Emperor's Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2127 ไข่หนีไปแล้ว

ตูม ตูม ตูม…เสียงตูมตามดังขึ้นมาไม่ขาดสาย ท่ามกลางโลกลักษณะเช่นนี้นอกจากเสียงดังตูมตามแล้ว ก็จะไม่มีเสียงอื่นใดอีกเลย

นี่เป็นโลกแห่งความตาย โลกแห่งความตายที่แท้จริง ท่ามกลางโลกลักษณะเช่นนี้ จอมราชันเซียนหวังก็ดี ผู้ยิ่งใหญ่แห่งความมืดก็ช่าง เมื่อต้องตกอยู่ในนี้ล่ะก็ไม่ได้ผุดได้เกิดแน่นอน กลายเป็นเถ้าธุลีนับแต่นี้เป็นต้นไป

ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์เช่นนี้ นอกเหนือจากต้องอยู่ท่ามกลางสวรรค์ลงทัณฑ์ที่เสมือนดั่งคลื่นยักษ์ที่โหมกระหน่ำวันทั้งวันแล้ว ก็จะไม่มีสิ่งอื่นใดอีก และไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ ความจริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตใดก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในโลกเช่นนี้ได้!

ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์เช่นนี้ หลี่ชิเย่ลอยล่องอยู่ท่ามกลางเกลียวคลื่นที่โหมกระหน่ำ แม้ว่าหลี่ชิเย่ที่อยู่ภายในรังไหมขนาดยักษ์จะล่องลอยไปตามเกลียวคลื่นที่โหมกระหน่ำเหมือนไม่มีจุดหมายปลายทาง แต่ความจริงแล้ว เขาหันศีรษะของเขาล่องลอยไปในทิศทางเดียวตลอดเวลา เหมือนว่านั่นคือดินแดนสุขสันต์ที่อยู่ห่างไกลมาก เหมือนว่านั่นคือโลกที่อยู่ห่างไกลมาก

ขณะที่ศีรษะของหลี่ชิเย่ในเวลานี้ประดุจดั่งเข็มทิศอย่างนั้น ไม่ว่าร่างกายของเขาจะตะแคงพลิกหงายพลิกคว่ำอย่างไร เกลียวคลื่นที่น่ากลัวของสวรรค์ลงทัณฑ์จะโยนตัวเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไรก็ตาม ศีรษะของเขายังคงชี้ไปทิศทางเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ดังนั้น ไม่ว่าหลี่ชิเย่จะลอยล่องไปอย่างไร ไม่ว่าทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์จะจับตัวเขาโยนสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าเท่าไรก็ตาม แต่ หลี่ชิเย่ยังคงล่องลอยไปตามทิศทางที่ศีรษะของเขาได้ชี้กำหนดทิศทางเอาไว้นั่นตลอดเวลา

หลี่ชิเย่ที่อยู่ภายในรังไหมขนาดยักษ์นั้นได้เข้าสู่สภาวะหลับใหล นี่หาใช่เป็นการหลับใหลตามความต้องการของเขา เขาถูกทำให้ต้องตกอยู่ในสภาวะหลับใหล ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์เช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้ดำรงอยู่ในสถานะแข็งแกร่งมากกว่านี้ ก็มักจะไม่เป็นตัวของตัวเองเสมอๆ

เพียงแต่หลี่ชิเย่ได้รับความคุ้มครองจากหนังคนและชะตาดังเดิมดึกดำบรรพ์ ต่อให้เข้าสู่สภาวะหลับไหลก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขามากนัก

ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ไม่มีวันเดือน ไม่มีพระอาทิตย์ขึ้นพระจันทร์ตก ยิ่งกว่านั้นไม่มีเรื่องของเวลา หมื่นปีเฉกเช่นหนึ่งวัน หนึ่งวันดั่งหมื่นปี คงอยู่เช่นนี้เป็นนิรันดร์ สถานที่ตรงนี้ได้หลุดพ้นจากวัฏสงสารของสามโลก หลุดพ้นจากสายน้ำแห่งกาลเวลา หลุดพ้นจากอาณาบริเวณของฟ้าดิน การมาอยู่ ณ ที่ตรงนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับโลกภายนอกแม้แต่น้อยอีกแล้ว

