Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน - ตอนที่ 155

บทที่ 155

ดาบปีศาจหลี่ฟู่เฉิน

ด้วยการสนับสนุนจากร่างเตาหลอม พลังฉีเปลวเพลิงลี้ลับและเจตจำนงก็ถูกยกขึ้นไปอีกระดับ ด้วยการโคจรเพียงครึ่งรอบ สายธารแสงนับไม่ถ้วนก็ถูกปล่อยออกมา มันเข้าต่อต้านทั้งวิชาของกระบี่คลั่งต้วนไห่และวิชาของหลี่หวูเซี่ยหอกโลหิตมังกร

“เวรเอ่ย เทคนิคเปลวเพลงลี้ลับของเขาก่อรูปร่างขึ้นมาได้จริงๆ”

หัวใจของหลี่หวูเซี่ยเต็มไปด้วยความริษยา

เขาผู้ซึ่งเป็นนายน้อยของนิกายปีศาจสวรรค์ยังเข้าถึงได้เพียงแค่ระดับที่ 14 ของเทคนิคลึกลับโลหิตปีศาจ แต่หลี่ฟู่เฉินไม่เพียงแต่อยู่ระดับที่ 15 เท่านั้น เขากลับมาถึงระดับสูงสุดของมันได้อย่างพอเหมาะพอเจาะเช่นนี้ได้จริงๆ

ความหมายของระดับสูงสุดคืออะไร? โดยธรรมชาติแล้วมันคือจุดสูงสุดที่ไม่สามารถก้าวหน้าได้มากไปกว่านี้

หากเขาสามารถไปถึงระดับที่ 15 สูงสุดของเทคนิคลึกลับโลหิตปีศาจได้ เขาจะไม่ต้องเคลื่อนไหวแม้แต่นิกเดียว และก็สามารถใช้สภาวะจากการระเบิดพลังฉี เพื่อฆ่าศิษย์จากสามนิกายทั้งหมด

ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกอิจฉาอย่างมากต่อการรับรู้ของหลี่ฟู่เฉิน

อิจฉาว่าทำไมเขาถึงไม่มีความเข้าใจแบบเดียวกัน

ความอิจฉานี้เป็นเชื้อเพลิงในหัวใจของเขา เขาไม่อนุญาตให้ปีศาจตนนี้มีชีวิตอยู่ ภายใต้ท้องฟ้า เฉพาะเขา หลี่หวูเซี่ยก็เพียงพอแล้ว หยานชิงหวูเป็นปีศาจที่ดำรงอยู่อีกตัวนึง แต่เธอก็ถูกกำหนดให้เป็นภรรยาของเขา และเป็นเพราะเช่นนี้ เขาจึงจะขอให้พ่อของเขาฝั่งเมล็ดพลังฉีปีศาจไว้ในร่างกายของเธอ จากนั้นเขาก็จะใช้เมล็ดพันธุ์นี้เพื่อควบคุมเธอได้อย่างง่ายดาย

จากมุมมองของเขา ตราบใดที่บางคนเป็นการดำรงอยู่ที่ท้าทายสวรรค์ พวกเขาจะต้องถูกควบคุมหรือทำลาย ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก

“หลี่ฟู่เฉิน เจ้าจะต้องตาย! อ๊ากกกกก!”

การแสดงออกของหลี่หวูเซี่ยบิดเบี้ยวคล้ายปีศาจ เขาประกอบหอกทั้งสามส่วนเข้าหากัน เพื่อใช้หอกสีแดงเลือดและเจาะมันไปยังหลี่ฟู่เฉิน

กระบี่คลั่งต้วนไห่กลายเป็นบ้าคลั่งยิ่งขึ้นเมื่อการต่อสู้ดำเนินต่อไป ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะที่บ้าคลั่งที่ละทิ้งความรู้สึกทั้งหมด

“การต่อสู้ในตอนนี้ ทำไมมันถึงดูน่ากลัวขึ้นมากว่าเดิม?”

