Elixir Supplier - ตอนที่ 783 รักษาเขาได้

“จริงด้วย ท่านคิดได้รอบคอบมากครับ” ทหารอีกคนพูด

“ครั้งนี้ เราเสียทหารไปหลายนาย” มู่เฉิงโจวพูด “อีกฝ่ายเสียไปสาม แต่ท่าทีของพวกเขาแปลกเกินไป พวกเขาต่างจากคนที่พวกเราเคยสู้ด้วยมาก่อน และพวกเรามองวิธีการของพวกเขาไม่ออกเลย”

“ผมติดต่อฝ่ายที่เชี่ยวชาญด้านนี้ไว้แล้วครับ” ทหารอีกคนพูด “พวกเขากําลังตรวจสอบอยู่”

“กองกําาลังนั้นยังอยู่แถวชายแดนใช่ไหม?” มู่เฉิงโจวถาม

“ครับ ผมได้รับรายการการเคลื่อนไหวของพวกเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน” ทหารอีกคนพูด

“ทั้งบ้าบินและอวดดีจริงๆ” มู่เฉิงโจวพูด

“ใช่ครับ” ทหารอีกคนเห็นด้วย

“เฮ้อ เราต้องหาทางให้ได้” มู่เฉิงโจวพูด “เบื้องบนกําลังวางแผนให้อีกทีมไปที่นั่น

“อะไรนะครับ? ไม่ใช่ว่าเรารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับทางนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ?”ทหารอีก คนตกใจ “เราสูญเสียอย่างหนัก แล้วพี่น้องอีกทีมจะไม่เกิดปัญหาเหรอครับ?”

“อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจเลย” มู่เฉิงโจวพูด “นั่นเป็นสิ่งที่เบื้องบนต้องการ ฉันบอกความคิดของพวกเรากับหัวหน้าไปแล้ว แต่ปัญหานี้หนักหนาเกินไป พวกเขาทําการอย่างย่ามใจและต้องถูกลงโทษ”

“หน่วยไหนเหรอครับ?” ทหารอีกคนถาม

“จเชวี่ย” มู่เฉิงโจวตอบ

“เป็นพวกเขา?”

ในโรงพยาบาล ซูจือจึงยังคงไม่วางใจ เขาถามขึ้นมาอีกครั้ง “นายตกลงแน่นะ?”

“ครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะไปได้ตอนไหน” หวังเย้าตอบ

“เรื่องนี้จัดการง่ายมาก” ซูจือฉิงโบกมือ “เอาที่นายพอใจ ค่าเดินทางและค่าจ้างทางกองทัพ จ่ายให้ทั้งหมด

หวังเข้าไม่ได้สนใจเรื่องค่าจ้างมากนัก ที่เขาตกลงก็เพราะประทับใจในค่าพูดของมู่เฉิงโจวซึ่งทําให้เขาต้องเปลี่ยนใจ

“ผมมีคําถามอยากถามพี่สักหน่อย แต่ถ้าตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ”หวังเย้าพูด

“ถามมาสิ” ซูจองพูด

“ภารกิจของพวกพี่อันตรายมากไหมครับ?” หวังเย้าถาม

“อันตราย มีการยิงกันหลายครั้งด้วย” ซูจือจึงพูด “ก็ไม่ต่างจากที่เห็นในทีวีมากหรอก”

“แล้วมีทหารตายทุกครั้งไหมครับ?” หวังเย้าถาม

ซูจือฉิงเงียบไปนาน สุดท้ายเขาก็พูดออกมา “ไม่ใช่ทุกครั้ง แต่ตั้งแต่ที่ฉันเข้าร่วมกับกองทัพมีทหารในทีมของเราตายไปทั้งหมด 16 นาย นายรู้ไหมว่าฉันกลัวเรื่องอะไร? ฉันกลัวที่จะต้องไปเจอหน้าครอบครัวของพวกเขา และมองดูท่าทางเศร้าเสียใจในตอนที่ได้รู้ข่าวว่าลูกของพวกเขาเสียชีวิตแล้วยังไงล่ะ”

