Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน - ตอนที่ 60 ระบบสั่งทำ
ตอนที่ 60 ระบบสั่งทำ
เข้าไปอยู่ที่บ้านในสวนดอกไม้หลงเจียง ในที่สุดทั้งสี่คนในครอบครัวก็ได้มีห้องนอนเป็นของตัวเองสักที
ตอนกลางวันน้องสาวสามารถอ่านหนังสือในห้องหนังสือได้
ไม่ว่าจะอาบน้ำตอนกลางคืน หรือล้างหน้าแปรงฟันในตอนเช้า ก็ไม่ต้องต่อคิวเข้าห้องน้ำอีกต่อไป
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ร่างกายของหลินเยวียนกำลังฟื้นตัวอยู่!
นั่นก็ช่วยปัดเป่าความมืดหม่นในใจของทุกคนในครอบครัวไปแล้ว
ในใจปราศจากความทุกข์ตรม ถึงจะเพลิดเพลินกับความสุขได้อย่างแท้จริง
แต่ว่าวันหยุดตรุษจีนก็แสนสั้น อยู่บ้านหลังใหม่ได้ไม่กี่วัน หลินเซวียนก็ต้องกลับบริษัทไปทำงานแล้ว
หลินเยวียนก็เช่นกัน
ถึงแม้ปิดเทอมฤดูหนาวของเขาจะยังไม่จบลง แต่วันหยุดที่เขาลาไว้กับเหล่าโจวนั้นครบกำหนดแล้ว ต้องกลับไปทำงานที่บริษัทดังเดิม
ฉะนั้นเขาก็เหมือนกับพี่สาว มุ่งหน้ากลับไปยังเมืองซูพร้อมกับคำบอกลาและกำชับต่างๆ นานาของคนในครอบครัว ตัวอย่างเช่นอย่าลืมกินยาให้ตรงเวลา
ในตอนนั้นแต่ละบริษัทซึ่งวันหยุดได้สิ้นสุดลงก็ล้วนกลับมาทำการดังเดิม
ที่สตาร์ไลท์ เหล่าพนักงานซึ่งกินกันอย่างอิ่มหนำสำราญในช่วงตรุษจีนจนน้ำหนักขึ้นอีกเฉลี่ยคนละหลายกิโลก็กลับมาทำงานแล้ว
“ตรุษจีนเป็นไงบ้าง”
เมื่อตรุษจีนผ่านพ้นไป เหล่าโจวซึ่งอุดมสมบูรณ์ขึ้นมานิดหน่อยก็แบกพุงป่องๆ เอ่ยถามหลินเยวียนซึ่งเพิ่งกลับมาทำงาน ท่าทางอารมณ์ดีน่าดู
“ดีมากเลยครับ”
หลินเยวียนให้คำตอบแบบเดิม
เหล่าโจวพยักหน้า มองหลินเยวียนด้วยความพึงพอใจเป็นที่สุด “ผลงานของเพลงลูกโป่งไม่เลวเลยจริงๆ ตอนนี้ยึดอันดับห้าในรายการอย่างมั่นคงแล้ว นายทำได้ดีมาก!”
“ครับ”
หลินเยวียนยังคงเยือกเย็น
เหล่าโจวยิ้มแย้ม ไม่ได้ถือสาแต่อย่างใด เห็นได้ชัดว่าเคยชินกับนิสัยของหลินเยวียนแล้ว “เอาละ นายไปทำงานเถอะ”
หลินเยวียนเดินออกมาจากห้องทำงาน
มาถึงแผนกประพันธ์เพลง บรรดาเพื่อนร่วมงานต่างแสดงความยินดีกับหลินเยวียน เพลงลูกโป่งทะยานขึ้นครองอันดับที่ห้าในกลุ่มแห่งความตายอย่างเดือนกุมภาพันธ์ ผลงานนี้เรียกได้ว่างดงามมากเลยทีเดียว
อู๋หย่งพูดอย่างขุ่นเคือง “ข่งเจินหนึ่งในมือทองชั้นสิบแปดได้บทเพลงชนะเลิศในปีนี้ ว่ากันว่าได้รับคำชมในการประชุมระดับสูงวันนี้ด้วยนะ”
บทเพลงชนะเลิศ?
หลินเยวียนเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ มิน่าล่ะวันนี้เหล่าโจวดูอารมณ์ดีมาก ที่แท้บริษัทก็มีคนได้อันดับที่หนึ่งกลุ่มแห่งความตายของปีนี้
สำหรับสตาร์ไลท์แล้ว นี่เป็นข่าวดีที่ชวนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เขาถึงขั้นที่ต้องไปฟังเพลงชนะเลิศของเดือนนี้ด้วยความสงสัยใคร่รู้ เมื่อฟังจบก็ได้ข้อสรุปอย่างแน่ชัดว่า
ชนะเลิศสมชื่อ!
