Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ - ตอนที่ 1117

GGS:บทที่ 1117 ชิงตั๋ว

เหล่าผู้คนในวงการบันเทิงนั้นต่างก็ได้รับคำเชิญจากซูจิ้งมากมาย และส่วนใหญ่แล้วยอมไว้หน้าและเข้าร่วมคอนเสริตนี้
แต่ทุกคนต่างก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันเพราะตัวแทนของซูจิ้งนั้นบอกว่าไม่จะเป็นต้องเข้าร่วมคอนเสริตจริงๆ แค่เข้าร่วมในนามก็พอ
นั่นก็เพราะถึงแม้ว่าสมัยนี้เทคโนลียีเกี่ยวกับการถ่ายทอดจะรุดหน้าขนาดไหนก็ตาม แต่หากไม่ได้สัมผัสบรรยากาศที่มีผู้คนรายล้อมแล้วมันจะไปได้อารมณ์ยังไง แล้วอย่างนี้คนดูจะยอมอย่างนั้นเหรอ
ด้วยการที่ซูจิ้งได้ไปเชิญชวนดาราตั้งมากมายทำให้ในตอนนี้ข่าวคราวเกี่ยวกับคอนเสริตของซูจิ้งแพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้เองที่ซูจิ้งเริ่มโพสเรื่องคอนเสริตนี้ในไมโครบลอกของเขา
“โว้…พี่จิ้งจะจัดงานคอนเสริตจริงๆด้วย”
“ในที่สุดพี่จิ้งก็ยินยอมทำตามคำเรียกร้องได้สักที ไม่เพียงฉันจะดีใจเท่านั้นนะ ฉันยังอดทนรอคอนเสริตนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าฉันนึกว่าเขาจะไม่จัดคอนเสริตแล้วซะอีก เพราะเขาไม่ได้ต้องการเงินทองจากค่าบัตรหรือคิดจะหากินกับแฟนคลับแม้แต่น้อยเลยด้วยซ้ำ”
“แต่บางเรื่องฉันก็อยากให้เขาคิดจะหาประโยชน์จากเราบ้างจริงๆนะ ฉันคิดว่าแบบนั้นยังจะดีซะกว่าที่เขาขายตั๋วแบบถูกๆ”
“ห้ะ บรรทัดบนนี่พูดมาราวกับว่าไม่รู้จักพี่จิ้งอย่างนั้นแหล่ะ พี่จิ้งจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง ฉันว่าคอนเสริตในครั้งนี้เขาน่าจะจัดเพื่อตอบแทนพวกเราที่คอยสนับสนุนเขามาตลอดนา ฉันมีความรู้สึกว่าอย่างนั้น”
“นั่นสิเพราะค่าตั๋วครั้งนี้ก็ค่าสิบหยวนเองนะ พวกเราสามารถซื้อได้เง่ายๆอยู่แล้ว”
“เอาจริงๆที่ฉันกังวลก็คือว่าฉันกลัวจะซื้อตั๋วไม่ทันซะมากกว่า ด้วยการที่พี่จิ้งนั้นโด่งดังขนาดนี้แน่นอนว่าทันทีที่ตัววางขายต้องหมดไป ต่อให้เขาขายเป็นร้อยเป็นพันฉันก็ไม่เสียดายหรอก
แต่ประเด็นคือไอ้พวกซื้อตั๋วไปกักตุนแล้วเอามาปล่อยเป็นตั๋วผีนี่แหล่ะ ฉันกลัวว่าไอ้พวกนั้นมันจะเหมาไปหมดแล้วมาขายแพงกว่าที่พี่จิ้งขายได้พันเท่าหมื่นเท่ามากกว่าถ้าหากว่าต้องเสียเงินแพงขนาดนั้นจริงๆล่ะก็ฉันยอมที่จะจ่ายแพงให้พี่จิ้งซะยังดีกว่า”
“คุณเศรษฐีบรรทัดข้างบนนั่นลองคิดถึงความรู้สึกของพวกเด็กนักเรียนบ้างก็ดีนะ พวกเราเหล่าเด็กนักเรียนนักศึกษาเข้าไม่ถึงกับราคานั้นจริงๆ พวกเราขอเสี่ยงที่จะได้ตั๋วมาด้วยโชคและความเร็วดีกว่า”