ซูจือจิ้งถอนหายใจ เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ หวังเข้าไม่ได้ห้ามเขา

“แม้แต่ร่างของพวกเขาบางคน เราก็หาไม่พบ” ซูจือจึงพูด“เราเสียใจ เจ็บปวดแต่ก็ทําอะไรไม่ได้เราทําได้แค่เปลี่ยนความเสียใจให้เป็นความแข็งแกร่ง,ฝึกให้หนักขึ้น,และแก้แค้นแทนพวกเขา”

“พี่พอจะบอกเกี่ยวกับคนที่พี่สู้ด้วยครั้งก่อนได้ไหม?” หวังเย้าถาม

“ฉันบอกนายไปแล้วนี่ ว่าพวกเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วและแปลกประหลาดน่ะ” ซูจือจึงพูด “พวกเขาเข้าประชิดตัวและโจมตีพวกเราโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว มีอาวุธชั้นยอดและความเข้าขาระหว่างเพื่อนร่วมทีมสูงฉันไม่รู้ว่าพวกเขาใส่ชุดอะไรแต่พวกเขาสามารถทนการโจมตีจากปืนไรเฟิลได้”

“พวกเขาเป็นยอดฝีมือเหรอครับ?” หวังเย้าถาม

“มีอยู่คนหนึ่ง ที่แม้แต่เพิ่งหรูชวงก็ไม่ใช่คู่มือของเขา” ซูจือจึงพูด

“ผมเข้าใจแล้วครับ”หวังเย้าหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า“ถ้าพี่ได้รับภารกิจให้ไปจัดการกับพวกเขาอีกบอกผมด้วยนะครับผมอยากจะลองไปดูสักหน่อย”

“ไม่มีปัญหา” ซูจอฉิงพูด

หวังเย้าอยู่ปักกิ่งต่ออีกสองวัน ก่อนจะเดินทางกลับไปเมืองเต้ ที่ลมฝนเริ่มอ่อนกําลังลงไปแล้ว

บนเนินเขาเล็กๆใกล้กับทะเล เจี้ยจื้อจายที่ได้เห็นหน้าหวังเย้าก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“เชียนเชิงกลับมาได้สักทีนะ”เขาพูด

“หลี่ฟางเชื่อใจได้มากแค่ไหนครับ?” หวังเย้าถาม

“เชื่อใจไม่ได้เลยสักนิดเดียว” เลี้ยจื้อจายพูด “เขาเป็นพวกสองหน้า แถมยังเป็นพวกขี้แพ้ด้วย”

“ถ้าเป็นอย่างที่พูดจริง ทําไมบอสของคุณถึงได้ไว้ใจให้เขาดูแลข้อมูลสําคัญด้วยล่ะ?” หวังเย้าถาม

“ฉันเดาว่า มันคือกับดักที่เอาไว้ทดสอบคนอย่างพวกฉันยังไงล่ะ” เจี้ยจื้อจายพูด

“ถึงจะรู้ว่าเป็นกับดัก คุณก็ยังคิดจะกระโดดลงไปน่ะเหรอครับ?” หวังเย้าถาม

“ถึงหลี่ฟางจะเป็นพวกขี้แพ้และหน้าไหว้หลังหลอก แต่เขาก็มีจุดอ่อนอยู่” เจี้ยจื้อจายพูด“อย่างที่เรารู้ลูกชายของเขาป่วยหนักและเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ และนั่นก็คือสิ่งที่เราจะเอามาใช้ควบคุมเขา”

“ลูกชายของเขาเดินทางได้ไหมครับ?” หวังเย้าถาม

“ได้ แต่ก็อันตรายมาก” เจี่ยจื้อจายพูด

“พาเขาไปที่ห่ายชิว” หวังเย้าพูด “พวกคุณหาสถานที่ แล้วค่อยบอกผม”

ช่วงสายของวันนั้น เจี่ยจื้อจายบอกข่าวกับหลี่ฟาง

“ห่ายชิว?” หลี่ฟางถาม

“ทําไม? มันไกลไปเหรอ?” เจี่ยจื้อจายถาม

“เปล่า มันไม่ได้ไกลมาก” หลี่ฟางพูด “ฉันจะเตรียมตัวและไปถึงที่นั่นภายในวันพรุ่งนี้”

