Extraordinary Genius อัจฉริยะเหนือชั้น - ตอนที่ 868

EG บทที่ 868 เฮะทาโร นาคาจิมะ อยากจดทะเบียนบริษัทในตลาดหลักทรัพย์  

สิ่งที่เฮะทาโร นาคาจิมะ อ้างว่าเป็นเครื่องเล่น MP3 นั้นมีขนาดประมาณฟล็อปปี้ดิสก์และหนาประมาณ 2 ซม. ข้อดีอย่างเดียวของเครื่องนี้คือน้ำหนัก

เฝิงหยู่ลองหยิบขึ้นมาถือดูและรู้สึกว่าน้ำหนักน่าจะน้อยกว่า 100 กรัม เครื่องเล่น MP3 นี้เบากว่าวอล์คแมน เครื่องเล่นซีดี และเครื่องเล่น MD มากและหน้าจอ LCD ก็สว่างและแสดงเวลาเล่น ผู้ใช้ยังสามารถจัดเรียงเพลงได้ตามต้องการและมีไฟแสดงสถานะแบตเตอรี่

เฮะทาโร นาคาจิมะ บอกว่าเครื่องนี้สามารถเล่นเพลงได้นาน 8 ชั่วโมงด้วยแบตเตอรี่ขนาด AA คุณภาพสูงสองก้อน เฝิงหยู่ฟังคุณภาพเสียงและค่อนข้างพอใจ

เฝิงหยู่รู้สึกเครื่องนี้เหมือน iPod Touch เวอร์ชันเก่าสุด ยกเว้นว่าเครื่องนี้เล่นวิดีโอไม่ได้

เครื่องเล่น MP3 ควรมีขนาดเล็กและพกพาได้ เครื่องนี้ใหญ่เกินไป!

“คุณเฮะทาโร นาคาจิมะครับ สินค้านี้ต่างจากที่ผมจินตนาการไว้เยอะเลย” เฝิงหยู่พูดอย่างหมดหนทาง

แม้ว่าการออกแบบภายนอกจะแตกต่างกันมาก แต่ฟังก์ชันพื้นฐานทั้งหมดเป็นไปตามแบบที่เฝิงหยู่ต้องการ ที่สำคัญที่สุดคือนี่เป็นเครื่องเล่น MP3 เครื่องแรกของโลก หลังจากที่สิทธิบัตรผ่านการอนุมัติแล้ว จะเป็นการจำกัดความก้าวหน้าในการพัฒนาของบริษัทอื่น

เฝิงหยู่จำเครื่องเล่น MP3 เครื่องแรกของโลกที่พัฒนาโดยบริษัทย่อยของซัมซุงได้ แต่บริษัทนี้ไม่มีเงินทุนที่จะนำสินค้าเข้าสู่ตลาดและในที่สุดพวกเขาก็เก็บผลิตภัณฑ์นี้เอาไว้โดยที่ไม่ได้เอาออกมาวางจำหน่าย

บริษัทเกาหลีและญี่ปุ่นอื่นๆ ก็เริ่มทำการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์นี้เช่นกัน แต่กลับเป็นบริษัทอเมริกันที่ทำให้ MP3 กลายเป็นที่นิยม

หลังจากที่ MP3 ได้รับความนิยม บริษัทอิเล็กทรอนิกส์ทั่วโลกก็เริ่มเปิดตัวเครื่องเล่น MP3 บ้างและทำให้เครื่องวอล์คแมน เครื่องเล่นซีดี และเครื่องเล่น MD!

เฮะทาโร นาคาจิมะ ไม่คาดคิดว่าสินค้าที่สมบูรณ์แบบในสายตาเขาจะถูกเฝิงหยู่วิพากษ์วิจารณ์ ต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มากงั้นหรอ? งั้นคุณคิดอะไรไว้อยู่ในใจ?

เฝิงหยู่มองหน้าของเฮะทาโร นาคาจิมะ ที่เต็มไปด้วยความงุนงง และเขาก็ทำมือแสดงท่าทาง “ผมบอกว่าเครื่องเล่น MP3 ควรมีขนาดเล็กและพกพาได้ เครื่องตัวอย่างนี้มีขนาดประมาณเครื่องเล่นซีดีและเครื่องเล่น MD และยังใหญ่กว่าวอล์คแมนมาก แบบนี้จะเรียกว่าเล็กและพกพาได้ยังไง? ถ้าเราจะแข่งขันกับคนอื่น คุณต้องลดขนาดลงให้ได้ครึ่งหนึ่ง!”

