Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน - ตอนที่ 256

บทที่ 256

เร็วกว่าหนึ่งก้าว

 

สำหรับสองที่พำนักสุดท้าย มีชายผู้สง่างามและชายชราผมขาวซึ่งไม่ได้ลืมตาขึ้นมา

พวกเขาไม่เคยรับศิษย์ส่วนตัวมาก่อน และมีเพียงศิษย์ในสายเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

 

ไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นคนที่จู้จี้จุกจิก แต่คนที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้นั้นน้อยเกินไป

 

โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่มีความคาดหวังใดๆ เลย

 

ที่ประตูหินบานแรก ทุกคนหยุดอยู่ที่นั่น

 

“ประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานที่หนึ่ง มันอาจง่ายราวกับพลิกมือ แต่หากมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น มันก็จะยากไปถึงที่สุด”

 

ทุกคนรู้สึกไม่แน่ใจ รวมถึงผู้จัดอันดับดาราบางคนก็เป็นเช่นเดียวกัน

 

“ไม่มีอะไรให้ต้องกลัว ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะผ่านมันไปไม่ได้” หนึ่งในพวกเขาเข้าไปในประตูหิน

 

ฟึบ!

 

ประตูหินมองดูแล้วเหมือนจะไม่มีความสามารถใดๆ แต่เมื่อบุคคลผู้นี้เข้าไป เขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

 

หลังจากมีคนเข้าไป เหล่าคนที่เหลือก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ขณะที่พวกเขาทั้งหมดตามเข้าไป

 

หลี่ฟู่เฉินตามมาข้างหลังอย่างใกล้ชิดเช่นกัน

 

ในช่วงเวลาต่อมาเขาปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่นึง

 

นี่คือพื้นที่ที่เป็นหนองน้ำ ทั่วทั้งสวรรค์และโลกไม่มีอะไรเลยนอกจากหนองน้ำ

 

“การทดสอบเทคนิคตัวเบา?” หลี่ฟู่เฉินขมวดคิ้ว

 

เขาร่อนลงบนหนองน้ำอย่างนุ่มนวลซึ่งมันก็ไม่มีแม้แต่ระลอกคลื่นใดๆ

 

“มันไม่สำคัญ เมื่อมีปัญหาใดๆ ข้าก็จะแก้ไขปัญหาตามสิ่งนั้น นี่เป็นเพียงประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานแรก ไม่จำเป็นต้องคิดมากเกินไป”

 

โคจรพลังฉี หลี่ฟู่เฉินเริ่มทะยานไปตามหนองน้ำ

 

หนองน้ำแห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากวิ่งมามากว่าสองชั่วโมง หลี่ฟู่เฉินก็ยังมองไม่เห็นจุดจบ

 

ซุ่ม ซุ่ม!

 

โดยที่ไม่รู้ตัว ระลอกคลื่นเรื่มปรากฏขึ้นบนหนองน้ำ

 

ระลอกคลื่นนี้ ทำให้หลี่ฟู่เฉินรู้สึกได้ว่าความเร็วของเขามันลดลงอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ ความเหนียวจากหนองน้ำที่ด้านล่างจากฝ่าเท้าของเขาก็รู้สึกแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

 

เมื่อร่างกายของเขาหยุดนิ่ง หลี่ฟู่เฉินก็ถูกแรงกระเพื่อมผลักถอยหลังกลับไปหลายเมตร

 

‘ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการทดสอบเทคนิคตัวเบาอย่างหนึ่ง’

 

ใช้สามวายุทมิฬลอกเลียน หลี่ฟู่เฉินพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งร่างของเขากลายเป็นภาพซ้อนทับที่กำลังแล่นไปทั่วบึง ซึ่งร่างเหล่านั้นก็ตามร่างข้างหน้าไปติดๆ

 

ในขณะเดียวกันคนอื่นๆ ก็ทะยานอยู่บนหนองน้ำเช่นกัน

 

“ข้าทำไม่ได้… เทคนิคตัวเบาคือจุดอ่อนของข้า เวรเอ้ย” ชายหนุ่มคนหนึ่งพยายามทะยานไปตามหนองน้ำด้วยสีหน้าหดหู่

 

หนองน้ำนี้ไม่ใช่หนองน้ำธรรมดา มันมีแรงหน่วงเหนียวที่แข็งแกร่ง ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวไปจึงต้องใช้แรงจำนวนมาก

 

“อ๊าก!”