เลือดของหลี่ฟู่เฉินเกือบถูกจะถูกเพลิงแผดเผา ขณะที่เขากำลังรู้สึกเหมือนถูกต้มอยู่ เจตจำนงกาต่อสู้ที่เข้มข้น เจตจำนงแห่งดาบที่แหลมคม เจตจำนงเทคนิคที่เห็นได้อย่างชัดเจน ด้วยปัจจัยทั้งสามนี้ หลี่ฟูเฉินเข้าปะทะกับเจตจำนงกระบี่ของต้วนไห่และหอกของหลี่หวูเซี่ย

ตอนนี้ ภายในรัศมีสิบเมตรของบุคคลทั้งสามนี้ เป็นเขตแดนสังหาร ใครก็ตามที่เข้าไปจะกลายเป็นหมอกเลือดทันทีจากสภาวะพลังฉีของพวกเขา มันจากไม่เหลือแม้แต่กระดูกใดๆ

เนื่องจากการปะทะกันอย่างรุนแรงของจิตวิญญาณและเจตจำนงเต๋าแห่งการต่อสู้ มันจึงกลายเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับการใช้ภาพลวงตาทันที หากใครกล้าใช้ทักษะภาพลวงตา มันจะย้อนกลับเข้าตัวอย่างแน่นอน

“นั่นคือการต่อสู้ของชายทั้งสามที่กำลังบ้าคลั่ง”

เซี่ยวหลี่ไบ๋และคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ด้านข้าง มองหลี่ฟู่เฉินบางเป็นครั้งคราว พวกเขาทุกคนสามารถทำได้เพียงแต่ถอนหายใจ เพื่อควบคุมความประหลาดใจอย่างท่วมท้นในหัวใจ

เมื่อเทียบกับศิษย์นิกายวารีคราม ศิษย์จากนิกายโหมกระบี่และนิกายปีศาจสวรรค์มีข้อสงสัยว่าพวกเขาใช่อยู่ในความฝันหรือไม่

กระบี่คลั่งต้วนไห่และปีศาจโลหิตหลี่หวูเซี่ย บุคคลที่ชั่วร้ายสองคนนี้กำลังได้รับการจัดการโดยคนๆ เดียว

และบุคคลนั้นคือดาบปีศาจแห่งนิกายวารีคาม

ในตอนแรก ไม่มีเชื่อถือหรือยกชูสมยานามนี้มากนัก

แต่ตอนนี้ พวกเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่าดาบปีศาจคือสิ่งใด

บูม!

เมื่อกระบี่ หอก และดาบเข้าปะทะกัน มันก็เกิดเสียงระเบิดขนาดใหญ่ ขณะเดียวกันทั้งสามคนก็ถอยห่างจากกัน

มีสิ่งนึงที่แตกต่างก็คือต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ยกำลังบินกลับออกไปในสภาพที่หมดสติ ในขณะที่หลี่ฟู่เฉินยังมีสติอยู่

ปิส ปิสส!

ได้ยินเสียงใบดาบฟันเข้าเนื้อ นิกายโหมกระบี่และนิกายปีศาจสวรรค์ที่ติดพันอยู่ในการต่อสู้อันดุเดือดกับเซี่ยวหลี่ไบ๋และกลุ่ม เสียชีวิตในทันที  ดูดถุงเก็บของพวกเขา หลี่ฟู่เฉินสั่ง “ไป”

ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยฉับพลัน

อย่าได้กล่าวถึงศิษย์ทั้งสองที่ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลาและถูกฆ่าตาย …

แม้แต่กระทั้งเซี่ยวหลี่ไบ๋และคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถตอบสนองได้เช่นกัน

แต่ปัจจุบันหลี่ฟูเฉินไว้วางใจได้อย่างแท้จริง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาทั้งสี่ติดตามหลี่ฟู่เฉินอย่างไม่รู้ตัวและหนีไป

ต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ยมีสติกลับมาในตอนนี้เอง แต่มันก็สายเกินไปแล้ว การปะทะกันก่อนหน้านี้มีพลังมากเกินไปและทั้งสองบินกลับออกไปอย่างน้อยสิบเมตร เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาสามารถควบคุมร่างกายของพวกเขาได้ หลี่ฟู่เฉินและกลุ่มของเขาก็อยู่ห่างออกไป 200 เมตรแล้ว

“สารเลว!”

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ฟู่เฉินถึงหนีไป หลี่หวูเซี่ยก็โกรธยิ่ง จากท่าทางของศัตรู คือการบอกว่าเขาสามารถมาและไปตามที่เขาชอบ และนี่ทำให้หลี่หวูเซี่ยรู้สึกว่าเขาไร้คุณค่า

ในขณะที่เขาเตรียมจะไล่ล่า เสียงลมพัดก็มาจากข้างหลัง

ขณะนี้เอง หลี่หวูเซี่ยกลายเป็นเข้าใจทุกอย่าง

หลี่ฟู่เฉินตรวจจับศัตรูได้จากระยะไกล ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาทำสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดก่อนหน้านี้

เขาใจเย็นอยู่ได้อย่างไร? ในการต่อสู้ที่ดุเดือด เขายังคงรู้สึกถึงผู้คนจากระยะไกลเช่นนี้ได้ แม้แต่กระทั้งต้วนไห่และเขาที่อยู่ในขอบเขตปฐพีระดับที่ 1 ก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวเช่นนั้น

“ปีศาจโลหิต!”