“ได้” เจียจื้อจายพูด

หวังเย้าเดินทางไปที่ห่ายชิวแทนที่จะรีบกลับบ้าน เช้าวันต่อมา เขาได้พบเจี้ยจื้อจายที่มาพร้อมกับหลฟางและลูกชายของเขาภายในสถานที่ปลอดคนแห่งหนึ่ง

“สวัสดี หมอหวัง” เมื่อเห็นว่าเขาเป็นหมออายุยังน้อย หลี่ฟางก็รู้สึกไม่มั่นใจแต่กลับไม่แสดงให้เห็นทางสีหน้าของเขา

“คนไข้อยู่ที่ไหนครับ?” หวังเย้าถาม

“อยู่ในห้อง” หลี่ฟางพูด

ก่อนจะเข้าไปในห้อง หวังเย้าก็ได้กลิ่นยาสมุนไพรโชยออกมา

“เป็นกลิ่นยาสมุนไพรที่คุ้นๆ” เขาพูด

เด็กชายที่นอนอยู่บนเตียงมีรูปร่างผอมเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเขาดําคล้ําและหายใจแผ่วเบา

หวังเข้าตรวจดูอาการของเขาอย่างละเอียด ลมหายใจของเขามีกลิ่นเหม็นเน่าชีพจรของเขาเต้นอ่อนจนแทบไม่รู้สึกและอาจหายไปได้ทุกเมื่อ

“เขาอยู่ในขั้นวิกฤตแล้ว” หวังเย้าพูด

“ใช่ ได้โปรดช่วยเขาด้วยครับ” หลี่ฟางขอร้อง

“เขาได้รับพิษจากแมลงชนิดหนึ่ง” หวังเย้าพูด

มีแมลงพิษจํานวนมากอยู่ภายในอวัยวะภายในของเด็กชาย ซึ่งคล้ายกับของเว่ยห่ายและร้ายแรงกว่ามาก

หวังเข้าพบว่าพิษที่เขาได้พบเจอในช่วงนี้ค่อนข้างประหลาด ก่อนหน้านี้ไม่นานก็มีพ่อและลูก สาวเดินทางมาจากที่อื่นเพื่อมารักษากับเขา พวกเขาได้รับพิษจากแมลงเช่นกันผ่านไปแค่สิบกว่าวันก็มีคนติดพิษโผล่มาอีกคนแล้วแต่สถานการณ์ของพวกเขานั้นต่างกัน

“ผ่านมานานแค่ไหนแล้วครับ?” หวังเย้าถาม

“สามปีได้แล้ว” หลี่ฟางพูด

“สามปี? คุณยื้อมาได้ยังไงนานขนาดนี้ครับ?” หวังเย้าแปลกใจเล็กน้อย

พิษจากแมลงชนิดนี้ค่อนข้างรุนแรง เมื่อไหร่ที่มันถูกกระตุ้น พวกเขาไม่มีทางเอาชีวิตรออดมาได้นานถึงสามปี แค่สามวันก็ไม่ไหวแล้ว การที่เด็กคนนี้อยู่มาได้นานถึงสามปีถือว่าเป็นปาฏิหาริย์

“ด้วยยาพิเศษตัวหนึ่งครับ” หลี่ฟางพูด

“ยาพิเศษ? ยาพิเศษที่คุณว่าคือพิษชนิดหนคางใช่ไหมครับ?” หวังเย้าถาม

“คุณมองออกด้วยเหรอ?” ตอนนี้กลายเป็นหลี่ฟางที่ต้องประหลาดใจ

“ไม่แปลกใจเลยที่กล้ามเนื้อกับเส้นประสาทของเขาจะลีบขนาดนี้” หวังเย้าพูด “พิษที่สะสมอยู่ในอวัยวะภายในของเขาเข้มข้นมาก และไม่ได้มีแค่ชนิดเดียวด้วยการใช้พิษจัดการกับพิษสามาร ถนํามาใช้ได้ แต่ไม่ใช่แบบนี้”

