Don’t brush me off the latest Chapter list - บทที่ 3

บทที่3 ฝันกลางวัน?

“เสี่ยวเหมิง มาที่สํานักงานของฉัน!” เหมิงเสี่ยวไปถูกผู้จัดการเรียกไปที่สํานักงานก่อนที่เขาจะมาถึงโต๊ะ

มีคนสองคนนั่งอยู่ในห้องทํางานของผู้จัดการ ทันทีที่เหมิงเสี่ยวไปเข้ามา สายตาของคนสองคนนี้ก็จับจ้องมาที่เขาและใบหน้าของพวกเขาก็ไร้ความปราณี

จางไค ผู้จัดการสํานักงานของรายการถ่ายทอดสดซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ทํางานเป็นชายวัยกลางคนวัย 40 ปี เส้นผมบางและหน้าผากสะท้อนแสงอยู่ไม่ไกลจากศีรษะล้าน

ด้วยใบหน้าที่ใหญ่และคอหนา สวมเสื้อตัวใหญ่และชุดสูทสีดํา และพุงอ้วนของเขาราวกับบาสเก็ตบอลถูกซ่อนไว้ ตอนนี้เขามองไปที่เหมิงเสี่ยวไปด้วยใบหน้าที่จริงจัง

บนโซฟาสํานักงาน น้ําหนักของคนนั่งด้านข้างไม่ต่ํากว่าจางไค

เขาดูเหมือนอายุห้าสิบปี ผิวของเขาหยาบกร้านและมืด ร่างกายของเขาแข็งแรงเหมือนวัวเขามีคิ้วหนาและตาโต และหน้าใหญ่ของเขาเกือบจะเหมือนกับอ่างล้างหน้าของเหมิงเสี่ยวไป!

ถ้าเป็นผู้ชาย ร่างกายแบบนี้เรียกได้ว่าแข็งแกร่ง แต่คนนี้เป็นผู้หญิง

เธอสวมรองพื้นหนาและสีปากสดใสบนใบหน้าของเธอ สวมเสื้อผ้า “เซ็กซี่” ที่ไม่มีสายหนังเผยให้เห็นไหล่และหน้าอกที่กว้างของเธอ!

เฉียว เสี่ยวหยู นี่คือชื่อของเธอ ซึ่งไม่สอดคล้องกับรูปร่างของเธออย่างจริงจัง อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่ขัดแย้งกันที่สุด เหมิงเสี่ยวไปที่รู้จักตัวตนของเธอรู้สึกคลื่นไส้ทุกครั้ง!

เจ้าหญิงเฉียว ลอรี ผู้ประกาศข่าวหญิงที่โด่งดังที่สุดในการแสดงดนตรีสด ไม่เคยแสดงใบหน้าของเธอในการถ่ายทอดสด แต่เธอมีเสียงโลลิที่ปลุกเร้าโอตาคุนับไม่ถ้วนทุกครั้งที่เจ้าหญิงเฉียวลอรีถ่ายทอดสด จะมีแฟนๆจํานวนมากไล่ตามเธอ ให้ของขวัญและจินตนาการถึงเสียงโลลิของเธอ

แต่ใครจะรู้ว่า “เจ้าหญิงโจ ลอรี” ที่พวกเขาไล่ตามอย่างบ้าคลั่งนั้นเป็น”ป้า” ที่เข้ม แข็งต่อหน้าพวกเขา?

“ผู้จัดการ” เหมิงเสี่ยวไปมีลางสังหรณ์ในใจว่าไม่มีอะไรดีอย่างแน่นอน

จางไค่แสดงสีหน้าจริงจังและถามเขาว่า: “เสี่ยวเหมิง คุณทํางานนี้ได้อย่างไร? ผู้ประกาศข่าวบ่นกับฉัน!”

“อีกฝายบอกว่านายไม่ให้ความร่วมมือกับงานสมอ แล้วจงใจสร้างอุปสรรคให้งานสมอ! นี้ใช้เรื่องจริงไหม?”

