Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน - ตอนที่ 120

บทที่ 120
หนึ่งดาบหนึ่งแขน

“เม็ดยาปะทุพลังฉี” หลี่ฟู่เฉินขมวดคิ้ว

สิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็ฯการละเมิดกฎของเวทเฟิงหยุน ผู้ดูแลชั้นในเห็นแต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ดูเหมือนว่าหากเขากล่าวคำบางอย่างไปดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง

เมื่อตอนที่หลี่ฟู่เฉินอยู่ในระยะสิบเมตร ขณะนั้นเองที่ดาบปฐพีเหือดแห้งถูกส่งออกมา

ระเบิดพลังฉี

หลังจากบริโภคเม็ดยาปะทุพลังฉีเข้าไป เหลาเทียนจุนก็กลายเป็นมีความสามารถในการระเบิดพลังฉีที่รุนแรง สามารถสีงหารผู้คนจากอากาศได้

หลี่ฟู่เฉินหรี่ตาแคบลงและเปลี่ยนท่าเท้าของเขา จากนั้นก็หายไปในอากาศ

ทักษะลูกเตะลึกลับขั้นต่ำ – ลูกเตะไร้เงา

เช้ง! เช้ง! เช้ง!

รูปร่างดาบพลังฉีที่บิดเบี้ยวออกมาให้เห็นต่อเนื่อง สร้างชั้นของประกายสีขาวซีด

“เจ้าหลบนี้ได้หรือไม่?”

เหลาเทียนจุนยิ้มอย่างน่ากลัว ขณะที่เขาฟาดฟันลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า การกวัดแกว่งดาบปฐพีเหือดแห้ง สร้างสิ่งที่คล้ายกับปลาว่ายน้ำจากนวนมากขึ้นมาภายในรัศมีสิบเมตร

ภายในระยะสิบเมตรนี้เป็นเขตมรณะ

ใครก็ตามที่มีความสามารถด้อยกว่าเหลาเทียนจุน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะถูกฟันด้วยคมดาบไปแล้วหลายครั้ง

หลี่ฟู่เฉินมีท่าท้าวที่รวดเร็วมาก มันราวกับว่าเขาสูญเสียน้ำหนักของเขาไปและกลายเป็นภูตผี ถึงแม้ว่าจะพุ่งไปมาตัดผ่านเวทีเฟิงหยุน แต่ดาบปฐพีเหือดแห้งก็ยังไม่สามารถโดนเป้าหมายได้

ใบหน้าของเหลาเทียนจุนมืดมน “เจ้าใช่รู้แต่วิธีหนีอย่างเดียว? ขาดเขลา”

หลังจากที่เห็นท่าท้าวของหลี่ฟู่เฉินเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามันไปถึงขั้นดีเลิศแล้ว หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็คงจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงดาบปฐพีเหือดแห้งของเขาได้ตลอดเวลา

“หนี? เหใอนจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น?”

หลี่ฟูเฉินตีลังกากลางอากาศ เหยียบพื้นพุ่งไปสามก้าวและราวกับว่าเขาเป็นควันสีเขียว เขาหลบดาบปฐพีเหือดแห้งและปรากฏขึ้นที่ด้านซ้ายของเหลาเทียนจุน

เหลาเทียนจุนตื่อตะลึงกับท่าท้าวของหลี่ฟู่เฉิน และตอบสนองได้ช้าเกินไป

ทว่าเหลาเทียนจุนมีจุดแข็งอยู่ที่พละกำลังของเขา ในช่วงเวลาสำคัญ เขาหมุนร่างกายของตัวเองด้วยความเร็วสูงสุด และใช้วิชาดาบปฐพีเหือดแห้งออกมา – สวรรค์คลั่งปฐพีเหือดแห้ง

วูสส วูสส…

ราวกับลูกค่างขนาดยักษ์ เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็วแลพร้อมๆ กันนั้นพลังฉีจากดาบก็ถูกยิงออกไปทั่วทุกทิศทาง หลี่ฟู่เฉินไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนและไม่มีเวลาหลบเลี่ยง เขาทำได้แค่ใช้ดาบปัดพลังฉีจากดาบออกไปเท่านั้น

หลี่ฟูเฉินถูกบังคับให้ต้องล่าถอยมากกว่าสิบสองเมตรโดยไม่รู้ตัว

“มาดูกันว่าเจ้าจะหลบสิ่งนี้ได้อย่างไร ดาบพายุหะฉับพลัน!”

