Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 192 การผสาน ศิลปะพลังภายในสมบูรณ์แบบ
“ผสาน!”
ในบ้านหรูที่คฤหาสน์แห่งอสูรได้สร้างขึ้นอย่างรวดเร็วในหูเขาร้อยเกสร จีเยจินั่ง ลงบนพื้นและเริ่มการผสานอีกครั้ง
เป้าหมายของการผสานครั้งนี้ก็คือศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์ปลอมของเขากับพระ สูตรเก้าหยินที่เขาเพิ่งได้รับมา!
การผสานใช้เวลาค่อนข้างนาน มในใช้เวลาหลายชั่วโมงแม้ว่าเขาจะเข้าใจศิลปะ เก้าหยางศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้วก็ตาม
ในท้ายที่สุด เทคนิคที่ไร้ชื่อก็ปรากฏบนแถบสกิลของจีเย่
[ศิลปะไร้ชื่อ]
ระดับ : พิเศษ]
[ขั้น : สมบูรณ์]
[รายละเอียด : นี่คือเทคนิคสมบูรณ์แบบด้วยการผสมผสานระหว่างศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์ และพระสูตรเก้าหยิน (เวอร์ชั่นระดับวิสามัญ) ในขระที่รักษาความสามารถดั้งเดิมของเทคนิคทั้งสอง ตอนนี้คุณสามารถรวบรวมปราณแทในลักษณะของหยินและหยาง นอกจากนี้คุณยังสามารถปรับอัตราส่วนของพวกมันในปราณแท้และคุณอาจจะเหนือกว่าขีดจํากัดศิลปะการต่อสู้ทั่วไปหากคุณไปถึงจุดสูงสุด!]
“ศิลปะพลังภายในที่มีหนึ่งสมบูรณ์งั้นเหรอ?”
จีเย่ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้ จีเย่ไม่ได้กํากับกระบวนการผสานตลอดเวลา แต่เพียงปล่อยให้ทั้งสองเทคนิคผสานกันเอง
ผลที่ได้ก็คือเทคนิคซึ่งอาจเป็นสามสมบูรณ์ กลับกลายเป็นว่า หนึ่งสมบูรณ์” หลังจากาการผสาน
มันถูกลดระดับลงไปเหรอ?
“รอเดี๋ยว แม้ว่าจะมีเพียงหนึ่งสมบูรณ์ แต่ก็อาจดีเท่ากับสามสมบูรณ์ เพราะมันมีฟังก์ชั่นมากกว่า!”
หลังจากที่เขาอ่านข้อมูลอย่างระมัดระวังหลังจากการผสาน ดวงตาของจีเย่ก็เปล่งประกาย
เป็นเพราะด้วยเทคนิคขั้นสมบูรณ์นี้ เขาจะสามารถเปลี่ยนธรรมชาติของปราณแท้ที่ค่เขาปลดปล่อยออกมาโดยเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนของสัดส่วนหยินและหยางในนั้น
หมายความว่าเขาจะสามารถแสดงหยางพิเศษและแข็ง ศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์เช่นเดียวกับหยินพิเศษและนุ่มนวล พลังเก๊หยิน
เขายังสามารถสร้างพลังภายในที่เหมาะสมสุดตามกระบวนท่าต่างๆ ที่เขาทําเพื่อเพิ่มพลังของพวกมันให้สูงสุด!
นั่นคือประโยชน์แรก
นอกจากนี้ อาจเป็นเพราะการโคจนรของหยินและหยางโดยอัตโนมัติ
เทคนิคที่ผสานใหม่นี้ยังคงมีคุณมบัติการฝึกฝนอัตโนมัติของศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์และมันก็โคตรเร็วกว่าพละกําลังโกลาหลดั้งเดิมและศิลปะเก้าหยางศักดิ์สิทธิ์
นั่นคือประโยชน์ที่สอง
อย่างสุดท้ายและสําคัญที่สุด เทคนิคที่ผสานใหม่นี้ยังสามารถไปถึงระดับเหนือ ธรรมชาติ” ได้หลังจากเขาเชี่ยวชาญมันอย่างสมบูรณ์!
เรื่องนี้อาจเป็นเพราะแม้ว่าพระสูตรเก้าหยินที่เขาได้รับจะเป็นถูกกําจัดที่ระดับวิสามัญเพราะมันอยู่ในสนามรบแห่งโชคชะตา ทฤษฎีที่บันทึกไว้ในบทน่าก็ยังคงมีองค์ประกอบระดับเหนือธรรมชาติหลังจากการแปลของอิดเต็งที่น่านับถือ
มันเหมือนกับหยานซีเซียในสนามรบแห่งโชคชะตาที่ผ่านามา ความแข็งแกร่งของเขาถูกจํากัดเช่นกัน แต่ความเข้าใจในศิลปะดาบของเขานั้นยังคงดีที่สุดในโลก
“เทคนิคนี้ค่อนข้างคล้ายกับเทคนิคไร้รูปแบบขนาดย่อม ฉันควรเรียกมันว่าอะไรดี? อืมม ไม่สิ ศิลปะเก้าหยินและเก๊หยางนั้นเหนือกว่าเทคนิคไร้รูปแบบขนาดย่อม!”
