Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ - ตอนที่ 723

เรื่องอันตรายในประวัติศาสตร์ของมนุษย์

“นี่พี่จิ้งจะสตรีมกีฬาเอ็กซตรีมน่ากลัวๆนั่นอีกแล้วหรอ”

“ฮ่าฮ่า สุดยอดไปเลย จะเป็นกู่จิ้งก็ดี จะเป็นเอ็กซตรีมก็ยอด”

“อย่าไปพูดอย่างนั้นสิ เดี๋ยวนายก็ได้เห็นพี่จิ้งเล่นกู่จิ้งระหว่างเอ็กซตรีมหรอก”

“ฟังๆดูก็ไม่เลวนะ”

ถ้าเทียบกันแล้วคนส่วนใหญ่เหมือนจะอยากฟังซูจิ้งเล่นกู่จิ้งต่อซะมากกว่า อย่างไรก็ตามการที่เขานั้นได้เล่นกู่จิ้งไปแล้วถึงสามเพลงทำให้เหรียฐตราเทวฑูตดูดซับพลังได้น้อยลงตามลำดับ

ถ้าเขายังเล่นต่อไปจะยิ่งได้รับพลังงานน้อยลงอย่างแน่นอน สำหรับเขาแล้วได้ไม่คุ้มค่ากับการเสียเวลา

เขาวางแผนไว้ว่าจะเว้นช่วงการเล่นกูจิ้งไปอีกพักใหญ่ก่อนที่จะแต่งเพลงใหม่ออกมา เพราะเขาเองก็เริ่มสังเกตุได้เหมือนกันว่ายอดคนดูการสตรีมเริ่มมีน้อยลงตามลำดับเหมือนกัน

ถึงจะเล็กน้อยแต่สำหรับเขาถือได้ว่ามันสำคัญมาก

“เอาหล่ะเก็บของแล้วไปทะเลกัน” ซูจิ้งพูดกับทีมงานของผู้จัดการหวัง

“ห้ะ ไปทะเล ไม่ใช่ว่าเราจะเล่นกีฬาเอ็กซตรีมกันหรอ” ผู้จัดการหวังงงเป็นไก่ตาแตกทันที

“แล้วใครบอกว่าผมจะเล่นเอ็กซตรีมล่ะ” ซูจิ้งพูดด้วยรอยยิ้ม

“พี่จิ้ง แล้วจะสตรีมอะไรกันหล่ะนั่น” หลิวฉิงถามแทนทุกคนในห้องทันที

“เดี๋ยวไปถึงก็รู้น่า” ซูจิ้งพูดแบบผ่านๆอีกครั้งหนึ่ง ทีมงานจึงทำได้แค่เก็บของแล้วไปที่ชายหาด พวกเขาได้นั่งเรือหาปลาแล้วแล่นออกไป ซูเซียวหลินและซูเหลียงเองก็ได้แต่จ้องมองไปยังเรือที่แล่นลอยออกไปไกล

“คุณซู ต่อให้คุณใช้การ์ดไวเลสแต่ผมก็ยังกลัวว่าสัญญาณจะไม่ถึงถ้าเราไปไกลเกินไปนะ” ผู้จัดการหวังเริ่มกังวล

“อย่ากังวลไปเลยครับ เราไม่ได้ไปไกลขนาดนั้น ผมลองดูแล้ว สัญญาณยังดีอยู่เลย” ซูจิ้งยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนว่าซูจิ้งเองก็ได้เตรียมตัวมาก่อนหน้านี้แล้ว ผู้จัดการหวังก็เลยพูดอะไรไม่ได้มากนัก เรือไม่ได้แล่นไปไกลมากนะ เขาได้ขับเรือไปยังแนวปะการัง ซึ่งเห็นหมู่บ้านของซูจิ้งอยู่ริบๆ

หลิวฉิง เว่ยเสี่ยวหยวน ผู้จัดการหวัง และคนที่ติดตามการสตรีมก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าซูจิ้งจะทำอะไรกันแน่ ทันใดนั้นซูจิ้งก็ได้ชี้ไปตรงหน้าเขาแล้วตะโกนว่า “รีบถ่ายเจ้านั่นไว้”

ชายตากล้องได้ยินดังนั้นถึงเขาจะยังงงๆอยู่บ้างแต่ก็รีบหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายตามคำสั่ง ทุกคนต่างมองไปทิศทางที่ซูจิ้งชี้เพื่อดูว่าซูจิ้งให้ดูอะไรเพราะเขาเห็นว่าตากล้องยืนแข็งค้างไปแล้ว ทันทีที่พวกเขาเห็นก็ทำได้แค่ยินแข็งค้างตามไปเนื่องจากพวกเจาได้เห็นวัตถุสามเหลี่ยมสีดำขนาดใหญ่ยื่นขึ้นมาบนน้ำ และมันกำลังพุ่งตรงมาทางนี้

“พระ พระเจ้า นั่นมันฉลามไม่ใช่หรอ”