คู่อสูรดำขาวเข้ามาอย่างเร่งรับ

“ต้วนไห่” “ต้วนชิเซียง”

หลิงหวงและเฉินเฟ่ยไห่ก็รีบมาที่นี่เช่นกัน

ความปั่นป่วนที่นี่โดดเด่นมากจนพวกเขาสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนจากหลายสิบไมล์ เขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับทั้งหมดกว้างเพียง 200 ไมล์เท่านั้น

“ใครคือคนที่ต่อสู้ดุเดือดติดพันกับพวกเจ้า?”

อสูรดำถามปีศาจโลหิตหลี่หวูเซี่ย

หลี่หวูเซี่ยขบฟันขณะที่กล่าว “ดาบปีศาจหลี่ฟู่เฉิน”

“อะไร? มันเป็นเขา!” อสูรขาวอุทาน

“มันเป็นเขาอีกครั้ง”

หลิงหวงไม่สามารถทำอย่างไรได้ ได้แต่สูดหายใจเข้าลึกๆ ขณะที่เขากล่าวออกมาอย่างดัง “มันจะเป็นเขาไปไม่ได้ เมื่อเราต่อสู้ก่อนหน้านี้ เขาอ่อนแอกว่าข้าเล็กน้อย”

หลี่หวูเซี่ยตอบกลับอย่างเย็นชา “เขาก้าวขึ้นระดับที่ 8 ของขอบเขตต้นกำเนิด เทคนิคเปลวเพลิงลี้ลับของเขาในตอนนี้อยู่ระดับที่ 15 และได้พัฒนาขึ้นไปยังระดับสูงสุด”

เมื่อได้ยินข้อมูลนั้น หลิงหวงก็เงียบไป

เมื่อตอนที่เขาต่อสู้กับหลี่ฟู่เฉิน เขาอยู่ระดับที่ 7 ของขอบเขตต้นกำเนิดเท่านั้น ตอนนี้เขามีความก้าวหน้าทั้งในระดับการฝึกฝนและเทคนิค ความสามารถของเขาจะต้องได้รับการสนับสนุนเพิ่มขึ้น

“บุคคลผู้นี้ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ เราจำเป็นต้องร่วมมือกันเพื่อกำจัดเขา” เฉินเฟ่ยไห่กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ่มลึก

“เขาจะต้องถูกสังหาร” อสูรขาวเลือดสูบฉีดด้วยเจตนาสังหาร

อสูรดำกล่าว “แม้ว่าเขาจะอยู่ระดับที่ 8 ของขอบเขตต้นกำเนิด แต่เขาก็ยังแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ คงคาดคิดไม่ได้เลยหากเขาพบเข้ากับสนุมไพรหวนคืนกำเนิดและผลตัดปฐพีอย่างละอันขึ้นมา พวกเราทุกคนจะต้องถูกกวาดล้างอย่างไม่ต้องสงสัย”

“สมุนไพรหวนคืนกำเนิด? ไม่ดีแล้ว” การแสดงออกของหลี่หวูเซี่ยเปลี่ยนไป

“เกิดอะไรขึ้น?” ทุกคนมองหลี่หวูเซี่ย รวมถึงต้วนไห่ด้วยเช่นกัน

หลี่หวูเซี่ยเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด “ถุงเก็บของฉีเฉาหวงมีสมุนไพรหวนคืนกำเนิดอยู่ 1 ต้น”

ฉีเฉาหวงเป็นศิษย์ของนิกายปีศาจสวรรค์ที่เพิ่งถูกสังหารไป และหลี่ฟู่เฉินก็ได้ถึงเก็บของพวกเขาไปแล้ว

ได้ยินเช่นนั้น การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไป

“ไล่ตาม! เขาจะต้องไม่มีโอกาสได้ใช้สมุนไพรหวนคืนกำเนิด!” หลีหวูเซี่ยตะโกน

ตอนนี้ นิกายโหมกระบี่และนิกายปีศาจสวรรค์ทำงานร่วมกันเป็นหนึ่งเดียวและเป้าหมายเดียวของพวกเขาคือกำจัดหลี่ฟู่เฉิน

“ทำไมไม่รวมพวกเราเข้าไปด้วย?”

