Extraordinary Genius อัจฉริยะเหนือชั้น - ตอนที่ 869 มองการณ์ไกล

USB หรือแฟลชไดรฟ์ USB เป็นอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลดิจิทัลประเภทหนึ่งซึ่งเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลายในอนาคตและไม่ต้องใช้แหล่งไฟฟ้าในการจัดเก็บข้อมูล พื้นที่จัดเก็บข้อมูลมีขนาดใหญ่ขึ้น เพียงแค่เสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์หรือแล็ปท็อปเท่านั้น

USB เป็นเพียงรูปแบบหนึ่งในการใช้แฟลชไดรฟ์เท่านั้น ในปัจจุบัน วัตถุประสงค์หลักในการใช้แฟลชไดรฟ์คือเพื่อใช้เป็นการ์ดหน่วยความจำที่ใช้ในกล้องดิจิทัล

ตงเซวียปิง ได้บอกให้เลอโนโวติดตั้งช่องเสียบ USB อย่างน้อยหนึ่งช่องในคอมพิวเตอร์ในอนาคตทั้งหมด โดยทั่วไปช่องเสียบ USB มักใช้สำหรับไดรฟ์ USB ฮาร์ดดิสก์แบบพกพา เมาส์ คีย์บอร์ด ลำโพง ฯลฯ

แต่ตอนนี้มีคอมพิวเตอร์เพียงไม่กี่เครื่องเท่านั้นที่มีช่องเสียบ USB และหลิวฉวนจื้อ รู้สึกงงว่าทำไมตงเซวียปิงจึงแนะนำแบบนี้ เขารู้สึกว่าเทคโนโลยีนี้ยังไม่พัฒนาเต็มที่และมีการใช้งานน้อยมากในตอนนี้ การเพิ่มช่องเสียบ USB ในเครื่องคอมพิวเตอร์ไม่ใช่จุดขายและจะทำให้ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น

เฝิงหยู่เล่าความคิดของเขาเกี่ยวกับแฟลชไดรฟ์ USB ให้หลิวฉวนจื้อฟัง แฟลชไดรฟ์นี้จะถูกคิดค้นในไม่ช้า และในอนาคตไอว่า อิเล็กทรอนิกส์ และ เฟิงหยู่อิเล็กทรอนิกส์ จะผลักดันไดรฟ์ USB และช่องเสียบ USB ในเครื่องคอมพิวเตอร์จะกลายเป็นสิ่งจำเป็น

เมื่อชาติที่แล้วของเฝิงหยู่ คอมพิวเตอร์มีช่องเสียบ USB หลังปี 1998 แต่ไม่ใช่คุณสมบัติมาตรฐาน หลังจากผ่านไป 2 ปี สิ่งนี้จะกลายเป็นคุณสมบัติเด่นของคอมพิวเตอร์ทุกเครื่อง แต่ช่องเสียบนั้นยังอยู่ตรงด้านหลังของซีพียู จนกระทั่งหลังปี 2005 ช่องเสียบ USB จะถูกติดตั้งอยู่ตรงด้านหน้าของซีพียูและแล็ปท็อปก็เริ่มมีช่องเสียบ USB มากกว่า 1 ช่อง

ในขณะเดียวกันนั้นเอง เมาส์พอร์ต PS/2 และคียบอร์ดพอร์ต PS/2 เริ่มล้าสมัย ไม่กี่ปีต่อมาพอร์ต PS/2 จะหายไปโดยสิ้นเชิง ส่วนเมาส์และคีย์บอร์ดทั้งหมดจะเปลี่ยนมาใช้พอร์ต USB

พอร์ต USB ยังอัปเกรดจาก 1.0 เป็น 3.0 และความเร็วยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไดรฟ์ USB และพอร์ต USB ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นในช่วงหลายปี

