Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1270

ตอนที่ 1270  จิน (1)

จักรพรรดิน้อยนั่งเศร้าอยู่บนเตียง  ดวงตาสีแดงมองไปทางซ้ายและขวาราวกับกำลังหาอะไรอยู่

จวินอู๋เสียมองดูจักรพรรดิน้อยที่แสดงสีหน้าแล้ว  นางทั้งดีใจและหดหู่ในเวลาเดียวกัน

จักรพรรดิน้อยดูมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก  ดวงตาของเขาไม่ไร้ความรู้สึกเหมือนน้ำนิ่งอีกต่อไปแล้ว  แต่สถานที่ที่เขาจ้องมองนั้นค่อนข้างแปลก  ถ้าไม่ใช่โต๊ะเก้าอี้  ก็เป็นเครื่องประดับตกแต่งในห้อง  จวินอู๋เสียอดรู้สึกไม่ได้ว่าถ้านางไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นแล้วล่ะก็  จักรพรรดิน้อยคงกระโจนเข้าใส่พวกมันและกินสิ่งที่กินไม่ได้พวกนั้นไปแล้ว

“เสี่ยวเจว๋”  จวินอู๋เสียเรียก

จักรพรรดิน้อยไม่ได้ตอบสนองมากนัก  แต่คนที่ยืนมองจวินอู๋เสียอยู่ด้านข้างเลิกคิ้วขึ้นทันที

[เสี่ยวเจว๋……เจว๋……]

“จำอะไรได้บ้างไหม?”  จวินอู๋เสียไม่ได้สังเกตปฏิกิริยาของจวินอู๋เหยา  แต่กลับสังเกตใบหน้าของจักรพรรดิน้อยอย่างใกล้ชิด

จักรพรรดิน้อยกระพริบตาและหดหัวมองจวินอู๋เสีย

“จิน……”

“……….”  จวินอู๋เสียพูดอะไรไม่ออก

โชคดีที่ไม่นานคนรับใช้ในจวนก็เอาอาหารหลายอย่างมาให้  จวินอู๋เสียพยายามพาจักรพรรดิน้อยมาที่โต๊ะ  และจักรพรรดิน้อยก็ไม่ได้ต่อต้าน  ยอมให้พามานั่งที่โต๊ะแต่โดยดี

“ถ้าหิวก็กินนี่”  จวินอู๋เสียพูดพลางมองจักรพรรดิน้อย

จักรพรรดิน้อยเงยหน้ามองจวินอู๋เสีย  แล้วหันไปมองจวินอู๋เหยาที่ยืนอยู่ข้างหลังนาง  เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปกิน

“เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”  จวินอู๋เสียถามพลางขมวดคิ้ว  เป็นเรื่องดีที่จักรพรรดิน้อยได้สติคืนมาแล้ว  แต่นางก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

จวินอู๋เหยาพูดว่า  “หยกกล่อมวิญญาณสามารถกลายเป็นแกนกลางของวิญญาณได้  แต่ก็แค่ทำให้วิญญาณถูกสร้างขึ้นใหม่เท่านั้น  ตอนนี้วิญญาณของเขาเป็นของใหม่เหมือนทารกแรกเกิด  ความทรงจำในอดีตทั้งหมดจึงไม่มีอยู่อีกแล้ว”

จักรพรรดิน้อยยังเป็นจักรพรรดิน้อย  แต่ไม่มีความทรงจำในอดีต  เขากลายเป็นเหมือนเด็กแรกเกิด

ค้นหาสิ่งต่างๆรอบตัวที่อาจจะเติมเต็มวิญญาณที่บกพร่องของเขาได้

จวินอู๋เสียกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง  นางก็พบว่าจักรพรรดิน้อยไม่เพียงแต่กินอาหารบนโต๊ะจนเกลี้ยงเท่านั้น  เขายังยัดถ้วยหยกสีขาวที่ใช้ใส่น้ำเข้าปากอีกด้วย  จวินอู๋เสียรีบเข้าไปจะเอาถ้วยออก  นางก็ได้ยินเสียงกรอบดังขึ้น  ถ้วยหยกขาวแข็งๆถูกฟันของจักรพรรดิน้อยเคี้ยวแตกไปแล้ว……

ถ้วยหยกขาวถูกฝังด้วยทองคำและมีความทนทานสูง  อย่าพูดถึงฟันของเด็ก 8-9 ขวบเลย  ขนาดฟันของผู้ใหญ่ที่โตเต็มที่แล้ว  จะกัดให้แตกก็ต้องใช้แรงเยอะมากเลยทีเดียว

แต่ถ้วยในปากของจักรพรรดิน้อยนั้นแตกง่ายยังกับเต้าหู้ขาว  ถูกเคี้ยวจนกลายเป็นฝุ่นอย่างรวดเร็ว

จวินอู๋เสียได้ยินเสียงแตกดังชัดเจนขณะที่จักรพรรดิน้อยเคี้ยวถ้วยหยกขาวนั้นและกลืนมันลงท้องไป……

หลังจากกินเสร็จ  สายตาของเขาก็หันไปจ้องหยูอี้หยกที่วางอยู่บนชั้นไม้แดง

“จินหยูอี้……”  จักรพรรดิน้อยหันหน้ากลับมามองจวินอู๋เสียอย่างอ้อนวอน

จวินอู๋เสียไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายความรู้สึกสับสนและตกใจในตอนนี้ยังไงดี

[เด็กคนนี้……]

[กินหยกจริงๆ!]

จวินอู๋เหยายืนชื่นชมสีหน้าตกตะลึงของจวินอู๋เสียด้วยดวงตาเป็นประกายสนุกสนาน

“ถึงหยกกล่อมวิญญาณจะถูกใช้กับร่างวิญญาณ  แต่มันก็ยังต้องดูดซับพลังงานด้วย  หยกพวกนี้ต้องมีสิ่งที่เป็นประโยชน์สำหรับมันอยู่แล้ว  ความต้องการของหยกกล่อมวิญญาณจะแสดงออกมาที่จักรพรรดิน้อย  เพื่อให้หยกกล่อมวิญญาณซ่อมแซมวิญญาณของเขา  จึงจำเป็นต้องเติมพลังงานอย่างต่อเนื่อง”  จวินอู๋เหยาอธิบาย