“ระบบขายตัวออนนไลน์เริ่มแล้วนะ เตรียมตัวแย่งกันได้”
“เฮ้ ก่อนหน้านี้มีใครสงสัยกันบ้างรึเปล่าว่าทำไมพี่จิ้งถึงบอกให้ใส่ชื่อจริงเวลาซื้อตั๋วน่ะ ถึงแม้ว่าปกติระบบซื้อออนไลน์จะผูกไว้กับชื่อผู้ใช้ไว้ก็จริงแต่นั่นก็ยังแปลกอยู่ดี หรือว่าเป็นส่วนหนึ่งในการทำให้เหล่าแฟนคลับเข้าถึงตั๋วได้น่ะ”
“หืมมม ทำไมล่ะ ไม่ใช่ว่าไมโครบลอกมีระบบตรวจสอบชื่อจริงเอาไว้แล้วหรอกเหรอ”
“ไม่ใช่ว่าพี่จิ้งจะให้โอกาสคนที่ใช้ชื่อตรงกับไมโครบลอกก่อนหรอกนะ”
“เมื่อกี่นี่พึ่งจะเห็นพี่จิ้งออกมาย้ำอีกครั้งว่าตอนซื้อตั๋วนั้นให้ใช้ชื่อจริงโดยไม่จeเป็นต้องตรงกับไมโครบลอกก็ได้”

ด้วยการที่แฟนคลับของซูจิ้งจะพลาดตั๋วคอนเสริตจึงได้กุลีกุจอเปลี่ยนชื่อตัวเองในรายละเอียดผู้ใช้ในไมโครบลอกเป็นการใหญ่ ก่อนที่จะทำการใช้ชื่อจริงนี้ในการซื้อตั๋วอีกครั้ง
แม้แต่ชาวเน็ตคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนคลับของซูจิ้งเองก็ได้ทำการเปลี่ยนรายละเอียดในประวัติเป็นชื่อจริงด้วยเช่นเดียวกัน
นั่นก็เพราะถึงแม้พวกเขานั้นจะไม่ได้สนับสนุนซูจิ้งอะไรมากนักแต่พอนึกถึงจะได้ฝังการบรรเลงกู่จิ้งแบบสดๆแล้วก็รู้สึกอดเสียไม่ได้ไปกันหมัด โดยเฉพาะค่าตั๋วชมคอนเสริตในครั้งนี้มีราคาแค่สิบหยวนเท่านั้น

“โอ้…พี่.จิ้งจะจัดคอนเสริตล่ะ” ในหาพักมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้ เต็งมินถังได้ดีใจจนกระโดดโลดเต้นในทันที
“ซูจิ้งจะจัดคอนเสริตจริงๆเหรอ” เพื่อนร่วมหอของเต็งมินถังที่ได้ยินก็อดที่จะถามออกมาไม่ได้ในทันที นั่นก็เพราะเต็งมินถังนั้นที่ได้ว่าแฟนคลับอันดับหนึ่งของซูจิ้ง แถมซูจิ้งเองก็ยังตอบข้อความกับเขาอยู่บ่อยๆด้วย
ส่วนคนอื่นๆนั้นเพียงรับรู้แค่ว่าซูจิ้งนั้นดังมากและไม่ได้ตามติดชีวิตซูจิ้งแบบเต็งมินถังเท่านั้นเอง อย่างไรก็ตาม ทั้งสาม ล้วนแล้วแต่ชื่นชอบในผลงานในการบรรเลงกู่จิ้งของซูจิ้งเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าหากซูจิ้งจัดคอนเสริตขึ้นจริง พวกเขานั้นย่อมเข้าร่วมอย่างแน่นอน
“ระบบขายตั๋วออนไลน์จะเริ่มแล้วนะ”
“รีบๆเลย พวกเราช่วยกันซื้อจะได้มีโอกาสซื้อมากยิ่งขึ้น”
ทั้งสี่คนรีบทำการเข้าไปในเว็บที่ขายตั๋วของซูจิ้งในทันทีพร้อมใช้ชื่อจริงอย่างไม่คิดอะไรมาก พวกเขาพร้อมในการแย่งชิงครั้งนี้แล้ว
ตอนนั้นเอง เต็งหมินถังก็ได้โทรหาปันเสวี่ยด้วยเช่นกัน ปันเสวี่ยที่ได้ยินดังนั้นถึงกับโดดเรียนเพื่อที่จะเข้าร่วมในการแย่งชิงครั้งนี้เลยทีเดียว