เฮะทาโร นาคาจิมะไม่รู้เรื่องแผนการของเฝิงหยู่ และให้ลูกน้องไปจัดการและส่งเอกสารที่เกี่ยวข้องทั้งหมดให้เฝิงหยู่

เฮะทาโร นาคาจิมะยังคงฝันถึงเครื่องเล่น MP3 แบบพกพาของเขาอยู่ และเขายังมีส่วนร่วมในการพัฒนาและทดสอบด้วย นี่เป็นโอกาสของไอว่าที่จะไปถึงจุดสูงสุดของโลกและเขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้

ผู้จัดการเฝิงเคยบอกว่าหากเครื่องเล่น MP3 ขนาดใหญ่นี้สามารถลดขนาดลงได้ครึ่งหนึ่ง เขาจะใช้เส้นสายเพื่อเริ่มทำแคมเปญการตลาดระดับโลกและทำให้ไอว่ากลายเป็นผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อันดับต้นของโลก!

ไอว่าจะนำหน้าคู่แข่งทั้งหมดและ เฮะทาโร นาคาจิมะอาจได้รับรางวัลเป็นหุ้นหลังจากที่บริษัทเข้าจดทะเบียนแล้ว!

เมื่อชาติที่แล้วของเฝิงหยู่ ผลตอบรับจากตลาดไม่ค่อยดีนักเมื่อมีการเปิดตัว MP3 และไดรฟ์ USB แต่ภายในหนึ่งปีผลิตภัณฑ์ทั้งสองนี้ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว

บริษัทขนาดเล็กไม่สามารถเทียบได้กับบริษัทยักษ์ใหญ่สองรายในอุตสาหกรรมนี้ได้เลย และเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องก็ไม่ซับซ้อน คนอื่นสามารถเลียนแบบได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเทคโนโลยีจะได้รับการจดสิทธิบัตรแล้วก็ตาม แต่ก็สามารถเปลี่ยนทดแทนได้โดยง่าย

แต่บริษัทแรกที่ผลิตสินค้าพวกนี้จะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์และเป็นข้อดีสำหรับชื่อเสียงของบริษัท

การคงความเป็นผู้นำในธุรกิจภาคเทคโนโลยีเป็นสิ่งสำคัญ และในอนาคต บริษัทสามารถอ้างได้ว่าพวกเขาเป็นผู้เริ่มต้นอุตสาหกรรมนี้และบริษัทอื่นๆ ก็จะทำตามกระแส!

ในตอนกลางคืน เฝิงหยู่รับโทรศัพท์จากคาเมดะ มาซาโอะ ในขณะที่กำลังรับประทานอาหารทะเลกับ เฮะทาโร นาคาจิมะ คาเมดะ มาซาโอะอยู่ในยุโรปเพื่อดูแลเรื่องการก่อสร้างโรงงานแห่งใหม่และการเข้าซื้อกิจการนิตยสาร แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเฝิงหยู่อยู่ที่ญี่ปุ่น เขาก็รีบบินกลับมาทันที

คาเมดะมาซาโอะรีบไปพบเฝิงหยู่ทันทีที่เขาลงจากเครื่อง

เฮะทาโร นาคาจิมะและคาเมดะ มาซาโอะ แตกต่างกัน บริษัทของพวกเขาอยู่ในภาคส่วนธุรกิจที่ต่างกัน แต่ในแง่ของความสามารถส่วนตัว เฝิงหยู่รู้สึกว่าคาเมดะ มาซาโอะ เก่งกว่า เฮะทาโร นาคาจิมะ

ไอว่าได้รับส่วนแบ่งในตลาดจีนและตลาดยุโรป ซึ่งเอาชนะโซนี่ และกลายเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมวอล์คแมนได้ โดยส่วนใหญ่เป็นเพราะความช่วยเหลือของเฝิงหยู่ในการผลิตสินค้าใหม่ ช่องทางการจัดจำหน่ายของฟู่กวางเจิ้งก็มีส่วนช่วยด้วยเช่นกัน

