Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 158
Earth’s Best Gamer ตอนที่ 158 พลังของวีรบุรุษ
“มนุษย์อินทรีระดับวิสามัญอันดับ 5 งั้นเหรอ?”
เห็นได้ชัดว่านั่นคือมนุษย์อินทรีที่ไปถึงระดับวิสามัญอันดับ 5
นอกจากนี้เขาอาจเป็นหนึ่งในมนุษย์อินทรีที่มีพรสวรรค์
เห็นได้ชัดว่ากองกําลังทางอากาศของมนุษย์อินทรีถูกคุกคามโดยวิธีการของมนุษย์หลังจากที่แร้งทองสองตัวถูกโจมตีติดต่อกัน พวกมันทุกตัวบินขึ้นสูงและหลบการโจมตี
“ห้ะ? แร้งทองอีกงั้นเหรอ?”
อย่างไรก็ตามมีแร้งทองอีกหลายตัวปรากฏบนท้องฟ้า ยกเว้นมนุษย์อินทรีที่แบกมนุษย์อินทรี
แร้งทองตัวใหม่มีขนาดเล็กกว่าและดูเหมือนจะยังไม่โตเต็มที่
เห็นได้ชัดว่ามนุษย์อินทรีพยายามซื้อเวลาให้ตัวเองมากขึ้นเพื่อให้แจ้งทองเหล่านั้นเติบโต หากแร้งทองส่วนใหญ่ถูกแปลงเป็นกองทัพอากาศร่วมกับมนุษย์อินทรีระดับวิสามัญอันดับ 5 ที่สามารถบินได้ด้วยตัวเอง พวกมันจะได้เปรียบมากพอที่จะเผชิญหน้ากับมนุษย์
น่าเสียดายที่มนุษย์ไม่ได้ให้โอกาสพวกมัน
“แร้งทองเหล่านั้นไม่ได้แบกมนุษย์อินทรีมาด้วย!”
แร้งอินทรีตัวเล็กที่มาใหม่ไม่ได้แบกมนุษย์อินทรี แต่พวกมันกลับแบกลูกบอลสีดําที่มีรูปร่างเหมือนกับหิน!
“ไมดีแล้ว! มันคือ “บอลแมกม่า” ของพวกมัน!”
บอลแมกม่าดังกล่าวค่อนข้างแปลกประหลาด พวกมันดูเหมือนกับก้อนหินทั่วไป และไม่มีความร้อนแผ่ออกมา
อย่างไรก็ตาม แมกม่าก็แผดเผาทันทีที่พวกมันแตกออกมา
หากพวกมันถูกทิ้งลงบนรูปขบวนมนุษย์ พวกมันจะสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัยและทําลายรูปขบวน
นอกจากนี้เห็นได้ชัดว่าแร้งทองตัวเล็กเหล่ขั้นกําลังบินเข้าหาทหารปืนใหญ่!
เนื่องจากแร้งทองตัวเล็กเหล่านั้นบินอยู่สูงมาก จึงเป็นไปไม่ได้ที่หลิงเจิ้นและอู่เฉียวจะโจมตีพวกมันด้วยปืนใหญ่เหล็กเหมันต์ได้!
มนุษย์อินทรีได้เลือกสถานที่สําหรับการโต้กลับอย่างระมัดระวัง ไม่มีที่หลบสําหรับศัตรูของพวกมัน
“รวมโล่!”
เมื่อเห็นแบบนั้น หลู่จือเซินผู้ที่ถือโล่ที่ทํามาจากหัวใจของไม้สแดงและรับผิดชอบในการบัญชาการทหารโล่ทั้งหมด และปกป้องหลิงเจิ้นกับทหารปืนใหญ่คนอื่นก็ได้ตะโกนออกมา
หลังจากนั้น ทหารที่อยู่รอบตัวเขาก็รวมโล่ของพวกเขาซึ่งหลู่จือเซินก็ได้เปิดใช้งานพลังของหัวใจของไม้สีแดง โล่ไม้เหล่านั้นถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นโล่ขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสิบเมตรทันที
แม้ว่าไม้สีแดงจะถูกตัดออกทําโล่แต่ละชิ้น แต่พวกมันก็สามารถใช้พลังร่วมของหัวใจของไม้สีแดงได้
อันที่จริงนั่นคือเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดที่ไม้สีแดงเป็นขั้นหายาก
“ทุกคนยืนอยู่ด้านล่างโล่นี้!”