ณ โรงเรียนมัธยมต้นที่หนึ่งแห่งเมืองจงหยุน ที่ห้องเรียนห้องหนึ่งของชั้นม.ต้นปีที่สาม ภายในชั้นนั้นนักเรียนต่างก็พากันแสดงความครึกครื้นวี๊ดว๊ายกระตู้วู้ในทันทีที่รู้ว่าซูจิ้งจะจัดคอนเสริต
“หยาน้อย เธอเองได้ตั๋วมาแล้วใช่รึเปล่า” นักเรียนจำนวนหนึ่งได้หันไปหาซือหยาในทันทีที่ตั้งสติกันได้
“ก็ได้มานิดหน่อยอ่ะ” ซูยาพยักหน้าพร้อมกับสบตาเหล่าเพื่อนๆทุกคนที่จ้องมองเธอมาราวกับเห็นอาหารอันโอชะอยู่ตรงหน้าจนตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเหมือนกัน
เธอเองก็รู้ว่าเพื่อนของเธอนั้นต้องการอะไร แต่ต่อให้โทรโกหกว่าไม่มีหรือบอกความจริงไปว่าไม่ได้ขึ้นมา ก็ไม่มีใครเชื่อเธอหรอกว่าเธอนั้นจะไม่มีตั๋วในคอนเสริตครั้งนี้
“งั้นนับฉันไปด้วยสิ”
“ฉันด้วย”
จริงตามที่เธอคาด ทุกคนต่างก็ขอให้เธอพาพวกเขาไปด้วยอย่างไม่ต้องถามย้อน
“นี่พวกเธอคิดว่าตั๋วของพี่จิ้งเป็นกระดาษชำระรึไงเนี่ย นึกจะขอได้แบบนี้ไม่ดี้เลยนะ ฉันไม่ยอมให้พวกนายหรอก หากอยากได้ก็ไปแย่งซื้อออนไลน์นู่น” ถังเซี่ยวหยูพูดออกมา
“หยูน้อยยยใจร้ายอ่า….”
“หยูน้อยเธอไม่น่าจะกล้าพูดคำนี้ออกมานา ฉันว่าเธอเองก็ได้ตั๋วมาจากหยาน้อยแล้วใช่ไหมล่ะ เพราะว่าหากเป็นเรื่องนี้เธอเองต้องถามหาตั๋วก่อนใครเพื่อนเลย”
“หี ป่าวย่ะ ฉันเองก็จะซื้อออนไลน์เหมือนกัน” ถังเสี่ยวหยูพูดออกมาลั่นห้องอย่างเสียงดังฟังชัดทันทีที่โดนย้อน นี่แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นตั้งใจจะทำแบบนั้นจริงๆ
ซูหยาเองก็ทำได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้เหมือนกัน เธอเองก็ได้ลองคุยกับพี่ชายของเธอแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าเพื่อนเธอเองก็เป็นแฟนคลับตัวยง
อย่างไรก็ตาม ซูจิ้งได้ให้ตั๋วเธอมาแล้วก็จริงแต่ให้มาเพียงแค่ไม่กี่ใบเท่านั้น พร้อมทั้งบอกกลับมาว่าให้แย่งกันซื้อแบบออนไลน์เอาถึงจะเรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับที่แท้จริง
พร้อมกับอธิบายเพิ่มเติมว่า หากทุกคนใช้ชื่อจริงล่ะก็ มีโอกาสที่ทุกคนจะได้ตั๋วนี้ด้วยมือตัวเอง หลังจากนั้นพี่ชายของเธอก็มอบตั๋วมาเพิ่มอีกไม่กี่ใบพร้อมกับบอกไว้ว่าคนไหนจองไม่ได้ค่อยให้ตั๋วพวกนี้ไปทีหลัง
เมื่อได้เห็นท่าทางของถังเสี่ยวหยูแล้วทุกคนจึงทำได้เพียงถอดใจและหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมทำการเข้าไปเตรียมตัวซื้อตั๋วของซูจิ้งโดยใช้ชื่อจริงของตัวเองในทันที พร้อมกับต้องท่าเตรียมพร้อมกดแย่งซื้อตั๋วในทันที่