แต่ต่างกับคาเมดะ มาซาโอะ เฝิงหยู่แค่ให้คำแนะนำเพียงเล็กน้อย คาเมดะ มาซาโอะก็สามารถจัดการส่วนที่เหลือได้หมด เขาคิดผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ด้วยความคิดสร้างสรรค์และเพิ่มยอดขายของบริษัทซิกส์เซ้นส์ เขายังเป็นคนจัดทำช่องทางการจำหน่ายโดยที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือเลย หลังจากจดทะเบียนบริษัทในตลาดหลักทรัพย์แล้ว บริษัทจะกลายเป็นบริษัทแรกในอุตสาหกรรมนี้ที่ได้รับการจดทะเบียน

โอ้….ช่างน่าทึ่งจริงๆ!

คาเมดะ มาซาโอะเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัวและเริ่มรับประทานอาหาร

เฮะทาโร นาคาจิมะรู้สึกไม่พอใจคาเมดะ มาซาโอะเล็กน้อย แต่เขาก็แสดงอาการออกมาไม่ได้เพราะทั้งสอง บริษัทนี้มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง และไม่เคยมีการติดต่อกันมาก่อน แต่ เฮะทาโร นาคาจิมะรู้สึกว่าผู้จัดการเฝิงดูเหมือนจะสนิทกับคาเมดะ มาซาโอะมากกว่า ซึ่งทำให้เขาไม่ค่อยพอใจ

เฮะทาโร นาคาจิมะรู้สึกว่า คาเมดะ มาซาโอะเหมือนเป็นคนโปรดของเฝิงหยู่ เพราะเขาอนุญาตให้บริษัทซิกส์เซ้นส์ เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ได้ แต่กลับบอกให้ไอว่ารอก่อน เมื่อก่อน คาเมดะ มาซาโอะเป็นคนที่ไม่มีใครรู้จักและมีสถานะอยู่ในระดับเดียวกับเขา ไม่แน่อีกสองปีข้างหน้า คาเมดะ มาซาโอะอาจจะแซงหน้าเขาก็ได้!

“คุณคาเมดะ มาซาโอะครับ ไปอดอยากมาจากไหนครับเนี่ย?” เฮะทาโร นาคาจิมะพูดประชด ชายคนนี้ไม่มีมารยาทเอาซะเลย!

คาเมดะ มาซาโอะมองไปที่เฝิงหยู่และวางตะเกียบลงก่อนจะหันไปหาเฮะทาโร นาคาจิมะ “คุณเฮะทาโร นาคาจิมะครับ นี่คืออาหารเย็นที่คุณเตรียมไว้ให้เจ้านายหรอครับ? ทำไมมันธรรมดาขนาดนี้ล่ะ?!”

คาเมดะ มาซาโอะเรียกเฝิงหยู่ว่าเจ้านายเสมอและ เฮะทาโร นาคาจิมะเรียกเฝิงหยู่ว่าผู้จัดการเฝิง นอกจากนี้ตั้งแต่วันที่คาเมดะ มาซาโอะได้พบกับเฝิงหยู่ เขาก็คอยประจบเอาใจเฝิงหยู่มาโดยตลอด แต่เฮะทาโร นาคาจิมะก็ไม่เคยทำแบบนั้น บางทีนี่อาจเป็นสาเหตุที่เฝิงหยู่รู้สึกว่า คาเมดะ มาซาโอะมีความสามารถมากกว่า

“นี่คือร้านอาหารทะเลที่ดีที่สุดของโตเกียวเลยนะครับ มีปัญหาอะไรหรอ?!” เฮะทาโร นาคาจิมะ เถียงกลับ

“ร้านอาหารทะเลหรอ? ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลย ดูวิธีการเสิร์ฟอาหารสิ!” คาเมดะ มาซาโอะหันไปหาเฝิงหยู่ “เจ้านายครับ ผมรู้จักร้านอาหาร “จานพิเศษ” ที่ต่างจากร้านอื่นๆ ทั้งหมดนะครับ!”