“ไม่!” เหมิงเสี่ยวไปดูไร้เดียงสา

“ไม่?” “เจ้าหญิงเฉียวโลโลลี่” ข้างๆเขา เฉียวเสี่ยวหยูทําหน้าเหม็นทันทีและกล่าวหาว่าเธอหันหน้าไปทางใบหน้าของเธอ: “ตอนที่ฉันออกอากาศเมื่อวานนี้ นายปิดกั้นห้องถ่ายทอดสดของฉันเป็นเวลาสิบนาที มันหมายถึงอะไร?”

“นายรู้ไหมว่ามันส่งผลกระทบอย่างไรต่อความนิยมของฉัน ฉันสูญเสียรายได้เท่าไหร่ บริษัทสูญเสียรายได้เท่าไหร่ นายสามารถจ่ายได้หรือไม่ ผู้จัดการจาง เช่นเดียวกับพนักงานประเภทนี้ต้องถูกลงโทษเพื่อเป็นตัวอย่าง เขาคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทํานั้นมันหน้าทิ้งมากใช้ไหม!”

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ เหมิงเสี่ยวไปรู้สึกไม่สบาย งานของเขาคือดูแลการถ่ายทอดสด ซึ่งก็คือการจัดการห้องถ่ายทอดสด เมื่อเนื้อหาที่ผิดกฎหมายปรากฏในห้องถ่ายทอดสดจะต้องหยุดให้ทันเวลา

เมื่อวานนี้ เมื่อเฉียวเสี่ยวหยูกําลังถ่ายทอดสด เขาถูกสงสัยว่าใช้เสียงในแนวอนาจารในการถ่ายทอดสด! ในเวลานั้น เหมิงเสี่ยวไปเตือนเธอและขอให้เธอยับยั้ง

แต่เฉียวเสี่ยวหยูพบว่าผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดถูกกระตุ้นด้วยเสียงโลลิอนาจารของเธอ และเธอก็แปรงของขวัญอยู่เสมอ ดังนั้นฉันจึงเพิกเฉยต่อคําเตือนของ เหมิงเสี่ยวไป และยังคงถ่ายทอดสุดต่อไป

ตามระเบียบของเว็บไซต์ เหมิงเสี่ยวไปห้ามห้องถ่ายทอดสดของเธอเป็นเวลาสิบนาที่ไม่นานเพียงเพื่อเตือนเธอ ในเวลานั้น เฉียว เสี่ยวหยู หงุดหงิดและดุเหมิงเสี่ยวไปในกลุ่มบริษัทวันนี้เขาไปหาผู้จัดการเพื่อยื่นเรื่องร้องเรียน

“ผู้จัดการ ฉันไม่ได้ทําอะไรผิดจริงๆ” จางไคขัดจังหวะเมิ่งเสี่ยวไปก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาสาปแช่ง“แกทําอะไร”

“การจ่ายเงินเดือนให้แกเป็นเพียงแค่ให้แกมีปัญหากับบริษัทเหรอ?”

“ถ้าแกไม่ทําเรื่องจริงจัง มันจะสร้างความโกลาหลให้กับฉัน! แกไม่รู้หรือว่าเฉียว เสี่ยวหยูเป็นผู้ประกาศข่าวที่โด่งดังที่สุดของบริษัทของเรา? รายได้ที่เธอนํามาสู่ บริษัทในหนึ่งเดือนนั้นเกินเงินเดือนของแกเป็นเวลาสามปี!”

“โบนัสการแสดงของแกในเดือนนี้หายไปแล้ว! และฉันขอเตือนแกว่า ฉันไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง!”

เหมิงเสี่ยวไปไม่มีโอกาสที่จะโต้กลับ เพราะเขาเห็นมันว่าจางไคไม่ได้วางแผนที่จะให้โอกาสเขาอธิบาย และเขาก็ไม่ฟังคําอธิบายของเขาด่าเขาตอนนี้

เพียงเพื่อเอาใจเฉียวเสี่ยวหยู! ทําให้เธอมีความสุขและรักษาวัวเงินสดของบริษัทไว้

และเหมิงเสี่ยวไปก็เป็นแค่ผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง! วิจารณ์ ดูถูก และหักค่าจ้าง ยิ่งถูกลงโทษหนักฉีเสี่ยวหยูก็ยิ่งโล่งใจ!

