Don’t brush me off the latest Chapter list - บทที่ 42 "มองมาที่ฉัน" ออนไลน์แล้ว! - novel-lucky

บทที่ 42 “มองมาที่ฉัน” ออนไลน์แล้ว!

หลังจากสิบวันของการทําให้ผลิตภัณฑ์สวยงามและสมบูรณ์แบบ สิบวันต่อมา ดีพ สเปซ เทคโนโลยี บจก. ก็เปิดตัวผลิตภัณฑ์แรกของพวกเขา นั่นคือแอพมือถือ มองมาที่ฉัน

เนื่องจากประสบการณ์ของเขาที่บริษัทลังยาเหมิ่งเสียวไปจึงให้ความสนใจเป็นพิเศษกับการรักษาสิทธิ์ในการถ่ายภาพบุคคลระดับความเป็นส่วนตัวของผู้ใช้ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในข้อตกลงผู้ใช้ และข้อจํากัดที่เกี่ยวข้องในคลังข้อมูลเพื่อป้องกันการใช้เทคโนโลยีในทางที่ผิด

เนื่องจากการลงทุนที่จํากัด แม้ว่าเหมิงเสี่ยวไปจะสามารถแก้ปัญหาเซิร์ฟเวอร์ชั่วคราวผ่านเสียววานจอได้ แต่ค่าใช้จ่ายของแบนด์วิดท์โทรคมนาคมก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ดังนั้น แอปที่ออนไลน์อยู่ในขณะนี้เป็นเพียงรุ่นเบต้าและสามารถรองรับผู้ใช้ได้อย่างจํากัด

“สิบนาที มีผู้เล่นคนไหนไหม?” เกาหยวนถามอีกครั้งหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

เพิ่งเสี่ยวไปเหลือบมองที่หลังเวที ผู้ใช้ที่ลงทะเบียนยังคงเป็น ‘0’ เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้: “จะเร็วขนาดนี้ได้ยังไง เราไม่มีช่องอะไรเลย ฉันได้แต่หวังว่าโฆษณา 200,000 โหลจะมีประโยชน์”

ค่าโฆษณา 200,000 หยวน. มันโทรมจริงๆ ที่จะบอกว่าบริษัทอินเทอร์เน็ตขนาดใหญ่เหล่านั้นจ้างคนดังมารับรองหลายร้อยล้านต่อปี 200,000 หยวนของ เหมิงเสี่ยวไปเป็นโฆษณาขนาดเล็กสําหรับเฟยหยินเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

เขาคิดว่าผู้ใช้ซอฟต์แวร์ถ่ายภาพประเภทนี้เข้ากันได้กับผู้ใช้วิดีโอสั้น ๆ มากกว่า ดังนั้นเขาจึงท่าโฆษณาแบบรูปภาพและใส่ลงในวิดีโอสั้นของเฟยหยิน

ทุกคนไม่มีความตั้งใจทํางาน เพียงต้องการเห็นการเพิ่มขึ้นของผู้ใช้แบ็คเอนด์ ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสําเร็จ หรือความล้มเหลวของธุรกิจของพวกเขา ด้วยเงินทุนในปัจจุบันของเหมิงเสี่ยวไปเมื่อมันล้มเหลว บริษัทจะไม่สามารถรักษาไว้ได้อีกต่อไปและสามารถประกาศล้มละลายได้เพียงเขียนลวก ๆ

เฟยหยินเป็นแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศและแม้แต่ในโลก ผลิตวิดีโอสั้นจํานวนมากทุกวันบนซอฟต์แวร์นี้ และผู้ใช้จะเห็นและชอบเพียงส่วนเล็ก ๆ เท่านั้น

ที่หลังเวทีของเฟยหยินพนักงานเพิ่งเปลี่ยนคําแนะนําโฆษณาชุดหนึ่ง โฆษณาเหล่านี้ถูกท่าเครื่องหมายด้วยป้ายกํากับต่างๆ เช่น “สังคม” “เสื้อผ้า” “ฟิตเนส” เป็นต้น

ตามแท็กเหล่านี้ อัลกอริธีมอัจฉริยะจะถูกส่งไปยังผู้ใช้ที่ต้องการแง่มุมเหล่านี้เพื่อให้ได้โฆษณาที่แม่นย่า

บนถนนย่านการค้าแห่งหนึ่ง เพื่อนสนิทสองคนกําลังพักผ่อนอยู่ในร้านกาแฟ พวกเขากําลังจะไปซื้อของทัน

“มาโพสต์วิดีโอสั้น ๆ ในโมเมนตส์กันเถอะ! ฉันไม่ได้โพสต์โมเมนตส์ มาสิบชั่วโมงแล้ว!” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งชื่อหวู่เจี๋ยกล่าว

กวนอิง เพื่อนสนิทของเธอเห็นด้วยทันที: “ใช่ ไม่มีใครที่ไม่ได้ซื้อของในช่วงเวลานั้น!”