ร้านอาหารพิเศษ? เฝิงหยู่อยากรู้ขึ้นมาทันที จะมีอะไรดีไปกว่าอาหารทะเลในญี่ปุ่น? อาหารที่เหลือของที่นี่ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ

เดี๋ยวนะ! จานพิเศษหรอ? คาเมดะ มาซาโอะทำสีหน้ามีเลศนัย หรือว่าจะเป็นวิธีการเสิร์ฟอาหารในตำนานนั้นหรือเปล่า?

เอื๊อก…

เฝิงหยู่กลืนน้ำลาย คำแนะนำนี้น่าดึงดูดมากและคงเป็นประสบการณ์ที่ดีถ้าได้สัมผัส แต่เฝิงหยู่คงจะไม่กล้ากินอาหารที่นำเสนอนี้

สถานที่ดังกล่าวนี้เหมาะสำหรับคิริเลนโก ฟู่กวางเจิ้ง และหลี่เจ๋อไค มากกว่า พวกเขาคงจะชอบ

“คาเมดะ ผมจะกลับพรุ่งนี้แล้ว ทำไมคุณถึงรีบกลับมานี่ล่ะ?”

“เปล่าครับ ผมรู้ว่าเจ้านายอยู่ที่ญี่ปุ่น ผมก็เลยรีบกลับมาเพราะกลัวว่าบางคนจะทำหน้าที่เจ้าภาพได้ไม่ดีพอ” คาเมดะ มาซาโอะพูด

“ขอบคุณนะครับ ถ้าผมพาเพื่อนมาเที่ยวครั้งต่อไป คุณช่วยพาเราไปเที่ยวก็ได้” เฝิงหยู่ไม่อยากเห็นคาเมดะ มาซาโอะและ เฮะทาโร นาคาจิมะ ต้องมานั่งทะเลาะกันเพื่อเรียกร้องความสนใจของเขา

“ได้เลยครับ โอ้ ผมเข้าซื้อนิตยสารในยุโรป และเราวางแผนที่จะจัดตั้งสาขาในสหรัฐอเมริกา”

นิตยสารที่บริษัท ซิกส์เซ้นส์ เข้าซื้อกิจการมาน่าจะเป็นนิตยสารประเภทนั้น ดูเหมือนว่าเส้นทางของคาเมดะ มาซาโอะ ในการเป็นราชาแห่งวงการหนังโป๊คงกู่ไม่กลับแล้ว!

“จำสิ่งที่ผมบอกคุณไว้นะครับ อย่ามองไปที่ผลกำไรระยะสั้น ถ้าคุณต้องการให้บริษัทก้าวหน้า คุณต้องมองการณ์ไกล”

“ขอบคุณนะครับสำหรับคำแนะนำที่ดีมาก”

เฮะทาโร นาคาจิมะขมวดคิ้ว คาเมดะ มาซาโอะ เป็นถึงหนึ่งในผู้ถือหุ้นของบริษัท ซิกส์เซ็นส์ ด้วย คุณต้องถ่อมตัวมากขนาดนี้เลยหรอ? แต่จู่ๆ เฮะทาโร นาคาจิมะก็นึกขึ้นมาได้ว่านี่อาจเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผู้จัดการเฝิงถึงโปรดปรานคาเมดะ มาซาโอะมากกว่า

ดูวิธีประจบสอพลอของ คาเมดะ มาซาโอะ สิ! ทำตัวยังกับงู เลื้อยไปเรื่อย!

เฮะทาโร นาคาจิมะครุ่นคิดสักพักและพูดด้วยสีหน้าประจบสอพลอ “เจ้านายครับ ถ้าคุณสนใจสถานที่แบบนั้น ผมมีที่เด็ดๆ นำเสนอให้นะครับ!”