เมื่อได้ยิน จางไคดุเหมิงเสี่ยวไป อ่างล้างหน้าขนาดใหญ่ของ เฉียว เสี่ยวหยู ก็ยิ้มอย่างพอใจและเธอก็ชี้ไปที่ เหมิงเสี่ยวไป อย่างมีชัยและพูดว่า: “ฉันได้ยินทั้งหมดหรือไม่โปรดให้ความทรงจํากับฉันอีกหน่อยในอนาคต! เป็นซุปเปอร์แมน คิดว่าตัวเองเป็นตัวละครแบบไหนคัท!”

เหมิงเสี่ยวไปหงุดหงิดมาก เขาถามตัวเองว่าเขาไม่ได้ทําอะไรผิด! เฉียว เสี่ยวหยู่ที่ถ่ายทอดสดอย่างผิดกฎหมาย และเขาก็แค่ปฏิบัติตามระเบียบของบริษัทเท่านั้น

หากเขาไม่ได้ทําอะไรในตอนนั้นและมีคนรายงานการละเมิดการถ่ายทอดสด ความรับผิดชอบจะรุนแรงกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ และมันจะเป็นเมิ่งเสียวไปที่อยู่เบื้องหลัง!

สรุป ไม่ว่าคุณจะทําอย่างไร เฉียว เสี่ยวหยู ไม่ผิด และ ผู้จัดการก็ไม่ผิด ต้องเป็นตัวเองที่ผิด!

นี้ไม่ยุติธรรม! เพิ่งเสี่ยวไปก็ทนไม่ได้เช่นกัน!

“เป็นยังไงบ้างถ้านี้ไม่พอใจฉันจะวิพากษ์วิจารณ์เขาอีกสองสามคํา” จางไคพูดกับเฉียวเสี่ยวห

“เกือบจะดีแล้ว” เฉียวเสี่ยวหยูยืนขึ้น หยิบกระจกขึ้นมาแล้วมองดูใบหน้าอายุห้าสิบปีของเขาแล้วพูดว่า: “ถ้าแกไม่โกรธ แกจะน่าเกลียดเมื่อแกโกรธ!”

เหมิงเสี่ยวไปแสดงท่าทางดูถูก ป้าคนนี้ไม่มีอะไรเลยจริงๆ!

เมื่อเฉียวเสี่ยวหยูออกจากสํานักงาน การแสดงออกของจางไคก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยในทันทีและกล่าวว่า “เสี่ยวเหมิง อย่าคิดมาก มันเหมือนกับการทํางาน”

“ผู้จัดการจาง! ฉันแค่ปฏิบัติตามกฎ! มันไม่ยุติธรรมเกินไปที่จะลงโทษฉันเหรอ?” เมิ่งเสี่ยวไปถามเชิงวาทศิลป์

จางไค ตกตะลึงเล็กน้อย ปกติแล้ว เหมิงเสี่ยวไป มักจะเป็น “คนที่ซื่อสัตย์” ในสายตาของเขาเสมอถูกรังแกได้ง่าย วันนี้ฉันกล้าถามเขา ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธจริงๆ

เขาปลอบ: “เป็นเรื่องดีที่คนหนุ่มสาวต้องทนทุกข์ทรมานสักหน่อย คุณทํางานหนัก!”

“ทํางานหนักไหม?” เหมิงเสี่ยวไปยิ้มอย่างดูถูกและพูดกับจางไค: “ผู้จัดการจาง คุณบอกฉันว่าคุณจะทํางานในฝ่ายเทคนิคเมื่อหมดระยะเวลาฝึกงานเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นด้วยทําไมฉันถึงได้เงินเท่าเดิมอยู่กัน?นอกจากนี้ฉันยังต้องทํางานเหมือนกับผู้บริหารระดับสูงอีก”

“เสี่ยวเหมิง! เธอจะมากเกินไปแล้วนะ!” จางไคกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ: “ในแง่ของบุคลากรบริษัทจะจัดการให้นายได้ นายจะยังกังวลเรื่องอะไร?”

