Don’t Heal the Others เล่นเกมออนไลน์ อย่าไปฮีลมันเลย! - ตอนที่ 122

“ตามชื่อของรายการนี้ เหล่าเทพธิดาทั้งหลายนั้นได้รวบรวมเหล่าหญิงงามในเกมมิทเอาไว้แล้ว ลิสต์นี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันคนเดียว แต่จะเปิดให้ทุกคนได้โหวตกันตามรายชื่อที่เห็นนี้ และด้วยผลสรุปที่ทุกคนได้ร่วมเข้ามาโหวตกัน ฉันจึงได้ทำการจัดเรียงอันดับรายชื่อของหญิงสาวผู้มีความงดงามดั่งนางฟ้าหรือเทพธิดาจากสรวงสวรรค์แห่งเขตฮัวเซีย แต่ว่าอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในภายหลังได้นะ”

“มิดซัมเมอร์โรส คือที่หนึ่งในรายชื่อนี้!”

“ในฐานะของหัวหน้ากิลด์มิดซัมเมอร์จึงไม่มีใครเห็นหน้าเธอเพราะว่าเธอนั้นสวมหน้ากากตลอดเวลา แต่ความงามของเธอนั้นหายากที่หาใครเปรียบได้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงได้รับความนิยมขนาดนี้”

“ในขณะเดียวกัน โรส เองก็เป็นหัวข้อในการพูดคุยของพวกเราชาวเกมเมอร์ในวันนี้เพราะการที่เธอทุ่มเงินกว่าหลายล้านเพื่อสร้างกิลด์มิดซัมเมอร์ขึ้นมา เรียกได้ว่าแทบจะเป็นศูนย์กลางแห่งความสนใจได้เลยทีเดียว”

มีรูปของโรสอยู่ในโพสด้วย เธอนั้นสวยงามและใสซื่อที่สุด แม้ว่าจะใส่หน้ากากสีขาวอยู่ก็จริงแจ่ก็ยังดูน่าหลงไหล

แน่นอนว่าเสี่ยวเฟิงรู้ดีว่าทำไมโรสถึงอยู่ในอันดับแรกของรายชื่อ ซึ่งน่าจะเป้นเพราะเรื่องในประมูลคืนนั้น มันทำให้กิลด์มิดซัมเมอร์เป็นที่รู้จักและสมาชิกในนั้นต่างก็โหวตให้กับเธอ ถ้าเกิดว่าหัวหน้าของพวกเขาเป็นอันดับหนึ่งในรายชื่อนี้ล่ะก็คงจะภูมิใจกันน่าดู

แต่ชายหนุ่มยอมรับเลยว่าโรสนั้นสวยจริงๆ และอาจเทียบเท่ากับNPCที่เกมนนี้สร้างมาเลยก็ได้

“เมงหยิง คือที่สองในลิสต์นี้!”

“ชูเมงหยิงคือนางฟ้าประจำชาติเลยก็ว่าได้! ฉันคิดว่าทุกคนน่าจะเคยได้ยินชื่อของ เมิงหยิง แน่ๆ”

มีรูปของชูเมงหยิงในโพสด้วยเช่นกัน เธอน่ารักและสดใสมาก แต่เมื่อเสี่ยวเฟิงเห็นเธอก็ได้แต่ทำสีหน้ามืดลง เขาจำเธอคนนี้ได้ทันที

ชายหนุ่มกัดฟันด้วยความโกรธ เป็นเธอแน่! เธอคนนี้แน่นอน!

เธอคือนังปีศาจที่กดขี่เขาเมื่อครั้งที่อยู่ในหนองน้ำนั่น!

“วอร์สปิริตซืออี้ ได้ที่สามในรายการของเรา!”

“หัวหน้าของทีมพระแห่งวอร์สปิริตฮอลล์ เธอทั้งสวยและรวยด้วยความสามารถมากมาย ฉันว่าเธอน่าจะเป็นหญิงสาสวที่น่าดึงดูดคนที่สุดในเขตฮัวเซียแล้วล่ะ น่าจะเป็นสาวในฝันของชายหลายๆคนเลย!”

มีรูปของซืออี้อยู่ในนั้น เธอมีรอยยิ้มอันน่าหลงไหลพร้อมด้วยใบหน้าและร่างกายที่ดึงดูด เป็นที่ต้องตาของชายหลายๆคน

เสี่ยวเฟิงนั่งอ่านคอมเม้นทั้งหมดและทุกอันล้วนแต่พูดถึงความสวยของรูปร่างเธอทั้งนั้น

“ฉันพิมพ์ด้วยมือทั้งสองข้างนะ! ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!”

“ขาเธอโคตรได้รูปเลย”

…

“อันดับสี่…”

“อันดับห้า…”

“อันดับหก…”

“อันดับเจ็ด…”

“อันดับแปด…”

“อันดับเก้า…”

“เฉียนโตวโตวอยู่ในอันดับสิบของเรา!”