“ไม่มีทางน่า เราจะมาเจอฉลามง่ายๆอย่างนี้ได้ยังไง”

“พวกเรากำลังตกในอันตรายนะ รีบหันเรือกลับเร็ว เรือของเราเล็กเกินไปที่จะเผชิญหน้ากับมันนะ”

เมื่อเทียบกับขนาดของเรือแล้วบอกได้เลยว่าฉลามตัวนี้ใหญ่กว่ามาก หลิวฉิง เว่ยเสี่ยวหยวน ผู้จัดการหวังและทีมงานต่างตกใจกลัวอย่างเห็นได้ชัด

แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตุเลยว่า ซูจิ้ง ซูเซียวหลินและซูเหลียง ต่างจ้องตาไม่กระพริบ

“ต่อให้นายอยากหนีไปจริงๆ แต่ต่อหน้าฉลามขาวแบบนี้ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางหนีพ้นหรอกน่า

ถ้าจะหนีได้คงต้องใช้ดวงทั้งหมดในชีวิตหล่ะนะ ว่ามาขนาดนี้ยังจะอยากหนีอีกรึเปล่า

จับภาพไว้ให้ดีๆหล่ะ อย่าพลาดแม้แต่น้อย” ซูจิ้งพูดออกมาพอนึกได้ว่าตากล้องน่าจะกำลังกลัวอยู่

แต่กลายเป็นว่าเขานั้นกำลังตื่นเต้นที่จะได้จับภาพฉลามก่อนที่ซูจิ้งจะบอกอะไรเขาซะอีก

ฉลามยักษ์ตัวนั้นได้ว่ายตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว บริเวณน้ำใสกระจ่าง ทะเลคลื่นลมสงบ

ทำให้สามารถเห็นฉลามยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้อย่างถนัดตา

ขนาดของมันในขณะที่ว่ายผ่านเรือไปกะขนาดด้วยสายตาอยู่ที่ประมาณห้าเมตร ฟันของมันใหญ่โตจนงุ้มออกมานอกปาก ช่างน่าสะพรึงเป็นยิ่งนัก

เหล่าคนที่กำลังดูสตรีมอยู่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“พระเจ้า นั่นมันฉลามขาว”

“โชคร้ายจริงๆที่ไปเจอมันได้ เพิ่งจะออกทะเลไปเอง”

“อันตรายนะพี่จิ้ง รีบหนีเร็วเข้า”

“พี่จิ้งก็บอกเองไม่ใช่หรอว่านั่นมันคือฉลามขาวนะ ไม่ว่าจะอยู่บนเรือที่ดีแค่ไหน หนียังไงก็หนีไม่พ้นหรอก”

“โว่…. ภาพเช่นนี้หาดูได้ยากยิ่งนัก”

ทุกคนในตอนนี้ต่างประหลาดใจอย่างมากเนื่องจากตรงที่เรืออยู่นี้ไม่ถือว่าไกลจากชายฝั่งมากนัก แต่พวกซูจิ้งกลับพบฉลามขาวได้อย่างง่ายดาย ความจริงแล้วไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกแต่เป็นซูจิ้งที่ได้สั่งหมึกจักรพรรดิ์และวาฬเพชฌฆาตที่เขาได้เลี้ยงเอาไว้ให้ไปไล่ต้อนเจ้านี่มา

“พี่จิ้งไอ้การสตรีมสดกับฉลามขาวครั้งนี้ พี่รู้อยู่แล้วใช่รึเปล่า” หลิวฉิงเข้าไปกระซิบถาม

“ถ้าให้พูดจริงๆคือฉันจะไม่แค่สตรีมเจ้าฉลามนี่เฉยๆหรอกนะ” ซูจิ้งหยุดพูดก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าของเขาออกเหลือแต่กางเกงว่ายน้ำขาสั้นอวดให้เห็นร่างกายที่ดูแข็งแกร่งและทรงพลังสร้างเสียงฮือฮาให้กับผู้ชมได้อย่างดี เขานั้นหันมามองที่กล้องแล้วพูดว่า “ฉันจะสตรีมการจับฉลามขาวด้วยมือป่าวมาเลี้ยง”

หลิวฉิง เว่ยเสี่ยวหยวน ผู้จัดการหวัง และทีมงานถึงกับตกตะลึง เช่นเดียวกับทุกคนที่กำลังดูการสตรีมอยู่ที่นิ่งเงียบพูดไม่ออกไปพร้อมกัน นั่นรวมถึง มู่หรงเซียนเอ๋อ นาลันเฟย มู่หรงฉิน ซี่เหลา เบ่ยเจียฮัว กู่เยว่ และกู่หยุน ด้วยเช่นกัน พวกเขานั้นแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“จิ้ง พี่จิ้ง พี่ พี่พูดว่ายังไงนะ” หลิวฉิงตกใจถึงกับกัดลิ้นตัวเองในขณะที่พูด

