Don’t Heal the Others เล่นเกมออนไลน์ อย่าไปฮีลมันเลย! - ตอนที่ 99

“ท่านอาร์คบิชอป”

ความยับยั้งชั่งใจในการถ่ายโอนใน Bright Mountain ได้รับการบรรเทาดังนั้น เสี่ยวเฟิงจึงสามารถไปยังไบรท์เมาเทนผ่านการวาร์ปในวังย่อยของเมืองเทียนหลงแต่เมื่อเขาอยู่ที่นั่นนักทำพิธีทางศาสนาคนหนึ่งบอกเขาว่าอาร์คบิชอปไกเซอร์กำลังตามหาเขา

เสี่ยวเฟิงสันนิษฐานว่าอาจมีงานใหม่เข้ามา เพราะเขาทำภารกิจหลักอยู่ และเขาไม่สามารถทำมันได้ในตอนนี้ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่เขาถูกเรียก

เขาอัพเกรดและวางแผนที่จะทำในภายหลังเมื่อเขากลับไป แต่เขาควรรอจนกว่าเขาจะเห็นเสี่ยวไบดังนั้นเขาจึงบอก npc เพื่อรายงานและไปที่ภูเขาไบรต์ข้างหน้า

ในฐานะที่เป็นสำนักงานใหญ่ของวิหารแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ยังคงบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ เสี่ยวเฟิงเดินอย่างอิสระเมื่อเขาบอกว่าเขากำลังแสดงภายใต้คำสั่งของบาทหลวงดังนั้นเขาจึงมาที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว

“เสี่ยวไบ”

หญิงสาวที่มีปีกสีขาวดูเหมือนจะนอนหลับอยู่ในเปลือกไข่แสงศักดิ์สิทธิ์จากฟากฟ้าหล่นลงบนเสี่ยวไบ ซึ่งทำให้เธอดูศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง

สิ่งที่เสี่ยวเฟิงใส่ใจคือไก่ที่เคลือบผิวเขาส่งให้เธอกำลังว่ายน้ำในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์เหมือนเป็ดและมันก็ดูยินดีมาก

“นา…ยท่า…”

การมาถึงของเสี่ยวเฟิงทำให้เสี่ยวไบตื่นขึ้นและเธอลืมตาขึ้นมาซึ่งรูม่านตาเป็นสีเงิน เธอเงยหน้าขึ้นและไม่แสดงออกบนใบหน้า

“เสี่ยวไบ กินขนมหน่อยไหม”

เสี่ยวเฟิงนั่งถัดจากสระน้ำศักดิ์สิทธิ์และหยิบของว่างและนำอาหารออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังแล้วโบกมือไปที่เสี่ยวไบ

“ขนมเหรอ?”

จากนั้นเธอก็ออกจากเปลือกไข่ของเธอหลังจากที่เขาโบกมือให้เธอและนั่งบนขาของเขาตามธรรมชาติ เธอพูดอย่างสับสนราวกับว่าเธอไม่รู้ความหมายของคำว่าขนม

“อ้าปากสิ”

เซี่ยวเฟิงไม่รู้วิธีที่จะอธิบายให้เธอฟังดังนั้นเขาจึงถือร่างเล็กและผอมเพรียวของเธอแล้วหยิบเค้กครีมใส่ปากเซี่ยวไบ

เสี่ยวไบเงยหน้า เธอดูสับสนอยู่ตลอดเวลาดูเหมือนว่าเธอไม่ได้เรียนรู้ที่จะแสดงความรู้สึกของเธอ แต่เธอยังคงเปิดปากของเธออย่างช้า ๆ ซึ่งริมฝีปากของเธอมีสีชมพูดูชุ่มชื้น

ถึงเค้กจะไม่ใหญมากแต่เธอก็ยังกินไม่หมดในคำเดียว

“อร่อยไหม?”

เสี่ยวเฟิงว่าหลังกจากที่เธอกลืนเค้กลงไป

“นี่คือ… ขนมอย่างงั้นเหรอ?”

ดวงตาของเสี่ยวไบดูสดใสขึ้นและเธอเลียครีมบนริมฝีปากของเธอด้วยลิ้นอันนุ่มนวล เธอพูดด้วยเสียงที่ฟังดูน่ายินดี

แล้วเธอพบว่านิ้วของเสี่ยวเฟิงยังคงเลอะครีมอยู่บ้างจากนั้นเธอก็จับมือของเขาตามธรรมชาติแล้วก็เลียครีมด้วยลิ้นนุ่มของเธอ หลังจากที่เธอดูดมันสะอาดเธอก็ปล่อยมันไป

“อยากกินอีกไหม?”

