Elixir Supplier - ตอนที่ 985 เรื่องไม่สําคัญ

985 เรื่องไม่สําคัญ

ซุปไก่ป่านั้นรสชาติดีมาก

“อาการป่วยของยี่หลงเป็นยังไงบ้าง?”

“เขาหายแล้วครับ” หวังเย้าตอบ

“ดีแล้วล่ะ”จางซิวหยิงพูดอย่างยินดี“ลูกชายของแม่ท่าดีแม่ก็เลยพลอยสบายไปด้วย”

“ครับ”

ยูนนานใต้ที่ห่างออกไปหลายพันไมล์

“ผู้นํา ต้องการพบผมเหรอครับ?”

“นั่งก่อนสิชิงเฟิง”เมี่ยวซีเหอพูด

“ข้างนอกนั่นยังคึกคักกันอยู่ไหม?”

“ครับ” เคี่ยวชิงเฟิงพูด “ผมได้ให้คนเอาแมลงพิษไปไว้ตามถนนแล้ว” “ฉันคิดเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว”เมี่ยวซีเหอพูด“หากไม่มีลมก็ไม่เกิดคลื่นคนพวกนี้ไม่มีทางมาที่นี่โดยไร้สาเหตุมันจะต้องมีคนที่อยู่เบื้องหลังคอยกระตุ้นและชักนําพวกเขามาคนของพวกเราที่อยู่ด้านนอกสืบเรื่องนี้มานานแล้วแต่พวกเขากลับไม่พบอะไรเลยมันหมายความว่ายังไง?”เดี่ยวชิงเฟิงคิดอยู่นานก่อนจะพูดว่า“วิธีการของคนคนนี้ฉลาดมากเขาเก่งจนไม่มีใครสามารถหาตัวเขาได้ เบื้องหลังของเขาจะต้องยิ่งใหญ่ถึงขนาดที่ถ้าหากพวกเราหาเขาเจอเราก็ไม่กล้าทําอะไรเขาอยู่ดี”

“ใช่ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันลองคิดดูสิช่วงนี้มีใครบ้างที่คนในหุบเขาของเรามีเรื่องด้วยแล้วใครที่มีความสามารถที่จะทําถึงขนาดนี้ได้?”

ตกั่ว”

เมี่ยวชิงเฟิงคิดตาม มีเพียงคนเดียวในความคิดของเขาที่ตรงตามที่เมี่ยวซีเหอว่ามา “ผู้ว่าเขา

อย่างแรกคือ เขาคือผู้มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลเขตเหอทั้งยังเป็นเขตที่เกิดเรื่องเลวร้ายมากมายอย่างต่อเนื่องจนทําให้มีผู้เสียชีวิตหลายคนเรื่องนี้ต้องส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานใน

อนาคตของเขาอย่างแน่นอนอย่างที่สองเขายังเป็นคนที่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้โดยตรงจากเรื่องที่เขาถูกวางยาพิษถึงมันจะไม่ใช่ฝีมือของคนในหุบเขาแต่พวกเขาก็ไม่สามารถปัดความรับ ผิดชอบในเรื่องนี้ได้ เรื่องนี้ไม่อาจปฏิเสธได้เลยอย่างที่สามพี่สาวของเขาถูกทําร้าย และคนที่ลงมือก็คือลูกชายของผู้นําหุบเขาที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ด้วยความสามารถของผู้ว่ากั๋วแล้วเป็นเรื่องง่ายมากที่เขาจะสามารถหาตัวตนที่แท้จริงของเมี่ยวฉางเชิงได้เมื่อรวมเรื่องทั้งหมดเข้าด้วยกันหากในใจของเขาไม่เกิดความเกลียดชังหรือคิดเอาคืนเขาก็คงไม่ใช่มนุษย์แล้วที่สําคัญไปกว่านั้นผู้ว่ากั๋วมีความสามารถที่จะทํามันได้พวกเขาเคยสืบเรื่องของอีกฝ่ายมาแล้วและตระกูลของอีกฝ่ายก็มีอํานาจอยู่ไม่น้อย

“ฉันก็คิดเหมือนกันไม่ว่าจะมองยังไงเขาก็คือคนที่น่าสงสัยที่สุด” “แต่เขายังอยู่ที่เขตเหอนะครับ”เมี่ยวชิงเฟิงพูด