หลู่จือเซ็นผู้ที่เข้าสู่ระดับวิสามัญอันดับ 6 เมื่อสองวันก่อนหน้านั้นก็ได้ยกโล่ขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสิบเมตรด้วยตัวเขาเอง ปกคลุมหลิงเจิ้น อู่เฉียวและคนอื่นทั้งหมด
บูม บูม บูม…
บอลแมกม่าสีดําเหล่านั้นถูกโยนลงมาจากท้องฟ้า และแมกม่าที่เกิดจากการแตกนั้นค่อนข้างรุนแรง
อย่างไรก็ตามด้วยความแข็งแกร่งอันเหลือเชื่อของเขา หลู่จือเซินจึงไม่สั่นคลอน
นอกจากนี้ไม้ดังกลาวจากมอนเตอร์พงไพรยังมีความต้านทานต่ออุณหภูมิและเปลวไฟสูง แม้แต่บอลแมกม่าก็สร้างความเสียหายกับมันอย่างรวดเร็วไม่ได้!
“เร็ว!”
ในทางกลับกัน กงซุนเพิ่งได้ร่ายคาถาออกไป
ลมเริ่มพัดทันที และมีมวลหมู่เมฆรวมตัวกันอยู่บนท้องฟ้าเหนือทุกคนจากป้อมปราการภูเขามังกรคู่
จากนั้นน้ําฝนที่ตกลงมาจากเมฆก็ดับแมกม่าบนผิวของโล่ไม้ที่หลู่จือเซินกําลังยกอยู่
ส่งผลให้มนุษย์อินทรีและแร้งทองบนท้องฟ้าสูญเสียการมองเห็นของพวกมันทันที
พวกมันไม่สามารถโจมตีได้อีกต่อไป ท้ายที่สุดพื้นที่ด้านล่างมีขนาดใหญ่เกินไปและลูกศรของมนุษย์อินทรีกับแมกม่าของแร้งทองก็ไม่ใช่ไอเทมทั่วไปที่สามารถใช้อย่างสิ้นเปลืองได้!
การเคลื่อนไหวอันร้ายแรงของมนุษย์อินทรีถูกทําลาย และมนุษย์ก็ยังคงโจมตีอย่างดุเดือดมากยิ่งขึ้นหลังจากตระหนักถึงวิธีลับของศัตรูแม้ว่าจะประสบกับความพ่ายแพ้เล็กน้อยก่อนหน้านี้
บูม! บูม!
ภายใต้การป้องกันของหลู่จือเซ็น ทหารปืนใหญ่ก็ปลดปล่อยกระสุนปืนใหญ่ของพวกเขาใส่รูปขบวนของมนุษย์อินทรีอย่างต่อเนื่องโดยไม่กังวลว่ากระสุนปืนใหญ่จะตกลงใส่หัวของพวกเขา!
“ตายซะ!”
จากนั้นทหารหมาป่าเกราะดําที่นําโดยหยางจื้อก็ได้เดินหน้าเข้าไปในรูปขบวนโดยตรง โดยใช้ทางลัดผ่านปาและโขดหิน
ผู้บัญชาการและมนุษย์อินทรีระดับวิสามัญอันดับสูงทั้งหมดอยู่บนท้องฟ้า ซึ่งหมายความว่า กองทัพภาคพื้นดินของมนุษย์อินทรีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมนุษย์เลย ทหารที่มอบโล่ให้กับหลู่จือเซินก็พุ่งไปข้างหน้าเช่นกัน
น่าแปลกใจที่มนุษย์อินทรีบนท้องฟ้าไม่ได้กลับไปช่วยเหลือพวกพ้องของพวกมันที่ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้
ในทางกลับกัน มนุษย์อินทรีทุกตัวรวมถึงตัวที่เป็นระดับวิสามัญอันดับ 5 ก็ได้บินไปยังป้อมปราการภูเขามังกรคู่
แร้งทองตัวเล็กเหล่านั้นไม่ได้ทิ้งบอลแมกม่าของพวกมันใส่ทหารปืนใหญ่ แต่ทิ้งไปยังเส้นทางที่มนุษย์บุกเข้ามา!