เสี่ยวเฟิงตกใจเล็กน้อยและพูดกับเสี่ยวไบ เขารู้สึกผ่อนคลายที่ปลายนิ้วของเขา

“อา…”

เสี่ยวไบดูเหมือนจะเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไรดังนั้นเธอพยักหน้าให้เสี่ยวเฟิงและพูดด้วยความคาดหวัง.

เสี่ยวเฟิงขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แล้วก็ส่งเค้กอีกชิ้นเข้าปากของเธอ

เธอกระพริบตาอย่างสนใจ ก่อนจะกินเค้กเข้าไปทั้งหมดในคำเดียว

เสี่ยวไบมีครีมเลอะเยอะมาก ใบหน้าของเธอดูน่ารักน่าชัง ซึ่งทำให้เสี่ยวเฟิงหัวเราะอีกครั้ง เขาเช็ดครีมด้วยมือของเขาและดูเธอกินเค้กอย่างมีความสุข

“ค่าความพึงพอใจของสัตว์เลี้ยงเพิ่มขึ้น 10 หน่วย”

ระบบเตือนก็พูดทันทีดูเหมือนว่าระบบดังกล่าวระหว่างผู้เล่นและสัตว์เลี้ยง จะมีรายละเอียดมากกว่าของ npc

สัตว์เลี้ยงที่ชื่นชอบในระดับเริ่มต้นคือ 70 แต้ม พวกเขาจะทำตามคำสั่งของผู้เล่นเพื่อต่อสู้หรือทำอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตามไม่ว่าผู้เล่นจะทำร้ายสัตว์เลี้ยงของพวกเขาหรือปล่อยให้สัตว์เลี้ยงตายก็จะลดระดับความโปรดปรานลง แต่ตราบใดที่ยังเกิน 60 แต้มก็จะไม่มีปัญหาใหญ่

เมื่อมันลดลงต่ำกว่า 60 สัตว์เลี้ยงจะไม่ทำตามคำสั่งของผู้เล่นอย่างเต็มที่

50 คะแนนเป็นจุดที่เป็นกลางโดยทั่วไปผู้เล่นไม่สามารถสั่งอะไรได้ พวกเขาไม่เพีย แต่จะไม่ช่วยในการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังอาจวิ่งหนีได้เร็วกว่าผู้เล่นอีก

อย่างไรก็ตามหากจำนวนลดลงต่ำกว่า 50 ถึง 40 พวกเขาอาจหักหลัง หากจำนวนลดลงเหลือ 30 หรือต่ำกว่าพวกเขาจะเกลียดคุณ

ถ้าชื่อสัตว์เลี้ยงกลายเป็นสีแดงพวกเขาจะโจมตีผู้เล่น ไม่ต่างอะไรกับมอนสเตอร์

เพราะฉะนั้นควรจะดูแลพวกเขาไว้ให้ดี

ระดับที่น่าพอใจเริ่มต้นของเสี่ยวไบคือ 70 คะแนนดังนั้นเธอจึงอยู่ใกล้ชิดกับเสี่ยวเฟิงมาก แต่หลังจากให้อาหารเขาเพิ่มขึ้น 10 คะแนนโดยตรงและถึง 80 คะแนนซึ่งหมายความว่าภักดี

นั่นหมายความว่าเสี่ยวไบจะเชื่อฟังคำสั่งของเสี่ยวเฟิงอย่างภักดี ในเวลาเดียวกันพวกเขาจะช่วยต่อสู้โดยอัตโนมัติเมื่อมีอันตราย โดยเธอจะไม่ต่อต้านเขาอย่างแน่นอน

เสี่ยวเฟงไม่คิดว่าการให้อาหารจะช่วยพัฒนาความไว้ใจได้ ในตอนแรกเขาแค่รู้สึกว่าเาี่ยวไบจะรู้สึกเหงาดังนั้นเขาจึงมาหาเธอ แต่ตอนนี้เขาพบว่าการให้อาหารมันสนุกมาก มันทำให้เขารู้สึกว่าเขาดูแลสัตว์เลี้ยงจริงๆ