หยุดหมุน เหลาเทียนจุนตะโกนและเปลี่ยนท่าทางดาบของเขา วิชาดาบปฐพีเหือดแห้งกลายเป็นดาบพายุหะฉับพลัน

แม้ว่าดาบพายุหะฉับพลันเป็นเพียงแค่ระดับสีเหลือง แต่เป็นก็เป็นทักษะดาบสีเหลืองระดับสูงสุด และถึงแม้ว่าจะไม่ลึกซึ้งหรือทรงพลังเท่ากับดาบปฐพีเหือดแห้ง ความแข็งแกร่งของมันกลับอยู่ที่ความเร็ว ไม่เพียงแต่ความเร็วเท่านั้น มันเองก็ดุดันโหดเหี้ยมด้วยเช่นกัน มันราวกับพายุพัดผ่านที่ไม่มีทางหยุดยั้ง

“หลี่ฟู่เฉินกำลังจะแพ้” คนที่อยู่ด้านล่างเวทีไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่กล่าวออกมา

ท่าท้าวของหลี่ฟู่เฉินนั้นยอดเยี่ยมมาก และสามารถหลบหลีกดาบปฐพีเหือดแห้งได้อย่างง่ายดาย

แต่เมื่อตอนที่เหลาเทียนจุนใช้ดาบพายุหะฉับพลันออกมาอย่างรวดเร็ว พื้นที่ที่หลี่ฟู่เฉินสามารถใช้หลบหลีกได้ก็จะ

น้อยลง อย่าได้กล่าวถึงมนุษย์ แม้แต่กระทั่งนกก็จะพบว่ามันยากที่จะหลบเลี่ยง

ขณะที่พลังฉีจากดาบส่งเสียงปะทุดัง ขณะนี้เองที่พลังสภาวะได้ครอบคลุมไปเกือบครึ่งเวทีเฟิงหยุน

‘ตั้งแตที่ข้าไม่สามารถใช้เจตจำนงแห่งดาบได้ สิ่งที่ข้าจะทำได้ก็คงมีเท่านี้’

หยุดโคจรเทคนิคเปลวเพลิงลี้ลับ หลี่ฟู่เฉินเริ่มโคจรย่างก้าวเงาวายุแทน หลี่ฟู่เฉินขยับเบาๆ และพุ่งตัวออกไปหลายสิบเมตรราวกับลูกศร ความเร็วเช่นนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน และมันก็ไม่ใช่สิ่งที่นักสู้ขอบเขตต้นกำเนิดสามารถทำได้ด้วย

“เขาจะรวดเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร?” ผู้ชมรู้สึกงุนงงกับความเร็วของหลี่ฟู่เฉิน

“ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะสามารถหลบการโจมตีทั้งหมดของข้าได้”

เหลาเทียนจุนกลายเป็นบ้าคลั่งและเทพลังฉีทั้งหมดในร่างกายของเขาลงไปบนดาบเหล็กดำ พลังฉีที่อยู่ในดาบกลายเป็นเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งเท่า ในเวลาเดียวกัน มือซ้ายของเหลาเทียนจุนส่งหมัดออกไป แรงจากหมัดนี้หวังจะส่งให้หลี่ฟู่เฉินกระเด็นขึ้นไปกลางอากาศ

ขณะที่หมัดเข้ามาใกล้และพร้อมๆ กับตอนที่ดาบพลังฉีปรากฏ หากเป็นคนอื่น แม้ว่าจะเป็นศิษย์ชั้นในที่อยู่ระดับที่เก้าของขอบเขตต้นกำเนิดก็คงจะไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