จีเมีปัญหาในการตั้งชื่ออีกครั้ง
“ลืมมันก่อน ชื่อสามารถรอได้”
“ตอนนี้เราจัดการปัญหาพลังภายในแล้ว ฉันควรเน้นที่กระบวนท่า!”
เนื่องจากตอนยนี้เขาคิดชื่อที่เหมาะสมยังไม่ได้ จีเยจึงทิ้งมันไว้ก่อนและมุ่งคความสนใจไปที่กระบวนท่า
ตอนนี้พลังภายในของเขขาสามารถเปลี่ยนเป็นหยินพิเศษและนุ่มนวลได้ มันไม่ใช่ปัญหาคือต่อไปสําหรับเขาที่จะใช้หมัดแสงว่างเปล่า!
ในอีกด้านหนึ่ง พระสูตรเก้าหยินก็มีชุดศิลปะการต่อสู้ติดอยู่นอกเหนือจากศิลปะพลังภายใน
เมื่อเกี่ยวข้องกับพระสูตรเก้าหยิน ศิลปะการต่อสู้เหล่านั้นต้องน่าทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย อย่างน้อยขั้นของพวกมันต้องเป็นยอดเยี่ยม
ในทางกลับกัน จีเย่ก็ยังได้รับสองเทคนิคขั้นเหนือชั้น ได้แก่ ศิลปะหมัดเหล็กและเดินน้ํา!
บุคคลที่สอนเทคนิคทั้งสองนี้ให้กับเย่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากปรมจารย์เชียนผู้ที่เขาเคยรักษาก่อนหน้านี้
พูดตามตรง ศิลปะหมัดเหล็กนั้นค่อนข้างผิดปกติ มันไม่ได้รุนแรงเท่ากับการโจมตีปราบมังกร แต่มันซับซ้อนกว่ามาก
อย่างไรก็ตาม ข้อกาหนดในการฝึกฝนมันค่อนข้างเข้มงวด ดังนั้นจีเย่จึงไม่คิดที่จะฝึกฝนมันจนกว่าพรสวรรค์การผสานของเขาจะหมดคลาวน์อีกครั้ง
สําหรับเดินน้ํา มันเป็นสกิลคล่องแคล่วครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้อย่างแท้จริง ตามชื่อของมัน เขาสามารถเหยียบบนน้ําได้เมื่อเขาบรรลุความเชี่ยวชาญขั้นสูงสุดของเทคนิค ด้วยเทคนิคนี้คิวเชียนหรันเป็นหนึ่งในสามคนที่คล่องแคล่วที่สุดในมังกรหยก
อย่างไรก็ตาม สกิลนี้ไม่ได้มีความสําคัญกับจีเย่มากนัก
เป็นเพราะด้วยสายเลือดมังกรน้ําของเขา มันจะง่ายเท่ากับที่เขาเดินบนน้ําราวกับปอกกล้วยเข้าปาก หลังจากการผสานกลิ่นอายมังกร ไม่เพียงแค่เดินบนนน้ํา เขายังสามารถเดินบนท้องฟ้าได้อีกด้วย
แต่แน่นอนว่าสกิลไม่ได้มีจุดหมายที่แน่นอน
ท้ายที่สุด เป็นเพราะมันเป็นสกิลขั้นเหนือชั้น มันจึงมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นขั้นสมบูรณ์หลังจากการผสาน
หากเขาสานกลิ่นอายมังกรกับศิลปะหมัดเหล็ก เขาอาจได้รนับการโจมตีปราบมังกรปลอมในที่ท้ายที่ร่สุด
“อย่างไรก็ตาม เวอร์ชั่นปลอมที่สร้างขจิ้นด้วยการผสานอาจมีข้อบกพร่อง และเพราะฉันอาจพบเวอร์ชันจริงในสนามรบแห่งโชคชะตานี้ ฉันจึงควรลองหาก่อน!”
ในตอนนี้ เขามีเทคนิคไร้ชื่อซึ่งเป็นศิลปะพลังภายในที่ดีที่สุด เขาจะต้องหาศิลปะพลังภายในอกชั้นนําสําหรับมัน
“อม การได้รับการนโจมตีปราบมังกรนั้นยากกว่าาการได้รับพระสูตรเก้าหยิน อย่างน้อยฉันต้องรอจนกว่าจะถึงเมืองซงหยง”
“ในเวลาเดียวกัน ฉันอาจจะต้องพัฒนาเทคนิคดาบของฉันให้ดีที่สุดก่อน!”