สำหรับปรากฏการณ์ที่บนบลูสตาร์เต็มไปด้วยผู้มีพรสวรรค์ด้านดนตรี หลินเยวียนไม่ได้รู้สึกแปลกประหลาดมาแต่แรกแล้ว เขากลับมีความสุขที่ได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ ความเฟื่องฟูของตลาดนั้นเป็นเรื่องดีสำหรับหลินเยวียน
ตอนเย็นหลังเลิกงาน
หลินเยวียนกลับไปยังที่พัก สิ่งแรกที่ทำคือเปิดหน้าต่างระบายอากาศ จากนั้นก็เปลี่ยนผ้าคลุมเตียงและปลอกผ้าห่ม ห้องที่ไม่มีคนอยู่เป็นเวลานานจำเป็นต้องเก็บกวาดสักหน่อย
หลังจากเก็บกวาดห้องเสร็จ
หลินเยวียนก็ได้รับสายโทรศัพท์
เป็นสายจากหยางเฟิง เปิดมาประโยคแรกอีกฝ่ายก็เอ่ยแสดงความยินดี “ตอนนี้ยอดขายของปรินซ์ออฟเทนนิสดีมาก เพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าบริษัทให้ความสำคัญกับอาจารย์ฉู่ขวง พวกเราตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนสัญญาฉบับใหม่ให้กับอาจารย์ฉู่ขวง ตอนนี้ส่งสัญญาฉบับใหม่ให้แล้วครับ คุณลองอ่านดู”
ตรงกับที่พี่พูดไว้เลย
คลังหนังสือซิลเวอร์บลูเตรียมจะเปลี่ยนสัญญาให้ตนอีกฉบับจริงด้วย
หลังจากหลินเยวียนวางสายก็กดดูสัญญาฉบับใหม่ ภาษีลิขสิทธิ์ของสัญญาฉบับใหม่เพิ่มจากร้อยละห้าในสัญญาฉบับเก่าเป็นร้อยละเจ็ด
แลดูไม่นับว่ามาก
แต่เมื่อพิจารณาถึงยอดขายโดยรวมของปรินซ์ออฟเทนนิส ส่วนที่เพิ่มขึ้นนี้มหาศาลเลยดีเดียว ต่างกันอยู่หลายแสนเห็นจะได้
ส่วนด้านอื่นๆ เปลี่ยนแปลงไม่มาก
หลินเยวียนตั้งใจตรวจสอบดูสักหน่อย เพื่อให้มั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้เติมลงไปในสัญญาว่าหนังสือเล่มต่อไปของฉู่ขวงจำเป็นต้องเผยแพร่กับคลังหนังสือซิลเวอร์บลู
“ได้ครับ”
สำหรับราคาที่เพิ่มขึ้นนั้น หลินเยวียนดีใจมาก
เขาออกไปพิมพ์สัญญาฉบับใหม่ออกมา เมื่อเซ็นชื่อเสร็จก็ส่งไปให้คลังหนังสือซิลเวอร์บลู หลังจากนี้ก็รออีกฝ่ายลงนามประทับตรากลับมาก็เรียบร้อยแล้ว
……
ผู้ประสานงานคลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็อยู่ที่เมืองซู ฉะนั้นวันต่อมาสัญญาฉบับใหม่ที่คลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็มาถึง นั่นหมายความว่าสัญญาฉบับใหม่ก็มีผลอย่างเป็นทางการแล้ว หลินเยวียนจึงถือโอกาสส่งเล่มที่สามของปรินซ์ออฟเทนนิสให้หยางเฟิงด้วย
นิยายเรื่องนี้มีทั้งหมดห้าเล่ม
ทันทีที่เล่มสามออกไป ก็หมายความว่านิยายเรื่องนี้ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนก็จบแล้ว หลินเยวียนนึกถึงตรงนี้ก็รู้สึกตัดใจไม่ลงอยู่บ้าง ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีนิยายขนาดยาวเรื่องใหม่มารับช่วงต่อได้เป็นการชั่วคราว
“ติ๊งต่อง”
ระบบคิดในสิ่งที่หลินเยวียนคิด กังวลในสิ่งที่หลินเยวียนกังวลได้เสมอ “เนื่องด้วยโฮสต์ไม่มีหนี้สินและมีความสามารถหารายได้ในระดับหนึ่ง ระบบจึงเปิดร้านค้าสั่งทำขึ้นมา หลังจากนี้ถ้าโฮสต์มีสิ่งที่ต้องการก็สามารถจ่ายเงินสั่งระบบทำได้!”
หลินเยวียนชะงักไป “สั่งทำ?”
