Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1295

ตอนที่ 1295  ชำระแค้น (5)

ชื่อเสียงอันรุ่งโรจน์ของจักรพรรดิแห่งความมืดแผ่ขยายไปทั่วและเป็นที่รู้จักกันดีในอาณาจักรกลางมาเป็นเวลานาน  แม้ว่าเขาจะตายไปแล้วหลายปี  ลำดับชั้นของอำนาจในอาณาจักรกลางก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก  แต่ไม่มีสักคนเดียว  ไม่มีใครเลย……ที่กล้าปฏิเสธอำนาจของจักรพรรดิแห่งความมืด  หรือกล้าลบหลู่ดูหมิ่นจักรพรรดิแห่งความมืดแม้เพียงเล็กน้อย

แม้ว่าจักรพรรดิแห่งความมืดจะตายแล้ว  แต่กองทัพราตรียังอยู่  ถึงแม้กองทัพราตรีจะไม่ยุ่งกับเรื่องในอาณาจักรกลาง  แต่ถ้ามีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิแห่งความมืดล่ะก็  พวกเขาจะไม่ปล่อยให้มันถูกมองข้ามไปแน่

ต่อให้เป็นแค่คำพูดที่ไม่ดีต่อจักรพรรดิแห่งความมืด  คนทำก็จะโดนกองทัพราตรีตามฆ่าอย่างแน่นอน!

ชายชุดเขียวและผู้อาวุโสฮุยไม่เคยนึกฝันเลยว่า  จักรพรรดิแห่งความมืดที่สั่นสะเทือนทั้งอาณาจักรกลาง  ผู้รวมทุกฝ่ายเอาไว้ใต้อำนาจเขา  จู่ๆก็มาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขา

[จักรพรรดิแห่งความมืดยังไม่ตาย!  เขายังมีชีวิตอยู่!]

“จักรพรรดิแห่งความมืด  โปรดไว้ชีวิตเราด้วย!  ไว้ชีวิตเราด้วย!!!”  ชายชุดเขียวตัวสั่นเป็นใบไม้ต้องลม  เขารับความจริงไม่ได้  หัวใจเขาแทบกระโจนออกจากอก  เขาทิ้งตัวลงคุกเข่ากลางแอ่งเลือด  โขกศีรษะคำนับอยู่ตรงหน้าจวินอู๋เหยาไม่หยุด

ถ้าเป็นคนอื่น  พวกเขาอาจจะยังมีโอกาสรอด

แต่ถ้าเป็นจักรพรรดิแห่งความมืด……

เคียวแห่งความตายได้จ่ออยู่ที่คอของพวกเขาแล้ว

ชื่อของวิหารปีศาจเพลิงไม่มีประโยชน์ในสถานการณ์นั้น  มาจากสิบสองวิหารแล้วยังไง?  มันไม่ได้ช่วยชีวิตของพวกเขาได้เลย!

“จักรพรรดิแห่งความมืด……”  ผู้อาวุโสฮุยเองก็คุกเข่าเช่นกัน  เขาไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้านเลยสักนิด  ดวงตาจ้องมองอย่างหวาดกลัว  ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

จวินอู๋เหยาหรี่ตามองชายสองคนที่สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้วเมื่อเห็นเขา  รอยยิ้มที่ริมฝีปากยิ่งโค้งมากขึ้น

“ดูเหมือนว่าพวกเจ้าสองคนจะดูแลเสี่ยวเสียเอ๋อร์ของข้าเป็นอย่างดีเลยนี่”

เสียงนั้นมีแรงดึงดูดอย่างมาก  เหมือนเป็นเสียงของเทพเจ้า  แต่เมื่อเข้าหูของผู้อาวุโสฮุย  มันกลับฟังเหมือนเสียงระฆังมรณะ

“จักรพรรดิแห่งความมืดโปรดเมตตาไว้ชีวิตด้วย……ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว……จะไม่ทำอีกแล้ว……”  ชายชุดเขียวร้องไห้อย่างหนัก  เขาคร่ำครวญโหยหวนเหมือนสุนัขที่บาดเจ็บ  ก้มหมอบอยู่กับพื้น  ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา  เขากลัว  กลัวมากจริงๆ

ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของจักรพรรดิแห่งความมืดได้  ไม่ใช่เขา  และไม่ใช่ผู้อาวุโสฮุย  ใครก็ตามที่ทำให้จักรพรรดิแห่งความมืดขุ่นเคือง  ย่อมมีจุดจบเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

นั่นคือกฎที่มีอยู่ในอาณาจักรกลางมาตลอดกาลไม่เคยเปลี่ยน!

เย่ฉามองชายสองคนที่เคยทำให้เขากับจวินอู๋เสียตกอยู่ในสภาพน่าสังเวชอย่างเย็นชา  ตอนนี้พวกเขาย่ำแย่ยิ่งกว่าสัตว์เร่ร่อนที่ไม่มีใครต้องการ  คุกเข่าโขกศีรษะต่อหน้าจวินอู๋เหยา  อ้อนวอนร้องขอชีวิต  ภาพนั้นเรียกรอยยิ้มเย็นจากริมฝีปากของเย่ฉา  เมื่อนึกถึงว่าคนทั้งสองหยิ่งยโสเพียงใดตอนที่เกือบทำให้คุณหนูต้องตาย

แต่ตอนนี้  เมื่ออยู่ต่อหน้านายท่านเจว๋  พวกมันทำตัวแย่ยิ่งกว่าสุนัขถูกทิ้งซะอีก!

ต่อหน้าพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่  พวกมันก็เป็นแค่มดแมลงเท่านั้น

“ไม่ต้องกังวล  ข้าไม่ฆ่าพวกเจ้าสองคนหรอก”  จวินอู๋เหยาพูดยิ้มๆ  ดวงตาสีม่วงปีศาจของเขามีแววยิ้ม

ชายชุดเขียวเงยหน้าขึ้น  น้ำตาไหลเป็นทาง  ดูน่าสมเพชอย่างมาก  เขาถามว่า  “จริง……จริงๆหรือ……”

จวินอู๋เหยาหัวเราะเบาๆ  “พูดให้ถูก  ต้องบอกว่า  ข้าไม่ฆ่าพวกเจ้าเร็วนักหรอก”

ดวงตาของชายชุดเขียวแทบถลนออกมาด้วยความกลัว  แขนขาของเขาตะเกียกตะกายด้วยความพยายามดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อหนีออกจากขุมนรก  แต่ก่อนที่เขาจะทันได้หันกลับไป  ร่างของเขาก็ถูกยกลอยขึ้นด้วยพลังที่มองไม่เห็น!

“ไม่!  อย่าฆ่าข้า!  ข้าผิดไปแล้ว……ข้าผิดไปแล้ว……”  ชายชุดเขียวร้องโหยหวน  น้ำมูกน้ำตาไหล  ถ้าเขารู้ว่าเด็กนั่นมีความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิแห่งความมืด  ต่อให้เขามีความกล้ามากแค่ไหน  เขาก็ไม่กล้าแตะต้องเส้นผมเด็กนั่นแม้แต่เส้นเดียว

อย่างไรก็ตาม  คำอ้อนวอนอย่างสิ้นหวังของเขาไม่สามารถโน้มน้าวให้จวินอู๋เหยาแสดงความเมตตาได้

จวินอู๋เหยายกมือขึ้นข้างหนึ่ง  และคนก็ลอยขึ้นไปในอากาศด้วยพลังที่มองไม่เห็น  จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นอีกข้าง  ด้ายสีเลือดเส้นหนึ่งก็ค่อยๆยื่นออกมาจากปลายนิ้วของเขา