Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1245

ตอนที่ 1245  ข้าคือจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียน (2)

จักรพรรดิแคว้นจิ้วต้องทนเจ็บใจอย่างคนขี้ขลาดเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?  เขาจดบัญชีแค้นเอาไว้ในใจอย่างเงียบๆ  รอจนกองทัพคนพิษของเขาก่อตั้งขึ้นก่อนเถอะ  เขาจะฉีกไอ้จักรพรรดิแคว้นเหยียนนี่ให้เป็นชิ้นๆ!

จักรพรรดิแคว้นเหยียนยังเด็ก  เรื่องนี้จักรพรรดิแคว้นจิ้วย่อมรู้อยู่แล้ว  เขาคิดว่าการเผชิญหน้ากับผู้ครองแคว้นคนใหม่ที่ยังเด็กและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรจะเป็นเรื่องง่ายๆเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก  คนที่ยังเด็ก  ต่อให้ขึ้นครองบัลลังก์ก็ยังขาดความมั่นใจอยู่ดี  จักรพรรดิทั้งสองของแคว้นจัวเฉียวก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่รึไง?  โดนเขาปั่นหัวนิดหน่อยก็ถูกหลอกง่ายๆทั้งคู่

เขาคิดว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนก็ไม่ต่างกัน  ไม่คาดคิดเลยว่าทันทีที่จวินเสียเอ่ยปาก  เขาจะถูกตบหน้าฉาดใหญ่  เป็นการตบที่ทำให้จักรพรรดิแคว้นจิ้วนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง  เขาภูมิใจในตัวเองมาตลอด  ทั้งหยิ่งยโสจองหองและชอบใช้อำนาจกดขี่ผู้คน  ไม่คิดเลยว่าผู้เยาว์จากแคว้นเหยียนคนนี้จะยโสจองหองและชอบใช้อำนาจข่มผู้อื่นมากกว่าเขาซะอีก!

พวกเขายืนอยู่ในวังหลวงของแคว้นจิ้ว  แต่ยังผยองได้ขนาดนี้!

“ข้าจะไม่รู้ได้ยังไง?  แขกผู้มาจากแดนไกล  ข้าก็แค่ล้อจักรพรรดิแคว้นเหยียนอย่างเจ้าเล่นเท่านั้น!  เอาเก้าอี้มา!”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วจำต้องกล้ำกลืนความอัปยศแล้วแสร้งยิ้มออกมา

ขันทีรีบนำเก้าอี้ออกมาโดยไม่พูดอะไร  จวินอู๋เสียไม่สนใจพิธีการใดๆและนั่งลงทันที  นางไขว้ขาและเอามือเท้าคาง  ท่าทางสง่าผ่าเผยและวางอำนาจ

“แขกผู้มาจากแดนไกล?  นี่เจ้ากำลังจะบอกข้าว่าเจ้าเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ?  แคว้นเหยียนข้าไปมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับแคว้นจิ้วของเจ้าเมื่อไรกัน?  ต้องให้ข้าเตือนไหมว่ากองทัพแคว้นจิ้วของเจ้าที่มีผู้แข็งแกร่งเป็นล้านคนเพิ่งโดนกองทัพแคว้นเหยียนของข้ากำจัดจนสิ้นซาก?  ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร  เจ้ายังมีหน้ามาพูดล้อเล่นกับข้าอีก?  เจ้าไม่คู่ควรหรอก!”  ทักษะปากร้ายของจวินอู๋เสียเปิดใช้งานอย่างเต็มที่  นางไม่ได้ยั้งคำพูดจิกกัดของนางเอาไว้เลยสักนิด!

ไม่ว่าจักรพรรดิแคว้นจิ้วจะอดทนได้ดีขนาดไหน  เมื่อเจอเข้ากับปากของจวินอู๋เสียที่ฟาดไม่ยั้ง  เขาก็โกรธจนแทบจะระเบิดออกมา

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากเขียวเป็นขาว  เขาเคยเจอคนที่หยิ่งจองหองมาก่อน  แต่ไม่เคยเจอคนที่จองหองได้ถึงขนาดนี้!

[ไอ้จักรพรรดิเด็กแคว้นเหยียนนี่มาแคว้นจิ้วทำไม?  หรือมาที่นี่เพื่อจะหักหน้าเขา!?]

มุมปากของจักรพรรดิแคว้นจิ้วเริ่มกระตุก  มือกำที่วางแขนบนบัลลังก์เอาไว้แน่น  ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของกองทัพแคว้นเหยียนที่อยู่เบื้องหลังจวินเสีย  เขาก็คงกระโจนเข้าใส่ไอ้เด็กเวรนี่  แล้วถลกหนังไอ้เด็กปากหมาทั้งเป็นก่อนจะกลืนมันลงไปทั้งตัว!

เฉียวฉู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย เห็นใบหน้าของจักรพรรดิแคว้นจิ้วน่าเกลียดมากขึ้นทุกที  เขาอยากจะส่งเสียงเชียร์และตบมือให้จวินอู๋เสียเหลือเกิน!

ปกติเด็กนี่มักจะเงียบและแทบไม่พูดอะไรเลย  ไม่คิดเลยว่าเวลาที่นางเดินเครื่องเต็มสูบจะมีประสิทธิภาพดีขนาดนี้!  เห็นหน้าของจักรพรรดิแคว้นจิ้วแล้ว  เกรงว่าเขาจะถูกจวินอู๋เสียทำให้โกรธจนเป็นลมไปจริงๆ!

“จักรพรรดิแคว้นเหยียน ทำไมจะต้องพูดให้ฟังดูแย่ขนาดนั้นด้วย?  แคว้นจิ้วกับแคว้นเหยียนก็เป็นมิตรกันมาตลอด  เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้น  ในเมื่อวันนี้เจ้ามาถึงแคว้นจิ้วของเราแล้ว  เจ้าก็นับว่าเป็นแขกของแคว้นจิ้ว  การที่ทั้งสองแคว้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็จะเป็นโชคดีของประชาชนด้วย  ข้าคิดว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนจะให้ความสำคัญกับประชาชนอย่างแน่นอน  ใช่ไหม?”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วโกรธจนแทบกระอักเลือด  แต่เขาไม่สามารถระเบิดความโกรธออกมาได้  ได้แต่ระงับความโกรธเอาไว้ในใจและฝืนยิ้มออกมา  พยายามพูดให้ผู้เยาว์เห็นแก่ความสงบสุขของประชาชนในแคว้น

แต่ทว่า……

จวินอู๋เสียไม่สนอะไรเลย

“เป็นมิตร?  แคว้นจิ้วมีคุณสมบัติอะไรถึงจะอยากเป็นมิตรกับแคว้นเหยียนข้า?  คนแพ้มีที่ให้พูดด้วยหรือ?  ประชาชนแคว้นเหยียนของข้าไม่เคยกลัวสงคราม  ถ้าใครมันไม่มีตา  มาเป็นศัตรูกับเรา  พวกเขาก็ยินดีที่จะส่งคนพวกนั้นไปลงนรกอยู่แล้ว”