ท้ายที่สุด เทคนิคหมัดก็ไม่ได้เป็นเพียงศิลปะพลังภายนอกเท่านั้น เทคนิคดาบก็เช่นกัน!
นอกจากนี้ ในหุบเขาร้อยเกสร ภาพฉายของวีรบุรุษที่มีมรดกของตูคู่คิวเปยยังคงอยู่ที่นี่!
ครึ่งเดือนต่อมา ใต้น้ําตกในหุบเขาร้อยเกสร คนสองคนกําลังต่อสู้กัน
หวูดดด! หวูดดดด!
จีเยถือดาบไม้ และมีหยางกัวอยู่ฝั่งตรงข้าม พวกเขาจะทะลวงเข้าหากันภายใต้กระแสน้ําตกอันเชี่ยวกราก
น้ําตกนั้นทรงพลังอย่างน่าตกใจ แต่ดาบไม้ของพวกเขาก็มั่นคงราวกับไม่ได้รับผลกกระทบเลย!
ฟื้วว!
หลังจากดาบชนกัน พายุก็โหมกระหน่า
น้ําตกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบ 3 เมตรยังคงเหลืออยู่ และคลื่นสูงก็ถูกยกขึ้นในทะเลสาบด้านล่าง!
นอกจากนี้ ลูกปัดกน้ําก็ถูกกระแทกด้วยพลังงานที่ล้นออกมาจากดาบไม่ทําให้เกิดรูบนทรายและทําให้กลีบดอกไม้หลุดออกจากดอกไม้มากยิ่งขึ้น
จากนั้นชายทั้งสองก็เดินออกมาจากทะเลสาบ หยางกัวผู้ที่แขนขวาขงเขายาวถึงหนึ่งฟุตก็มีดาบไม้หักในมือขวาของเขา ในขณะที่ดาบไม้ของจีเย่หักเพียงครึ่งเดียว
“ปรมจารย์จี ความก้าวหน้าของคุณน่าตกตะลึงอย่างแท้จริง”
“คุณเป็นอัจฉริยะในศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริง ฉันรู้สึกว้่ฉันกําลังเฝ้าดูพี่ชายหวา
อิดเต็งที่น่านับถือตั้งข้อสังเกตด้วยความรู้สึกที่หลากหลายในขณะที่มองดูพวกเขาเดินออกจากทะเลสาบด้วยหัวที่ล้นเหมือนกับหลู่จือเซิน
“ฉันชนะด้วยเล่ห์เหลี่ยมเท่านั้น ฉันต้องขอบคุณพี่ชายหยางที่สอนวิธีการฝึกฝนศิลปะดาบของวีรบุรุษตคู่ให้กับฉัน!”
จีเย่เพียงแค่สายหัวด้วยรอยยิ้มและกล่าวกับหยางกัว
ในช่วงเวลาเหล่านี้ในหุบเขาร้อยเกสร นอกเหนือจากการฝึกฝนและรวบรวมพืชที่แปลกประหลาดแล้ว จีเยี่ยงได้ใช้เวลาฝึกฝนกับหยางกัว!
ใช่วงเวลาต่างๆของชีวิตของเขา ตูคู่ใช้ดาบแตกต่างกัน ดาบคม ดาบนุ่มนวล ดาบหนัก ดาบไม้ และไร้ดาบ!
แน่นอนว่าสต่างคนต่างก็มีเส้นทางที่แตก่างกันในการฝึกฝนดาบ ความเชี่ยวชาญของพวกเขาจะไม่สามารถตัดสินได้อย่างง่ายดายด้วยวัสดุจากดาบของพวกเขา
ตัวอย่างเช่น ก่อนการฝึกฝนดาบอย่างเป็นระบบของจีเย่ เขาได้สังหารมอนเตอร์ส่วนใหญ่ด้วยความแหลมคมของดาบงูดํา มันจึงนับว่าเป็นดาบคม
อย่างไรก็ตาม ดาบงว่าเป็นดาบยาวสองมือและค่อนข้างหนัก มันจึงอยู่ในหมวดหมู่ของดาบหนักด้วยหรือไม่?
ตัวอย่างอื่น หยางกัวใช้ดาบไม้ซึ่งทรงพลังเท่ากับดาบจริงด้วยพลังภายในของเขาที่ปกคลุมมน และจีเย่ก็ใช้ดาบไม้เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เพราะวัสดุของดาบ มันจึงหักออกเป็นสองส่วนในการปะทะกัน แม้ว่าหยางกัวจเพิ่มพลังภายในเข้าไป
เป็นเพราะเต๋าไม่ได้ติดพลังภายในเข้าไป แต่เป็นกลิ่นอายมังกร มันเป็นเล่ห์เหลียม จีเย่กล่าวก่อนหน้านี้
หากหยางกัวถือดาบหนักเหล็กระดับวิสามัญ มันคงไม่หักครึ่งแบบนี้!