ทั้งสองหยิบโทรศัพท์ออกมาและเริ่มถ่ายรูปทันที

กวนอิมเปิดกล้องความงาม คิดถึงท่าถ่ายรูปวันนี้ และหวู่เจี้ยก็มักจะเปิด เฟยหยิน เธอเป็นผู้ใช้ที่ภักดีของเฟยหยิน และมักใช้เฟยหยิน เพื่อถ่ายวิดีโอสั้น ๆ

ทันทีที่เธอเปิดแอปวิดีโอสั้นของเฟยหยิน เธอเห็นโฆษณา

“มองมาที่ฉัน!” สองตัวละครที่มีพลวัตโผล่ออกมาตามด้วยสาวซินเดอเรลล่าอ้วนๆ ที่ดูธรรมดาและกระจกวิเศษ

“กระจก กระจก ฉันจะไปพบเจ้าชายคืนนี้ ช่วยทําให้บางลงหน่อยได้ไหม” ซินเดอเรลล่าพูดจบ หญิงสาวงามแถวหนึ่งปรากฏตัวในกระจก เธอสั่งหนึ่งอันหน้าแทนหญิงสาวในกระจกทันที

“ฉันยังไม่ได้แต่งหน้าเลย…” หลังจากที่หญิงสาวพูดจบ แม่แบบการแต่งหน้าก็ปรากฏขึ้นในกระจกวิเศษ เธอคลิกอีกครั้ง เครื่องสําอางก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอโดยตรง

“ฉันอยากแต่งตัวให้สวยงาม…” ในแว่นกันแดด มีชุดเจ้าหญิงปรากฏบนเธอ ขณะนี้ สโลแกนโฆษณาระบุว่า “กระจกวิเศษ เปลี่ยนใบหน้าเพียงคลิกเดียว เปลี่ยนเมคอัพ แต่งหน้า อยากจะสวยกว่านี้ไหม ถ้าอย่างนั้น มองมาที่ฉัน!”

ในอดีตกวนอิมจะเลือกข้ามโฆษณา แต่โฆษณานี้ดึงดูดใจเธอเพราะรูปแบบการวาดภาพที่แปลกใหม่ เธอไม่ต้องการพลิกมันจนกว่าเธอจะอ่านจบ เธอคลิกลิงก์ด้านล่างเพื่อดาวน์โหลดแทน

“เธอกําลังทําอะไร” หวู่เจี๊ยซึ่งอยู่ข้างๆเธอเดินเข้ามาด้วยความสงสัย

“มันน่าสนใจมากที่จะได้เห็นซอฟต์แวร์กล้องดาวน์โหลดแล้วด” กวนองกล่าว การดาวน์โหลดเสร็จสิ้นแล้ว

“ซอฟต์แวร์ประเภทนี้เกือบจะเหมือนกัน

โดยพื้นฐานแล้วฟังก์ชั่นจะเหมือนกัน! หรู่เจียมองดู “มองมาที่ฉัน ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน!”

“ฉันอ่านโฆษณาแล้วเห็นว่ามันเป็นฟังก์ชั่นแต่งหน้าและแต่งตัวในคลิกเดียวคืออะไร” หลังจากที่กวนอิงลงทะเบียน เธอเริ่มถ่ายรูปตามขั้นตอนการแนะนําและป้อนข้อมูลที่เกี่ยวข้อง

ต่อมาเธอเริ่มลองใช้ฟังก์ชัน “มองมาที่ฉัน”

“ความงาม เสี่ยวเจี้ย ฟังก์ชันความงามนี้ไม่ได้แย่ มีฟิลเตอร์หลายประเภท การตกแต่งด้วยคลิกเดียวให้ ความรู้สึกสะดวกกว่าภาพสวย ๆ ที่ฉันเคยใช้” กวนองถ่ายเซลฟีสองสามภาพและรู้สึกดีทีเดียว

“คลิกที่นี่!” หรู่เจียเปิดกระจกวิเศษ และผู้หญิงสองคนก็เห็นปุ่มการทํางานสามปุ่มได้อย่างรวดเร็ว

“มันสามารถเปลี่ยนใบหน้าได้อย่างชาญฉลาด! ลองเลย!” พวกเขาเริ่มลองทันที โดยเปลี่ยนวิดีโอบางรายการในคลังสือ

“จริงมาก ดีกว่าแอปที่ฉันเคยเปลี่ยนหน้าซะอีก!” กวนองแปลกใจเล็กน้อย “ดูเมคอัพที่เปลี่ยนไปอีก!”

