Emperor's Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2192 กระบี่เซียนพิโรธ

ทุกคนต่างมองไปที่หลี่ชิเย่ กล่าวสำหรับศิษย์ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงแล้ว ในเวลานี้ไม่มีอะไรกระหายอยากมากไปกว่าให้หลี่ชิเย่คือบรรพบุรุษที่ฟื้นคืนชีพมาจากหุบเหวบรรพชนจริงๆ เวลานี้มีเพียงบรรพบุรุษเท่านั้นที่สามารถต่อต้านกับสามเทพเลือดกำแหงที่อยู่ตรงหน้าได้

“เจ้าหนูที่ต้มตุ๋นหลอกลวง กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นบรรพบุรุษของพวกเรา!” เทพดุร้ายเลือดกำแหงส่งเสียงฮึน่าเกรงขามออกมา

ท่าทางของหลี่ชิเย่นั้นอย่างไรก็ได้สำหรับการตั้งข้อสงสัยของสามเทพเลือดกำแหง เพียงยิ้มนิดหนึ่งและมองพวกเขาสามคนอย่างเย้ยหยัน และกล่าวว่า “แค่สวะกลุ่มหนึ่งเท่านั้น วันๆ คิดแต่จะได้มาโดยไม่ต้องออกแรง สุดยอดสัจธรรมสูงสุดที่ผู้เฒ่ากำแหงทิ้งเอาไว้ให้กับพวกเจ้า กลับไม่รู้จักไปมุมานะบากบั่นเพื่อให้ได้มาซึ่งความแข็งแกร่งและเกรียงไกร เป็นแต่ทำอะไรที่มันนอกลู่นอกทาง ทำให้ปฐมบรรพบุรุษต้องเสียหน้า ระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงไม่เสื่อมถอยล่ะก็นับว่าสวรรค์ไม่มีความยุติธรรมแล้ว เมื่อมีสวะกลุ่มหนึ่งอย่างเช่นพวกเจ้า”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ของหลี่ชิเย่ทำให้สองตาของสามเทพเลือดกำแหงเข้มขึ้น เทพดุร้ายเลือดกำแหงกล่าวเย็นชาขึ้นว่า “เคล็ดวิชาไม่แบ่งสูงส่งหรือต่ำต้อย กฎเกณฑ์ไม่แยกดีหรือเลว!”

“เคล็ดวิชาไม่แบ่งสูงส่งหรือต่ำต้อย กฎเกณฑ์ไม่แยกดีหรือเลวก็ต้องดูว่าคือเคล็ดวิชาอะไร เป็นเคล็ดลับอะไร” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมยว่า “เฉกเข่น ‘มารคลั่งดูดเลือด’ ที่พวกเจ้าฝึกนั้น เป็นเพียงวิชานอกรีตที่ไม่เข้าอันดับเท่านั้นเอง ดื่มเลือดคนสักนิด เพิ่มทักษะขึ้นมาสักหน่อยก็ทำเป็นลำพองใจ สวะเช่นนี้ทั้งชาติก็เป็นได้แค่คนป่าเถื่อนที่กินแต่ของดิบที่ไม่รู้จักใช้ไฟปรุงอาหารเท่านั้น ชาตินี้อย่าหวังก้าวขึ้นสูงจุดสูงสุดของสัจธรรมได้เลย! การดำรงคงอยู่ของสวะเช่นพวกเจ้าคือความอัปยศต่อสัจธรรมอย่างหนึ่ง!”

“วาจาสามหาวอวดดียิ่งนัก” เมื่อสามเทพเลือดกำแหงต่างรู้สึกโกรธเคืองยิ่งนักเมื่อหลี่ชิเย่ดูแคลนต่อ ‘มารคลั่งดูดเลือด’ ของพวกเขา พวกเขาถือว่าเทพแท้จริงเทียนเต๋อคือบุคคลที่เป็นแบบอย่าง มองว่า ‘มารคลั่งดูดเลือด’ คือสุดยอดเคล็ดดวิชาสูงสุด มาวันนี้กลับถูกหลี่ชิเย่ดูแคลนถึงเพียงนี้ แล้วจะไม่ให้พวกเขาต้องโกรธเคืองยิ่งได้อย่างไรเล่า

“ผู้เยาว์ ออกมาสู้กัน” เทพมารเลือดกำแหงก้าวออกมาและร้องเสียงดังขึ้นมา

หลี่ชิเย่เพียงมองดูพวกเขาแวบหนึ่งด้วยท่าทีที่เรียบเฉยยิ่งนัก เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “อาศัยเจ้าเพียงคนเดียวยังไม่พอให้ข้าอุดร่องฟันเลย พวกเจ้าสามคนเข้ามาพร้อมๆ กันเลย”