“จัดการให้เหรอ บริษัทจ่ายค่าเช่าให้ฉันไหม บริษัทมีอาหารให้ไหม ถ้าไม่มีโบนัส นอกจากนี้บริษัทยังคิดจะหักเงินโบนัสของฉันอีก!” เหมิงเสี่ยวไปไม่พอใจ “ถ้าเป็นกรณีนี้ฉันจะทําไม่ทํามันอีก!”

เมื่อได้ยินว่าเหมิงเสี่ยวไปบอกว่าเขาจะไม่ทํา จางไคก็ยิ้มทันทีและพูดว่า: “ชายหนุ่ม อย่าพูดลาออกทุกครั้ง ตอนนี้งานหายาก ความสามารถในการทนต่อความเครียดของคุณควรจะเป็นจะดีขึ้นตอนนี้การฝึกงานมีไว้ให้คุณเรียนรู้ ช่างเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

“งั้นผมขอถามฝ่ายเทคนิคอีกครั้งเพื่อดูว่าผมจะจัดการให้คุณได้ไหม”

เหมิงเสี่ยวไป รู้ว่านี่เป็นกลยุทธ์ที่ช้าลงและจางไคไม่มีอะไรมากไปกว่าการไม่เต็มใจที่จะแบกรับแรงงานราคาถูกของเหมิงเสี่ยวไป!

แต่เพิ่งเสี่ยวไปก็ไม่ได้คาดหวังเช่นกัน วันนี้เขามีจุดประสงค์อื่น เขาพูดกับจางไค: “ฉันมีอย่างอื่นจะพูด”

“มาคุยกันเถอะ” ตีไม้ให้ออกเดทแสนหวาน และตอนนี้จางไคก็ดูเป็นมิตรสุดๆ

“ซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดของบริษัทเรามักมีปัญหาไม่ใช่หรือ” เหมิง เสี่ยวไปกล่าว “ฉันสร้างระบบถ่ายทอดสดด้วยตัวเองและต้องการขายให้กับบริษัท

“คุณทําระบบถ่ายทอดสดเองเหรอ?” จางใครู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคําพูดของเหมิงเสี่ยวไปจากนั้นยิ้มและพูดว่า “ก็ใช่ที่คนหนุ่มสาวจะคิดบวก แต่บริษัทไม่ต้องการมัน เรามีระบบถ่ายทอดสดของเราเอง ”

“ฉันยังพูดไม่จบ ระบบของฉันมีประสิทธิภาพมากกว่าประสิทธิภาพของบริษัทมาก มี” เพิ่งเสี่ยวไปถูกขัดจังหวะโดยจางไคก่อนที่เขาจะพูดจบ

“คุณวางแผนที่จะขายเท่าไหร่?” จางไคถาม

“อืม ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าหนึ่งล้าน” เหมิงเสี่ยวไปพูดอย่างจริงจัง

จางไกลืมตากว้างและมองมาที่เขา หลังจากเงียบไป 3 วินาที เขาก็หัวเราะจริงๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่ม นายจริงจังกับการเล่าเรื่องตลกมาก!” จางไคเละพูด “นายรู้รึเปล่า ว่าคุณกําลังพูดเรื่องอะไร ระบบถ่ายทอดสดของบริษัทเราสร้างโดยทีมงานมืออาชีพในราคา100,000 หยวน ซึ่งก็แล้ว ดีมาก!”

“นายบอกว่านายสร้างระบบและต้องการขายมันให้ได้ล้านเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า!” ไขมันหน้า ท้องของจางไคสั่น “ฝันให้น้อยลงและทํามากขึ้น! ออกไป!”

เหมิงเสี่ยวไปสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างตรงไปตรงมา: “ถ้าเป็นกรณีนี้ ฉันขอลาออก!”

“ลาออก?” คิ้วของจางไคเริ่มจริงจัง “นายต้องคิดให้ชัดเจน มันไม่ง่ายที่จะหางานดีๆ แบบนี้ถ้านายลาออกตอนนี้! นอกจากนี้ ไม่ว่านายจะลาออกหรือไม่ก็ตาม วันนี้นายต้องทํางานได้ดี นายต้องไปทํางานก่อนนะ พรุ่งนี้ฉันจะคุยเรื่องนี้!”

