Emperor's Domination จักรพรรดิบรรพกาล - ตอนที่ 2964 งานประมูลปิดฉากลง

ตอนที่ 2964 งานประมูลปิดฉากลง

“มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า?” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ ในที่สุดก็มีผู้ที่ได้สติกลับมา

หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลกล่าวขึ้นช้าๆ ด้วยท่าทีหนักแน่นจริงจังว่า “แขกผู้มีเกียรติทุกๆ ท่านโปรดวางใจ ห้างเจียวเหิงของพวกเรามีความเที่ยงธรรมในการซื้อขายมาตลอดพันล้านปีที่ผ่านมา จะไม่ทำลายชื่อเสียงของตนเอง ชื่อเสียงของพวกเราเป็นที่ยอมรับของลูกค้ามาโดยตลอดพันล้านปี การคัดเลือกในส่วนของของวิเศษชิ้นสุดท้ายนั้น ได้ผ่านบรรดาผู้อาวุโสห้างเจียวเหิงพวกเราประชุมหารือกันอย่างรอบคอบแล้วจึงได้มีการตัดสินใจเช่นนี้ ไม่มีการผิดพลาดอย่างแน่นอน”

คำบอกเล่าของหญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับนิ่งเงียบทีหนึ่ง

เป็นความจริงที่หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลพูดไม่ผิด ห้างเจียวเหิงเคยจัดการประมูลมาแล้วเท่าไรในรอบพันล้านปีที่ผ่านมา เคยทำการค้ามาแล้วเท่าไร กล่าวได้ว่าชื่อเสียงเก่าแก่ของห้างเจียวเหิงนั้นเป็นที่เชื่อถือได้ เรื่องของความน่าเชื่อถือนั้นไม่สามารถท้าทายได้

ลองนึกภาพดู แม้แต่คนบางส่วนกระทั่งกล้าที่จะนำเอาอาวุธปฐมบรรพบุรุษมาฝากไว้กับห้างเจียวเหิงเพื่อทำการประมูลขาย ความน่าเชื่อถือเช่นนี้ช่างคู่ควรให้ผู้คนไปไว้วางใจเพียงใด

อีกทั้งในรอบพันล้านปีที่ผ่านมา อย่าว่าแต่ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนธรรมดาเลย แม้แต่ราชันแท้จริง ปฐมบรรพบุรุษมีจำนวนมากมายเท่าไรที่เคยทำการซื้อขายกับห้างเจียวเหิงนั่น

กล่าวได้ว่า ในเรื่องการซื้อการขายนั้น ความน่าเชื่อถือของห้างเจียวเหิงนั้นแข็งมาก ได้รับการไว้วางใจเป็นอันมากตลอดมา

เวลานี้ เป็นไปไม่ได้ที่ห้างเจียวเหิงจะทำลายชื่อเสียงของตนเองเพียงเพราะของวิเศษชิ้นสุดท้ายชิ้นนี้ จะอย่างไรเสีย ของวิเศษที่ห้างเจียวเหิงประมูลขายออกไปนั้นมีมากมาย ไม่ขาดเพียงของวิเศษชิ้นสุดท้ายชิ้นเดียวชิ้นนี้

“เช่น เช่นนั้นแล้วหลี่พันล้านได้เสนอราคาเท่าใดกันแน่?” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ บรรดาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์จำนวนไม่น้อยต่างมองตากันและกัน สุดท้าย มีผู้ที่อดจะถามขึ้นมาไม่ได้

ในเมื่อห้างเจียวเหิงเลือกราคาที่หลี่ชิเย่เสนอย่อมต้องมีเหตุผลแน่ มาคราวนี้จึงทำให้ทุกคนอยากรู้อยากเห็นแล้วล่ะว่า หลี่ชิเย่ได้เสนอราคาอะไรไปกันแน่ ถึงกับทำให้ห้างเจียวเหิงเลือกเขาได้

“นั่นสิ มันคือราคาเช่นใดเล่า?” เวลานี้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างส่งเสียงเอ่ยถามขึ้นมา

