Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน - ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย
ตอนที่ 310 เตรียมเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพาย
หลินเยวียนไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาเกี่ยวกับรูปลักษณ์หน้าตาในความเป็นจริง
ถ้ามีคนถามหลินเยวียนว่า ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกนี้คือใคร หลินเยวียนคงจะตอบไปตามช่วงอายุ
เริ่มแรกคือพาวเวอร์เรนเจอร์ส หลังจากนั้นก็เป็นอุลตราแมน หลังจากนั้นอีกก็คือคาเมนไรเดอร์
ส่วนตอนนี้น่ะหรือ…
ก็คือทรานส์ฟอร์เมอร์ส
ดังนั้น ขณะที่โลกภายนอกกำลังกังวลว่าหลินเยวียนจะเปิดเผยหน้าตาในงานดรากอนอวอร์ดหรือไม่ หลินเยวียนกลับเป็นห่วงว่ารางวัลนี้จะนำพาประโยชน์อะไรมาให้แก่ตนบ้าง
มีประโยชน์จริงๆ
เพราะหลังจากที่คว้ารางวัลเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม หลินเยวียนก็สังเกตเห็นว่าค่าความโด่งดังด้านภาพยนตร์ของเขาทะยานสูงขึ้นมาก แตะถึง 280,000 แล้ว
นี่ทำให้หลินเยวียนตระหนักได้ว่า ดรากอนอวอร์ดมีผลกับค่าความโด่งดังสูงมาก
หลังจากนั้น หลินเยวียนจึงนึกถึงบทเรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายซึ่งเขาได้รับมา
เรื่องนี้เกี่ยวโยงถึงภารกิจ
แม้จะยังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้ในตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ถึงเวลาที่ควรให้ทางบริษัทเตรียมตัวได้แล้ว
หลินเยวียนถือบทภาพยนตร์ เดินไปหาเหล่าโจว
“บทเรื่องใหม่?”
เมื่อเหล่าโจวรู้ถึงเจตนาของหลินเยวียน ชั่วขณะนั้นก็พลันกระปรี้กระเปร่า เอ่ยด้วยใบหน้าเปี่ยมความคาดหวัง
“ขอฉันดูหน่อย!”
สำหรับความสามารถในการเขียนบทของหลินเยวียน เหล่าโจวเชื่อสนิทใจแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าหลินเยวียนเขียนบทภาพยนตร์เรื่องใหม่เสร็จแล้ว เหล่าโจวจึงให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก
“ครับ”
หลังจากที่หลินเยวียนส่งบทภาพยนตร์ให้กับเหล่าโจวแล้ว ก็ไม่ได้หยุดรอจนเขาอ่านจบแล้วค่อยออกมา
ตอนนี้พูดมากเกินไปก็เปล่าประโยชน์ จำเป็นต้องดูว่าบริษัทประเมินบทนี้ว่าอย่างไร
ถ้าหากบริษัทไม่ให้ความสำคัญกับบทนี้ หลินเยวียนวางแผนว่าตนจะลงทุนเพิ่มเติมด้วยตัวเอง
เหล่าโจวเองก็ไม่ได้อ่านอยู่คนเดียว
เขารีบร้อนไปยังแผนกภาพยนตร์ทันที เข้าไปในห้องทำงาน กล่าวกับผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงขึงขังประโยคหนึ่ง
“เรียกประชุม หัวหน้าระดับกลางและสูงของแผนกภาพยนตร์ทุกคนต้องเข้าประชุม”
“ทราบแล้วค่ะ”
ผู้ช่วยออกไปแจ้งข่าวในทันที
จุดประสงค์ของการประชุมลักษณะนี้ ก็เพื่อทำให้แผนกภาพยนตร์กำหนดเกณฑ์ต่างๆ เช่น เงินลงทุน ให้กับภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเยวียน
ไม่นาน
บรรดาหัวหน้าระดับสูงจากแผนกภาพยนตร์สตาร์ไลท์ก็มารวมตัวกันที่ห้องประชุม ความสำเร็จของเรื่องนักปรับเสียงเปียโนทำให้บริษัทเห็นความสำคัญของเซี่ยนอวี๋มากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเถลไถล
“หัวหน้าโจว”
สิ่งที่ทำให้เหล่าโจวประหลาดใจก็คือ ผู้กำกับตัวท็อปของบริษัทอย่างตู้อั้นก็มาด้วย ด้านหลังของตู้อั้น จางอวี้ซึ่งเป็นนักเขียนบทชื่อดังของบริษัทก็ตามมาเช่นกัน