“เธอคือเจ้าของสมาพันธ์การค้าศาลาขุมทรัพย์ที่เรากำลังรู้จักกันดีในขณะนี้ ฉันเชื่อว่าทุกคนจะต้องตะลึงในความน่ารักของหญิงสาวตัวน้อยคนนี้แน่ๆ ถ้าให้พูดตรงๆเลยล่ะก็ ฉันเองก็ประหลาดใจเหมือนกันว่าเจ้าของศาลาขุมทรัพย์ดันเป็นหญิงสาววัยรุ่นแบบนี้!”

มีรูปของเฉียนในนั้นอีกเช่นเคย เธอกำลังยืนและส่งรอยยิ้มในกับทุกคนในนั้น

“ทำไมเธอถึงไปอยู่ในนั้นได้ล่ะ? ยัดเงินเขาไปเท่าไหร่เนี่ย?”

เสี่ยวเฟิงพูดอย่างสงสัยกับเฉียนที่อยู่ด้านหลัง

“พี่เสี่ยว! พูดแบบนี้ได้ไง! ที่ไปอยู่ในนั้นได้ก็เพราะว่ฉันสวยไง เข้าใจ๋?”

เฉียนกำลังเขินและได้ยินแบบบนั้นเข้าก็หงุดหงิดนิดหน่อย

“แต่เธอผอมขนาดนี้ แถมหน้าอกก็ไม่ใหญ่อีก อะไรทำให้พวกนั้นโหวตให้เธอฟะ?”

เฉียนเป็นคนสวยก็จริงแต่ก็ยังวัยรุ่นอยู่เลย เธอแทบส่วนเว้าส่วนโค้งหรือแม้แต่ก้นงามๆด้วยซ้ำ เขาคิดว่าหลายๆคนที่โหวตให้น่าจะมาจากความน่ารักแน่ๆ

“หุบปากน่าพี่เสี่ยว!” เฉียนรีบเปลี่ยนหัวข้อคุยทันที

“พี่เสี่ยวชอบพวกผู้หญิงหุ่นนาฬิกาทรายเหรอ?”

“แน่นอน มีแค่พวกกระจอกเท่านั้นแหละที่ชอบสาวผอมๆแบบนี้”

“อ๊า! เงียบน่า! ฉันยังเด็กอยู่ยังพอมีเวลาให้โตได้อีกเยอะ!”

…

เฉียนเริ่มหงุดหงิดและไม่ยอมคุยกับเสี่ยวเฟิงต่อ

“โว้ว! ม้าโคตรเท่เลย ยูนิคอร์นปะเนี่ย?”

“เฮ้! ไอ้หนุ่ม นายไปเอาม้าตัวนั้นจากไหนน่ะ?”

“โอ้! อยากได้ม้าจังเว้ย!”

“เชี่ย! ม้าโคตรเจ๋งเลย! แม่นั่นโคตรโชคดีเลย ฉันยอมนอนกับเจ้าของม้าตัวนี้เลยก็ได้ เอ้า!”

“คุ้นๆนะ… นั่นมันยูนิคอร์นในลิสต์ปะเนี่ย? ถ้างั้นคนที่ขี่อยู่น่าจะเป็นพระเทพแล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ? แฟนเขาแหงๆ”

…

พวกเขาผ่านผู้เล่นมากมายและหลายๆคนก็พูดถึงเสี่ยวสุยกัน

เสี่ยวเฟิงเก็บม้าของเขาไปเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้เพราะเกรงว่าอาจจะมีคนจำเขาได้

ทั้งสองอยู่ใกล้กับทางเข้าเมืองร้างแล้ว และก็เดินเข้าไป

“นักธนูเลเวล 13 ต้องการทีมเพื่อผ่านเควสที่นี่! ฉันมีความสามารถแล้วก็อุปกรณ์รวมไปถึงสัตว์เลี้ยงดีๆเลยนะ!”

“พวกเราต้องการพระสองคน,นักฆ่าหนึ่งคนหรือหนึ่งฮันเตอร์ก็ได้ พวกเราต้องการคนทำดาเมจ!”

“ออร์คชาแมนอยากได้ทีม! ฉันเป็นผู้เล่นมากความสามารถแถมยังร่ายดีบัฟใส่บอสได้ด้วยนะ!”

“กลุ่มเฟิงยุนที่สี่ต้องการนักรบโล่เก่งๆ! อุปกรณ์ที่ใส่อยู่ต้องมีระดับเกินกว่าของแรร์นะ!”

“ฉันเป็นนักเวทย์ที่มีพลังโจมตีแรงมาก! อยากจะได้ทีมเก่งๆมากกว่าทีมขี้เกียจ!”

“กลุ่มมิดซัมเมอร์ที่ 5 ต้องการพระที่มีค่าจิตใจมากกว่า 70”

“กลุ่มพัฒนาตัวเองต้องการเพื่อนร่วมทีม! พวกเราไม่ได้อยากจะผ่านเควสแต่อยากจะเอาของดรอปจากบอส!”