เขาเข้าใจวิธีการที่หลี่ฟางใช้เพื่อปกป้องลูกชายของเขา โดยการใช้พิษเข้าไปหยุดการพัฒนาของแมลงพิษที่อยู่ภายในร่างกายของเด็กชายเพื่อซื้อเวลาเอาไว้ ในขณะเดียวกันเขาก็ใช้อีกวิธีการหนึ่งเพื่อล้างพิษและลดผลกระทบจากพิษออกไปเหมือนเป็นการรือกําแพงตะวันออกเพื่อซ่อมกําแพงตะวันตกมันไม่สามารถซ่อมได้และทําให้รอยรัวกว้างขึ้นกว่าเดิม

“ผมจะเตรียมยาที่ช่วยกําจัดแมลงพิษออกจากร่างกายของเขาให้” หวังเย้าพูด

“หมอมีวิธีเหรอ?” หลี่ฟางถาม

“มีครับ” หวังเย้าพูดอย่างใจเย็น ก็แค่ทํายาล้างพิษออกมาเท่านั้น “ผมทํายาออกมาได้ภายในเย็นวันนี้แต่ราคาของมันสูงมาก”

“ผมไม่สนใจว่าราคาจะแพงแค่ไหน” หลี่ฟางพูด

ขอแค่สามารถช่วยชีวิตลูกชายของเขาได้ เขาก็ไม่ลังเลที่จะจ่ายเงินที่มีอยู่ทั้งหมดออกไป

“ได้ ไว้ผมจะกลับมาใหม่” หวังเย้าพูดก่อนเตรียมเดินออกไป
เจี้ยจื้อจายเดินออกมาส่งเขาก่อนกลับขึ้นไปชั้นบน

“หมอหวังยังอายุน้อยอยู่เลย” หลี่ฟางพูด “ฝีมือการรักษาของเขาเชื่อถือได้แค่ไหน?”

“บอกตามตรง ตอนแรกที่เจอหน้าเขาฉันก็ไม่คิดว่าเขาฝีมืออะไร” เจี้ยจื้อจายตอบ“แต่บางครั้งนายก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าบนโลกนี้มีคนชั่วช้าเลวทรามและอัจฉริยะเหนือคนที่ไม่สามารถใช้ตรรกะของคนธรรมดาตัดสินได้อยู่ด้วย”

หวังเย้ากลับไปที่ห้องในโรงแรมและเริ่มลงมือเตรียมยาล้างพิษ สําหรับยาตัวนี้ เขาใช้สมุนไพรรากทั้งหมดตัวด้วยกัน หญ้าล้างพิษ, หญ้าพิษ, ชานจึง,และกุยหยวนถึงจะใช้ในปริมาณน้อยแต่กลับมีประสิทธิภาพดีเยี่ยม
การทํางานหลักๆของหญ้าล้างพิษและหญ้าพิษก็คือการเข้าไปกําจัดแมลงพิษในร่างกายและชําระล้างพิษที่สะสมอยู่ในอวัยวะภายในออกไป ชานจึงจะช่วยในเรื่องการฟื้นฟูกําลังกายด้วยร่างกายที่อ่อนแออย่างที่สุดของเด็กชาย ซึ่งไม่ต่างจากแสงเทียนที่หากโดนลมแรงพัดก็หายไปได้ทุกเมื่อ ร่างกายของเขาจึงจําเป็นจะต้องได้รับการบํารุงอย่างเร่งด่วนแต่ก็ไม่อาจเร่งรีบได้สุขภาพของเขาจําเป็นต้องได้รับการฟื้นฟูส่วนกุยหยวนมีหน้าที่ประสานสมุนไพรทั้งหมดเข้าด้วยกัน

มันเป็นครั้งแรกที่หวังเย้าลงมือปรุงยาขึ้นในโรงแรม เมื่อเขาถูกจํากัดในหลายๆเรื่องเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าประสิทธิภาพของยาจะลดลงตามไปด้วย