เห็นได้ชัดว่าพวกมันหวังว่าจะกําจัดศัตรูด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
วัตตุประสงค์หลักของภารกิจการแข่งขันสิบสายพันธุ์นั้นไม่ได้เกี่ยวกับการสังหารศัตรูจํานวนมาก แต่เป็นการทําลายแกนกลางถิ่นฐานของศัตรู
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เหลือเพียงสองสายพันธุ์เท่านั้นในสนามรบทั้งหมด ภารกิจของการแข่งขันสิบสายพันธุ์จึงถือว่าจะเสร็จสิ้นตราบใดที่พวกเขาพิชิตถิ่นฐานของศัตรู!
มนุษย์อินทรีรู้ว่าพวกมันไม่สามารถแข็งแกร่งเท่ากับมนุษย์ได้ และโอกาสในการชนะก็น้อยมาก แม้ว่าพวกมันจะลงไปช่วยพวกพ้องก็ตาม
อย่างไรก็ตามโดยการล่อศัตรูให้บุกไปข้างหน้า พวกมันได้ยังกองกําลังหลักของมนุษย์และพลังยิงอันหนักหน่วงของพวกเขาไว้ภายในอาณาเขตของพวกมัน
ทางกลับของมนุษย์ถูกบอลแมกม่าที่แร้งทองตัวเล็กทิ้งลงไปขวางไว้เช่นกัน!
สามารถกล่าวได้ว่านักรบชั้นนําในหมู่มนุษย์อินทรีมีโอกาสดีที่จะทําลายแกนกลางถิ่นฐานของมนุษย์!
“ในที่สุดแกก็มาที่นี่งั้นเหรอ? ฉันรอแกมานานแล้ว… ฉันกังวลว่าแกจะไม่มาซะอีก!”
ในป้อมปราการภูเขามังกรคู่ หลู่ลุ้นอี้ยืนอยู่บนยอดวัดแห่งโชคชะตาพร้อมกับแท่งไม้ของเขาเพียงลําพัง
ในขณะที่เขาทองดูเงาสีดําที่เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ แววตาของเขานั้นไม่มีความหวาดกลัวเลย มีเพียงความดูหมิ่นและความมุ่งมั่นในการต่อสู้เท่านั้น!
หวูดดด! หวูดดด! หวูดดด!
จากท้องฟ้า ลูกศรสีเขียวและสีทองจํานวนมากตกลงมาที่เขา!
แต่พวกมันทั้งหมดก็ถูกปัดโดยแท่งไม้ในเวลาต่อมา
ในขณะที่เขาโบกแท่งไม้กิเลน อาวุธของเขาก็ขยายยาวเกือบสิบเมตร และเขาก็ปกคลุมวัดใจกลางของป้อมปราการภูเขามังกรคู่ด้วยตัวเขาเองโดยปราศจากช่องโหว่
“โดยการจุดธูปนี้ ฉันขออัญเชิญเอ้อร์หลางเงินมาที่นี่ แม่ทัพศักดิ์สิทธิ์จงมาที่นี่!”
ในวัดแห่งโชคชะตา ลุงเก้าผู้ที่เข้าสู่ระดับวิสามัญอันดับ 5 ก็เสร็จสิ้นการอัญเชิญกับคุณชายบักที่อยู่ด้านหลังของเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์เกราะทองผู้ที่ถือหอกและมีดวงตาที่สามบนหน้าผากของเขาก็ถูกสักบนแขนของคุณชายบักด้วยเช่นกัน
คุณชายบักถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีทองและค่อยๆ กลายเป็นภาพลวงตาของแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์
จากนั้นเขาก็เปิดปากของเขา
“บรูวววว!”
