Extraordinary Genius อัจฉริยะเหนือชั้น - ตอนที่ 815

EG บทที่ 815 ความลับที่บอกใครไม่ได้

“นี่เฝิงหยู่ นายบอกว่าถ้าพี่ไปถึงภาคตะวันออกเฉียงใต้ พอจะช่วยอะไรพี่สักอย่างได้มั้ย?” และนี่คือจุดประสงค์หลักที่ลู่ฉ่าวเรียกเฝิงหยู่มาทานข้าว เขาอยากให้เฝิงหยู่ช่วยเขาในเรื่องผลงานในการปฏิบัติหน้าที่ทางราชการ

ข้าราชการรุ่นที่สองทั้งหมดถึงได้เลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว อย่างแรกก็คือสามารถดำเนินโครงการและลงเงินทุน อีกอย่างก็คือรู้จักผู้คนอย่างกว้างขวาง จากนั้นก็ขอให้พวกเขาช่วยในเรื่องผลงานในการปฏิบัติหน้าที่ทางราชการ แน่นอนว่าเขาสามารถมีผลงานและไม่มีใครแย่งไปได้  เพราะแบบนี้ถึงได้เลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว

รุ่นที่สองเหล่านี้ได้เรียนรู้มาจากรุ่นต่อรุ่นมาตั้งแต่เด็ก ยังพอมีความรู้พื้นฐานเดี่ยวกับการเป็นข้าราชการอยู่บ้าง แต่ยังมีอีกหลายคนที่ล้มเหลวในระดับสามัญชน

ลู่ฉ่าวไปรับตำแหน่งทางภาคตะวันออกเฉียงใต้  ปกติแล้วต้องนำโครงการและเงินลงทุนไปด้วย แต่เขารู้สึกว่าแค่นี้มันไม่พอ โครงการและการลงทุนเหล่านั้นเพียงพอสำหรับเขาเที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นรองนายกเทศมนตรีภายใน 5 ปีแต่เขารู้สึกว่ามันค่อนข้างช้า

กลุ่มคนรุ่นที่สองนี้ทุกคนหยิ่งผยอง คิดว่าตัวเองกำลังจะอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นและไม่ต้องการเลื่อนขั้นที่ช้า

“ลู่ฉ่าว พี่ไปทำงานที่ไหนของภาคตะวันออกเฉียงใต้?”

“ที่จังหวัดฝูเจี้ยน เมืองปู้เทียน และจะไปเป็นอันดับหนึ่งของที่นั่น” พอพูดจบประโยคนี้ เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก มันเป็นไปได้ยากมากที่คนวัยนี้ สามารถดำรงตำแหน่งนี้

“ยินดีด้วยครับ” เฝิงหยู่ยักคิ้วขึ้น จริง ๆ แล้วฝูเจี้ยนเป็นฐานสำนักงานใหญ่ของบริษัท Nanfu Battery

บริษัท Nanfu Battery นี้เฝิงหยู่จับตามองมานานแล้ว ก่อนหน้านี้บริษัทถูกครอบงำโดยนักลงทุนต่างชาติ บริษัทนี้เคยเป็นรัฐวิสาหกิจมาก่อนและท้ายที่สุดก็อยู่ในมือของชาวต่างชาติ แบรนด์ระดับชาติได้เปลี่ยนรสนิยมของพวกเขาได้

แน่นอนว่าเป็นเพราะทางการเมือง บริษัทจึงยอมฟังรัฐบาลท้องถิ่นเพื่อดึงดูดนักลงทุนต่างชาติ ในช่วงที่ร่วมกันลงทุนบริษัท Nanfu ไม่ได้ขาดเงินทุนเลย  แม้ว่าต้องการขยายการผลิต แต่ธนาคารบางแห่งก็ยินดีให้สินเชื่อ แต่รัฐบาลท้องถิ่นต้องการดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศและบังคับให้ Nanfu Battery ขายหุ้นของพวกเขา ในท้ายที่สุดมอร์แกนสแตนลีย์ได้ซื้อหุ้นของบริษัทจากผู้ถือหุ้นรายอื่นและขายให้แก่คู่แข่งของ Nanfu Battery

เมื่อลู่ฉ่าวทำงานที่ฝูเจี้ยน บริษัท Nanfu Battery นี้ต้องตกไปอยู่ในมือของเฝิงหยู่ ย่อมดีกว่าไปอยู่ในมือของชาวต่างชาติ

อันดับแรกต้องผลักให้ลู่ฉ่าวมีตำแหน่งที่สูงขึ้น อย่างน้อย ๆ ต้องให้ลู่ฉ่าวเป็นรองผู้อำนวยการฝูเจี้ยน ถ้าเขายังคงอยู่ในเขตปู้เทียนนเขาจะไม่สามารถช่วยเหลือเรื่องการซื้อกิจการได้

“ลู่ฉ่าว ผมจะให้บริษัทเครื่องจักรของเมืองปิงเฉิงตั้งโรงงานรถจักรยานยนต์ในปู้เทียนพี่ว่าเป็นไง?”