ลดขนาดลงครึ่งหนึ่ง?! แบบนั้นก็มีขนาดเท่ากับโทรศัพท์มือถือเลยสิ เราต้องลงทุนในการวิจัยและพัฒนาอีกเท่าไหร่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้?

“เป็นอะไรไปครับ? คุณทำไม่ได้หรอ?” เฝิงหยู่ขมวดคิ้วและถาม

“เราสามารถบรรลุเป้าหมายนี้ได้อย่างแน่นอนครับ แต่เราจะต้องลงทุนก้อนใหญ่ในการวิจัยและพัฒนา” เฮะทาโร นาคาจิมะ ตอบกลับ

“พักเรื่องการวิจัยเครื่องเล่น MD ไปก่อนก็ได้ ถ้าขนาดของเครื่องเล่น MP3 ลดลงได้ครึ่งหนึ่ง จะมีคนซื้อเครื่องเล่น MD ซักกี่คนกันเชียว? สินค้านี้จะสร้างผลกำไรให้กับบริษัทในอนาคตและเทียบกับจำนวนเงินที่ลงทุนตอนนี้ไม่ได้เลย”

เฝิงหยู่มั่นใจว่าแม้ว่าเงินทุนการพัฒนาจะเพิ่มขึ้นสองเท่า แต่ก็ยังคุ้มค่า สินค้าใหม่นี้ไม่เพียงแต่จะสร้างผลกำไรให้กับไอว่าเท่านั้น แต่ยังช่วยพัฒนาสถานะของไอว่าได้อีกด้วย ไอว่าจะอยู่ในระดับที่เหนือกว่าโซนี่และกลายเป็นผู้นำด้านเครื่องเล่นเพลงแบบพกพา!

เฮะทาโร นาคาจิมะ คิดสักครู่และตอบตกลง เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

“โอเคครับ ผมจะบอกให้ลูกน้องลดขนาดของเครื่องเล่น MP3 ลงครึ่งหนึ่ง”

“ครึ่งหนึ่งของเครื่องตัวอย่างนี้ยังไม่พอนะครับ จะดีกว่าถ้าคุณสามารถลดให้เหลือหนึ่งในสี่ของเครื่องนี้” เฝิงหยู่เสนองานยากอีกครั้ง

เฮะทาโร นาคาจิมะ รู้สึกหนักใจ หนึ่งในสี่เนี่ยนะ? ทำได้จริงรือ? แต่นี่คือสิ่งที่เจ้านายต้องการและหากไม่ได้รับเงินลงทุนจากเจ้านายในอดีต ไอว่าก็คงมาไม่ถึงจุดนี้

เฮะทาโร นาคาจิมะ มีบางอย่างในใจ แต่ไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยกับเฝิงหยู่ วันนี้เขาต้องการที่จะพูดกับเขา

“ผู้จัดการเฝิงครับ ผมได้ยินมาว่าราคาหุ้นของบริษัทซิกส์เซนส์พุ่งสูงขึ้นหลังจากเข้าจดทะเบียนในสหรัฐอเมริกา”

เฝิงหยู่มองหน้าเฮะทาโร นาคาจิมะ “คุณอยากให้ไอว่าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ด้วยหรอ?”

เฮะทาโร นาคาจิมะ พยักหน้า “หลังจากเปิดตัวเครื่องเล่น MP3 ในตลาดแล้ว สายการผลิตเครื่องเล่นวอล์คแมนและเครื่องเล่นซีดีของเราจะต้องถูกเปลี่ยนใหม่หมด เรายังต้องพัฒนาหูฟัง ลำโพงและอุปกรณ์อื่นๆ ต่อไปอีกและต้องสร้างและขยายโรงงาน เราต้องการเงินก้อนใหญ่ครับ”

เฝิงหยู่ถามอย่างสงสัย “บริษัทกู้เงินมาบางส่วนด้วยใช่มั้ย?”