“คนฉลาดรู้ว่าเมื่อไหร่ควรโจมตีและเมื่อไหร่ควรถอยหนี”เมี่ยวซีเหอพูด “ฉันสงสัยเรื่องนี้อยู่เหมือนกันด้วยอํานาจของตระกูลถั่วเขาสามารถออกไปจากที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้”

“ผู้นําา ถ้าอย่างนั้นพวกเรา…”เมี่ยวชิงเฟิงทําสัญญาณมือ

“ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม”เมี่ยวซีเหอพูด“ถ้าเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริงเขาก็คงจะระวังตัวมากขึ้นแล้วก็อย่าลืมเรื่องตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของเขาด้วย”

การที่อยู่ในตําแหน่งของผู้นําหุบเขาในบางครั้งเขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายใจเขาต้องใช้ความคิดไปกับหลายๆเรื่องเขาไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเลย

“คอยจับตาดูเขาเอาไว้”

“ครับ”

ในเขตเหอ…

“คุณชาย”

“ลุงเสวี่ย นั่งสิครับ”กั๋วเจิ้งเหอพูด

“ระวังตัวด้วยนะครับ คุณชาย” เสวี่ยซินหยวนพูด“มีคนกําลังสอดแนมคุณชายอยู่ข้างนอกนั่น”“โอ้หรือจะเป็นคนจากที่นั่น?”

“เป็นไปได้ครับ ผมกลัวว่าพวกเขาจะรู้ตัวก็เลยไม่ได้เข้าไปใกล้มาก”

“คนพวกนี้กล้ามากจริงๆ” ถั่วเจิ้งเหอพูด

“พวกเขาส่งคนมาคอยจับตาดูผมแบบนี้ลุงคิดว่าพวกเขาจะส่งคนมาฆ่าผมไหมถ้าพวกเขารู้ว่าผมมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น?”กั๊วเจิ้งเหอยิ้มและจุดบุหรี่สูบ“ผมคิดว่าตอนนี้เมี้ยวซีเทอน่าจะเริ่มสงสัยในตัวผมแล้วล่ะ”

“มันอันตรายมากนะครับ คุณชาย แล้วเราก็อยู่ห่างจากที่นั่นไม่ไกลด้วย เราควรคิดหาทางออกเผื่อเอาไว้ดีกว่านะครับ”
“อืมผมมีแผนแล้วล่ะ”

คนจากตระกูลเริ่มเข้ามาย้ายของของเขาไปด้วยสถานะของเขาแล้วมันไม่ใช่เรื่องยากที่จะย้ายไปที่อื่นแต่เป็นเขาเองที่ไม่ยินยอม เขาลงแรงไปมากและต้องการสร้างความดีความชอบในระหว่างที่อยู่ในเขตเหอเขาได้สร้างชื่อเสียงที่ดีเอาไว้ที่นี่เขาจึงเริ่มรู้สึกผูกพันกับที่นี่และไม่ต้องการจากไปทั้งๆแบบนี้

“เรื่องที่ผมบอกให้ทําไปถึงไหนแล้วครับ?”

“ทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้พร้อมแล้วครับ”“อืมดี”กั๋วเจิ้งเหอพยักหน้า

บริษัทหนานชานเภสัชในเขตเหลียนชาน…

เจิ้งเหว่ยจวินพอใจมากกระบวนการการผลิตและการนําเสนอยาตัวใหม่เป็นไปอย่างรวดเร็วหน่วยงานรัฐก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เส้นสายในมือเขายังมีบทบาทสําคัญในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

แต่การปรากฏตัวของชายคนหนึ่งก็ได้ทําลายอารมณ์ที่ดีของเขาไปจนหมด

แขกผู้มาเยือนเป็นชานวัยกลางคนเขาเป็นชายในวัยสี่สิบที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี

“ลุงหลี่ถือเป็นแขกที่หาได้ยากมากเลยนะครับเชิญนั่งครับ”

“ยินดีด้วยนะครับคุณชายรอง”ชายวัยกลางคนยิ้ม

“ยินดีเรื่องอะไรครับ?” เจิ้งเหว่ยจวินถาม

“บริษัทหนานชานเภสัชได้สร้างชื่อให้กับตัวเองแล้ว”ชายวันกลางคนตอบ

“นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นหนทางยังอีกยาวไกล”ถึงเจิ้งเหว่ยจวินจะพอใจกับสถานการณ์ในเวลานี้มากแต่เขาก็รู้ว่านี่เป็นแค่ก้าวแรกของความสําเร็จเท่านั้นเส้นทางข้างหน้านั้นยังอีกยาวไกลเขา
เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี

กัน”

“ลุงหลี่คงไม่ได้มาเพื่อพูดแค่เรื่องนี้เท่านั้นใช่ไหมครับ?”