จากระยะไกลเป็นกลุ่มคนอีกกลุ่มนึง

มันเป็นกลุ่มศิษย์จากนิกายเร้นวิญญาณ

มีทั้งหมดห้าคน นายน้อยวิญญาณต้วนมู่หยุน วิญญาณสาวเย่ฮัว วิญญาณเด็กเจียนเสี่ยวเหมา และศิษย์อีกสองคนที่ไม่รู้จักจากนิกายเร้นวิญญาณ

ภายในเขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับ ศิษย์นิกายเร้นวิญญาณนั้นได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด พวกเขาปรากฏตัวและหายตัวไปราวกับภูติผี มันยากที่ใครจะมองเห็นพวกเขาได้

ด้วยการมาถึงของเหล่าศิษย์นิกายเร้นวิญญาณ เกือบทุกคนก็มารวมตัวกันที่นี่แล้ว คนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ โดยทั่วไปแล้วเป็นบุคคลขอบเขตต้นกำเนิดระดับ 9 ที่ไม่กล้าเปิดเผยตำแหน่ง คนเหล่านั้นอาจมีไม่มาก ก็ในเมื่อคนที่อ่อนแอ่กว่ามักถูกฆ่าตายหรือไม่ก็ซ่อนตัว

“แน่นอน แต่หากพวกเจ้ากล้าใช้กลอุบายใดๆ อย่าโทษพวกเราหากเปลี่ยนเป้าหมายไปที่พวกเจ้า” หลี่หวูเซี่ยกล่าว

ศิษย์นิกายเร้นวิญญาณเป็นสิ่งที่ผู้คนมักหวาดกลัวอยู่เสมอ

“อย่าได้กังวล มันไม่สายเกินไปที่จะต่อสู้หลังจากที่เรากำจัดศิษย์นิกายวารีครามเสร็จแล้ว” นายน้อยวิญญาณต้วนมู่หยุนหัวเราะ

“คี่คี่!” วิญญาณสาวเย่ฮัวหัวเราะคิกคัก

“ไป ไปไล่ล่ากันเถอะ”

มีคนสิบเอ็ดคนที่วิ่งไปยังทิศทางที่กลุ่มของหลี่ฟู่เฉินหนีไป

“หลี่ชิตี๋ สิ่งสำคัญที่สุดคือการหาสถานที่ปลอดภัยในการบริโภคสมุนไพรหวนคืนกำเนิด” รู้ว่าถุงเก็บของหลี่ฟู่เฉินบรรจุสมุนไพรหวนคืนกำเนิดไว้ เซี่ยวหลี่ไบ๋ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่เขาบุกทะลุขอบเขตปฐพีเสียอีก

“ถูกแล้ว ตราบใดที่หลี่ชิตี๋ก้าวหน้าขึ้นไปยังขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 9 เขาจะสามารถเอาชนะผู้คนที่ถูกรวมกันโดยหลี่หวูเซี่ยและต้วนไห่แน่นอน” เฉินฟางหัวกล่าวออกมา

หลี่ฟู่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา “พวกเขากำลังไล่ล่า ศิษย์นิกายเร้นวิญญาณก็รวมอยู่ด้วยเช่นกัน พวกเราต้องหาสถานที่ซึ่งง่ายต่อการป้องกันและเข้าโจมตียาก” ในหมู่พวกเขา เขาเป็นคนที่มีความเร็วแตกต่างที่สุด ถ้าเป็นเพียงหลี่ฟู่เฉิน เขาสามารถหนีได้อย่างง่ายดาย

“อาการบาดเจ็บของข้าหายไปอย่างน้อย 80% แล้ว หากเราสามารถหาสถานที่ปลอดภัยเพื่อปกป้องได้ ข้าจะทำให้ดีที่สุด” บริโภคสมุนไพรวิญญาณโลหิตระดับลึกลับขั้นกลางเข้าไป อาการบาดเจ็บของหลิวหวูหวงฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่ผลของยายังไม่ถูกใช้อย่างสมบูรณ์ มันยังคงบำรุงร่างกายของเขา

“ตรงนั้น!”

ด้วยสายตาอันยอดเยี่ยมของหลี่ฟู่เฉิน เขาเห็นถ้ำที่เชิงเขาซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ หากถ้ำลึกพอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะเป็นสถานที่ที่ป้องกันได้อย่างง่ายดาย