ดังนั้นในตอนที่ถูกใช้ดาบไม่ไม่ได้หมายคาวามว่าเขาต้องใช้ดาบไม้ แต่เป็นเพียงแค่ว่าเขาใช้ศิลปะดาบของเขาออกไปด้วยดาบอะไรก็ได้
หลังจากการฝึกฝนพร้อมกับหยางกัวตลอดครึ่งเดือน การเรียนรู้เคล็ดลับและความเข้าใจส่วนตัวของเขา และใช้ค่าประสบการณ์หลายพันในการฝึกฝน ในที่สุดจีเย่ก็มาถึงระดับนี้เช่นกัน เขาเกือบบรรลุระดับความเชี่ยวชาญขั้นสูงสุดในศิลปะดาบ
สิ่งที่เขาต้องทําต่อไปก็คือการฝึกฝนไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะไม่ถูกจํากัดด้วย สิ่งของภายนอกอีกต่อไป และสามารถใช้อะไรก็ได้เป็นดาบ จากนั้นเขาก็กลายเป็นขั้นไร้ที่ติในศิลปะดาบ
สําหรับระดับสูงสุด ไร้ดาบ” มันอยู่เหนือประเภทของศิลปะดาบระดับวิสามัญ
แน่นอนว่าเขาก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขามีพรสวรรค์ด้านศิลปะดาบ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาได้รับความรู้จากหยานซีเซียผู้ที่เป็นนักดาบที่เก่งกาจที่สุดในอีกสนามรบแห่งโชคชะตา และส่วนหนึ่งเป็นเรพาะการฝึกฝนของเขากับหยางกัวซึ่งช่วยเขาได้มาก
หยางกัวได้ฝึกฝน ดาบหนัก” ของเขากระแสน้ําที่พุ่งพล่านและ “ดาบไม้ของเขา ท่ามกลางกระแสน้ํานทะเล ดังนั้นกระบวนท่าและพลังภายนของเขาจึงท่วมท้นราวกับ
ทะเล
มันเป็นวิธีการฝึกดาบของตูคู่คิวเปย!
อย่างไรก็ตาม ไม่มีทะเลหรือกระแสน้ําท่วมในหุบเขาร้อยเกสร
แม้ว่าน้ําตกจะแรง แต่มันเรียบง่ายเกินไป มันไม่ได้มีโคลน หิน และสิ่งของเบ็ดเคล็ดเหมือนกับกระแสน้ําท่วม
แต่ไม่ใช่ปัญหาสําหรับจีเย่ ต้องขอบคุณสายเลือดมังกรน้ําของเขา เขาจึงสามารถรับรู้ถึงคุณสมบัติต่างๆของน้ําได้อย่างง่ายดายและแม้กระทั่งควบคุมกระแสน้ําเพื่อสร้างน้ําท่วม
อันที่จริง จีเยี่มีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมากเพราะเขาฝึกฝนในลักษณะนี้ในขณะที่เขาใช้ค่าประสบการณ์ในการลดเวลา!
นอกจากนี้ยังมีเซอร์ไพรส์ที่น่ายินดีอีกอย่างหนึ่ง
ทักษะต่อสู้มือขวาและมือซ้ายซึ่งเขามีปัญหาในการฝึกฝนได้จนระดับเชี่ยวชาญขั้นพื้นฐานแล้ว!
เขาสามารถแยกความสนใจของเขาในบางเรื่องได้แล้ว
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หยางกัวสอนศิลปะดาบและความเข้าใจแก่เขา พวกมันไม่ได้เปลี่ยนเป็นสกิล เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นกับหยานซีเซีย
เป็นเพราะสิ่งที่หยานซีเซียและหยางกัวมอบให้ก็คือ “ปรัชญา” ของศิลปะดาบ ไม่ใช่กระบวนท่าที่แท้จริง!
แต่ปรัชญาดังกลาวมีค่ามากกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย!
พวกมันสามารถช่วยเขาสร้างเส้นทางในศิลปะดาบของตัวเองได้
“กัว! กัว!”
ทันใดนั้น ทุกคนก็ได้ยินเสียงดัง จากนั้นพวกเขาก็เห็นแรงศักดิ์สิทธิ์ที่ปากทางเข้าหุบเขา
“พี่ชายแร้ง ทารกเฒ่าทําให้พี่โกรธอีกแล้วเหรอ?”
หยางกัวถามแร้งศักดิ์สิทธิ์ด้วยรอยยิ้ม
“ห้ะ? พี่กาลังบอกว่ามีคนไล่ตามที่อยู่ข้างนอกเหรอ?”