“คุณปู่ท่านคิดถึงคุณชายมากเขาเลยสั่งให้ผมมาที่นี่เพื่อมาเยี่ยมคุณชายโดยเฉพาะครับ”“ขอบคุณครับ”เจิ้งเหว่ยจวินพูด“ฝากค่าขอบคุณแทนผมด้วยผมก็คิดถึงเขากับคุณแม่เหมือนการพบหน้าครอบครัวครั้งล่าสุดทําให้เขารู้สึกเสียใจมากพ่อของเขาอยู่ฝ่ายพี่ชายของเขาอย่างเต็มตัวและไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเขาแม้แต่นิดเดียวแม่ของเขาก็ไม่ต่างกันเธอสนับสนุนพี่ชายของเขาอย่างเต็มที่ ในเวลานั้นเขารู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งและกลายเป็นเพียง คนนอกในสายตาคนในครอบครัวเขาทั้งเจ็บปวดและเสียใจดังนั้น เขาจึงไม่ได้กลับบ้านตอนปีใหม่แม่ของเขาจึงโทรมาหาเขาและบอกให้เขากลับไปแต่เขาก็ปฏิเสธเธอ

“คุณผู้หญิงก็กังวลเกี่ยวกับคุณชายมากเธออยากรู้ว่าคุณชายจะกลับไปได้เมื่อไหร่”“ผมคงไม่กลับไปเร็วๆนี้หรอก”เจิ้งเหว่ยจวินพูด “ผมอยู่ที่นี่ก็งานยุ่งมากมีหลายเรื่องให้ผมต้องจัดการ”

อยู่ๆเขาก็รู้สึกขยะแหยงขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ

“ยังมีเรื่องอะไรอีกไหมครับ?ผมยังต้องเข้าประชุมต่ออีก”

“ไม่มีแล้วครับ คุณชายโปรดรักษาตัวด้วย”

“ขอให้เดินทางปลอดภัยผมไม่ส่งนะ”เจิ้งเหว่ยจวินไม่ได้พูดอะไรที่เกินจําเป็นเขาไม่แม้แต่จะลุกเพื่อส่งอีกฝ่าย

“ครับ” ชายวัยกลางคนยิ้มและเดินออกไปมีรถหรูจอดรอเขาอยู่ด้านนอกแล้วหลังจากขึ้นนั่งบนรถแล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วเขาได้กดโทรออกไปหาเบอร์หนึ่ง

“นายท่าน คุณชายรองยังโกรธอยู่ครั้งครับผมไม่ได้พูดครับได้ครับ ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้”ท้องฟ้ามืดลงแล้วพระจันทร์เต็มดวงส่องแสงอยู่บนฟ้ามันสว่างสดใสราวกับหยกบนเนินเขาหนานชานหวังเย้ากําลังจ้องมองท้องฟ้า

“ซานเซียน นายเห็นอะไรเหรอ?”

โฮ่ง!โฮ่ง!ซานเซียนที่นั่งอยู่ข้างเขากําลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับส่ายหางไปมา“พรุ่งนี้อากาศน่าจะอุ่นขึ้นดูสีเหลืองจางๆตรงนั้นสิแต่มันก็เห็นไม่ชัดเท่าไหร่อาจจะเกิดแผ่นดินไหวขึ้นที่ไหนสักที่แต่ก็คงจะไม่แรงมากจนไม่มีใครรู้สึกถึงมันด้วยซ้ำ” หวังเย้าลูบหัวซานเซียนและชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า

โฮ่ง!โฮ่ง!

“นายเข้าใจฉันไหม?”

โฮ่ง!

ฮาฮา! หวังเย้าหัวเราะ

หลังจากดูท้องฟ้าได้สักพัก เขาก็กลับเข้าไปในกระท่อมและเตรียมอะไรบางอย่างพรุ่งนี้เขา

ไม่เปิดคลินิก เขามีเรื่องที่ต้องทําอยู่บนเนินเขาหนานชาน เขากําลังเตรียมยาตัวใหม่อยู่