ระบบตอบ “ตัวอย่างเช่นโฮสต์ต้องการนิยายหรือเพลงประเภทไหน ก็สามารถจ่ายเงินจำนวนหนึ่งเพื่อดำเนินการแลกเปลี่ยนกับระบบได้ แน่นอนว่าโฮสต์สามารถระบุชื่อผลงานที่สั่งทำมาได้ แต่ทำแบบนั้นราคาในการแลกเปลี่ยนก็จะสูงกว่าสักหน่อย”
“อ้อ”
หลินเยวียนครุ่นคิด ก่อนจะพูดว่า “พูดง่ายๆ ก็หมายความว่าถ้าฉันอยากได้เพลงสไตล์ไหน ระบบก็จะส่งเพลงที่ตรงกับความต้องการมาให้ แต่ต้องเก็บเงิน ถูกมั้ย”
“ใช่แล้ว”
หลินเยวียนเงียบงันไป “ยกตัวอย่างถ้าตอนนี้ฉันอยากได้เพลงแนวร็อกจากระบบ นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าสั่ง แน่นอนว่าตอนนี้ฉันแค่ยกตัวอย่างนะ นายจะคิดเงินยังไง”
ระบบตอบ “ห้าแสนห้าหมื่นหยวน”
หลินเยวียนเอ่ย “ขูดรีดแฮะ”
ระบบพูด “นี่เป็นการแลกเปลี่ยนตามความสมัครใจ ระบบจะไม่บังคับโฮสต์ อีกทั้งระบบยังสามารถรับรองคุณภาพของเพลงว่าไม่มีทางใช้เพลงร็อกสุ่มสี่สุ่มห้ามาหลอกโฮสต์แน่นอน”
“อ่า”
หลินเยวียนยังไม่ตอบตกลง และถามอีกคำถามหนึ่ง “งั้นสั่งทำแบบเจาะจงล่ะ อย่างเช่นฉันบอกชื่อไปว่าอยากได้เพลงไหนหรือนิยายเรื่องไหน ปกติแล้วนายจะคิดเงินยังไง”
“สั่งทำแบบเจาะจง”
ระบบตอบ “อันนี้มาตรฐานราคาจะต่างกันไป ต้องดูรายละเอียดว่าโฮสต์ต้องการผลงานชิ้นไหน ถ้าโฮสต์อยากให้ระบบขายเพลง ‘เลียนเสียงแมว[1]’ ละก็แน่นอนว่าจะถูกมาก แต่ถ้าโฮสต์อยากให้ระบบจัดหาเพลงดังสุดคลาสสิก ก็อาจจะเกินล้านหยวนหรือมากกว่านั้น”
หลินเยวียนไม่สบอารมณ์ “โหดร้าย”
ถึงอย่างนั้นความถี่ในการมอบภารกิจของระบบก็ต่ำมาก หลินเยวียนอยากมั่นใจว่าคลังไอเทมของตนนั้นเต็มและต้องสั่งทำเพลงบ้างในยามจำเป็น แน่นอนว่าไม่ใช่ตอนนี้ เขาไม่คิดจะสั่งทำเพลงอะไรกับระบบง่ายๆ ทางที่ดีที่สุดคือหลังจากตนเองกลายเป็นนักประพันธ์เพลงระดับสูงของบริษัท และได้สัญญาส่วนแบ่งสูงกว่านี้เสียก่อน…
ถึงจะเห็นว่าหลินเยวียนเอาแต่บ่นว่าระบบขูดรีดโหดร้ายก็เถอะ
ทว่าในใจของหลินเยวียนเองก็กระจ่างดีว่าผลงานสั่งทำประเภทนี้ก็ทำเงินได้จริงๆ ก็เหมือนกับการลงทุนนั่นละ เพียงแต่ระยะเวลาในการทำเงินอาจถูกลากไปค่อนข้างนาน สรุปก็คือการที่ระบบเพิ่มฟังก์ชันนี้มาเป็นเรื่องดี สามารถแก้ปัญหาคลังไอเทมของหลินเยวียนไม่เพียงพอ
โดยเฉพาะ…
ยามที่ในแผนกต้องเผชิญกับออเดอร์ที่คล้ายคลึงกับเพลงปลายักษ์ ฟังก์ชันระบบสั่งทำนี้เรียกได้ว่าเกิดมาเพื่อออเดอร์พรรค์นี้โดยแท้!
เพียงแต่ออเดอร์ลักษณะนี้ค่อนข้างน้อย
ก็เหมือนกับการสุ่มบอสในเกมนั่นละ ไม่ใช่แค่สุ่มได้ยาก แถมทุกครั้งที่สุ่มได้ ก็จะมีคนอีกโขยงหนึ่งมาแย่งอยู่ร่ำไป
ชีวิตมันยาก อยากเกิดเป็นแมว
…………………………………………………
[1] เพลงเลียนเสียงแมว (《学猫叫》) ขับร้องโดยเสี่ยวพานพานและเสี่ยวเฟิงเฟิง
