Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ - ตอนที่ 724

เทพ

“พี่จิ้ง หนีเร็ว”

“จะทำยังไงดี ฉลามขาวมาแล้ว”

“พระเจ้า มันจบลงแล้วล่ะ”

“หึ้ยย่ะ” หลิวฉิงได้เขวี้ยงสิ่งของทุกอย่างบนเรือเท่าที่เขาจะหาได้ใส่ไปยังฉลามขาวแบบไม่ยั้งเพื่อพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ แต่เจ้าฉลามขาวนั่นกับไม่สนใจเขาเลยซักนิด

“พี่จิ้งจับเชือกนี่เอาไว้” เว่ยเสี่ยวหยวนและคนอื่นๆต่างพยายามต่อเชือกให้ยาวพอที่จะดึงซูจิ้งกับขึ้นมาแต่เจ้าฉลามขาวเองก็ว่ายเข้ามาใกล้แล้วในทุกขณะ

หลิวฉิง เว่ยเสี่ยวหยวน ผู้จัดการหวัง และคนอื่นๆต่างรีบหาวิธีช่วยซูจิ้งประหนึ่งดังมดตกลงไปหม้อน้ำร้อน เหล่าผู้ชมที่กำลังดูการสตรีมอยู่อย่าง มู่หรงเซียนเอ๋อ นาลันเฟย มู่หรงฉิน ซี่เหลา เบ่ยเจียฮัว ต่างก็ลุ้นระทึกไม่แพ้กัน

พวกเขารีบโทรไปแจ้งความในทันทีแต่ก็ช้าไปซะแล้วเพราะภาพที่ทุกคนอยู่ในตอนนี้คือฉลามขาวอ้าปากเตรียมจะเขมือบซูจิ้งเรียบร้อยแล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เด็กนี่หาที่ตายจริงๆ” ฉิวหยุนจินดูไปที่การสตรีมได้หัวเราะออกมาอย่างสะใจ

“เยี่ยมมาก ไอ้เวรนี่ตายได้ซักที” ไม่นานหลังจากที่ชายหน้ายาวได้เข้าไปในห้องสตรีมเขาก็ได้เจอเรื่องที่ทำให้เขาสะใจในทันที

“ฉลามกินเข้าไปเลย” เว่ยหยินผู้ที่อิจฉาซูจิ้งอย่างสุดหัวใจในตอนนี้ได้ตื่นเต้นขึ้นมา

ผู้คนที่รักและชื่นชอบซูจิ้งในตอนนี้ต่างเป็นกังวล ผู้คนที่รังเกียจเดียดฉันท์เขาต่างตื่นเต้นยินดี

ซูจิ้งนั้นถือได้ว่าเป็นคนพิเศษ ซึ่งนั่นทำให้เหล่าผู้คนที่เกลียดเขาไม่กล้าจะลงมือทำอะไรแต่นี้มันต่างกันเพราะเป็นซูจิ้งเองที่หาเรื่องเพื่อจะกลายเป็นอาหารฉลามอย่างยินดี

เขาฆ่าตัวตายเองต่อให้อยากจะโทษก็ได้แต่โทษตัวซูจิ้งเท่านั้น

ในขณะนั้นไม่มีใครสังเกตเห็นว่าที่ท้ายเรือในตอนนี้นั้น ซูเซียวหลินและซูเหลี่ยงต่างหยอกเล่นกันอยู่ท้ายเรือแก้เบื่อ บางจังหวะก็ทำท่าเหมือนรู้สึกสงสารฉลามขาวตัวนั้นอย่างออกหน้าออกตา พวกเขารู้แทบจะในทันทีว่าที่ฉลามขาวโผล่มาที่นี่นั้นเป็นเพราะเจ้าเสือ(วาฬเพชฌฆาต)ไล่มาแหงๆ

“พี่ฉิง พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ” ณ ร้านขายเสื้อผ้าของฉือชิง ส่วนน้อยคนหนึ่งตกใจกับภาพที่เห็นจนร้อนรนวิ่งวุ่นไปทั่ว

“ซูจิ้งช่างงี่เง่าจริงๆ ชิงชิงงงง…” ตงเจียได้เป็นกังวลจนต้องบ่นออกมา แต่เมื่อหันไปเห็นฉือซิงจ้องมองไปยังหน้าจอคอมฯเฉยๆไม่มีท่าที่กังวลหรือร้อนรนอะไรทำให้เธอต้องแปลกใจจนต้องหยุดพูดออกมา แล้วเปลี่ยนเป็นไปถามฉือชิงแทนว่า “ทำไมเธอดูไม่กังวลเลยหล่ะ”

“ใช่ๆพี่ชิงทำไมพี่ดูไม่กังวลเลยหล่ะ” เหล่าสาวน้อยทั้งหลายที่กระโดดโลดเต้นด้วยความตกใจเมื่อครู่นี้หันหน้าเขาหาฉือชิงด้วยความสงสัยอย่างหมดหัวใจ

“ฉลามขาวนี่ไม่ทำอะไรซูจิ้งหรอก อย่างกังวลไปเลย” ฉือชิงพูดพร้อมยิ้มแหยๆเหมือนรู้อะไรบางอย่าง

“ไม่เชื่อหรอก นั่นฉลามขาวเลยนะ” ตงเจียและคนอื่นๆแสดงท่าทางไม่เชื่อออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

“มันไม่เป็นไรจริงๆนะ ไม่เชื่อก็รอดูต่อไปแล้วกัน” ฉือชิงพูดออกมาเพราะเธอนั้นเคยเห็นซูจิ้งขี่วาฬเพชรฆาตมากับตาของเธอเองแล้ว

ถ้าให้เทียบกันแล้วระหว่างปลาฉลามขาวกับวาฬเพชฌฆาตนั้น บอกได้เลยว่าการเจอฉลามขาวสำหรับซูจิ้งแล้วเปรียบได้ดังกล่าวนั่งกินขนมอยู่ในบ้าน (ในบ้านซูจิ้งยังมีตัวอันตรายกว่านี้ซะอีก) การที่ทุกคนคิดว่าฉลามขาวคือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารในน้ำทะเลถือว่าทุกคนคิดผิดเพราะว่าวาฬเพชฌฆาตนั้นมีความสามารถเหนือกว่าฉลามขาวในทุกๆด้าน รวมถึงขนาดตัวและความปราดเปรียว แม้กระทั่งความฉลาดก็ยังเหนือกว่า บอกได้เลยว่าวาฬเพชฌฆาตสามารถกินฉลามขาวได้ทุกเมื่อที่มันต้องการเลยก็ว่าได้ นี่ยังไม่ต้องพูดถึงเจ้าเสือน้อย(วาฬเพชฌฆาตของซูจิ้ง) ที่ฉลาดกว่าและทรงพลังกว่าตัวอื่นเป็นสิบเท่าก็ยังเสร็จซูจิ้งมาแล้ว แค่ฉลามขาวที่อยู่ตรงหน้าตัวนี้เปรียบได้ดั่งหนูหลุดเข้ามาอยู่ตรงหน้าเสือโคร่งก็เท่านั้น

ฉือชิงเชื่อว่าซูจิ้งต้องปลอดภัยแน่นอนเพราะถึงขนาดออกคำสั่งวาฬเพชฌฆาตกระโดดรอดห่วงได้หยั่งกับปลาโลมาขนาดนั้นแค่ฉลามขาวตัวเดียวไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงแม้แต่น้อย

แถมเธอยังเห็นซูเซี่ยวหลินและซูเหลียงอยู่บนเรือในตอนนี้เธอจินตนาการออกได้เลยว่า

ตอนนี้เสี่ยวหูจะต้องคอยว่ายรอบๆคอยระวังเรือไว้แล้ว ซึ่งในสายตาคนนอกในตอนนี้ต่างก็เชื่อว่าซูจิ้งเป็นเต่า

รอเชือดกิน แต่ความจริงคือเจ้าฉลามนั่นต่างหากที่ต้องเป็นเต่ารอเชือดกินอย่างไม่ต้องสงสัย

ภาพที่ทุกคนเห็นอยู่ตอนนี้ฉลามขาวกำลังว่ายวนรอบๆซูจิ้งเหมือนกำลังรอจังหวะยังไม่ทำการจู่โจมใดๆ

ส่วนซูจิ้งเองก็ลอยแค่เล่นเฉยๆอย่างสบายอารมณ์แต่กลายเป็นคนอื่นที่กังวลจนแทบจะหยุดลมหายใจไปแทน

ซูจิ้งค่อยยกมือขึ้นไปสัมผัสผิวบนลำตัวฉลาม ด้วยอารามตกใจมันสะบัดตัวหนีและพุ่งเข้ามาพร้อมอ้าปากไปยังซูจิ้งทันที ซูจิ้งได้หัวและใช้มือง้างปากปลาฉลามไว้ก่อนที่จะดิ่งลงไปใต้น้ำพร้อมฉลามด้วยสภาพนั้น ความแรงในการดิ่งลงนั้นแรงจนทำให้เกิดน้ำวนตามมาในทันที

“อา… มันจบลงแล้ว”

“เราทำอะไรไม่ได้เลยหรอ”

“ไม่จริงน่า พี่จิ้งจะตายได้ยังไง”

ในบริเวณที่คลื่นน้ำที่ไล่ตามแรงของฉลามที่พุ่งลงไปจนกลายเป็นน้ำวนนั้น ตอนนี้เปลี่ยนกลายเป็นผิวน้ำกระเพื่อมขึ้นลงอย่างบ้าคลั่งและรุนแรง ประหนึ่งดังจะให้ทุกคนได้รู้ว่าตอนนี้ทั้งซูจิ้งและฉลามขาวกำลังต่อสู้กันอยู่จริงๆใต้น้ำ เริ่มมีคนสังเกตเห็นภาพดังกล่าวจนเขาทักในช่องแชทออกมา

“ทำไมไม่มีเลือดล่ะ”

“นั่นสิ น้ำไม่เป็นสีแดงเลย”

“อย่าบอกนะว่า…”

ทันใดนั้นมวลน้ำบริเวณนั้นก็ได้ดันขึ้นมาอีกครั้ง เป็นซูจิ้งที่โผล่ขึ้นมาในตอนนี้เหมือนเขาค่อยโผล่ขึ้นมาทีละน้อยทีละน้อยจนเผยให้เห็นว่าเขานั้นกำลังนั่งอยู่บนหลังของสิ่งมีชีวิตบางอย่าง นั่นคือฉลามขาว เขานั้นเผยให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้า และมีร่างกายครบถ้วนสมบูรณ์ดีไม่มีร่องรอยโดนกัดแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่รอยฉลามข่วน ซูจิ้งได้สั่งให้ฉลามขาวว่ายไปเทียบเรืออย่างช้าๆและนุ่มนวลโดยไม่มีเค้าโครงความดุร้ายให้เห็นเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้มันได้ทำให้ตัวมันเองลอยอยู่ข้างเรือประหนี่งดังมันกลายเป็นเรืออีกลำหนึ่งไปแล้ว

หลิวฉิง ผู้จัดการหวัง และคนอื่นๆตอนนี้นิ่งอิ้งเงียบไป พวกเขาจ้องซูจิ้งตาไม่กระพริบจนกระทั่งมีเสียงหนึ่งโพล่งออกมาว่า “พระเจ้า พี่จิ้งยังอยู่ดี พี่จิ้งสามารถจับฉลามมาฝึกได้จริงๆ” เว่ยเสี่ยวหยวนพูดอย่างดังพร้อมหายใจมาอย่างหนักพลางเอามือไปปาดน้ำตาตัวเองที่หางตา

“พระเจ้าพี่จิ้งยังไม่ตาย”

“แถมยังฝึก ฝึกฉลามขาวได้จริงๆซะอีก”

“ดูนั่นสิ เขาขี่มันได้เหมือนเป็นม้าตัวนึงเลย”

“ฉันต้องกินหญ้าแล้วแน่ๆ พี่จิ้งต้องมาจากสวรรค์แหงๆ”

“ช่างน่ามหัศจรรย์พันลึกยิ่งนัก 666”

“พี่จิ้งงงง… ไม่สิท่านเทพ โปรดน้อมรับการคารวะ”

ในตอนนี้เหล่าผู้คนที่เป็นห่วงซูจิ้งจนทำอะไรไม่ถูกอย่าง มู่หรงเซียนเอ๋อ นาลันเฟย มู่หรงฉิน ซี่เหลา เบยเจียฮัว และคนอื่นๆในตอนนี้ต่างตะโกนกู่ร้องดังก้องไปทั่วต่อหน้าคอมพิวเตอร์ทันทีที่เห็นว่าซูจิ้งปลอดภัยดี ต่างกับพวกตงเจียและสาวๆในร้านของฉือชิงที่ได้แต่ทำหน้างงงวยแล้วหันไปมองฉือชิง พวกเธอเข้าใจในทันทีว่าทำไมฉือชิงไม่มีท่าทีกระวนกระวายใจใดๆ สำหรับเรื่องแบบนี้แล้ว ถ้าเป็นท่านเทพนั้นไม่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรเลยซักนิด

“นี่คืออออ…เรื่องจริงหรอ” ฉิวหยุนจิน ชายหน้ายาว เว่ยหยิน และคนที่กำลังดูสตรีมอยู่ที่เกลียดซูจิ้งจนกระทั่งอยากให้เขาตายๆไปซะต่างรู้สึกไม่อยากยอมรับสิ่งที่กำลังเห็นอยู่ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ฯ ซูจิ้งที่กระโดดจากเรือลงทะเลเพื่อที่จะจับปลาฉลามขาวยักษ์มาเลี้ยง ปรกติมันควรจะถูกกัดจนตาย ถูกกินไม่เหลือซากไปแล้วนี่ ทำไมไม่ถูกกัดเลยสักนิด จะบอกว่าเขาจับมันมาฝึกได้จริงๆอย่างนั้นหรอ

“ให้ฉันแสดงให้ดูแล้วกันนะว่ามันทำอะไรได้บ้าง เรามีดูกันว่าอะไรขี่ทะยานฟ้าและอะไรคือผ่าเกลียวคลื่น” ซูจิ้งพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังก้อง ทันใดนั้นเขาได้ตบลงไปบนหลังของฉลามขาวแล้วพูดออกมาว่า “เจ้าขาวใหญ่ ว่ายวนรอบเรือให้เร็วที่สุดเลยนะ”

ทันทีที่สิ้นเสียงซูจิ้ง ฉลามขาวยักษ์ได้ว่ายออกไป มันทำตามที่ซูจิ้งอย่างไม่มีรอโดยการว่ายรอบเรือเป็นวงกลมโดยเรือเป็นจุดศูนย์กลาง ด้วยการที่ฉลามขาวยักษ์ว่ายเร็วมากจึงทำให้น้ำกลายเป็นร่องและกระจายออกจนเหมือนเจ็ทสกีแล่นวนไปรอบๆก็ไม่ปาน

“แ-งเอ๊ย สุดยอด โคตรเท่เลย”

“นั่นมันเจ็ทสกีชัดๆ”

“เจ็ทสกีก็บ้าแล้ว นั่นมันฉลามขาวชัดๆ”

“ฉันอยากขี่มันบ้างจัง”

“ห้ะอย่างนายเนี่ยนะจะไปขี่ฉลามขาว”

ในตอนนี้ห้องแชทที่ซูจิ้งกำลังสตรีมอยู่นั้นราวกับระเบิดลงเพราะว่าเต็มไปด้วยของรางวัลที่กระหน่ำส่งมาให้ ตอนนี้ยอดคนดูพุ่งสูงขึ้นตามจังหวะหายใจเลยก็ว่าได้ ข้อความในช่องแชทก็ขึ้นไม่ขาดสายจนอ่านไม่ทันเช่นกัน การที่ซูจิ้งทำการจับสัตว์อย่างเจ้าฉลามขาวตัวนี้เลี้ยงได้จนสำเร็จ ส่งผลให้ชื่อเสียงพุ่งสูงขึ้นราวกับโดนถีบขึ้นไปบนสวรรค์เลยทีเดียว