ราคาที่จักรพรรดิซีหวงเสนอนั้น นับว่ามีความเย้ายวนใจมากพออยู่แล้ว ยังจะมีสิ่งใดมีค่ามากไปกว่าหนึ่งคำมั่นของปฐมบรรพบุรุษอีก? ยังจะมีสิ่งใดที่มีราคามากไปกว่ามันอีก แต่ทว่า ห้างเจียวเหิงกลับไม่ได้เลือกหนึ่งคำมั่นปฐมบรรพบุรุษ และเลือกหลี่ชิเย่

สิ่งนี้ได้ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกใจ ยังมีราคาแบบไหนกันนะสามารถล้ำไปกว่าหนึ่งคำมั่นปฐมบรรพบุรุษได้เล่า? ในเวลานี้ทุกคนต่างนึกไม่ออก มันคือราคาอะไรกันแน่นะถึงสามารถล้ำไปกว่าหนึ่งคำมั่นปฐมบรรพบุรุษ

“เหมือนเช่นที่คุณชายหลี่ได้พูดเอาไว้อย่างนั้น ราคาที่เสนอนี้ไม่สามารถให้ผู้คนบนโลกรับรู้ได้” หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลใบหน้าแฝงรอยยิ้มและเอ่ยขึ้นมาช้าๆ ว่า “แต่ว่า ที่สามารถบอกทุกท่านก็คือ ราคาที่คุณชายหลี่เสนอมานั้นเรียกว่าสุดยอดมากยากจะมีผู้ใดเทียมในหล้า เกรงว่าคงไม่มีใครสามารถเสนอราคานี้ได้อีกแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลแล้ว ในเวลานี้ บรรดาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน คำพูดนี้ฟังดูแล้วเหมือนสามหาวยิ่งนัก แต่ว่า เมื่อนึกดูให้ดี ถ้าหากไม่ใช่ราคาที่สุดยอดยากจะหาใดเทียมในหล้าแล้ว เกรงว่าห้างเจียวเหิงก็คงจะไม่เลือกหลี่ชิเย่ จะอย่างไรเสียหนึ่งคำมั่นปฐมบรรพบุรุษก็นับว่ายอดเยี่ยมยากจะมีผู้ใดเทียมแล้ว

แน่นอนที่สุด ภายในใจของทุกคนย่อมต้องการรู้อย่างยิ่ง หลี่ชิเย่ได้เสนอราคาที่ยอดเยี่ยมยากจะหาผู้ใดเทียมเช่นใดกันแน่ ถึงกับทำให้ห้างเจียวเหิงเลือกตัวเขา โดยไม่เลือกหนึ่งคำมั่นปฐมบรรพบุรุษ

แน่นอน เมื่อห้างเจียวเหิงมีหน้าที่ที่จะต้องรักษาความลับให้กับลูกค้า เมื่อห้างเจียวเหิงไม่ต้องการเปิดเผย ทุกคนจึงไม่สามารถพูดอะไรออกมา

เพียงแต่ในเวลานี้ ทุกคนต่างรู้สึกอยากรู้อยากเห็นอยู่ในใจ แววตาที่มองไปยังหลี่ชิเย่นั้นล้วนแปลกๆ

ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้สึกว่า หลี่ชิเย่นั้นฝืนลิขิตสวรรค์เหลือเกิน ราคาที่เสนอสามารถกดพระอาจารย์จินกวงลงไปได้ เป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะร่ำรวยและมีอำนาจบารมีเช่นใด ธาตุแท้ภายในเช่นนี้ลึกล้ำยากจะหยั่งถึงอยู่แล้ว บุคคลเช่นนี้มีประวัติความเป็นมาเช่นใดกันแน่

นาทีนี้เวลานี้ แววตาพวกของราชันแท้จริงจุนหวงที่มองไปยังหลี่ชิเย่นั้นล้วนแปรเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว จะอย่างไรเสีย ราคาเช่นนี้ของปฐมบรรพบุรุษใช่ว่าใครก็สามารถจ่ายได้ ต่อให้เป็นพวกเขาก็จ่ายไม่ได้เช่นกัน แม้ว่าข้างหลังของพวกเขาจะมีกำลังกล้าแข็งที่ปราศจากผู้ต่อกร แต่ว่า การที่จะต่อกรกับพระอาจารย์จินกวงในด้านราคานั้น พวกเขาไม่สามารถทำได้อยู่แล้ว