“เฉียนโตวโตวกำลังเรียกหาคุณ”

เสี่ยวไบนั่งบนขาและพึงอยู่บนอกของเสี่ยวเฟิง เขาคอยให้อาหารเธออยู่ตลอดและเธอดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้สึกอิ่มไม่ว่าเขาจะให้เธอกินมากแค่ไหน

แต่เฉียนโตวโตวก็เรียกเขา โดยไม่รู้ว่าตัวเลยว่าเธอเข้าเกมมาตอนไหน

“อยู่ไหนเนี่ยลูกพี่เสี่ยว? ได้โฉนดมาแล้วใช่ไหม?”

“ตอนนี้อยู่ในเขตระดับสูง ตอนนี้อยู่ไหนแล้วล่ะ เดี๋ยวจะไปหา”

เสี่ยวเฟิงตอบระหว่างให้อาหารเสี่ยวไบ เนื่องจากมีอาหารเหลืออยู่ไม่มากแล้ว เขาจึงรีบให้มากยิ่งขึ้น

“โอเค ฉันอยู่ที่ย่านการค้าของเมืองเทียนหลง นิคโคลัสกับคนอื่นๆก็อยู่ด้วย” เฉียนโตวโตวพูดและวางสายอย่างรวดเร็ว

เสี่ยวไบกินอาหารที่เสี่ยวเฟงนำมาจนหมด ซึ่งทำให้เซี่ยวเฟิงตกตะลึงเพราะมันเยอะมากและเขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะกินมันจนหมดด้วย

ดังนั้นเขาจึงต้องรีบไป หลังจากที่เช็ดปากของเสี่ยวไบเรียบร้อยแล้ว

“ฉันต้องไปก่อนแล้ว ไว้เจอกันวันหลังนะ”

เสี่ยวไบเหมือนไม่ต้องการให้เขาไป แต่เมื่อรู้ว่าเธอยังคงจ้องมองกล่องใส่เค้กเสี่ยวเฟิงเข้าใจว่าเธออยากกินเค้กมากกว่าที่จะให้เขาอยู่ด้วย

แต่เธอกินอาหารที่เสี่ยวเฟิงเอามาทั้งหมดแล้ว เธอจึงต้องลุกขึ้นจากขาของเขาแล้วปล่อยให้เขากลับไปที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์

เสี่ยวเฟิงโบกมือให้เธอและเตะไก่ที่ขันอยู่ที่เท้ามันทำให้เขารู้สึกรำคาญ

“กุ๊กๆๆๆ!”

ไก่ซึ่งเติบโตขึ้นจนมีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือกำลังเล่นในสระน้ำศักดิ์สิทธิ์และซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเซียวไบ มันจ้องเสี่ยวเฟิงที่จากไปแล้วกลับอย่างรุนแรง

เสี่ยวเฟิงปรากฏตัวขึ้นที่เมืองเทียนหลงและสวมหน้ากากจากนั้นเขาก็เดินไปที่ย่านการค้า แน่นอนว่าผู้เล่นคนอื่นจำเขาไม่ได้ตั้งแต่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและสวมหน้ากากนอกจากนี้ชื่อของเขาก็ถูกซ่อนไว้ด้วย

“เอ๋? ทำไมต้องแต่งตัวแบบนั้นด้วยล่ะลูกพี่เสี่ยว?”

แม้แต่พี่น้องนิโคลัสก็เพิ่งจะจำเสี่ยวเฟิงได้ในตอนที่เขาถอดหน้ากากออกมา

“ถามอะไรแปลกๆ? ตอนนี้เขาเป็นคนดังแล้วนะ! ก็เลยต้องปกปิดตัวตนแบบนี้ใช่ไหมลูกพี่?”

เฉียนโตวโตวไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะสัมผัสที่หกของผู้หญิงหรือไม่ เธอรู้ว่าเป็นเสี่ยวเฟิงตั้วแต่ตอนที่เขาเดินเข้ามาอีกฝ่ายยังไม่ทันถอดหน้ากากด้วยซ้ำ

แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นเสี่ยวเฟิงแต่งตัวแบบนี้

พี่น้องนิโคลัสนั้นดูสบายดีและพวกเขาแทบไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย พวกเขาแค่ดูอายุน้อยกว่าที่เคยเห็น เหมือนนักศึกษา

แต่เสี่ยวเฟิงรู้สึกตกใจกับการเปลี่ยนแปลงของเฉียนโตวโตว เขาไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงธรรมดาคนนี้ช่างงดงามจริง ๆ หลังจากที่เห็นตัวจริงๆของเธอ

เธอดูอายุไม่เกิน 18 ปี รูปร่างผอมเพรีย น่ารัก ทำให้เธอดูสง่างามมาก

“ไม่คิดว่าลูกพี่จะดูเด็กขนาดนั้นนะ ดูท่าอายุคงไม่ห่างจากพวกเรามากใช่ไหมครับ?”

พวกเขายังตกใจกับรูปลักษณ์ตามปกติของเสี่ยวเฟิงที่เห็นผ่านการสตรีม เตียจูพูดขึ้นมา

“โว้ว พี่เสี่ยวเป็นไอดอลเลยนะเนี่ย! ได้ยินมาว่าพี่มีแฟนๆอยู่ทั่วเขตหัวเซียเลยนะเนี่ย เมื่อไหร่ฉันจะเป็นแบบนั้นได้มั่งน้า!”

เจ๋าซือคุยกับเสี่ยวเฟิงอย่างตรงไปตรงมา

“สตรีมสดนี่ลำบากมากๆนะ คงไม่ได้ทำบ่อยๆล่ะมั้ง” เซี่ยวเฟิงส่ายหัวแล้วพูด ทำให้เจ๋าซือโผล่งออกมา

“พี่เสี่ยวคงได้เงินมาเยอะน่าดูใช่ไหม? ฉันเห็นลูกพี่ในทีวีด้วยนะ!”

เฉียนโตวโตวละสายตาจากพี่น้องนิโคลัสแล้วหันมาถามเสี่ยวเฟิงด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย.

“ก็ไม่มาก ได้มาซัก 15000 ได้” เสี่ยวเฟิงว่าออกมาอย่างง่ายๆแต่ทำคนรอบๆอึ้งกันไปหมด

“พระเจ้า หมื่นห้า? นี่ไม่คิดว่ามันมากเลยเหรอ! นี่ระบบแลกเปลี่ยนยังไม่เปิดให้ใช้งานเลยนะ! นี่พวกในเขตหัวเซียมีแต่เศรษฐีรึไงเนี่ย!”

“พระเจ้าพวกเราวิ่งไปๆมาๆยังได้มาแค่นิดหน่อย นี่หายไปแค่ชั่วโมงนึงได้มาตั้งหมื่นเลยเหรอ!”

“คราวหน้าให้ฉันไปด้วยสิ ลูกพี่!”

“ถ้าพวกนายเก่งเท่าพี่เสี่ยว พวกนายก็ทำได้เองแหละ” เฉียนโตวโตวมองดูพี่น้องนิโคลัสด้วยความดูถูกเนื่องจากพวกเขาเพิ่งชมเธอที่ช่วยให้พวกเขาได้รับเงินสำหรับเดือนนี้มาได้หบกๆ แต่ตอนนี้ดันหักหลังกันเฉย

“ฮ่าฮ่า พวกเราคงไม่ไหวหรอกมั้ง”

แต่ 2 ตัวกวนนั้นแค่ส่งยิ้มมาให้เธอ

“นี่โฉนด เลือกที่ได้เองเลยนะ ฉันว่าเธอเลือกได้ดีกว่าฉันแน่ๆ”

เสี่ยวเฟิงยื่นโฉนดพร้อมกับเงินอีก 15000 ให้เฉียนโตวโตว

เฉียนโตวโตววเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังในทันที

ทุกคนรู้ว่ากระดาษชิ้นนี้มีความหมายอย่างไร แม้แต่พี่น้องนิโคลัสก็หยุดพูด

มีผู้เล่นหลายคนที่อยู่นอกเหนือจากเฉียนโตวโตวและพี่น้องนิโคลัส พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกันมีทั้งชายและหญิงและบางคนก็เป็นเพื่อนร่วมห้องของพี่น้องนิโคลัส

เฉียนโตวโตวกำลังใช้ความคิด ในขณะเดียวกันพี่ชายของนิโคลัสก็แนะนำเสี่ยวเฟิงกับคนอื่นๆ ทุกคนต่างท่าทีเคารพเขา