การมาอยู่ท่ามกลางคลื่นที่โหมกระหน่ำของโลกสวรรค์ลงทัณฑ์เช่นนี้ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ ยกเว้นหลี่ชิเย่ที่ลอยล่องอยู่ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์แล้ว ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ ไม่มีสิ่งใดสามารถดำรงอยู่ในโลกที่มีลักษณะเช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้บงการแห่งยุคที่อยู่ในตำนานก็ไม่อาจยังชีพอยู่ในโลกเช่นนี้ได้

แต่ว่า คำพูดเช่นนี้ก็ไม่แน่เสมอไปว่าจะถูกต้องอย่างสิ้นเชิง การพูดในลักษณะเช่นนี้อาจจะดูเด็ดขาดเกินไปนิด

ระหว่างที่หลี่ชิเย่กำลังล่องลอยอยู่นั้น มีแสงเล็กๆ ส่งประกายแวบวับอยู่ แรกเริ่มทีเดียวแสงที่แวบวับเล็กน้อยเพียงเท่านี้ไม่มีใครสามารถสังเกตเห็น ความจริงแล้วโลกนี้นอกจากหลี่ชิเย่แล้วก็ไม่มีใครอื่นอีกเลย ขณะที่หลี่ชิเย่อยู่ในสภาวะหลับใหล เขาจึงไม่สามารถสังเกตเห็นแสงที่แวบวับเช่นนี้ได้

แรกทีเดียว บางทีผู้คนอาจเข้าใจว่าแสงที่แวบวับอยู่เป็นแสงที่เกิดจากประกายไฟของสวรรค์ลงทัณฑ์เท่านั้น ซึ่งความจริงแล้วหาเป็นเช่นนั้นไม่

ไม่ว่าหลี่ชิเย่กำลังล่องลอยอยู่กับทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ที่สงบ หรือถูกคลื่นยักษ์ที่ถาโถมจับโยนขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงแวบวับเล็กๆ เช่นนี้ยังคงส่งประกายแวบวับอยู่ตรงนั้น

แรกทีเดียวอาจจะเข้าใจว่าเป็นเรื่องความบังเอิญ แต่ทว่า เมื่อเวลาผ่านไปนานก็จะพบว่าแสงแวบวับดังกล่าวมันดำรงอยู่เช่นนั้นตลอด อีกทั้งที่น่าประหลาดก็คือ มันจะเว้นระยะห่างจากหลี่ชิเย่คงที่อยู่เสมอ เหมือนว่ามันได้ติดตามหลี่ชิเย่มาได้ช่วงหนึ่งแล้ว

นับตั้งแต่แสงแวบวับดังกล่าวติดตามหลี่ชิเย่ได้แล้ว ไม่ว่าหลี่ชิเย่จะล่องลอยไปที่ใดมันก็จะติดตามอยู่อย่างนั้น หลี่ชิเย่จะถูกโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าก็ดี หรือถูกทำให้จมลงใต้ทะเลก็ช่าง มันก็จะติดตามอยู่ด้านหลังของหลี่ชิเย่ไม่ห่าง และรักษาระยะห่างในระดับหนึ่ง

แสงแวบวับจุดนี้ค่อยๆ ติดตามหลี่ชิเย่ใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ เมื่อเข้าใกล้จนกระทั่งถึงระดับหนึ่งแล้วจึงพบว่า นั่นมันไม่ใช่แสงแวบวับ เนื่องจากใต้ทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์สามารถมองเห็นลายเงาที่กระเพื่อมอยู่ใต้ทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ เหมือนว่ามีบางสิ่งกำลังดำว่ายอยู่ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์อย่างนั้น

นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ถ้าหากใครก็ตามได้เห็นภาพนี้แล้วจะต้องหวั่นไหวแน่นอน อย่าว่าแต่จอมราชันเซียนหวัง ผู้ยิ่งใหญ่แห่งความมืดเลย ต่อให้ผู้บงการของยุคสมัยหากได้เห็นภาพนี้แล้วก็ต้องถูกทำให้ตกใจหวั่นไหวโดยสิ้นเชิง

เนื่องจากสิ่งนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด ท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์แห่งนี้ ไม่ว่าสิ่งใดก็ตาม หรือสิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ตาม ล้วนแล้วแต่ไม่สามารถดำรงอยู่ได้ ภายใต้พลังอำนาจของทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์เช่นนี้ สิ่งใดๆ หรือสิ่งมีชีวิตใดก็ต้องกลายเป็นเถ้าธุลีไป

แต่ทว่า เวลานี้มีสิ่งหนึ่งกำลังแหวกว่ายอยู่ท่ามกลางสวรรค์ลงทัณฑ์จริงๆ มันดำว่ายแบบไร้ซุ่มเสียงติดตามอยู่ด้านหลังของหลี่ชิเย่ท่ามกลางสวรรค์ลงทัณฑ์อยู่อย่างนี้

แรกทีเดียวหลี่ชิเย่ไม่ทันสังเกตเห็น เนื่องจากเขาตกอยู่ในสภาวะหลับใหลอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ดำว่ายอยู่ท่ามกลางสวรรค์ลงทัณฑ์นี้ไร้ซุ่มเสียง ทำให้ไม่สามารถรู้สึกได้อยู่แล้ว ถ้าหากไม่เป็นเพราะมันติดตามอยู่ด้านหลังของหลี่ชิเย่โดยตลอด จะไม่มีใครได้ทันสังเกตเห็นอย่างเด็ดขาด เหมือนว่ามันสามารถแหวกว่ายอยู่ในทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ได้อย่างอิสระ และทำให้ถึงขั้นปราศจากซุ่มเสียงใดๆ ขอเพียงมันต้องการ เหมือนว่าไม่มีใครสามารถพบเห็นมันได้!

แต่เมื่อเวลาเนิ่นนานออกไป หลี่ชิเย่ที่อยู่ในสภาวะหลับใหลเริ่มรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมา เขาจึงเริ่มพบอะไรบางอย่าง แรกเริ่มทีเดียวหลี่ชิเย่ยังไม่ได้พบว่ามีสิ่งที่เหมือนแสงแวบวับตามมาทางด้านหลัง แต่เป็นเพราะสิ่งที่อยู่ภายในลัคนานั้นมีปฏิกิริยาที่รุนแรงยิ่งนัก

สิ่งที่ส่งสัญญาณรุนแรงก็คือเจ้าไข่ดวงดาราสรรพสิ่งของหลี่ชิเย่นั่นเอง! เจ้าไข่ดวงดาราสรรพสิ่งลูกนี้แรกเริ่มเดิมทีหลี่ชิเย่ได้มาจากหอขุมทรัพย์ของสำนักโบราณสี่เหยียน ไอรีนโนเวล

ส่วนเหล่าบรรพบุรุษผู้เฒ่าของสำนักโบราณสี่เหยียนไปได้มาจากไหนนั้นไม่มีใครรู้ ต่อมาภายหลังไข่ดวงดาราสรรพสิ่งลูกนี้ได้ดื่มน้ำทิพย์ดาราสรรพสิ่งปริมาณมหาศาลเข้าไปที่สุสานเทียนกู่ และมันถูกเก็บเอาไว้ในสิบสามลัคนาของหลี่ชิเย่ หลี่ชิเย่ได้บ่มเพาะมันด้วยลมปราณมานานมากๆ แล้ว แต่ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่ได้แสดงออกอะไรมากมายนัก

กระทั่งในครั้งนั้น ขณะที่หลี่ชิเย่อยู่ที่แดนจักรกลนั้น แม้แต่วงโคจรที่หลี่ชิเย่ได้มาจากมือของผู้เฒ่าแคระก็มอบให้กับไข่ดวงดาราสรรพสิ่ง ภายหลังไข่ดวงดาราสรรพสิ่งจึงถูกเก็บเอาไว้ภายในสิบสามลัคนาของหลี่ชิเย่ และไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

แต่ว่า เวลานี้เจ้าไข่ดวงดาราสรรพสิ่งพลันดิ้นขึ้นมาอย่างรุนแรง และเคาะเรียกกับลัคนาของหลี่ชิเย่ เหมือนต้องการปลุกหลี่ชิเย่ให้ตื่นขึ้นมาอย่างนั้น

ปรกติทำตัวเงียบสงบตลอดเวลาที่ผ่านมา อาจกล่าวได้ว่ามีเพียงครั้งเดียวก็คือคราวอยู่ที่แดนจักรกล เวลานี้มันกลับกลายเป็นพลุ่งพล่านยิ่งนักและรุนแรงมาก เคาะเรียกครั้งแล้วครั้งเล่าที่สิบสามลัคนาของหลี่ชิเย่

ภายใต้การเคาะเรียกครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำเป็นการเคาะรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ของไข่ดวงดาราสรรพสิ่ง ในที่สุดก็ทำให้หลี่ชิเย่ตกใจตื่น หลี่ชิเย่ที่ตื่นขึ้นจากการหลับใหลยังไม่ทันเข้าใจเรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ยินเสียงดังปัง ปัง ปังขึ้นมา ไข่ดวงดาราสรรพสิ่งเคาะตีสิบสามลัคนาของหลี่ชิเย่อย่างแรง มันต้องการออกมาจากสิบสามลัคนาของหลี่ชิเย่

เสียงแว้งค์ดังขึ้นเสียงหนึ่ง หลี่ชิเย่เปิดสิบสามลัคนาออกมา ได้ยินเสียงตกน้ำดังตูมโดยที่ตัวเขายังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไข่ดวงดาราสรรพสิ่งได้พุ่งลงไปในทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์

“มีอะไรอยู่ตรงนั้น…” ทันใดนั้นเอง หลี่ชิเย่พลันตื่นตัวขึ้น และนาทีนี้หลี่ชิเย่พบว่ามีอะไรบางอย่างส่งประกายแวบวับติดตามอยู่ด้านหลัง ซึ่งเป็นแสงที่เล็กมากจุดหนึ่งเท่านั้นเอง

หลี่ชิเย่ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบโต้ ได้ยินเสียงดังช่าาาไข่ดวงดาราสรรพสิ่งพลันดำดิ่งลงไปท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ เสมือนดั่งปลาที่ได้ลงไปในน้ำทะเลอย่างนั้น

หลี่ชิเย่ยังไม่ทันรับรู้ถึงต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้ ไข่ดวงดาราสรรพสิ่งกับแสงแวบวับจุดนั้นก็หายสาบสูญไปท่ามกลางทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทราบว่าเป็นเพราะไข่ดวงดาราสรรพสิ่งไล่ติดตามแสงแวบวับเล็กๆ จุดนั้น หรือว่าแสงแวบวับเล็กๆ จุดนั้นคาบเอาไข่ดวงดาราสรรพสิ่งไปกันแน่ สรุปก็คือ เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นไข่ดวงดาราสรรพสิ่งก็หายตัวไปแล้ว

“สารเลวเอ๊ย…” เมื่อหลี่ชิเย่ได้สติกลับมาทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว เขาไม่สามารถคว้าตัวไข่ดวงดาราสรรพสิ่งกลับมาได้ทัน มันติดตามแสงแวบวับนั้นหายตัวไป โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย ไข่ดวงดาราสรรพสิ่งที่ติดตามตัวเขามานานแสนนานก็หายตัวไปเช่นนี้

“ข้าชุบเลี้ยงเจ้าฟรีๆ เลยนะเนี่ย เลี้ยงเจ้ามาหลายปี ทั้งยังให้วงโคจรแก่เจ้า ให้มันได้อย่างนี้สิ หนีหายไปทันทีเลย” หลี่ชิเย่ถึงกับพูดและยิ้มเจื่อนๆ ออกมา

