับก่อนหน้านี้แล้วง่ายขึ้นมาก ทำให้ความเร็วในการจับเพิ่มขึ้น เทียบกันแล้วเห็นความต่างได้อย่างชัดเจน

ทั้งจำนวนที่จับได้ก็ยิ่งมายิ่งมาก ทำให้ในใจของเขารู้สึกตื่นเต้น คิดว่าหลังกลับไป เขาก็จะมอบสัตว์เลี้ยงพวกนี้ให้กับวังเทียนหยุน พร้อมกับสร้างกองทัพที่ไร้เทียมทานขึ้นมา

ต่อให้ขุมอำนาจระดับอาณาจักรเข้ามาโจมตี พวกเขาก็ไม่กลัว!

“ปัง ปัง ปัง!”

ด้านนอกมีเสียงต่อสู้ดังเข้ามา แต่ว่าอี้เทียนหยุนก็ไม่ใส่ใจ เขาจดจ่ออยู่กับการจับสัตว์อสูรพวกนี้เท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นปล่อยให้พวกผู้อาวุโสทั้งสามจัดการไป

อย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ลากศพหลายศพเข้ามา ดูแล้วคงเป็นหน่วยลาดตระเวน

“คนพวกนี้สามารถดูพวกเราออกจริงๆ ดีที่ข้าฉลาด ทำให้ลงมืออย่างว่องไว ไม่อย่างนั้น คงมีการแจ้งเตือนกันเกิดขึ้น” ผู้อาวุโสเย่ปาดเหงื่อ ตอนนี้เท่ากับพวกเขากำลังยืนอยู่บนคมมีด หากไม่ระวัง อาจจะถูกผ่าเป็นสองเสี่ยงได้ง่ายๆ

ถึงยังไงรอบๆ ก็เต็มไปด้วยกำแพง หากพลาดเพียงนิด อาจจะทำให้ถูกขังอยู่ที่นี่ก็เป็นได้

“จับได้มากพอดูเลยนี่ ทำไมถึงได้จับได้เร็วนัก…..” พวกเขาพากันกวาดสายตาดู แล้วก็พบว่าสัตว์อสูรเกือบจะไม่เหลือแล้ว ตอนนี้เหลือสัตว์อสูรอยู่เพียง 200-300 ตัว หลังจากจับพวกนี้หมด ก็สามารถไปจากที่นี่ได้

ส่วนสมบัติอื่นๆ นั้น ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องไปสนใจชั่วคราว เพราะพวกเขายังไม่ต้องการที่จะถูกขังอยู่ที่นี่

“ตกลงแล้วแหวนเก็บของของทูตศักดิ์สิทธิ์มีความจุมากขนาดนี้เลยเหรอ? เก็บไปมากขนาดนี้แล้ว แต่ยังสามารถเก็บต่อได้เรื่อยๆ อีก!” พวกเขาสงสัยว่าอี้เทียนหยุนอาจจะสังหารก่อนแล้วค่อยเก็บ แต่เมื่อดูดีๆ แล้ว ก็พบว่าอี้เทียนหยุนเพียงโบกมือ ก็ได้มีแสงเข้าปกคลุมสัตว์อสูร จากนั้นสายตาทั้งสองข้างของสัตว์อสูรก็เปลี่ยนเป็นสับสน พร้อมกับยินยอมอย่างรวดเร็ว ไม่มีอาการต่อต้านแม้แต่น้อย

“ดีที่พาทูตศักดิ์สิทธิ์มาด้วย ไม่อย่างนั้น พวกเขาคงทำอย่างนี้ไม่ได้ คงได้แต่สังหารสัตว์อสูรจำนวนมากนี้แทน” ผู้อาวุโสเหลยพูดหลังจากทอดถอนใจ

“สังหารพวกมัน? แค่เข้ามาข้างในได้อย่างราบรื่นก็ยากแล้วเถอะ!” ผู้อาวุโสลั่วพูด “พวกเรากลับไปป้องกันด้านนอกกันต่อเถอะ ไว้ทูตศักดิ์สิทธิ์เก็บเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”

“พวกท่าน หากว่าเจอกับอันตราย หรือว่าถูกพบตัวเข้า ก็ให้รีบไปซ่อนตัว แล้วข้าจะพาพวกท่านหนีไป!” อี้เทียนหยุนตะโกนออกมาคำหนึ่ง ขณะที่ในมือก็ไม่ได้หยุดแม้แต่น้อย

“อะไรนะ? สามารถหนีไปจากที่นี่ได้?” พวกเขาพากันมองหน้ากัน แล้วต่างก็เห็นแต่ความตกใจจากสายตาของอีกฝ่าย นี่มันออกจะเหนือไปกว่าที่พวกเขาจะเข้าใจแล้ว

แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถามมาก พร้อมกับรีบออกไปป้องกัน ในเมื่ออี้เทียนหยุนเป็นคนพูดออกมา มันก็ต้องเป็นอย่างที่เขาพูดอย่างแน่นอน

แต่สถานการณ์ก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้นานนัก อย่างรวดเร็ว พวกเขาก็รีบร้อนเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับรีบปิด ก่อนที่จะยืนหอบหายใจอยู่ข้างใน

“ปัง!”

พร้อมกับเสียงกระแทกประตูเสียงดัง ทำให้บานประตูเกิดอาการสั่นเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น?” อี้เทียนหยุนถาม พร้อมกับเร่งความเร็วในการจับสัตว์อสูรขึ้นไปอีก

“ไม่คิดว่าจะถูกดูออก นอกจากป้าหลงแล้ว ยังมีแม่ทัพหนิวทวนเทียนอีกคน ซึ่งเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าป้าหลงเลยสักนิด….. และที่น่าอึดอัดที่สุดก็คือ หมิงเฉินจากแดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหมิงก็มาที่นี่ด้วย!” พวกผู้อาวุโสลั่วพากันมีสีหน้าน่าเกลียด

“หมิงเฉินมาอย่างงั้นเหรอ?” อี้เทียนหยุนตาเป็นประกาย เขาไม่คิดว่าหมิงเฉินจะมาที่นี่ด้วยเหมือนกัน

“ใช่แล้ว ทั้งหมิงเฉินยังพาคนมาด้วย รวมเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณถึง 4 คน แล้วยังมีผู้เชี่ยวชาญระดับวิญญาณเที่ยงแท้อีกหลายคนที่กำลังโอบล้อมที่นี่ไว้ เหมือนกับว่าพวกเขาจะรู้ตัวแล้วว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น……”

สีหน้าของพวกเขาพากันดูไม่ได้ ทั้งบานประตูยังสั่นไม่หยุด จนก่อให้เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดออกมา ดังก้องไปทั่วห้อง ฟังแล้วแสลงหูอย่างมาก

แม้ว่าที่นี่จะมีค่ายกลป้องกันอย่างแน่นหนา แต่หากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป อีกไม่นานมันก็ต้องพังลงอย่างแน่นอน

“เอาล่ะ หลังจากข้าจัดการเก็บกวาดที่นี่เสร็จ ข้าจะพาพวกท่านออกไปก่อน….. จากนั้นข้าค่อยกลับเข้ามาที่นี่อีกที” อี้เทยีนหยุนสายตาเป็นประกาย เขาคาดว่าจะต้องเกิดสถานการณ์อย่างนี้ขึ้นอยู่แล้ว คนอื่นอาจจะกลัวที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ว่าเขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรทั้งนั้น