สีหน้าของสามเทพเลือดกำแหงดูไม่จืดถึงขีดสุดเมื่อถูกหลี่ชิเย่ดูแคลนเช่นนี้ พวกเขาต่างจ้องมองหลี่ชิเย่ ด้วยความโกรธ ชั่วดีอย่างไรพวกเขาก็คือระดับเทพแท้จริง ขั้นสวรรค์ชั้นเก้า ไม่หวั่นแม้กระทั่งราชันแท้จริง นับประสาอะไรกับหลี่ชิเย่ที่เป็นเพียงผู้เยาว์ที่ไร้ชื่อไร้เสียงเล่า

“ดี ดี ดี ข้าก็อยากจะรู้นักว่าตัวปลอมอย่างเจ้าจะแน่สักแค่ไหน” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงโกรธจัดจนต้องหัวเราะ และก้าวออกมาเช่นกัน

เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น สามเทพเลือดกำแหงได้ก้าวออกมาพร้อมกัน เสียงตูมดังสนั่น ในพริบตาเดียวนั่นเอง ทะเลเลือดดั่งคลื่นยักษ์ พวกเขาทั้งสามคนเสมือนหนึ่งได้กลายเป็นมนุษย์โลหิตสามคน แม้แต่ช่องว่างก็คล้ายดั่งหลอมละลายไปอย่างนั้น เหมือนเลือดสดๆ ที่กระเพื่อมเป็นระลอก

ในเวลานี้เอง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เหมือนดั่งได้กลิ่นคาวเลือดสายหนึ่ง โดยกลิ่นคาวเลือดสายนี้ไม่เพียงแสบจมูกเท่านั้น กระทั่งทิ่มแทงเข้าไปถึงจิตวิญญาณ ทำให้ต้องสะท้านขึ้นมา ทำให้ต้องหวาดกลัวจนขนลุกซู่!

ทั่วทั้งฟ้าดินเสมือนดั่งจมอยู่ท่ามกลางทะเลเลือดอย่างนั้น บรรดาผุ้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกว่าอากาศที่สูดหายใจเข้าไปมันเหนียวเหนอะหนะ เหมือนว่าที่สูดดมเข้าไปไม่ใช่อากาศ แต่เป็นเลือดที่เหนียวข้น ความรู้สึกลักษณะเช่นนี้ทำใหคนบางคนอยากจะอาเจียนออกมา

ตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่สามเทพเลือดกำแหงได้กลับกลายเป็นเสมือนหนึ่งทะเลเลือดอย่างนั้น ร่างกายของหลี่ชิเย่เจิดจรัสไปทั่วร่าง ทันใดนั้นเองได้ยินเสียงดังตูม ฟ้าดินกลับกลายเป็นกระบี่ นาทีนี้เองพื้นที่นับแสนลี้ของเขาฟันหลอพลันพวยพุ่งลวดลายเต๋าที่ไม่มีสิ้นสุดขึ้นมา กฎเกณฑ์สัจธรรมแต่ละข้อพวยพุ่งขึ้นไปท้องฟ้า เสมือนดั่งน้ำตกสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งขึ้นอย่างรุนแรง

ได้ยินเสียงตึง ตึง ตึงดังขึ้นมาไม่ขาดสาย กฎเกณฑ์สัจธรรมที่พวยพุ่งขึ้นจากพื้นดินพลันถักทอเข้าด้วยกัน กลายเป็นกระบี่สวรรค์ที่สูงส่งสุดยอด โดยที่กระบี่สวรรค์เล่มนี้ได้พวยพุ่งพลังสัจธรรมที่ไม่ขาดสายออกมา นาทีนี้ดุจดั่งฟ้าดินล้วนแล้วแต่ถูกหลี่ชิเย่นำมาใช้ ภายในกระบี่เล่มนี้ได้บ่มฟักพลังสัจธรรมที่ไร้ขอบเขตของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงเอาไว้ ภายใต้หนึ่งกระบี่สามารถพิฆาตเทพมารได้

ขณะที่กระบี่เล่มนี้ปรากฏขึ้นมา ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่บังเกิดอารมณ์อยากจะกราบไหว้ ในเวลานี้ได้มีศิษย์จำนวนไม่น้อยที่พลันคุกเข่าลงกับพื้น และร้องเสียงดังขึ้นมาว่า “ท่านบรรพบุรุษ!”