“พวกเราจะได้อ่านบทด้วยกันไหมคะ” จางอวี้เอ่ยอย่างยิ้มแย้ม
“ได้แน่นอนครับ ผมเชิญผู้อาวุโสของวงการทั้งสองท่านมาเพื่อขอคำแนะนำ” เหล่าโจวยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ จากนั้นเอ่ยว่า “ทุกท่านเชิญนั่ง พวกเราแจกจ่ายบทกันไปอ่าน”
ทุกคนนั่งลงเรียบร้อย
ตู้อั้นและจางอวี้ก็หาที่นั่งได้แล้ว
ตามหลักแล้ว บทภาพยนตร์ของเซี่ยนอวี๋ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อรู้ว่าเซี่ยนอวี๋มีบทภาพยนตร์เรื่องใหม่ ทั้งตู้อั้นและจางอวี้ต่างรู้สึกสงสัยขึ้นมา
ฉะนั้นจึงตามมาด้วย
ไม่ทันไร บทภาพยนตร์ถูกแจกจ่ายออกไป
ทุกคนอ่านข้อมูลในบท
ชื่อภาพยนตร์: ชีวิตอัศจรรย์ของพาย (ชื่ออื่น: การเดินทางอัศจรรย์ของเด็กชายพาย)
ประเภท: ดราม่า ผจญภัย
ทุกคนไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้มหน้าก้มตาอ่านบททันใด จนในห้องประชุมเงียบกริบขึ้นมาถนัดตา
เวลาในการอ่านบทภาพยนตร์ โดยทั่วไปแล้วจะมากกว่าครึ่งชั่วโมง ทว่าอยู่ในระยะเวลาหนึ่งชั่วโมง
ระหว่างกระบวนการนี้ ในห้องประชุมมีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษ
เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อน
อย่างน้อย การบรรยายก็ไม่ซับซ้อน
ฉากเปิดเรื่อง เป็นการแนะนำครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวนี้เปิดสวนสัตว์เอกชน ตัวเอกเป็นลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้ มีนามว่าพาย
ดังนั้นจึงเรียกว่าเด็กชายพาย
เรื่องราวเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ เมื่อครอบครัวนี้ตัดสินใจย้ายบ้าน
พ่อของพายตัดสินใจขายสวนสัตว์ และย้ายไปตั้งรกรากที่อื่น ฉะนั้นพวกเขาทั้งครอบครัวจึงขึ้นเรือเพื่อไปยังดินแดนใหม่
ปรากฏว่า เรือของพวกเขาอับปางลง
นอกจากพายแล้ว คนอื่นๆ ล้วนหายสาบสูญ
พายใช้ชีวิตอยู่กับเสือตัวหนึ่ง บนเรือชูชีพนานถึง 227 วัน
คนและเสือสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนใคร ทั้งยังเอาชนะความยากลำบากมาด้วยกัน และได้รับชีวิตใหม่
หากอ่านจากตัวอักษรแล้ว โครงเรื่องไม่ได้ซับซ้อน
ทว่า…
ยามที่ทุกคนอ่านบทจบ ในห้องประชุมก็ตกอยู่ในความเงียบงันประหนึ่งทุกคนอันตรธานหายไป
ในนั้น
เมื่อนักเขียนบทอย่างจางอวี้อ่านหน้าสุดท้ายของบทภาพยนตร์แล้ว นิ้วมือถึงกับสั่นเล็กน้อย
และยามที่ผู้กำกับตู้อั้นอ่านบทจบ ลมหายใจของเขากลับขาดห้วงไปบ้าง ในแววตาเกิดประกายสว่างวาบขึ้นอย่างเห็นได้ชัด!
“พูดได้เลยครับ…”
เหล่าโจวกลืนน้ำลาย เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบในห้องประชุม
น่าประหลาดใจ
เพราะคนที่เอ่ยขึ้นมาคนแรกก็คือผู้กำกับตู้อั้น น้ำเสียงของเขากระตือรือร้นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด “บทนี้ ให้ผมกำกับได้ไหม”
พูดจบ ตู้อั้นก็หันไปมองจางอวี้ด้วยรอยยิ้มขื่น “ขอโทษครับ…”
“ฉันเข้าใจ”
จางอวี้ไม่ได้โกรธเคือง แต่กลับสูดลมหายใจเข้าลึก “นี่เป็นหนึ่งในบทที่ดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาในอาชีพของฉันเลย!”
“ดังนั้น…”
มีหัวหน้าระดับสูงบางคนคล้ายกับยังไม่ปักใจเชื่อ “เด็กชายพายกินครอบครัวของตัวเอง?”