“ฉันต้องการเพื่อนมาช่วยกันผ่านเควสที่นี่! ฉันให้สิบทองเลยเอ้า! ส่วนของดรอปพวกนายเอาไปเลย!”

…

ทางเข้าโซนเร่งรีบนั้นมีแต่คนเต็มไปหมด แม้ว่าจะไม่วุ่นวายเท่าถ้ำซาลาแมนเดอร์แต่ก็เหมือนกับตลาดนัดเลย

เสี่ยวเฟิงตะลึง เพราะเขตเร่งรีบน่าจะรีเฟรชใหม่เมื่อวานและไม่คิดว่าคนจะเยอะแบบนี้

เขาเดินเข้าไปที่หน้าทางเข้าและส่งข้อความไปหาพี่น้องนิโคลัสและชวนให้มาทำเควสที่นี่

แต่สองคนนั้นก็บอกว่าพวกเขากำลังลงถ้ำซาลาแมนเดอร์อยู่กับเพื่อนของเขา ชายหนุ่มจึงวางสายไป

แต่ก่อนทั้งคู่จะเดินเข้าไปข้างในก็มีคนๆนึงทักพวกเขา

“เฮ้พวก นายเป็นพระใช่ไหม? อยากจะทำเควสที่นี่ใช่ไหมล่ะ?”

นักรบที่มีอุปกรณ์ดีๆโผล่ออกมาถามเสี่ยวเฟิง

เหตุผลหลักๆว่าทำไมเขาถึงเดินมาหาชายหนุ่มก็เพราะว่าเสี่ยวเฟิงนั้นมีไอเทมดีๆเต็มตัวไปหมด บ่งบอกได้เป้นอบ่างดีว่าชายคนนี้น่าจะเป็นคนที่มีเลเวลสูงๆแน่

“ใช่”

เสี่ยวเฟิงตอบกลับเรียบๆ เขามองไปด้านหลังก็เห็นผู้เล่นอีกนิดหน่อย หากตัดสินจากไอเทมที่ใส่อยู่น่าจะเป็นผู้เล่นที่มีฝีมือพอตัว แต่พวกเขาดันมีสีหน้าเศร้าหมองราวกับว่าเพิ่งถูกบอสฆ่ามา

“อยากจะร่วมทีมกับเราไหม? พวกเราต้องการพระน่ะ”

นักรบคนนั้นถามเสี่ยวเฟิง ซึ่งความจริงพวกเขาทั้งกลุ่มยกพวกเข้าไปให้บอสฆ่าเล่นในนั้นมาแล้วสองครั้ง พระในทีมของเขาไม่เก่งพอที่จะช่วยได้แล้วก็ออกจากกลุ่มไปทันทีที่โดนนักเวทย์ในทีมด่า

ในฐานะหัวหน้าทีม เขาต้องหาพระคนใหม่ให้ได้ และโชคดีที่เขาเจอเสี่ยวเฟิงก่อน

“ร่วมทีมงั้นเหรอ?”

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ที่จริงแล้วเขาไม่ต้องการเข้าทีมกับใครหรอกเพราะเขาอยากจะได้ไอเทมคนเดียว

“โอเค เอาเลย!”

แต่เฉียนกลับตอบรับอย่างทันควันโดยไม่ปรึกษาเขาซะงั้น

“โอ้ พวกนายมาด้วยกันเหรอ เยี่ยมเลย! ถ้ามีหญิงแบบนี้พวกเราพร้อมกันบวกได้แน่ๆ!”

นักรบคนนั้นดีใจทันทีที่ได้ยินคำตอบจากเฉียน

หญิงสาวเองก็ใส่หน้ากากเหมือนกัน แต่นักรบคนนี้สัมผัสได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้แหละที่จะทำให้ทีมของเขามีชีวิตชีวาและผ่านด่านได้

ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรในตัวเฉียนเลยซักนิด พวกเขาต้องการพระมาคอยฮีลให้ตอนที่ฆ่าบอสกันมากกว่า

“ได้สิ แต่ฉันมีเงื่อนไข”

เสี่ยวเฟิงสิ้นหวังกับเฉียนที่ทำตามใจตัวเองไปแล้ว เขาเริ่มรู้สึกผิดที่หัวเราะเฉียนไปเมื่อกี้แต่ตอนนี้เขาต้องเล่นตามน้ำไปก่อน

“อะไรล่ะ?”

เพื่อนของนักรบคนนี้ถาม

“ฉันต้องเก็บไอเทมที่บอสดรอปมาได้แล้วถ้าอะไรที่ฉันใส่ได้ฉันจะเอาไป แล้วก็ยัยนี่เป็นคนร่วมทีมเฉยๆไม่มีพลัง

โจมตีหรอกนะ”

เสี่ยวเฟิงพูดออกมาชิลๆแต่สีหน้าของคนอื่นกลับมัวหมอง

“หมายความว่ายังไงน่ะ?”