เธอเปิดพื้นที่ฟังก์ชั่นการแต่งหน้า การแต่งหน้าทุกประเภทท่าให้เธอดูตื่นตา เธอเพียงแค่คลิกเข้าไป และเมื่อเธอพบว่าตัวเองอยู่ในกระจกวิเศษ การแต่งหน้าบนใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที!

“ดูสิ การแต่งหน้าของคุณเปลี่ยนไปจริงๆ!” เธอดึงแขนเสื้อของหวูเจี้ย และตะโกนด้วยความประหลาดใจ

“แปลกอะไรเบอร์นี้…โอ้ พระเจ้า จริงเหรอ?” หวู่เจี้ยคิดว่ามันเหมือนสติกเกอร์สเปเชียลเอฟเฟกต์ ใครจะไปรู้ การเห็นคนในโทรศัพท์ก็เหมือนหวู่เจี้ยที่เปลี่ยนเมคอัพและมองเข้าไปข้างในกระจก. ,ไม่เห็นช่องโหว!

เธอมองดูแฟนสาวอีกครั้ง และยืนยันว่าเธอไม่ได้เปลี่ยนเครื่องสําอาง “การเปลี่ยนแปลงของการแต่งหน้านี้ก็น่าทึ่งมาก! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง!”

“ฉันด้วย! ลองอย่างอื่นดูสิ!” ผู้หญิงสองคนเริ่มตื่นเต้นและเริ่มลองใช้ซอฟต์แวร์ที่ละตัว พวกเขาอุทานออกมาหลายครั้งราวกับได้ค้นพบโลกใหม่ ทุกคนในร้านกาแฟมองด้วยความสงสัย เข้ามาเลย

“ว้าว ชุดนี้น่าทึ่งมาก!” หวู่เจี้ยเห็นในกระจกวิเศษ เธอสวมชั้นฝูแล้ว และใบหน้าของเธอก็แดงด้วยความตื่นเต้น

“บันทึกและโพสต์สิ่งนี้ในโมเมนตส์ได้ไหม” หวู่เจี้ยถามแฟนสาวของเธออย่างรวดเร็ว

“แน่นอน น้ําสลัดทั้งหมดใช้ได้!” กวนอิงกล่าว

“เร็วเข้า แล้วส่งมาให้ฉัน-ไม่ เธอดาวน์โหลดซอฟต์แวร์นี้ที่ไหน ฉันอยากดาวน์โหลดด้วย!” หวู่เจี๊ยดาวน์โหลด “มองมาที่ฉัน” ทันที แล้วส่งชุด ฮั่นฟู ของเธอไปที่ โมเมนตส์ ทันทีที่ถูกส่งออกไปก็มีความคิดเห็นทันที

เสี่ยวเซียะมิ: “คุณดูสวยมากใน ฮั่นฟู คุณซื้อมาจากไหน”

หวู่เจีย: “ฉันไม่ได้ซื้อ”

เสี่ยวเซียะมิ: “????”

หภู่เจีย: “ฉันไม่ได้ซื้อจริงๆ”

เสียวเซียะมิ: “ฉันสับสน แล้วภาพนี้มาจากไหน”

อู่เจีย: “

ฉันบอกว่านี่ถูกสังเคราะห์โดยซอฟต์แวร์ คุณเชื่อไหม”

เสียวเซียะมิ: “ของปลอม? และซอฟต์แวร์นี้? คุณต้องโกหกฉันแน่ๆ รูปภาพของคุณเหมือนกับคนจริงทุกประการ ทักษะที่อ่อนนุ่มใดที่สังเคราะห์ได้อย่างดี?”

หวู่เจี๊ย: “ฉันไม่ได้โกหกคุณจริงๆ ซอฟต์แวร์สมบัติที่ฉันเพิ่งค้นพบนั้นใช้งานง่ายมาก!”

เสียวเซียะม: “มันเรียกว่าอะไร ฉันอยากดาวน์โหลดมันเหมือนกัน!”

หวู่เจี๊ย: “มองมาที่ฉัน!”

เซียวเซียม: “???”