เวลานี้หลี่ชิเย่กลับสามารถทำได้ แล้วจะไม่ให้ผู้อื่นรู้สึกตื่นตะลึงได้อย่างไรเล่า พวกเขาล้วนอยากรู้นักว่า หลี่ชิเย่มีประวัติความเป็นมาเช่นใดกันแน่

“ที่แท้สหายหลี่ก็เป็นผู้มีทักษะสูงส่ง” ในขณะนี้ น้ำเสียงที่ไพเราะน่าฟังของจักรพรรดิซีหวงถูกส่งลงมา “วันหน้าหากมีเวลา หวังว่าสหายหลี่สามารถมานั่งที่เขาเซียนถงซาน พวกเราสองสามีภรรยาจะให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นในฐานะแขกผู้มีเกียรติ”

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน เมื่อได้ยินจักรพรรดิซีหวงกล่าวเชื้อเชิญต่อหลี่ชิเย่ และมีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่รู้สึกชื่นชมในใจเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ภรรยาของปฐมบรรพบุรุษแตกต่างกับผู้อื่นเช่นนี้แหละ สุดยอดไม่ธรรมดาในหล้า

แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะมีการแข่งขันมาก่อน แต่ว่า จักรพรรดิซีหวงยังคงปฏิบัติตนด้วยความใจกว้าง ยังคงไม่ได้นำเรื่องนี้เก็บไว้ในใจ ยังคงมีความอบอุ่นและชอบคบหาสหาย

ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมยากจะหาใดเทียมเช่นนี้ ช่างเป็นที่อิจฉา และทอดถอนใจ ได้ภรรยาเช่นนี้แล้วยังต้องการอะไรอีก?

ในขณะเดียวกันก็ได้ทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต้องหวั่นไหวในใจ สามารถได้รับการต้อนรับจากสามีภรรยาพระอาจารย์จินกวง ได้รับการเชื้อเชิญจากจักรพรรดิซีหวง ในโลกนี้มีไม่กี่คนที่จะได้รับการปฏิบัติด้วยเกียรติยศเช่นนี้

ในเวลานี้ ภายใต้การทอดถอนใจในความใจกว้างของจักรพรรดิซีหวงนั้น ทุกคนอดที่จะทยอยกันมองไปที่หลี่ชิเย่

หลี่ชิเย่เพียงยิ้มเรียบๆ ทีหนึ่ง กล่าวตามอารมณ์ขึ้นมาว่า “มีเวลา ย่อมจะไปสักครั้งอยู่แล้ว”

“ข้าจะรอฟังข่าวดีเงียบๆ” ได้ยินเสียงที่ไพเราะน่าฟังของจักรพรรดิซีหวงดังขึ้น จากนั้นก็เงียบไม่มีเสียงอีกเลย หลังจากผ่านไปครู่เดียว สาวใช้ที่ยืนอยู่หน้าประตูก็เดินจากไป

“ขอบคุณทุกๆ ท่านที่มาร่วมงานประมูลยิ่งใหญ่ห้าปีครั้ง การที่งานประมูลสามารถจบลงอย่างสมบูรณ์ นับเป็นผลงานของทุกๆ ท่าน” เวลานี้ หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลได้กล่าวขอบคุณแขกทุกคนที่อยู่ในงาน

ในที่สุดงานการประมูลยิ่งใหญ่ห้าปีครั้งของห้างเจียวเหิงก็ได้รูดม่านปิดฉากลงแล้ว เรียกได้ว่าจบอย่างสมบูรณ์ และได้รับผลสำเร็จอย่างงดงาม

กล่าวได้ว่า ในงานประมูลครั้งนี้ทำให้ห้างเจียวเหิงได้กำไรอย่างเป็นกอบเป็นกำ เป็นเพราะมีหลี่ชิเย่ และถังเปิงที่เป็นผู้ร่ำรวยและมีอิทธิพลเช่นนี้ ผลประโยชน์ที่ได้จากการประมูลขายในครั้งนี้ อยู่เหนือความคาดการณ์ของห้างเจียวเหิงเองไปมากทีเดียว

แน่นอน หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลงแล้ว งานประมูลลักษณะเช่นนี้ก็เป็นที่พึงพอใจของยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากทีเดียว

ในที่สุด ท่ามกลางงานประมูลที่ยอดเยี่ยมยากจะหาผู้ใดเทียมเช่นนี้ ก็ทำให้ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนทั้งหมดได้เห็นท่วงทีที่มีความสง่างามของบรรดาราชันแท้จริง และคงความอมตะตลอดกาลที่ปราศจากผู้ต่อกรเหล่านั้นด้วยตาของตนเอง มาวันนี้ผู้ยิ่งใหญ่ที่ปรกติยากจะพบเห็น ก็ได้เห็นแล้วทั้งหมด

ขณะเดียวกัน ก็ทำให้ของวิเศษ และของล้ำค่าพิสดารที่ปรกติไม่สามารถได้เห็นอยู่แล้ว ทยอยกันมองเห็นแล้วในวันนี้ เรียกได้ว่าเป็นบุญตาของพวกเขาแล้ว

ในขณะเดียวกันก็ทำให้พวกเขาได้รู้จักว่าอะไรที่เรียกว่าโลกของผู้มีอิทธิพลที่ร่ำรวย ให้ทุกคนได้เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่ามีเงินอย่างแท้จริง

เมื่อเปรียบเทียบกับทายาทเศรษฐีอย่างถังเปิงแล้ว ต่อให้พวกเขาเป็นถึงเจ้าสำนักของสำนักเจ้าลัทธิก็ตาม ต่างรู้สึกว่าตนเองนั้นเป็นคนจน และยากจนอย่างยิ่ง

แต่ว่า แม้แต่ทายาทเศรษฐีอย่างถังเปิงเมื่อเปรียบกับคนบ้าอย่างหลี่พันล้านแล้ว ก็ต้องเรียกตัวเองว่าเป็นคนจน ขณะที่พวกเขาที่เป็นเจ้าสำนัก เจ้าตระกูลขุนนางโบราณนั้น ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเป็นคนจน

ในเวลานี้เอง ทำให้พวกเขาต้องปลงอนิจจังยิ่งนัก พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงโลกของผู้มีอิทธิพลร่ำรวยเงินทองได้ เงินทองที่มีอยู่ในมือเพียงเล็กน้อย ทำได้แค่ให้อิ่มท้องไปวันๆ เท่านั้น

แม้ว่าในงานประมูลเช่นนี้ ผู้คนส่วนใหญ่จะไม่สามารถประมูลของวิเศษมาได้ แต่ทว่า กล่าวสำหรับพวกเขาแล้วถือว่าได้กลับไปเป็นกอบเป็นกำแล้ว หลังจากที่พวกเขากลับไปแล้วสามารถไปคุยโม้กับผู้คนที่อยู่ข้างกายหรือผู้เยาว์ของตนว่า ตนเองเคยพบเห็นราชันแท้จริงปราศจากผู้ต่อกรเป็นจำนวนมาก ได้พบเห็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมยากจะหาใดเทียมในหล้ามากมาย และเคยพบเจอคนที่ทุ่มเงินทีละพันล้านอย่างหลี่พันล้านคนนั้น…

ขณะที่งานเลิกนั้น บางคนที่เดิมทีสามารถใช้ทางเดินสำหรับแขกผู้มีเกียรติกลับเดินลงมากล่าวคำอำลากับหลี่ชิเย่

“พี่หลี่ วันหน้ามีเวลาแวะมานั่งเล่นที่พวกเราก็ได้” ในขณะนี้ ราชันแท้จริงหวงจุนได้เดินเข้ามาหาหลี่ชิเย่ คำนับด้วยท่าทีทีเรียบง่ายและเป็นอิสระและด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

ในขณะนี้ ตำแหน่งที่นั่งของหลี่ชิเย่เป็นเพียงที่นั่งธรรมดาๆ เท่านั้น แต่ว่า แม้แต่ราชันแท้จริงหวงจุนก็มาด้วยตนเอง ทำให้บรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนบางส่วนที่ยังไม่ได้ไปจาก มองดูด้วยความอิจฉาอย่างยิ่ง พวกเขาไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งขอพบราชันแท้จริง เวลานี้ราชันแท้จริงหวงจุนกลับมาเชื้อเชิญหลี่ชิเย่ด้วยตนเอง

“แหะไปหอเกาหยางโหลวของพวกเจ้ารึ?” หลี่ชิเย่ยังไม่ทันพูดอะไร กระบือดำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะแหะแหะ และกล่าวว่า “ข้าได้ยินมาว่า หอเกาหยางโหลวพวกเจ้ามีของดีอยู่หลายชิ้น พวกเรากำลังคิดจะไปพิจารณาพินิจพิเคราะห์เสียหน่อย”