แต่หลี่ฟู่เฉินต่างออกไป

โดยไม่สนใจต่อแรงเฉื่อยที่ตามมาหลังจากเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง หลี่ฟู่เฉินค่อยๆ ก้าวลงไปเหยียบบนพื้นดินและบินกลับออกไปด้านหลัง เขาไม่เพียงแต่หลบแรงหมัดได้เท่านั้น เขายังสามารถหลบดาบพลังฉีที่ฟันเข้ามาด้านหลังของเขาได้ด้วย

เขาทำมันได้ราวกับเป็นเรื่องง่ายๆ … หลังจากที่กระโดดหลบดาบพลังฉีได้ หลี่ฟู่เฉินเคลื่อนที่จากกลางอากาศไปทางด้านซ้ายมือของตัวเอง เขาออกไปวงนอกได้ทันที แต่ทว่าอยู่ในลักษะณะที่หัวและขากลับด้านกัน

ด้วยดาบเหล็กดำที่ปักลงบนพื้น หลี่ฟู่เฉินแสดงกายกรรมและพลิกตัวไปยังพื้นที่ด้านหลังเหลาเทียนจุน

ตั้งแต่ต้นจนจบ หลี่ฟู่เฉินคล้ายกับบางสิ่งที่ท้าทายต่อกฎธรรมชาติและแรงโน้มถ่วง ดูเหมือนว่าแม้กฎของธรรมชาติจะไม่สามารถยับยั้งเขาได้

“เขายังคงเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่?”

“เขาเป็นสัตว์ประหลาดหรือไร?”

ผู้ชมทุกคนอุทาน

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าร่างกายมนุษย์จะสามารถบรรลุระดับความเร็วได้สูงถึงเพียงนี้ นี้เป็นสิ่งที่ท้าทายต่อทัศนวิสัยของพวกเขายิ่ง

“ย่างก้าวเงาวายุและลูกเตะไร้เงาขั้นดีเลิศ! ชายหนุ่มผู้นี้ค่อนข้างน่าสนใจ” ผู้มีประสบการณ์กล่าว

เขาต้องยอมรับว่าการรับรู้ของหลี่ฟู่เฉินนั้นเป็นบางที่สิ่งที่อยู่ในระดับท้าทายสวรรค์

ไม่เพียงแต่วิชาดาบของเขาที่อยู่ในขั้นดีเลิศ แม้แต่กระทั้งเทคนิคตัวเบาและวิชาลูกเตะของเขาก็อยู่ในขั้นดีเลิศเช่นกัน หากศิษย์คนอื่นๆ ที่สามารถบรรลุขั้นดีเลิศได้แม้แต่เพียงทักษะเดียวจากที่เขามี มันก็เพียงพอแล้วที่จะภาคภูมิใจในตัวเอง

“มันเป็นเจ้าที่แพ้”

ก่อนที่เหลาเทียนจุนจะสามารถฟื้นคืนความรู้สึกได้อย่างเต็มกำลัง หลี่ฟู่เฉินก็วางดาบไว้ที่คอของเขาเรียบร้อยแล้ว

เหลาเทียนจุนดวงตาสีแดงก่ำ เขาคำราม “แพ้?! เมื่อใดกันที่ข้าแพ้?!”

บูม!

เหลาเทียนจุนต่อยไปที่หน้าอกของหลี่ฟู่เฉิน

แม้ว่าเขาจะมีพละกำลังกว่า 20,000 กิโลกรัมและมีการป้องกันทางกายภาพที่น่าทึ่ง แต่หลี่ฟู่เฉินก็ไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่กระอักเลือดออกมาคำนึง ก่อนที่จะบินกลับออกไปด้านหลัง