ในตอนนี้ทั่วทั้งประเทศนั้นต่างก็เกิดปรากฎการณ์นั่งมองหน้าคอมพิวเตอร์หรือไม่ก็มือถือกันอย่างตาไม่กระพริบ แน่นอนว่าพวกเขาเหล่านั้นเตรียมพร้อมในการที่จะกดซื้อตั๋วงานคอนเสริตของซูจิ้งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
เหตุการณ์สร้างปรากฏการณ์จนทำให้คนที่ไม่สนใจถึงกับต้องออกมาโพสต์ถามว่าก็อีกแค่ตั๋วคอนเสริตจะไปอะไรกันนักหนาเลยทีเดียว
ในความเป็นจริงนั้น ปรากฏการณ์นี้ก็ไม่ได้แปลกตาแต่อย่างใด นั่นก็เพราะว่ากับดาราบางคนแล้ว การที่จะมีการจัดแสดงอะไรแบบนี้
ตั๋วที่เข้าชมงานก็หมดลงเพียงชั่วเวลาสั้นๆเช่นเดียวกัน และไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย ต่อให้ดาราคนนั้นจัดคอนเสริตแบบถี่ๆยังไงหรือค่าตั๋วจะแพงขนาดไหน แต่สุดท้าย ตั๋วเข้าชมก็แทบจะหมดลงในพริบตาอยู่ดี
ด้วยการที่ซูจิ้งนั้นมีชื่อเสียงมากมายพร้อมทั้งฝีมือการดนตรีที่เหนือล้ำกว่าใคร และเหนือสิ่งอื่นใดแล้วก็คือ เขานั้นไม่เคยจัดคอนเสริตมาก่อนและด้วยสถานะของเขาในตอนนี้ไม่มีความจำเป็นเลยสักนิดว่าต้องจัดคอนเสริตด้วยซ้ำ
ด้วยการที่เป็นโอกาสอันยากยิ่งที่จะได้เห็นการแสดงสดของซูจิ้งด้วยตาตัวเองแบบนี้ บอกได้เลยว่ายากเย็นราวกับคำกล่าวที่ว่าไปวัดไม่ถูกหากหาหมู่บ้านไม่เจอเลยทีเดียว
“เริ่มแล้ว”
“จัดไป”
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ทั่วทั้งประเทศได้กดแย่งชิงตั๋วคอนเสริตของซูจิ้ง แทบจะพร้อมๆกันเลยทีเดียว
“เยี่ยม ได้ล่ะ”
“เน็ตฉันก็ไม่ได้แย่นะแต่ทำไมไม่ได้ล่ะ”
“น่าจะเป็นเพราะกดซื้อพร้อมๆกันนะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันได้ล่ะเออ”
“ฮ่าฮ่า ฉันได้ด้วยเหมือนกัน คราวนี้จะได้เห็นพี่จิ้งตัวเป็นๆแล้ว”
“ของฉันเน็ตก็ไม่ได้สะดุดอะไรนะแต่ทำไมฉันไม่ได้กัน อย่าบอกนะว่าระบบตัดฉันออกน่ะ”
“ฉันก็เหมือนกัน เมื่อกี้ฉันเช็ดดูแล้วเน็ตไม่ได้สะดุดเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังแย่งตั๋วมาไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”
“อย่าพึ่งโวยวายไป ดูเหมือนว่าใต้ไมโครบลอกของพี่จิ้งเองก็มีคนออกมาพุดทั้งได้และไม่ได้ตั๋วเหมือนกัน”

“ไอ๊หยา….เครื่องเจ๊งอีกแล้ว” ด้วยการที่คอมพิวเตอร์ของเต็งหมินถังนั้นไม่ได้ดีเด่อะไรแถมยังใช้มานานแรมปีจึงไม่แปลกที่จะเครื่องค้างแต่อย่างใด แต่ที่เขาเซ็งๆอยู่นั้นเป็นเพราะว่าเครื่องดันมาข้างตอนจองตั๋วคอนเสริตพอดี