ตำแหน่งที่ตั้งของฝูเจี้ยนตั้งอยู่ในใจกลางของ 3 จังหวัด การจัดตั้งโรงงานที่นั่นสามารถให้บริการภูมิภาคใกล้เคียง นั่นคือหนึ่งในสถานที่ที่วางแผนโดยบริษัทเครื่องจักรเพื่อตั้งโรงงานสาขาใหม่

ลู่ฉ่าวถูกใจมาก “ใช่บริษัท Songjiang Motorcycles ใช่มั้ย? ขอบคุณมากเลยเฝิงหยู่ ถ้าพี่ประจำตำแหน่งที่นั่นก็จะสามารถดึงดูดการลงทุนจากแบรนด์ใหญ่ ๆ เช่น Songjiang Motorcycle นั่นช่วยพี่มากเกินไปแล้ว”

แต่ว่าลู่ฉ่าวถามด้วยความลังเลว่า “เฝิงหยู่ สร้างได้แค่บริษัทมอเตอร์ไซค์  Songjiang เหรอ? แล้วบริษัทรถยนต์ Songjiang ล่ะสร้างไม่ได้เหรอ?”

“ลู่ฉ่าว โรงงานรถยนต์ต้องใช้เงินลงทุนสูง เงินไม่ใช่ปัญหา แต่ตลาดรถยนต์ในประเทศจีนเพิ่งเริ่มต้นและขาดความต้องการแต่มันก็ยังไม่ถึงจุดที่รุ่งเรือง FAW ยังคงครองส่วนแบ่งการตลาดที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้เรายังคงพยายามอย่างช้า ๆ เพื่อเพิ่มส่วนแบ่งการตลาดของเราแต่ทางตลาดมีข้อจำกัด อื้ม แล้วพี่วางแผนที่จะทำงานที่ฝูเจี้ยนกี่ปีล่ะ?  ถ้าหากว่าพี่วางแผนจะทำงานมากกว่า 10 ปี งั้นผมก็จะลงทุนสัก 3 ถึง 5 ปี ในการสร้างบริษัทที่ฝูเจี้ยน ！”  เฝิงหยู่พูด

เฝิงหยู่รู้ว่าคนรุ่นที่สองเหล่านี้จะตำแหน่งจะขึ้น ๆ ลง ๆ  ตัวอย่างเช่น ลู่ฉ่าวมาถึงตำแหน่งหัวหน้าแผนกในกระทรวง จากนั้นเขาจะถูกย้ายไปในระดับสามัญชนและหลังจากได้อันดับรองผู้อำนวยการสำนัก ละจากนั้นจะเป็นผู้อำนวยการสำนัก

คนอื่นสามารถไต่เต้าขึ้นไปทีละขั้นเท่านั้น พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยหลายขั้นตอนให้เลือก การเลื่อนขั้นนั้นมักเร็วกว่าคนอื่น ๆ

“เฝิงหยู่ บริษัทมอเตอร์ไซค์ก็ดีนะ ดีเลยทีเดียว” ลู่ฉ่าวยิ้ม แน่นอนว่าเขาไม่กล้าทำตามคำสัญญา หากมีตำแหน่งงานว่างด้านบน เป็นไปได้เหรอที่เขาจะไม่ต่อสู้แย่งชิงมันมา?

ต้องค่อยเป็นค่อยไป ถึงจะได้ตำแหน่งสูงสุดทั้ง 9 ตำแหน่งมาครอบครอง！

“ลู่ฉ่าว ในฐานะที่เปรียบเสมือนพี่น้องกัน ผมอยากจะเตือนพี่เรื่องนึง อันดับแรกพี่เป็นคนที่มีเงินไม่ขาดมือ ไม่ว่าจะตอนไหน ถึงยังไงก็ตามอย่ายื่นมืออกไป”

“แน่นอน ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนนายจะแบ่งปันบางส่วนและตอนนี้ก็ได้โอนไปให้พี่เขยเรียบร้อยแล้ว แต่ถ้าพี่ต้องการเงินเขาจะให้”

“ส่วนเรื่องที่ 2 เรื่องชู้สาวก็เพลา ๆ ลงหน่อย พี่หลงกลมาหลายปีแล้ว แต่งงานก็แต่งไปแล้ว  เข้าใจได้ถ้าถ้าจะเล่นเป็นครั้งคราว ทำอะไรก็อย่าทำตามความรู่สึกของตัวเองมากนัก แล้วก็อย่าทำให้ครอบครัวหนักใจ”