เมื่อก่อนเฝิงหยู่เคยยืมเงินทุนของไอว่ามาจากเงินกู้ของพวกเขา แต่เขาได้คืนเงินพร้อมดอกเบี้ยไปหมดแล้ว การเข้าจดทะเบียนอาจได้รับเงินก้อนโตอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องมีการให้เงินปันผลด้วย

ไอว่าแตกต่างจากบริษัทซิกส์เซนส์ ไอว่าเชี่ยวชาญในด้านอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เกี่ยวข้องกับดนตรีและแตกต่างจากคาเมดะ มาซาโอะ ที่อยากมีนิตยสารและช่องทีวีเป็นของตัวเองและยังต้องการผลิตสินค้าที่หลากหลายด้วย

“บริษัทมีเงินไม่พอครับ เรากำลังพัฒนาผลิตภัณฑ์บางอย่างควบคู่กันไปด้วย และต้องใช้เงินทุนจำนวนมาก เรายังคงสามารถดำเนินการได้ด้วยเงินทุนที่มีอยู่ แต่หลังจากที่เราเข้าจดทะเบียนแล้ว ราคาหุ้นของบริษัทจะเพิ่มขึ้นและมูลค่าของบริษัทเราก็จะเพิ่มขึ้น” เฮะทาโร นาคาจิมะ พูด

ในที่สุด เฝิงหยู่ก็เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไม เฮะทาโร นาคาจิมะ ถึงอยากให้บริษัทเข้าจดทะเบียน หลังจากที่ราคาหุ้นเพิ่มขึ้น เฮะทาโร นาคาจิมะ ก็จะรวยมากขึ้นเช่นกัน เขาจะขายหุ้นของเขาหรอ?

ช่างเถอะ ใครจะไปสนว่าเขาจะเอาเงินไปทำอะไร? อย่างไรก็ตาม ไอว่าจะต้องเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้ว การใช้เงินจากคนอื่นเพื่อนำมาพัฒนาบริษัทแบบนี้ก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่

“หลังจากที่ MP3 ได้รับการพัฒนาและเปิดตัวสำเร็จแล้ว เราจะจดทะเบียนไอว่าในตลาดหลักทรัพย์ วิธีนี้เราจะทำเงินได้มากขึ้น หากบริษัทเข้าจดทะเบียนในตอนนี้ ราคาหุ้นก็จะเพิ่มขึ้นไม่มาก” เฝิงหยู่พูดเตือน เฮะทาโร นาคาจิมะ

“ผมทราบดีครับ ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เมื่อผลิตภัณฑ์นี้เปิดตัวสู่ตลาดสำเร็จ นั่นจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเข้าจดทะเบียน เรายังสามารถใช้เงินที่ระดมทุนมาเพื่อทำการตลาดสำหรับ MP3 ของเราได้ด้วยและรับผลกำไรมากขึ้น” เฮะทาโร นาคาจิมะ ตอบกลับอย่างมีความสุข

เฮะทาโร นาคาจิมะ ก็ไม่ได้เร่งรีบที่จะให้บริษัทเข้าจดทะเบียน แต่หากบริษัทไม่ได้รับการจดทะเบียน ความมั่งคั่งของเขาก็จะเท่าเดิมและจะส่งผลต่อสถานะของเขาและครอบครัว

เฮะทาโร นาคาจิมะ ไม่มีเจตนาที่จะขายหุ้นของบริษัท เขาต้องการเพิ่มสถานะตัวเองเท่านั้นเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเหลือครอบครัวของเขา

นักธุรกิจอิทธิพลสูงที่มีทรัพย์สิน 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐกับคนที่มีทรัพย์สิน 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐนั้นไม่เหมือนกัน เช่นเดียวกับประธานขงบริษัทที่มีมูลค่าหลายร้อยล้านและประธานบริษัทของบริษัทที่มีมูลค่า พันล้านดอลลาร์สหรัฐ สถานะของประธานก็แตกต่างกัน!

“เอาล่ะ อย่าลืมส่งต่อเทคโนโลยีหน่วยความจำแฟลชให้กับไอว่า อิเล็กทรอนิกส์ ของจีนนะครับ และให้พวกเขาช่วยเหลือคุณในเรื่องการวิจัย” นี่คือบริษัททั้งหมดของเฝิงหยู่และมีการแชร์เทคโนโลยีที่จดสิทธิบัตรทั้งหมด

เฝิงหยู่บอกให้ เฮะทาโร นาคาจิมะ ส่งต่อเทคโนโลยีนี้ให้กับ ไอว่า อิเล็กทรอนิกส์ เพื่อให้ ไอว่า อิเล็กทรอนิกส์ พัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จในอนาคต นั่นก็คือ แฟลชไดรฟ์ USB!