 

ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนออกมาอย่างไม่เต็มใจ ขณะที่ร่างทั้งหมดของเขาทรุดลงไปบนหนองน้ำและไม่สามารถเดินหน้าออกไปได้อีก คลื่นในบึงพุ่งขึ้นและกลืนกินชายหนุ่มผู้นั้น

 

ภายในสองชั่วโมง มากกว่าครึ่งกลุ่มถูกกำจัดออกไป

 

“ทำไม่ได้ ประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานแรกอาจดูเหมือนการทดสอบเทคนิคตัวเบา แต่จริงๆ แล้วมันเป็นการทดสอบการควบคุมพลังฉี หากเจ้าไม่สามารถควบคุมพลังฉีของตัวเองได้ เจ้าก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ในเขตแดนเทพยุทธ์เร้น

 

ลับ” ชายร่างผอมยิ้มเยาะอยู่ในที่พำนักแห่งหนึ่ง

 

ยิ่งไปไกลเท่าไหร่ความถี่ของระลอกคลื่นก็ยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น ซึ่งนี่ทำให้ทุกคนตื่นตะลึง

 

โชคดีที่นี่ไม่ยากเกินไปสำหรับหลี่ฟู่เฉิน หากเป็นเพียงการทดสอบเทคนิคตัวเบา เขาก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดหลี่ฟู่เฉินก็มองเห็นทางออก

 

ทางออกอยู่ในอากาศเหนือหนองน้ำ หลี่ฟู่เฉินเหยียบลงบนพื้นผิวของหนองน้ำอย่างแรงและกำจัดอาการหน่วงเหนียวออก ร่างของเขาลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและรีบวิ่งผ่านไปที่ทางออกทันที

 

ฟึบ!

 

ทันใดนั้นเองหลี่ฟู่เฉินก็กลับมาที่เส้นทาง และตรงหน้าของเขาก็คือประตูหินบานที่สอง

 

ฟึบ!

 

ขณะที่หลี่ฟู่เฉินออกมาก็มีร่างที่ตามเขามาด้วยเช่นกัน

 

มันคือนายน้อยมังกร จื่อหยูเยา

 

“อ้ะ!”

 

เมื่อจื่อหยูเย่เห็นหลี่ฟู่เฉิน เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

 

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในหกนายน้อย โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอะไรที่เขาไม่เชี่ยวชาญ

 

นอกเหนือจากทักษะดาบของเขาแล้ว เทคนิคตัวเบาก็เป็นหนึ่งในความเชี่ยวชาญของเขา

 

เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะเป็นคนแรกที่ผ่านประตูเทพยุทธ์เร้นลับเป็นคนแรก เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนนำหน้าเขาไปแล้ว

 

“น่าสนใจ เขาใช้แรงหมดไปแล้วหรือไม่?”

 

จื่อหยูเย่ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะนี้เป็นแค่ประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานแรก เขาจึงไม่ได้ใช้แรงทั้งหมดที่มีไป และมันก็เพราะเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น

 

ด้วยแสงวูบวาบจื่อหยูเย่พุ่งเข้าไปในประตูหินบานที่สอง

 

‘ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาคือนายน้อยดาบมังกร’ หลี่ฟู่เฉินชมเชยอยู่ในใจของเขา

 

ประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานแรกไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะหลี่ฟู่เฉินเองที่สามารถผ่านมันไปได้ก็เพราะเขาใช้สามวายุทมิฬลอกเลียน เขาไม่ได้คาดว่านายน้อยดาบมังกร จื่อหยูเย่จะตามหลังเขามาเช่นนี้ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะผ่านประตูแรกในเวลาเดียวกัน

 

ตามหลังไปอย่างใกล้ชิด หลี่ฟู่เฉินเองก็เข้าไปในประตูที่สองด้วยเช่นกัน

 

หลังจากนั้นสักครู่ เซี่ยฮีวชือ ชูมู่หยู และคนอื่นๆ ก็ออกมา พวกเขาสบตากันก่อนจะเดินเข้าไปในประตูหินบานที่สอง

 

พื้นที่ภายในประตูบานที่สองให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่

 

ในพื้นที่นี้มีเพียงยอดเขาที่ทั้งหนาและทึบ

 

ภูเขามีความลาดชันซึ่งไม่สามารถเดินขึ้นไปได้ ยิ่งไปกว่านั้น แรงโน้มถ่วงในอากาศก็แข็งแกร่งมากเสียจนทำให้ยากที่จะกระโดด

 

เดินไปที่เชิงเขา หลี่ฟู่เฉินตระหนักได้ว่ามีประตูหินขนาดใหญ่ที่ปิดสนิทตั้งไว้อยู่ มันสูงประมาณ 30 เมตรกว้าง 20 เมตร ขณะที่เขายืนอยู่ที่หน้าประตูหิน เขารู้สึกได้ถึงการสภาวะพลังฉีอันยิ่งใหญ่ซึ่งทำร้ายจิตสำนึกของเขา

 

“ข้าต้องผลักประตูหินนี้ให้เปิดออกหรือไม่” หลี่ฟู่เฉินกล่าวด้วยความอยากรู้อยากเห็น

 

กดมือทั้งสองข้างของเขาลงบนประตูหิน หลี่ฟู่เฉินระเบิดพลังฉีของเขาและผลักไปข้างหน้าอย่างแรง

 

ครืน…

 

ประตูหินที่ถูกผลักเปิดออกเกิดเสียงดัง ซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างง่าย

 

แต่หลังจากเปิดประตูหินนี้ ประตูหินสูง 50 เมตรอีกบานเข้ามาในระยะสายตา

 

ครั้งนี้หลี่ฟู่เฉินไม่สามารถเปิดประตูหินได้ทั้งๆ ที่เขาใช้เทคนิคเพลิงโลกันต์แท้จริงไปแล้ว

 

หลี่ฟู่เฉินประสบความสำเร็จได้หลังจากที่เปิดใช้งานเทคนิคลับมังกรเร้นลับ

 

แต่หลังจากเปิดประตูหิน 50 เมตร ก็มีประตูหิน 100 เมตรออกมา

 

ย้ะ!