“เรื่องนี้พี่รู้ดีหน่า แต่ครั้งนี้ที่ลงพื้นที่พี่ขอมันด้วยความสมัครใจ และอยากทำธุรกิจบ้าง จริง ๆ ก็รู้สึกเหนื่อยกับเรื่องพวกนั้นแล้วล่ะ”  ลู่ฉ่าวตอบ

“เรื่องที่ 3 นิสัยของลู่ฉ่าวเป็นเพื่อนที่ดี มีสัจธรรม เรื่องนี้เป็นเรื่องดี แต่หลังจากนี้ไปไม่ใช่เรื่องดีแล้ว พี่มีเพื่อนเยอะ ก็เป็นสิ่งที่ดีแต่ว่าเพื่อนมีทุกรูปแบบ เวลาที่พวกเขามีปัญหาพี่ก็จะยื่นมือลงไปช่วยเสมอ แต่ก็อาจเป็นไปได้ที่พี่จะถูกดึงลงไปในน้ำก็ได้”

ลู่ฉ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย “นี่เฝิงหยู่ประโยคเมื่อกี้ดูเกินไปยังไงอยู่ พี่เป็นเพื่อนที่ดีนะ เพื่อนลำบากจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยได้ยังไงกัน งั้นพี่จะกลายเป็นคนยังไงล่ะ?”

“ถ้าหากเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ยื่นมือไปช่วยคงไม่เป็นปัญหา  แต่พี่เป็นคนที่มีสัจจะ คนส่วนใหญ่มักเข้าหาและพี่ก็ช่วยเหลือทุกคน ไม่ว่าเรื่องนั้นจะถูกหรือผิด  เหมือนกับว่าให้โอกาสกับฝ่ายตรงข้าม แต่พี่เคยคิดมั้ยว่าความผิดพลาดบางอย่างนั้นไม่สามารถให้อภัยได้! “

“ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก ใครจะกล้าพูดว่าพวกเขาไม่เคยทำผิดพลาดใด ๆ ในชีวิต  ในฐานะเพื่อนก็ต้องช่วยพวกเขา ถ้าเกิดตอนนั้นไม่ยื่นมือไปช่วย งั้นจะเรียกว่าเพื่อนแบบไหนล่ะ?”  ลู่ฉ่าวตอบกลับอย่างไม่พอใจ

นิสัยแบบนี้ของลู่ฉ่าว น่าคบเป็นเพื่อน แต่ว่านิสัยแบบนี้ไม่เหมาะกับการทำงานข้าราชการ！

“ลู่ฉ่าว อย่าลืมตัวตนของตัวเอง  พี่ต้องการสร้างอาชีพที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตและเพื่อนบางคนสามารถลากพี่ลงไปได้ สามารถดูแลช่วยเหลือเพื่อนได้ แต่ขอให้ช่วยอย่างพอดี ต้องเห็นความสำคัญของประเทศมาก่อนเสมอ！”

“เรื่องนี้พี่รู้ดี แน่นอนว่าประเทศชาติต้องมาก่อนเสมอ และแถมยยังเป็นสมาชิกพรรคอีกด้วย”ลู่ฉ่าวหัวเราะ

เฝิงหยู่พูดในใจ หากคิดแบบนี้ได้ในชีวิตที่ผ่านมาพี่จะไม่ล้มเหลว ครั้งนี้ก็อย่าให้พลาดอีกละกัน

“ลู่ฉ่าวเข้าใจก็โอเคแล้ว ยังมีอีกหน่อย มีบางคนที่ไม่ควรจะคบเป็นเพื่อน เมื่อพี่อยู่ในตะวันออกเฉียงใต้อย่ามัวแต่มั่วกับเพื่อน ๆ ฝูงที่เป็นที่นิยม ตั้งแต่สมัยโบราณบอกเอาไว้ว่าคนอย่างพวกเขาไม่มีจุดจบที่ดี “

“โอเค ทำไมวันนี้นายดูแปลก ๆ เหมือนกับว่าไปทำงานที่ฝูเจี้ยน ไม่ได้ไปที่ที่อันตรายสักหน่อย” ลู่ฉ่าวหัวเราะตอบ

เฝิงหยู่ถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

มีบางอย่างที่ตอนนี้เขาพูดออกมาไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวหนิวเหมิ่งนั่น หรือว่าครอบครัวนักธุรกิจทางภาคตะวันออกเฉียงใต้นั่นอีกในอนาคตอาจมีผู้คนมากมายที่เกี่ยวข้อง

มันยากที่จะเก็บความลับเหล่านี้ไว้กับตัวเอง!

ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23