จางอวี้มองได้ทะลุปรุโปร่งมากที่สุด ถึงอย่างไรเธอก็เป็นนักเขียนบทมืออาชีพที่มากประสบการณ์ “จากอุปลักษณ์ในบท และบทสนทนาที่พายคุยกับนักเขียนในตอนท้ายเป็นแบบนี้ค่ะ เช่นเดียวกับเซตติงของเรื่องนักปรับเสียงเปียโน ตัวเอกโกหกคำโต…บทนี้คุณภาพสูงมาก เซี่ยนอวี๋ยอดเยี่ยมกว่าที่ฉันจินตนาการไว้ซะอีก”
จางอวี้ดูเหมือนจะตกใจอยู่บ้าง
ฉะนั้นแล้ว ในห้องประชุมจึงกลายเป็นเสียงดังโหวกเหวกขึ้นมา
“กินคน?!”
“ฉันตกใจจนเหงื่อท่วมเลย!”
“อ่านถึงช่วงกลางๆ ผมก็รู้สึกตะหงิดใจแล้ว จากภาพบอกว่าพายลอยอยู่กลางทะเลกับเสือ แต่ในความจริงแล้วไม่มีเสืออะไรหรอก!”
“บทนี้ของเซี่ยนอวี๋เข้มข้นมาก แถมการถ่ายทำก็ยากอย่างเหลือเชื่อเลย!”
“ไม่หรอก ไม่ได้เข้มข้นอะไรเลย”
ตู้อั้นข่มความตื่นเต้นในน้ำเสียง “บทนี้สามารถถ่ายทอดออกมาได้งดงามที่สุด ส่วนสิ่งที่เรียกว่าเข้มข้นน่ะ เป็นสิ่งที่เหลือไว้ให้ผู้ชมขบคิดหลังจากที่เรื่องราวจบลง เรื่องนี้สำหรับผู้กำกับแล้วเป็นความท้าทายครั้งใหญ่! หัวหน้าโจว…”
ตู้อั้นมองไปทางเหล่าโจวอีกครั้ง หลังจากที่เขาอ่านบทนี้แล้ว พลันเกิดเสียงดังสะท้อนอยู่ในใจ
ฉันจะกำกับ! เรื่องนี้ ฉันจะกำกับให้ได้!
เหล่าโจวไม่ได้รับปากทันที “ต้องดูความตั้งใจของเซี่ยนอวี๋ก่อนครับ ผู้กำกับตู้น่าจะรู้ว่ากองถ่ายของเซี่ยนอวี๋มีนักเขียนบทเป็นแกนหลัก”
หว่างคิ้วของตู้อั้นพลันขมวดมุ่นขึ้นมา ขบคิดด้วยความกลัดกลุ้ม
ในใจของเขา ด้านหนึ่งเขารู้สึกยินดีปรีดา อีกด้านหนึ่งยังคงยืนหยัดในระบบผู้กำกับเป็นแกนหลัก
“เรื่องนี้เอาไว้ทีหลังก็แล้วกันครับ ก่อนอื่นคุณภาพของบทคงไม่มีปัญหาใช่ไหม” เหล่าโจวเอ่ยถาม
“ไม่มีปัญหา!”
“บทเรื่องนี้ดีกว่านักปรับเสียงเปียโนซะอีก!”
“เพียงแต่น่าจะคุมเงินทุนยากอยู่นะ”
“ต้องใช้ฝีมือด้านสเปเชียลเอฟเฟ็กต์สูงมาก”
“ต้องใช้เทคโนโลยีการถ่ายภาพที่สมจริงด้วย”
“…”
การอนุมัติงบน่ะไม่มีปัญหาหรอก
เหล่าโจวพยักหน้า “ประเดี๋ยวผมจะไปยื่นเรื่องงบ หลังจากนั้นก็เป็นปัญหาเรื่องการคำนวณงบประมาณล่วงหน้าและการเตรียมการในระยะแรก นอกจากนั้นการคัดเลือกนักแสดงก็ไม่ง่าย เราอาจต้องงานยุ่งกันมากทีเดียว ส่วนเรื่องผู้กำกับ เราจะพิจารณากันภายหลัง ถึงอย่างไรก็น่าจะยังถ่ายทำในปีนี้ไม่ได้”
เหล่าโจวกล่าวพลาง เหลือบมองตู้อั้น
ตู้อั้นยังคงขบคิด
เขาไม่อยากละทิ้งอำนาจในกองถ่าย แต่ก็อยากกำกับเรื่องนี้ แต่เซี่ยนอวี๋ก็ดันยืนกรานในระบบนักเขียนบทเป็นหลัก
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ การเตรียมการสำหรับภาพยนตร์เรื่องชีวิตอัศจรรย์ของพายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
…………………………………………..