“พวกเราไม่มีใครได้ตัวเลยแหะ แต่ฉันก็ว่าฉันกดแทบจะในทันทีที่ตั๋ววางขายแล้วนะ” เหล่าเพื่อนร่วมห้องพักของเต็งหมิงถังออกมาบ่นอุบในทันทีที่รู้ผล
พวกเขาต่างก็คาดกันไว้ในตอนแรกว่าตั๋วสมควรจะหมดโดยใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที แต่นี่เพียงแค่พริบตาเดียว ตั๋วดูเหมือนว่าจะหมดลงแล้ว นี่พวกเขานั้นยังเร็วไม่พออีกเหรอเนี่ย
เต็งหมิงถังเองที่ได้ยินดังนั้นเขาก็รีบทุบคอมพิวเตอร์ตัวเองเป็นก่อนใหญ่ สักพักเกิดจอฟ้าขึ้นค้างในทันที ฉากนี้ทำให้แทบจะร้องไห้ออกมาเลยก็ว่าได้
ในขณะที่เขากำลังจะถอดใจไปแล้ว อยู่ๆเครื่องคอมพิวเตอร์ก็รีสตาร์ทตัวเอง ก่อนที่จะกลับมาเปิดเครื่องอย่างไหลลื่นราวกับซื้อเครื่องใหม่ เขาจึงได้รีบเข้าไปในเว็บซื้อตั๋วในทันที
ตอนนั้นเองเมื่อหน้าเว็บขึ้นมาก็ได้มีข้อความแจ้งเตือนว่าเขานั้นได้รับตั๋วสี่ใบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมยังเป็นตั๋วแบบที่นั่งสี่คนติดกันซะด้วย
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันได้ตั๋วแล้วววว” เต็งหมินถังได้ร้องแร่แห่กระเชอขึ้นมาในทันที พร้อมทั้งกระโดดลอยตัวไปมาด้วยความดีใจ
“ห้ะ จริงดิ”
“ไม่จริงน่า ไม่เพียงเธอจะได้ตั๋วแถมเป็นตั๋วแถวหน้าเรียงติดกันอีก กับคอมเจ๊งกระบ้งของเธอเนี่ยนะ ไม่มีทางอ่ะ”
“ยังไงก็ได้มาแล้วน่า…จะสงสัยไปทำไม”

ในเวลลาเดียวกันนั้นเอง ทั่วทั้งประเทศต่างก็เกิดเหตุการณ์คล้ายๆกัน บางคนซื้อตั๋วได้ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ บางคนนั้นกดให้ตายซ้ำแล้วซ้ำอีกยังไงก็ไม่ได้ บางคนไม่ว่างที่จะซื้อช่วงเวลาดังกล่าว มากดซื้อทีหลังก็ยังได้
จนในที่สุด ตั๋วก็ได้ขายหมดลง คนส่วนใหญ่ที่ไม่ได้นั้นถึงกับนำเรื่องนี้มาเป็นกระทู้พูดคุยกันอย่างจริงจัง
และคนเหล่านั้นก็เริ่มสังเกตเห็นแล้วว่า คนที่ได้นั้น ล้วนแล้วแต่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนคลับของซูจิ้งตั้งแต่ยังไม่ดังเลยด้วยซ้ำ
ส่วนความยากง่ายนั้นดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับว่าเป็นแฟนคลับที่ติดตามเขามานานแค่ไหน ยิ่งนานก็ยิ่งง่าย คนที่ไม่เคยตามก็อย่าหวังว่าจะได้
สำหรับเหล่าแฟนคลับแล้ว ระบบนี้เป็นอะไรที่สุดยอดแบบสุดๆ แต่กับคนที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับแล้ว บอกได้เลยว่า พวกเขาก่นด่าสาปแช่งระบบนี้ในทันทีที่รู้เรื่องนี้