เหมิงเสี่ยวไปไม่พูดอะไรอีก และออกจากสํานักงาน การลาออกไม่สามารถดําเนินการให้เสรีจสิ้นในทันที เขาต้องการลาออกตอนนี้

หลังจากยุ่งวุ่นวายในช่วงเช้า ตอนเที่ยง ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน เหมิงเสี่ยวไปก็มาที่แผนกเทคนิค เขารู้สึกว่า จางไคไม่รู้จักสินค้า และคังเซียงหนานหัวหน้าแผนกเทคนิคน่าจะเข้าใจคุณค่าของชีวิตของเขา ระบบออกอากาศ

กลุ่มคนจากแผนกเทคนิคกําลังไปที่ร้านอาหารเพื่อทานอาหารค่ํา และชายวัยกลางคนอายุ 30 ปีสวมแว่นที่นําโดยคือคังเซียงหนาน

“ผู้อํานวยการคั่ง” เหมิงเสี่ยวไป หยุดเขาและแนะนําตัวเอง: “ฉัน เหมิงเสี่ยวไป จาก แผนกปฏิบัติการฉันสร้างระบบถ่ายทอดสดเพื่อแสดงให้คุณเห็น”

“หือ?” คังเซียงหนานมองเขาด้วยท่าทางงงงวย “คุณสร้างระบบถ่ายทอดสดหรือเปล่า”

“ใช่! ความเสถียรของระบบถ่ายทอดสดนี้แข็งแกร่งมาก และสามารถจัดหาปริมาณการใช้ข้อมูลสูงเป็นพิเศษของเว็บไซต์ขนาดใหญ่ได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าจะมีผู้ดูการถ่ายทอดสดหลายล้านคนในเวลาเดียวกัน แต่ก็สามารถรักษาเสถียรภาพและ ปรับให้เหมาะสม…”

“ หยุด! นายต้องการทําอะไร?” เช่นเดียวกับจางไก คังเซียงหนานไม่ฟังเขา

“ฉันต้องการขายระบบนี้ให้กับบริษัท!” เหมิงเสี่ยวไปกล่าวอย่างเรียบง่าย

*ขายให้บริษัท?” คังเซียงหนาน มองย้อนกลับไป เหลือบมองไปที่กลุ่มโปรแกรมเมอร์ ในแผนกเทคนิคและหัวเราะ

“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กคนนี้ น่าสนใจจริงๆ นายต้องการขายระบบของตัวเองให้กับบริษัทหรือ นายหมายความว่าพวกเราล้วนโง่เขลา และระบบถ่ายทอดสดไม่ดีเท่าระบบของคุณหรือ” โปรแกรมเมอร์อาวุโสคนหนึ่งหัวเราะ

“ตลกมาก สิ่งที่คุณทําเองดีกว่าของแผนกของเราเหรอ?” มีคนมองเหมิงเสี่ยวไปอย่างดูถูก

“ฉันพูดไม่ออก! ฉันคิดว่าเขาเป็นเด็กใหม่ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย หลังจากเขียนโค้ดสองบรรทัดแล้วฉันคิดว่าฉันเป็นเทพผู้ยิ่งใหญ่!”

“ไอ้หนู” คังเซียงหนานตบไหล่เหมิงเสี่ยวไปและพูดประชดเล็กน้อยว่า: “อย่าคิดมากไป! ไปกินข้าวกัน!”

ในขณะที่เขาพูด กลุ่มคนเดินผ่านเหมิงเสี่ยวไปด้วยรอยยิ้ม และพูดคุยและหัวเราะอย่างไร้ยางอาย

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยเห็นคนนี้มาก่อนเลย ในบริษัทของเรายังมีคนตลกแบบนี้อีกเหรอ?”

“เหมิงเสี่ยวไปคืออะไร?ช่างเป็นเด็กน้อยอะไรเช่นนี้!”

“เขาต้องการขายระบบถ่ายทอดสด ฉันไม่รู้ว่าสมองของเขาโตแค่ไหน!”

“ฉันหัวเราะหนักมาก! ไม่ ฉันต้องการโพสต์แวดวงเพื่อน!”