มองดูกระบี่สวรรค์ที่แขวนอยู่ที่สูงและมีพลังน่าเกรงขามปราศจากผู้ต่อกรในครอบครอง ทำให้สามเทพเลือดกำแหงถึงกับมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปมากทีเดียว นื่คือพลังของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง พลังลักษณะเช่นนี้เป็นพลังของต้นกำเนิดสัจธรรม เป็นของเฒ่ากำแหง ปฐมบรรพบุรุษระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหงของพวกเขา

เมื่อพลังลักษณะเช่นได้กลับกลายเป็นกระบี่สวรรค์ จึงมีความแหลมคมไม่อาจต้านทานได้ สามารถสังหารได้ทุกสิ่ง

ตูม ตูม ตูมพริบตาเดียวนั้นเอง คลื่นโลหิตดั่งคลื่นยักษ์ มองเห็นสามเทพเลือดกำแหงร่วมมือกัน เลือดสดๆ ที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขตถึงกับกลับกลายเป็นมือโลหิตที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร ยามที่มือยักษ์นี้ปรากฎขึ้นมานั้นมันแลดูอัปลักษณ์ยิ่งนัก เหมือนว่ามือโลหิตนี้ยื่นออกมาจากนรกอเวจีอย่างนั้น คนที่ขวัญอ่อนเมื่อเห็นแล้วถึงกับต้องเข่าอ่อนทั้งสองข้าง

นาทีนี้ มองเห็นมือขนาดยักษ์นี้ได้คว้าทวนราชันขวางตี้ที่ถูกฝ่ามือกระดูกกำเอาไว้แน่นเล่มนั้น สามเทพเลือดกำแหงต่างคำรามออกมาพร้อมกันว่าขึ้น…

ได้ยินเสียงดังจี๊ด จี๊ด จี๊ดดังขึ้น ทันใดนั้นมือโลหิตขนาดยักษ์ข้างนี้ถึงกับหลอมรวมเข้าฝ่ามือกระดูกนั้น ครั้นมือโลหิตขนาดยักษ์ข้างนี้หายไป ปรากฏว่าฝ่ามือยักษ์ข้างนั้นพลันกลายเป็นสีแดง คล้ายดั่งผ่านการชุบจากเลือดสดๆ มาอย่างนั้น

ภายใต้การควบคุมของสามเทพเลือดกำแหงปรากฎเสียงแว้งค์ดังขึ้น ทันใดนั้นเอง ฝ่ามือกระดูกขาวที่เดิมได้กำทวนราชันขวางตี้เอาไว้แน่นได้กลับกลายเป็นมือโลหิต และมันได้ยกเอาทวนราชันขวางตี้ขึ้นมาทันที

“ทวนราชันขวางตี้!” ทุกคนต่างกลั่นหายใจเมื่อได้เห็นภาพนี้ จังหวะที่ทวนราชันขวางตี้ปรากฎตัวขึ้นมานั้น ตรีเทพแห่งหอศักดิ์สิทธิ์ และสี่ปราชญ์กองกำลังซั่งก็เคยคิดจะยกเอาทวนราชันขวางตี้เล่มนี้ขึ้นมา แต่ว่า พวกเขากลับไม่สามารถทำให้มันสั่นคลอนได้แม้แต่น้อย โดยทวนราชันขวางตี้เล่มนี้ถูกกุมเอาไว้เสียแน่น เวลานี้กลับถูกสามเทพเลือดกำแหงอาศัยวิธีนี้ยกขึ้นมาได้

ตึงเสียงหนึ่งดังขึ้น ทวนคำรามก้องฟ้าดิน ในขณะนี้มือโลหิตข้างนี้ก็คล้ายดั่งคือแขนของสามเทพเลือดกำแหงอย่างนั้น สามเทพเลือดกำแหงที่อยู่ในมือได้โจมตีใส่หลี่ชิเย่โดยตรง

นาทีนี้ทวนราชันขวางตี้ส่งเสียงคำรามขึ้นมา ได้ยินเสียงตูมดังสนั่น มองเห็นทวนราชันขวางตี้ได้พวยพุ่งอานุภาพปฐมบรรพบุรุษที่ไม่มีสิ้นสุดออกมา ขณะที่อานุภาพปฐมบรรพบุรุษเช่นนี้พวยพุ่งออกมานั้น พลันปกคลุมไปทั่วทั้งระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง และอาละวาดไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน

ไม่ว่าใครก็ตามล้วนแล้วแต่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเล็กจิ๋วมากภายใต้อานุภาพปฐมบรรพบุรุษลักษณะเช่นนี้ ทันใดนั้นทุกคนเสมือนดั่งมองเห็นท่วงท่าที่ปราศจากผู้ต่อกรของผู้เฒ่ากำแหง ดุจดั่งมองเห็นความพาลของผู้เฒ่ากำแหงที่ถือทวนยาวเล่มนี้เกรียงไกรไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่ต้องถูกสยบ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรต้องก้มกลงกราบกับพื้น ภายใต้อานุภาพปฐมบรรพบุรุษที่น่ากลัวเช่นนี้

“ฆ่า…” สามเทพเลือดกำแหงร้องคำรามเสียงดัง พลันขับเคลื่อนทวนราชันขวางตี้ หนึ่งทวนคร่าวิญญาณ พุ่งโจมตีใส่หลี่ชิเย่ทันที หนึ่งทวนทำลายท้องฟ้า ทิ่มแทงทำลายกาลเวลา ทำลายกฎเกณฑ์ทุกอย่าง หนึ่งทวนคร่าวิญญาณ พลันทิ่มแทงใส่คอหอยของหลี่ชิเย่ในทันที

ในเสี้ยววินาทีนี้ ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกว่าทวนยาวเล่มนี้ได้ทิ่มแทงทะลุคอหอยของตนเข้าแล้ว แม้ว่ามันจะไม่ได้แทงใส่ตนก็ตาม ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อและรับรู้ถึงความเจ็บปวดบริเวณคอหอย

หนึ่งทวนที่ปราศจากผู้ต่อกรด้วยการแปลงความสลับซับซ้อนให้มันง่ายขึ้น ทวนนี้ไม่จำเป็นต้องอาศัยกระบวนท่าใดๆ อีกต่อไป มันมีอานุภาพของผู้เฒ่ากำแหงที่รวดเร็วและรุนแรงในตัว ด้วยความรวดเร็วและรุนแรงเช่นนี้สามารถแทงทะลุได้ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้

เสียงปังดังขึ้น หนึ่งกระบี่ของหลี่ชิเย่ยังคงต้านทวนราชันขวางตี้ไม่ได้ แม้ว่าจะแปลงมาจากกฎเกณฑ์สัจธรรมของระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง จะอย่างไรเสียมันก็คืออาวุธปฐมบรรพบุรุษของผู้เฒ่ากำแหง มีความแหลมคมไม่อาจต้านทานได้ และสามารถทำลายได้ทุกอย่าง

“แย่แล้ว อาวุธปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกร” ระดับบรรพบุรุษจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกตกใจยิ่งนัก ร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นหนึ่งกระบี่ที่กำแหงและพาลยิ่งของหลี่ชิเย่ถูกทวนราชันขวางตี้แทงทะลุ ไม่สามารถต้านหนึ่งทวนที่น่ากลัวเช่นนี้เอาไว้ได้อยู่แล้ว

ปังเสียงหนึ่งดังขึ้น ในเสี้ยววินาทีนี้เอง มองเห็นมือขนาดใหญ่ที่กวาดออกไป ไม่รู้ว่ากระบี่ยักษ์เล่มหนึ่งไปอยู่ในมือตั้งแต่เมื่อไหร่ พลันปะทะเข้ากับทวนราชันขวางตี้ ได้ยินเสียงดังสนั่นหวั่นไหวดังตูมเมื่ออาวุธทั้งสองปะทะซึ่งหน้า สะเก็ดไฟแตกกระจายทำลายฟ้าดิน พลังโจมตีพลันทำลายภูเขาไปเป็นลูกๆ

พลังโจมตีลักษณะเช่นนี้ได้กระแทกจนผู้คนจำนวนเท่าไรต้องตัวลอยออกไป กระทั่งมีผู้บำเพ็ญตนและยอดฝีมือจำนวนมากถึงกับกระอักเลือดออกมา

ขณะที่ทุกคนล้วนแล้วแต่กำลังหวั่นไหวอยู่นั้น อานุภาพบรรพบุรุษที่น่าเกรงขามพรั่งพรู สยบทุกคนจนไม่สามารถยืนตัวตรงได้ ภายใต้อานุภาพบรรพบุรุษที่ไม่มีสิ้นสุด

