Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1266

ตอนที่ 1266  ครอบครัว (2)

จวินชิงนั่งลงพร้อมหัวเราะ  หลังจากที่นั่งลงแล้วเขาถึงได้สังเกตเห็นร่างเล็กๆที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆจวินอู๋เสีย

เด็กน้อยคนนั้นยังเด็กอยู่มาก  แค่ 8-9 ขวบเท่านั้น  ใบหน้าเล็กๆขาวสะอาดน่ามอง  แต่ผมสีแดงและตาสีแดงทำให้รู้สึกแปลกและผิดปกติ

“นี่คือ……”  จวินชิงเงยหน้ามองจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียตอบว่า  “เขาคือเสี่ยวเจว๋  จักรพรรดิของแคว้นเฉียว”

ใบหน้าของจวินชิงเผยให้เห็นร่องรอยของความประหลาดใจ  เขาเคยได้ยินเรื่องของแคว้นเฉียวและรู้ว่าจักรพรรดิองค์ใหม่ของแคว้นเฉียวยังเด็กมาก  แต่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นแบบนี้  ยิ่งกว่านั้น……จวินอู๋เสียพาจักรพรรดิของแคว้นอื่นมาด้วยทำไมเนี่ย?

และขนาดพวกเขาพูดกันมากแบบนี้  จักรพรรดิน้อยแคว้นเฉียวก็ยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำ  นั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนเลย  ถ้าไม่ใช่เพราะเขายังหายใจอยู่ล่ะก็  เขาก็คงเหมือนรูปปั้นมากกว่า

“เฮ้อ  เด็กน้อยที่น่าสงสารอีกคน”  จวินเสี่ยนถอนหายใจเบาๆ  ก่อนที่จวินชิงจะมาถึง  จวินอู๋เสียได้เล่าให้เขาฟังแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับจักรพรรดิน้อย

แม้ว่าจะต่างแคว้นกัน  แต่เด็กเล็กเช่นนี้ถูกทำร้ายอย่างโหดเหี้ยม  มันก็ทำให้สะเทือนใจได้จริงๆ

จวินชิงยังสับสนอยู่เล็กน้อย  เฟยเหยียนจึงสรุปให้เขาฟังคร่าวๆถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในแคว้นจิ้ว

หลังจากจวินชิงได้ฟัง  เขาก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ตัวเองได้

“จักรพรรดิแคว้นจิ้วสติฟั่นเฟือนไปแล้วรึไง?  สมควรตาย!”  ตอนที่เกิดสงครามระหว่างสองแคว้น  ไม่ว่ามันจะรุนแรงและขมขื่นน่ากลัวเพียงใด  ก็ยังอธิบายได้ว่าทำเพื่อผลประโยชน์ของแคว้น  แต่การใช้อำนาจที่เหนือกว่าข่มขู่บีบบังคับผู้อ่อนแอ  จนถึงขั้นทำร้ายเด็กเล็กๆแบบนี้  ถ้าไม่พูดว่าเขาโหดเหี้ยมผิดมนุษย์  จวินชิงก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะมีคำไหนที่เหมาะสมกว่านี้

“ตอนนี้โลหิตแดงในร่างของเสี่ยวเจว๋ถูกชำระไปส่วนใหญ่แล้ว  แต่วิญญาณที่ถูกสังเวยไป  ไม่มีทางจะทำอะไรกับมันได้  ข้าเลยพาเขากลับมา  เพราะคิดว่าจะให้ท่านอาเอาหยกวิญญาณอีกครึ่งให้เสี่ยวเจว๋ชั่วคราว  เผื่อว่ามันจะช่วยอะไรเขาได้”  จวินอู๋เสียพูด

จวินชิงเอาหยกกล่อมวิญญาณอีกครึ่งชิ้นออกมาทันทีโดยไม่พูดอะไรอีก

“เดิมทีสิ่งนี้เจ้าเป็นคนตัดสินใจที่จะเก็บมันไว้  ถ้าเจ้าคิดว่ามันจะช่วยอะไรได้  ก็ใช้เถอะ  เสี่ยวเจว๋เองก็น่าสงสาร”  จวินชิงถอนหายใจ

จากสิ่งที่เกิดขึ้นคราวที่แล้ว  ทำให้จวินอู๋เสียไม่กล้าแตะต้องหยกกล่อมวิญญาณ  นางขอให้จวินชิงเอาหยกวิญญาณไปวางไว้บนร่างเล็กๆของจักรพรรดิน้อย

หยกกล่อมวิญญาณเพิ่งถูกวางลงบนตัวเขา  จักรพรรดิน้อยที่มองเหม่ออยู่ก็หลับตาลงทันที  ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอราวกับกำลังหลับ  จวินอู๋เสียไม่ได้ลงมือทำอะไรในทันที  แต่สั่งให้คนพาจักรพรรดิน้อยเข้าไปพักผ่อนข้างใน

เมื่อเห็นจักรพรรดิน้อยถูกอุ้มออกไปโดยไม่รู้ตัวแล้ว  จวินเสี่ยนก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้  เขายังเด็กมาก  การที่ต้องเห็นเด็กเล็กๆทนทุกข์ทรมานมากมายขนาดนี้  มันเป็นสิ่งที่รับไม่ได้มากที่สุด

หลังจากจักรพรรดิน้อยถูกอุ้มไปแล้ว  จวินอู๋เสียก็ดึงเอาราชโองการฉบับหนึ่งออกมาวางลงตรงหน้าจวินเสี่ยน

“นี่คือ?”  จวินเสี่ยนเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาและเปิดออกอ่าน  แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันที!

ในพระราชโองการฉบับนั้นกล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  แคว้นจิ้วยินดีมอบดินแดนแคว้นจิ้วครึ่งหนึ่งให้กับแคว้นฉีเป็นค่าชดเชยสำหรับสงครามที่พวกเขาก่อขึ้น

การที่ผู้แพ้ต้องชดเชยให้กับผู้ชนะนั้นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้  แต่ไม่เคยมีใครชดเชยด้วยจำนวนที่น่าตกใจแบบนี้มาก่อน

ด้วยดินแดนอันกว้างใหญ่ของแคว้นจิ้ว  แค่ดินแดนที่ระบุเป็นค่าชดเชยก็ใหญ่กว่าแคว้นฉีหลายเท่าแล้ว!

“ราชโองการนี้มันอะไรกัน?”  จวินเสี่ยนถามอย่างสับสน

จวินอู๋เสียตอบเสียงเบา  “ดินแดนทั้งหมดของแคว้นจิ้วถูกมอบเป็นค่าชดเชยให้แคว้นฉีกับแคว้นเฉียวแล้ว  ตั้งแต่นี้ไปไม่มีแคว้นจิ้วอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว”