Game of the World Tree - ตอนที่ 38 เศร้า! - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

หลี่มู่สูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่งก่อนจะก้าวไปในวิหาร

ในเวลานี้ ไม่มีใครอยู่ในบริเวณลานเบื้องหน้าแท่นบูชาแล้ว

เขาอ่านวิธีการเปลี่ยนอาชีพจากหน้าต่างของระบบ แล้วจึงก้าวเข้าไปใกล้รูปปั้นเทพธิดา

หลี่มู่ยืนสงบจิตสงบใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ คุกเข่าลงหนึ่งข้าง และกล่าวข้อความที่ระบุไว้ในระบบสอนเล่นอย่างระมัดระวัง

“ขอสรรเสริญพระมารดาแห่งธรรมชาติ เทพธิดาแห่งชีวิต ผู้ปกครองปวงเอลฟ์ – อีฟ อึกก์ดราซิลล์!”

สิ้นเสียงดังกล่าว รูปปั้นเบื้องหน้าพลันเปล่งประกายเรืองรอง แสงอันเจิดจ้าค่อย ๆ ปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ

หลี่มู่รู้สึกราวกับต้องมนตร์ และเมื่อประสาทสัมผัสทั้งห้ากลับมาปกติ เขาก็พบว่าตัวเองได้กลับมาสู่พื้นที่พิเศษทื่ตนเคยใช้สร้างตัวละครอีกครั้ง

ปุ่กิ๊ง–

[เริ่มกระบวนการเปลี่ยนอาชีพ ปัจจุบันของท่านคือ “ผู้ใช้เวทมนตร์” กรุณาเลือกสายอาชีพที่ต้องการเปลี่ยน]

[การเปลี่ยนอาชีพจะใช้ค่าประสบการณ์ 10,000 หน่วย และแต้มผลงาน 200 หน่วย]

[นี่คือการการเปลี่ยนอาชีพครั้งแรก ท่านสามารถเลือกอาชีพข้ามสายความชำนาญได้หนึ่งครั้ง และจะอัพเป็นเลเวล 11 (ระดับเหล็กขั้นต้น) เมื่อการเปลี่ยนอาชีพเสร็จสมบูรณ์]

[หลังจากการเปลี่ยนอาชีพครั้งแรก สายอาชีพของท่านจะถูกจำกัดไว้ในสายความชำนาญ ไม่สามารถเลือกอาชีพในสายอื่นได้อีก กรุณาตัดสินใจอย่างละเอียดถี่ถ้วน]

หลี่มู่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับกฏเกณฑ์ในการเลือกอาชีพจากเสียงของระบบสุดน่ารัก

“เลือกอาชีพข้ามสายความชำนาญ?”

สีหน้าของหลี่มู่พลันเคร่งขรึม

เขาอ่านทวนอีกครั้ง พบว่าระบบนี้มีไว้สำหรับเหล่าผู้เล่นที่ไม่ถูกใจในสายความชำนาญของตน การเปลี่ยนอาชีพครั้งแรก เปิดโอกาสให้ผู้เล่นสามารถสลับความชำนาญระหว่างสายกายภาพและสายเวทมนตร์

“หึหึ … คนออกแบบเกมนี้ใจดีจริง ๆ”

หลี่มู่ประทับใจ

เขาข่มความคาดหวังของตนไว้ พลางกวาดสายตามองเหล่าตัวเลือกที่ปรากฏขึ้นมา

เมนูอาชีพที่ปรากฏในปัจจุบัน มีทั้งหมด 6 อาชีพ

อาชีพในสายภายภาพได้แก่นักธนู นักรบ และนักล่า โดยแนวทางการพัฒนาของทั้งสามอาชีพจะมุ่งเน้นการจู่โจมระยะไกลและการลอบยิงสำหรับนักธนู การสร้างความเสียหายระยะประชิดและการปะทะสำหรับนักดาบ การค้นหาเป้าหมายและการลอบสังหารสำหรับนักล่า

อาชีพในสายเวทมนตร์ได้แก่ดรูอิด จอมเวท และนักบวช แนวทางการพัฒนาของอาชีพทั้งสามได้แก่การควบคุมสนามรบและเวทมนตร์สายสนับสนุนสำหรับดรูอิด การสร้างความเสียหายระยะไกลและการผลิตอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับจอมเวท การรักษาอาการบาดเจ็บและเวทมนตร์เพื่อการป้องกันสำหรับนักบวช

หลี่มู่พึงพอใจในสายความชำนาญของตน เขาไม่ต้องการโอนย้ายไปสายกายภาพ จึงกวาดตาลงมาที่อีก 3 อาชีพในสายเวทมนตร์

เขาไม่สนใจเวทมนตร์ทำลายล้าง ไม่ได้อยากสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ ไม่สนใจในการผนึกพลังเวทลงในอุปกรณ์ จึงตัดจอมเวทออกจากตัวเลือกของตน

นักบวชเป็นหนึ่งในอาชีพที่หลี่มู่สนใจ ทว่าเมื่อเขาพิจารณามันอย่างใกล้ชิด กลับพบว่าอาชีพนี้ยังไม่สามารถเข้าถึงได้ในปัจจุบัน จึงมีเพียงทางเลือกเดียวในตอนนี้–

“เปลี่ยนอาชีพเป็นดรูอิด”

หลี่มู่ยืนยัน

เขาเลือกรับหน้าที่ผู้นำทีมมาเสมอ ทักษะสายสนับสนุนและการควบคุมจึงเป็นสิ่งที่เหมาะที่สุด ดรูอิดเป็นสายอาชีพที่มีความสามารถหลากหลาย ถือได้ว่าอยู่เหนืออีกอาชีพเป็นอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาจากเกณฑ์นี้ ดรูอิดจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของหลี่มู่

[ยืนยัน: เปลี่ยนอาชีพเป็นดรูอิด]

[เริ่มต้นกระบวนการเปลี่ยนอาชีพ]

พลังศักดิ์สิทธิ์แสนอบอุ่นไหลบ่าเข้าปกคลุมทั่วร่างของหลี่มู่ทันทีที่เขายืนยัน พร้อม ๆ กับค่าประสบการณ์และแต้มผลงานที่ถูกหักออกไปจากหน้าต่างระบบ

หลี่มู่สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่คุ้นเคยของการแข็งแกร่งขึ้น เขารู้สึกว่าประสาทสัมผัสทั้งห้าได้พัฒนาขึ้น และประสาทสัมผัสทางด้านเวทมนตร์ก็ถูกยกระดับขึ้นเช่นกัน โดยเฉพาะสัมผัสแห่งธรรมชาติที่ดูจะเฉียบคมขึ้นเป็นพิเศษ

การเปลี่ยนอาชีพจบลงในไม่กี่วินาที หลี่มู่รีบตรวจสอบการ์ดตัวละครของตนโดยไม่รีรอ

[ชื่อ: หลี่มู่]

[เผ่า: เอลฟ์]

[อาชีพ: ดรูอิด]

[เลเวล: 11 (ระดับเหล็ก ขั้นต้น)]

[ค่าประสบการณ์ 0/30,000]

[พลังชีวิต: 1,500/1,500]

[พลังเวท: 2,000/2,000]

[คุณสมบัติ: ความกำยำ (150), ความแข็งแกร่ง (100), ความว่องไว (100), เวทมนตร์ (200)]

[ทักษะ: ฟื้นฟูระดับต่ำ (หนึ่งวง), ควบคุมเถาวัลย์ (หนึ่งวง), เสียงกระซิบแห่งพงไพร (หนึ่งวง)]

[ฉายา: ก็อบลินสเลเยอร์]

…

ทุกค่าสถานะเพิ่มขึ้นเท่านึง! แถมได้ความกำยำเพิ่มมาด้วย!

หลี่มู่คิดด้วยความพึงพอใจ

นอกจากนี้ทักษะฟื้นฟูระดับต่ำและควบคุมเถาวัลย์ล้วนได้รับการยกระดับให้เป็นทักษะขั้นสูงขึ้น และยังได้รับ เสียงกระซิบแห่งพงไพร ซึ่งเป็นทักษะใหม่

เมื่อตรวจสอบรายละเอียดทักษะ พบว่ามันเป็นสกิลที่ไว้ใช้สื่อสารกับพืชพรรณและสรรพสัตว์เพื่อสอบถามข้อมูลต่าง ๆ จากพวกมัน

“นี่คือเส้นทางสู่การเป็นสุดยอดนักซัพพอร์ท!”

หลี่มู่ยิ้มแป้น

นอกจากเวทมนตร์ทั้งสามบท เขาพบว่าตนยังมีเมนูทักษะว่างอยู่อีกสองช่อง

ยอดฝีมือระดับเหล็กสามารถเรียนรู้ทักษะได้ถึงห้าอย่าง

[การเปลี่ยนอาชีพเสร็จสมบูรณ์]

เสียงของระบบดังขึ้นอีกครั้ง แสงนวลค่อย ๆ ห่อหุ้มร่างหลี่มู่ เขาพลันพบว่าตนได้กลับออกมาจากพื้นที่สร้างตัวละคร …

ทัศนวิสัยของหลี่มู่กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เขาพบว่าตนยืนอยู่ ณ เบื้องหน้ารูปปั้นของเทพธิดา

ปุ่กิ๊ง–

[ผู้เล่นบรรลุเลเวล 11 ระบบต่อไปนี้พร้อมให้บริการ–]

[ระบบแลกเปลี่ยน พร้อมใช้งาน]

[ระบบเพื่อน พร้อมใช้งาน]

[ระบบกิลด์ พร้อมใช้งาน]

ทั้งสามอย่างนี้ต่างเป็นระบบพื้นฐานในเกมออนไลน์ ซึ่งอีฟได้ใส่พวกมันไว้ในระบบตั้งแต่เปิดให้บริการ

หลี่มู่ข้ามสองระบบล่างไปอย่างรวดเร็ว และรีบตรวจสอบระบบแลกเปลี่ยน[ระบบแลกเปลี่ยน: ในวิหารแห่งธรรมชาติ ท่านสามารถแลกเปลี่ยนแต้มผลงานกับสิ่งต่าง ๆ ได้แก่อุปกรณ์สวมใส่ ทักษะ รีเซ็ตอาชีพ คืนชีพสมบูรณ์ แปลงกาย และอื่น ๆ อีกมากมาย

สามารถแลกเปลี่ยนแต้มผลงานระหว่างผู้เล่นได้]

หลี่มู่ครุ่นคิดในขณะที่อ่านคำอธิบาย

นี่น่าจะเป็นระบบร้านค้าของเกม The Kingdom of Elves … ในอนาคตอาจจะมีการเปย์เงินจริงเพื่อซื้อแต้มผลงานแน่ ๆ

หลี่มู่เปิดรายการเมนูที่สามารถแลกได้ด้วยแต้มผลงาน …

บนอินเตอร์เฟซในเวลานี้ มีเมนูที่สามารถเลือกได้อยู่เพียงน้อยนิด

หลี่มู่เมินทุกสิ่งที่อยู่ในร้าน เขารีบเลื่อนผ่านเมนูต่าง ๆ ลงไปอย่างรวดเร็วเพื่อค้นหารายการทักษะที่สามารถซื้อได้

เขามีเพียงทักษะที่ช่วยในด้านสนับสนุน มันย่อมเป็นการดีหากหลี่มู่จะมีทักษะจู่โจมไว้เพื่อป้องกันตัวเอง

“เคล็ดวิชาไม้หนาม … พลังมหิงสา … ท่าเท้าวิฬาร์ ….”

หลี่มู่กวาดสายตาผ่านรายการทักษะที่ตนสนใจเป็นจำนวนมาก แต่กลับหยุดชะงักเมื่อมองเห็นมูลค่าของพวกมัน …

“สกิลที่ถูกสุดก็ปาเข้าไปตั้งสองพันแต้มเนี่ยนะ?!”

เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

ในเวลานี้หลี่มู่มีแต้มผลงานเพียง 100 หน่วย …

“ไม่ได้การล่ะ ต้องรีบทำเควส รีบหาทางเพิ่มแต้มผลงานด่วน ๆ เลย!”

หลี่มู่สะบัดหน้าอย่างเร่งรีบ

เหล่าผู้เล่นในเกมออนไลน์ล้วนมีอาการย้ำคิดย้ำทำในระดับอ่อน ๆ หากพวกเขาเห็นช่องทักษะถูกเว้นว่างไว้แม้เพียงช่องหนึ่ง ก็เป็นธรรมดาที่จะอยากหาอะไรมาใส่ให้มันเต็ม

หลี่มู่เปิดรายการอุปกรณ์สวมใส่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น …

แสงสีม่วงจากกรอบไอเท็มจำนวนนับสิบ ๆ ชิ้นพากันโผล่หน้ามาทักทายในทันที!

“เฮ้ย! ไอเท็มระดับอีปิค!”

อาวุธและชุดเกราะของเหล่าออร์คที่ถูกอีฟปรับปรุง ล้วนมีรูปลักษณ์ภายนอกที่ยอดเยี่ยม แม้หลี่มู่จะไม่ใช่ผู้เล่นสายกายภาพ แต่ตาของเขาก็ยังเปล่งประกายระยิบระยับเมื่อเห็นไอเท็มเหล่านี้

“เสื้อเกราะหัวอสูร ดาบโค้งขัดเงา … แต่มันเป็นไอเท็มจำกัดจำนวนนี่นา …หมดแล้วหมดเลยจริงดิ? ราคาแพงเป็นบ้าเลยแฮะ … ต่ำ ๆ ก็ห้าพันแต้ม … เราต้องฟาร์มขนาดไหนเนี่ย?”

“หือ? ไม้เท้าปีศาจ ..? โฮ่! กรอบสีทอง! นี่มันไอเท็มระดับตำนาน–!”

หลี่มู่ไม่สามารถละสายตาไปจากไม้เท้าด้ามนั้นได้

ไม้เท้าด้ามนี้เหลือเพียงตัวด้ามที่ปราศจากลูกแก้ว โครงสร้างของด้ามไม้ได้รับความเสียหายเมื่อผนึกของมันถูกทำลายลง

อีฟใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ไป 0.05 หน่วยเพื่อปรับปรุงสภาพของมันให้กลายเป็นไอเท็มระดับตำนานในระดับเหล็ก อีฟตั้งชื่อมันว่าไม้เท้าปีศาจ

หลี่มู่รู้สึกถูกใจไอเท็มชิ้นนี้ตั้งแต่แรกเห็น

แต่เมื่อเขาชำเลืองมองมูลค่าของมัน หัวใจพลันตกไปอยู่ตาตุ่ม …

“64,800 แต้ม???”

ชายหนุ่มยืนนิ่งสนิท

เขาหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนจะกุมท้องพลางทรุดตัวลงนั่งอย่างสิ้นหวัง

“อาาา! เศร้าโคตร …”

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

T/N: พี่มู่จะฟาร์มทันมั้ยเนี่ย …