เมื่อทุกคนเพ่งมองออกไป เห็นหลี่ชิเย่ถือกะบี่ยักษ์อยู่ในมือเล่มหนึ่ง กระบี่ยักษ์เล่มนี้ส่งประกายเซียนวูบวาบ หนึ่งกระบี่ในมือเสมือนดั่งกลับกลายเป็นกระบี่ยักษ์ที่มีอำนาจสูงสุด โดยเฉพาะอนุภาพบรรพบุรุษที่แผ่กระจายออกมาจากกระบี่ยักษ์เล่มนี้ ทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจไม่ออก

เนื่องจากอนุภาพบรรพบุรุษที่แผ่กระจายออกมาจากกระบี่ยักษ์เล่มนี้เห็นได้ชัดว่าเหนือกว่าทวนราชันขวางตี้เสียอีก กระบี่ยักษ์เล่มนี้ดุจดั่งคือกระบี่เซียนที่สูงสุดซึ่งแขวนอยู่ที่ตรงนั้น สามารถสังหารเซียนเข่นฆ่าราชันได้

กระบี่เซียนพิโรธ…แม้แต่หลี่เชียนเองถึงกับดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง เมื่อมองเห็นกระบี่ยักษ์ที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่ รู้สึกอัศจรรย์ยิ่งนัก ร้องเสียงหลงออกมาว่า “กระบี่ที่ผู้เฒ่ากำแหงรักมากที่สุด!”

“กระบี่เซียนพิโรธ” เมื่อได้ยินชื่อเช่นนี้แล้ว ผู้คนจำนวนมากต่างไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ส่วนระดับบรรพบุรุษที่แก่ชรานั้นรุ้สึกใจหายใจคว่ำ ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างมองดูกระบี่ยักษ์ที่อยุ่ในมือของหลี่ชิเย่ พวกเขาก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่อัศจรรย์อย่างยิ่ง

กระบี่เซียนพิโรธคืออาวุธที่ทรงพลัง และพาลมากที่สุดเล่มหนึ่งของผู้เฒ่ากำแหง ฟังว่ามันคือกระบี่ยักษ์ที่ผู้เฒ่ากำแหงชื่นชอบที่สุดและใช้บ่อยมากที่สุด เคยติดตามผู้เฒ่ากำแหงปราบศึกไปทั่วเก้าชั้นฟ้าสิบแดนดิน! ภายหลังกระบี่เซียนพิโรธเล่มนี้ได้หายไปพร้อมกับผู้เฒ่ากำแหง กระทั่งมีการเล่าลือกันว่ากระบี่เซียนพิโรธเล่มนี้ได้ฝังไปพร้อมกับผู้เฒ่ากำแหงไปแล้ว ชนรุ่นหลังจึงไม่มีใครเคยเห็นกระบี่เซียนพิโรธเล่มนี้อีกเลย

หลี่เชียนเองก็ไม่เคยได้เห็นกระบี่เซียนพิโรธเล่มนี้มาก่อน เพียงแต่ว่าเขาเคยเห็นรูปวาดของกระบี่เซียนพิโรธจากตำราโบราณเล่มหนึ่งเท่านั้น วันนี้พลันที่มองเห็นกระบี่เซียนพิโรธในมือของหลี่ชิเย่ เขาจึงต้องหวั่นไหวโดยสิ้นเชิง เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าในโลกนี้ยังคงมีผู้ที่ได้ครอบครองกระบี่เซียนพิโรธของปฐมบรรพบุรุษของพวกเขา เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อจริงๆ

สมควรทราบว่า กระบี่เซียนพิโรธพาลยิ่งกว่าทวนราชันขวางตี้ และทรงพลังมากกว่าเสียอีก

แม้แต่สามเทพเลือดกำแหง พลันที่มองเห็น ‘กระบี่เซียนพิโรธ’ กระบี่ยักษ์ที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่แล้วก็ต้องผวาจนหน้าถอดสี ก้าวถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว

“เจ้า เจ้า เจ้าไปได้กระบี่เล่มนี้มากจากไหนกัน?” เทพชั่วร้ายเลือดกำแหงถึงกับมีสีหน้าที่ขาวซีด มือชี้ไปที่กระบี่ยักษ์ในมือของหลี่ชิเย่

เนื่องจากกระบี่เล่มนี้น่ากลัวเหลือเกิน กระบี่เล่มนี้เป็นตัวแทนผู้เฒ่ากำแหง กระบี่เล่มนี้มีฐานะที่สูงส่งปราศจากผู้เทียบเทียมในระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิลานกำแหง แม้แต่ทวนราชันขวางตี้ก็เทียบไม่ได้

……………………………..