 

หลี่ฟู่เฉินใช้กำลังทั้งหมดแต่ก็ยังไม่สามารถผลักเปิดประตูได้

 

“น่าสนใจ!”

 

หลี่ฟู่เฉินชักดาบทองคำดำออกมา และฟันไปที่ประตูหิน

 

เช้ง!

 

ดาบพลังฉีสลายไปในขณะที่ประตูหินยังคงไม่เกิดอะไรใดๆ

 

“อย่างที่คาดไว้ ข้าต้องพึ่งพากำลังกายของตัวเองเพื่อเปิดประตู มันไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าทำลายได้เอาเสียเลย”

 

ยกเลิกความคิดที่จะทำลายประตู หลี่ฟู่เฉินเลิกโคจรเทคนิคลับมังกรเร้นลับและเปิดใช้งานฝ่ามือกระจ่างแรกเริ่ม

 

ฝ่ามือกระจ่างแรกเริ่มสามารถเพิ่มความแรงในการระเบิดพลังไปที่มือข้างเดียวได้ ซึ่งมันก็มีประสิทธิภาพยิ่งกว่าเทคนิคลับมังกรเร้นลับ

 

แคร๊ก!

 

ประตูหินสั่น แต่มันก็สั่นเพียงแค่เล็กน้อย

 

“เปิดออก!”

 

เกร็งกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายของเขา หลี่ฟู่เฉินจดจ่อด้วยความมุ่งมั่น และใช้ความแข็งแกร่งในแขนทั้งสองข้างผลักไปที่ประตูหิน

 

ครืน!

 

ประตูหินเปิดออกพร้อมกับเสียงดังกึกก้อง

 

“เป็นเช่นนี้นี่เอง!” ใบหน้าของหลี่ฟู่เฉินเกิดความเข้าใจ

 

ประตูที่สองของประตูเทพยุทธ์เร้นลับไม่ได้ทดสอบความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว แต่มันก็ทดสอบความมุ่งมั่นของคนผู้นั้นด้วยเช่นกัน เมื่อนักสู้จดจ่อและเกิดความมุ่งมั่นขึ้นในจิตใจมากๆ เข้า ประตูหินก็จะเปิดได้อย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่จำเป็นต้องมีคือต้องมีก็คือความแข็งแกร่งและความมุ่งมั่น

เมื่อประตูหิน 100 เมตรถูกเปิดออก ก็ไม่มีประตูหินอื่นๆ อีก ดังนั้นหลี่ฟู่เฉินจึงเดินออกจากพื้นที่นี้

 

ราวกับฉากในละคร เมื่อหลี่ฟู่เฉินเดินออกมา จื่อหยูเย่ก็เดินออกมาเช่นกันและช้ากว่าหลี่ฟู่เฉินหนึ่งก้าว

 

จื่อหยูเย่กลายเป็นตื่นตกใจและหลี่ฟู่เฉินเองก็เช่นกัน

 

‘บางที… ประตูเทพยุทธ์เร้ลับทั้งแปบานจะปรับความยากโดยอัตโนมัติตามการฝึกฝนของนักสู้ ไม่เช่นนั้นแล้ว หากมีระดับการบ่มเพาะสูง พวกเขาคงได้เปรียบเกินไป และมันก็จะไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงการตัดสินที่ยุติธรรมของเขตแดนเทพยุทธ์เร้นลับได้’ หลี่ฟู่เฉินคิดในใจ

 

การแสดงออกของจื่อหยูเย่ดูแล้วค่อนข้างไม่พอใจ

 

เขาไม่ได้ทุ่มสุดตัวประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานแรก แต่สำหรับประตูที่สอง เขาใช้แรงทั้งหมด

 

‘เป็นไปได้ไหมว่าเขารู้อยู่แล้วว่าการทดสอบนี้ต้องใช้ทั้งความแข็งแกร่งและความมุ่งมั่น?’ จื่อหยูเย่รู้สึกว่านี่เป็นเพียงคำอธิบายในเชิงตรรกะเท่านั้น

 

“ไม่เลว เด็กสองคนนี้ค่อนข้างดี และผ่านประตูเทพยุทย์เร้นลับบานที่สองได้อย่างรวดเร็ว”

 

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งและน่าจะสามารถผ่านประตูเวทย์เทพยุทธ์เร้นลับบานที่สี่ได้”

 

“ข้าสงสัยว่าพวกเขาจะสามารถผ่านประตูเทพยุทธ์เร้นลับบานที่ห้าได้หรือไม่”

 

ภายในที่พำนักของพวกเขาเอง ผู้เชี่ยวชาญเทพยุทธ์เร้นลับทั้งหกคนเฝ้าสังเกตทุกคน แต่ละคนมีหน้าจอน้ำที่ไหลราวกับน้ำตกที่มีภาพปรากฏอยู่ตรงมัน