ราชันแท้จริงหวงจุนคำนับ แฝงรอยยิ้มบนใบหน้า และกล่าวว่า “หอเกาหยางโหลวไม่ใช่ของข้า ข้าแค่สร้างเป็นกระท่อมเล็กๆ หลังหนึ่งข้างๆ หอเกาหยางโหลว หวังว่าพี่หลี่กับใต้เท้ากระบือจะให้เกียรติ”

“มีโอกาส ไปอยู่แล้ว” หลี่ชิเย่เพียงยิ้มๆ เท่านั้นเอง

ราชันแท้จริงหวงจุนคำนับอีกครั้ง แล้วก็ล่องลอยจากไป ยังคงเอ้อระเหยและอิสระเสรี

“แหะ แหะ แหะพี่ใหญ่ สบายดี น้องขอคารวะ” เวลานี้ถังเปิงที่เป็นทายาทเศรษฐีก็วิ่งเข้ามาเพื่อนับญาติกับหลี่ชิเย่ ด้วยท่าทางที่อบอุ่นยิ่งอย่างนั้น

หลี่ชิเย่เพียงเหลือบมองเขาทีหนึ่ง ยิ้มบางๆ และกล่าวว่า “ต่อจากนั้นล่ะ?”

“ความมั่งคั่งของพี่ใหญ่ น้องเองเทียบไม่ได้เลย มิสู้พี่ใหญ่พวกเราสองคนสาบานเป็นพี่น้องกัน ให้พวกเราอาศัยเงินทองเกรียงไกรไปทั่วแดนลัทธิเซียน นั่นก็จะต้องปราศจากผู้ต่อกรเหมือนกัน พวกเราจะกลายเป็นคนที่ร่ำรวยมากที่สุดของแดนลัทธิเซียน” ถังเปิงที่เป็นทายาทเศรษฐียิ้มแต้กล่าวขึ้นทันที

“ไม่มีอารมณ์” หลี่ชิเย่กล่าวเรียงเฉยขึ้นมา

“เป็นพันธมิตรกันก็ไม่มีปัญหา เจ้าหนูถัง เจ้ามอบทรัพย์สินของเจ้าออกมาทั้งหมด ข้าจะดูแลรักษาอย่างดีให้กับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่” กระบือดำขนาดใหญ่ร้องเสียงประหลาดขึ้นมา ดวงตาขนาดใหญ่จ้องมองไปที่ถังเปิง

“เรื่องนี้ เรื่องนี้…” ทายาทเศรษฐีถังเปิงถูกทำให้ตกใจอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าไม่ปลอดภัยขึ้นในทันที

แม้ว่าเจ้าถังเปิงที่เป็นทายาทเศรษฐี เป็นลูกที่ล้างผลาญตระกูลมากเป็นพิเศษ แต่ว่า ใครเป็นคนดี ใครเป็นคนร้าย เขาก็สามารถมองออก พลันที่มองเห็นแววตาของกระบือดำขนาดใหญ่ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้ากระบือขนาดใหญ่ตัวนี้ไม่เพียงแต่เชื่อไม่ได้ และปราศจากความคิดดีๆ แน่นอน

“ทำไม่ มีปัญหากับกระบือดำสุดหล่ออย่างข้านั้นรึ?” กระบือดำขนาดใหญ่พลันจ้องด้วยแววตากลับไป

“เรื่องนี้“ ถังเปิงหัวเราะเจื่อนๆ และกล่าวว่า “นายท่านกระบือผู้นี้ เมื่อครู่ข้าได้ใช้เงินจนร่อยหรอไปแล้ว รอให้ข้าไปรวบรวมเงินสักนิด ไปรวบรวมเงินอีกสักนิด” กล่าวจบ หนีเตลิดไปอย่างรวดเร็ว

“แม่ง ก็แค่มีเงินในกระเป๋านิดหน่อยมิใช่รึ? หรือคิดว่าข้าจะชิงของเจ้าอย่างนั้นรึ?” กระบือดำขนาดใหญ่รู้สึกไม่พอใจเป็นพิเศษ เมื่อเห็นถังเปิงหนีเตลิดไป

……………………………………………