“น่ารังเกียจ” เฉินฟางหัวหัวเสีย

“ไร้ยางอาย” จ้าวหมิ๋งเยวี่ยไม่สามารถระงับความโกรธของเธอลงได้

หลี่ฟู่เฉินตัดสินใจที่จะปล่อยคู่ต่อสู้ของเขาไปแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาไม่ยอมรับความพ่ายแพ้และดึงดันที่จะโจมตีต่อ

“หลี่ฟู่เฉิน หยุดเสแสร้ง เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้จริงๆ? บนเวทีเฟิงหยุน ยกเว้นการฆาตกรรม ก็ไม่มีกฎอื่นๆ ใดอีก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะทั้งๆ ที่ไม่ได้โจมตีใดๆ ล้มลงไปเพื่อข้า! ผ่อนคลายเอาไว้ เพราะข้าจะตัดเฉพาะแขนขาของเจ้าและทำลายตันเถียนทิ้งไปซะ ฮ่าๆๆๆ!”

เหลาเทียนจุนติดตามมาหลังจากที่มีเปรียบ สภาวะพลังของวิชาดาบปฐพีเหือดแห้งห่อหุ้มตัวหลี่ฟู่เฉินเอาไว้

“การประมาทเป็นสิ่งที่ผิดพลาด” หลี่ฟู่เฉินถอนหายใจ

คู่ต่อสู้ของเขารู้ว่าหลี่ฟูเฉินไม่กล้าสร้างความเสียหายให้กับเขาและใช้มันเพื่อเป็นประโยชน์ต่อตัวเอง

เขาดูเบาฝ่ายตรงข้ามมากเกินไป ด้วยระยะใกล้ชิดเช่นนั้น เขาไม่มีเวลามากพอที่จะเปิดใช้งานท่าร่างของเขา ยิ่งไปกว่านั้น ตัวหมัดเองก็ห่อหุ้มด้วยพลังสภาวะขนาดใหญ่ซึ่ง ทำให้เขาไม่สามารถหลบมันได้ เว้นแต่เขาจะหลบออกไปในทันที

หลี่ฟู่เฉินหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพุ่งขึ้นไปบนฟ้า

“ตั้งแต่ที่เจ้าไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ดังนั้นอย่าได้โทษข้าเลย” ดวงตาของหลี่ฟู่เฉินเปล่งประกายไปด้วยแสงเย็นชา

เมื่อย่างก้าวเงาวายุและลูกเตะไร้เงาของเขาถูกรวมเข้าด้วยกัน ขีดจำกัดของมันก็ไม่ได้มีอยู่อีกต่อไป

กับร่างกายที่คล้ายกับสายลม ลมเหมือนเงา และเงาก็ซึ่งไร้ร่องรอย

ขณะนี้เอง ที่หลี่ฟู่เฉินอนุญาตให้ทุกคนเห็นว่าเทคนิคตัวเบาที่แท้จริงของเขานั้นเป็นเช่นไรและนี่เป็รสิ่งที่เกินขอบเขตของสายตามนุษย์ไปแล้ว

ภายในพริบตา หลี่ฟู่เฉินมาถึงที่ด้านหลังของเหลาเทียนจุนอีกครั้ง ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นจากแต่เดิมมาถึงหนึ่งเท่า

เหลาเทียนจุนไม่คิดว่าหลี่ฟูเฉินที่บาดเจ็บอยู่จะสามารถเร็วขึ้นได้อีก

แต่ในใจของเขา เขาไม่ได้กังวล เพราะเขาไม่เชื่อว่าหลี่ฟูเฉินจะกล้ารุกรานเตระกูลเหลาและทำร้ายเขา

แต่เขาประเมิณความมุ่งมั่นของหลี่ฟู่เฉินผิดพลาดไป

สายธารแสงกระพริบ ดาบของหลี่ฟู่เฉินแทงเข้าไปที่แขนซ้ายของเหลาเทียนจุน บิดดาบของเขาแล้วสะบัดมันออก แขนลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับสายฝนแห่งเลือด

อ๊ากกกก!

เหลาเทียนจุนตะโกนออกมาอย่างน่าสังเวช