“สตรีมการจับฉลามขาวมาเลี้ยงด้วยมือเปล่า” ซูจิ้งทวนให้หลิงฉิงฟังอีกรอบ

“พี่จิ้งพูดจริงอย่างนั้นหรอ งวดนี้ฉันช่วยอะไรพี่ไม่ได้นะ” หลิวฉิงใบหน้าตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้ว่าซูจิ้งจะแข็งแกร่งมากๆ และได้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์ได้การฝึกสัตว์ และสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่ของเขาก็มีไม่น้อยที่เป็นสัตว์อันตราย แต่กับฉลามขาวก็ไม่น่าจะไหวนะ ถ้าเทียบกับแล้วสัตว์จำพวกอย่างหมา แมว เสือ สิงโต และจระเข้ ก็ยังพอจะดูมีแววว่าเลี้ยงได้แต่นี่คือฉลามขาวเลยนะ มันเป็นสัตว์ที่เลี้ยงได้ด้วยเหรอ

“พี่จิ้งล้อกันเล่นรึเปล่า” เว่ยเสี่ยวหยวนเองก็กำลังกลัวไม่น้อยเหมือนกัน ส่วนคนอื่นๆที่ได้ยินต่างจ้องไปที่เขาตาเขม็ง พวกเขาอยากได้ยินซูจิ้งพูดออกมาในตอนนี้ว่าเขาล้อเล่นแต่ซูจิ้งกลับพูดออกมาว่า “คิดว่าฉันล้อเล่นงั้นหรอ” เกิดความแตกตื่นขึ้นมาทันทีในช่องสตรีม

“อย่าก่อเรื่องเลยน่าพี่จิ้ง พี่ทำไม่ได้หรอก”

“พี่จิ้งมันอันตรายเกินไปนะ”

“พี่จิ้งอย่าเอาตัวไปเสี่ยงเลยนะ พี่ควรจะรู้บ้างว่าเรื่องไหนทำได้เรื่องไหนทำไม่ได้”

“ช่วยหยุดพี่จิ้งที”

“แค่สตรีมเฉยๆก็พอน่า ไม่ต้องทำอะไรพิเศษหรอก”

เหล่าแฟนคลับเร่งรีบขอร้องไม่ให้ซูจิ้งทำเรื่องอย่างที่พูด ใครที่ไม่รู้เรื่องแล้วจู่ๆเขามาเห็นนี่ก็ต้องตกใจไม่ต่างกัน ทุกคนที่ซูจิ้งรู้จักนั้นต่างพยายามกระหน่ำโทรหาซูจิ้งทันที แต่ซูจิ้งคาดการณ์เรื่องนี้ไว้ก่อนแล้วจึงได้ทำการปิดโทรศัพท์ไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อย่ากังวลไปเลยน่า ไม่ต้องไปแจ้งตำรวจหรือภาครัฐด้วย ไปกวนเขาเปล่าๆ อย่าลืมสิว่าฉันเองก็ถือได้ว่าเป็นปรมาจารย์ด้านการฝึกสัตว์คนหนึ่ง” ซูจิ้งยิ้มกว้าง

พูดจบแล้วทำการกระโจนลงไปในทะเลทันที หลิวฉิงและเว่ยเสี่ยวหยวนพุ่งเข้าไปหาซูจิ้งตั้งแต่ก่อนที่เขาจะพูดประโยคเมื่อกี้ด้วยซ้ำแต่ก็ยังคว้าไว้ไม่ทัน

ทันทีที่ซูจิ้งกระโดดลงไป เขาได้ดำลงไปในท้องทะเลที่สวยงามจนหน้าหลงใหล

เมื่อเจ้าฉลามได้ยินเสียงกระโจนน้ำของซูจิ้ง มันได้หันหัวกลับมาตามเสียงนั้นทันที

ณ ขณะนั้น หลิวฉิง เว่ยเซี่ยวซวน และผู้จัดการหวางลุ้นระทึกแทบจะหยุดลมหายใจ

เหล่าแฟนคลับและใครก็ตามที่กำลังเห็นภาพที่กำลังสตรีมอยู่ตอนนี้ก็ต้องอยู่ในสภาพเดียวกันอย่างช่วยไม่ได้ประหนึ่งดังได้เผชิญหน้าด้วยตัวเอง

พวกเขาต่างเคยเห็นการสตรีมแปลกๆมาหลากหลายรูปแบบอย่างการกินข้าวโพดที่กำลังหมุนอยู่บนสว่านไฟฟ้า การปล่อยให้มดกระสุนกัด หรือเอาน้ำผึ้งไปทา…ม้า แม้แต่การลองให้เต่าจระเข้กัด

แทบจะพูดได้ว่าทุกอย่างล้วนถึงตายได้ทั้งสิ้น

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนจะได้เห็นมนุษย์ที่กล้าเข้าไปจับสัตว์ที่ได้ชื่อว่าเป็นเครื่องจักรสังหารที่มีชีวิตที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์ของมนุษย์นับตั้งแต่มีการบันทึกเหตุการณ์มา