แต่ว่า เวลานี้ไม่ว่าจะพูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว เนื่องจากไข่ดวงดาราสรรพสิ่งและแสงแวบวับขนาดเล็กจุดนั้นไม่รู้ว่าหายไปไหนเสียแล้ว ต่อให้หลี่ชิเย่คิดจะตามหามัน ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะตามคืนมาได้อีก

เวลานี้ หลี่ชิเย่ก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาตกอยู่ในสภาวะหลับใหลช้าๆ ขึ้นอีกครั้ง ส่วนเจ้าไข่ดวงดาราสรรพสิ่งนั่นหลี่ชิเย่ก็ไม่ไปคิดมากอีกต่อไป สิ่งที่ควรเป็นของเขาก็ต้องเป็นของเขาวันยังค่ำ จะอย่างไรเสีย การที่สิบสามลัคนาได้บ่มเพาะไข่ดวงดาราสรรพสิ่งมานานแสนนาน ได้สลักดวงตราของสิบสามลัคนาบนตัวของมันมานานแล้ว ซึ่งเป็นดวงตราสัญลักษณ์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวในหล้าเท่านั้น และไม่สามารถลบเลือนมันได้

ตราสัญลักษณ์อื่นๆ อาจจะมีวิธีลบเลือนให้หายไปได้ บางทีอาจหายไปท่ามกลางสายน้ำแห่งกาลเวลา แต่ว่าตราสัญลักษณ์ที่สลักโดยสิบสามลัคนาคือสัญลักษณ์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวในหล้า เป็นสิ่งยอดเยี่ยมที่ไม่มีผู้ใดเทียบเทียม การที่ไข่ดวงดาราสรรพสิ่งคงสัญลักษณ์ของสิบสามลัคนาเอาไว้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถทำลายได้ตลอดกาล ขอเพียงไข่ดวงดาราสรรพสิ่งคงอยู่ สัญลักษณ์นั้นก็จะยังคงอยู่

หลี่ชิเย่ที่ตกอยู่ในสภาวะหลับใหลล่องลอยไปตามทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์อย่างช้าๆ วันแล้ววันเล่า ณ ที่ตรงนี้ไม่มีเรื่องของเวลาที่ไหลผ่านไป ต่อให้เป็นพันล้านปีก็เหมือนแค่แวบเดียวเท่านั้น ไม่ได้รู้สึกถึงวันเวลาที่ผ่านไป

จากการล่องลอยที่คล้ายไม่มีจุดหมายปลายทาง สวรรค์ลงทัณฑ์ค่อยๆ อ่อนลงอย่างช้าๆ ทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ดูจะตื้นเขินขึ้นเรื่อยๆ จากการล่องลอยที่นานมากขึ้นๆ สุดท้าย สวรรค์ลงทัณฑ์ได้ค่อยๆ จางหายไป เหลือไว้เพียงประกายไฟเป็นสายๆ เท่านั้น

ไม่รู้ว่าลอยล่องมานานเท่าไรแล้ว ในที่สุดหลี่ชิเย่ที่อยู่ในภาวะหลับไหลก็ลอยออกไปจากทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ และผ่านการเคี่ยวกรำจากสวรรค์ลงทัณฑ์ที่ไม่มีสิ้นสุดนี้ไปได้

เวลานี้เมื่อเหลียวมองกลับไปด้านหลัง จึงพบว่าทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์ได้ถูกทิ้งเอาไว้ด้านหลังไกลมากแล้ว

หลังจากที่หลี่ชิเย่ผ่านการทรมานจากทะเลสวรรค์ลงทัณฑ์มาได้แล้ว ล่องลอยออกจากโลกของสวรรค์ลงทัณฑ์ ถึงกับลอยเข้าไปอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่ว่างเปล่า ซึ่งมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีสุริยันจันทราและดวงดาว ไม่มีฟ้าดินและสรรพสิ่ง ที่ตรงนี้มีแต่ความเงียบสงัด สงบเงียบมาก เหมือนว่าจากจุดนี้กำลังเริ่มจะก้าวสู่โลกอีกโลกหนึ่งอย่างนั้น!

………………