Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1322

ตอนที่ 1322  ป่ากร่อนกระดูก (8)

อิงซู่หน้าซีดเผือด  ภูติประจำตัวเป็นร่างวิญญาณและสามารถหลบอันตรายทางร่างกายได้หลายรูปแบบ  เมื่อเผชิญกับวิกฤต  พวกเขาสามารถเปลี่ยนร่างเป็นร่างวิญญาณเพื่อกลับไปซ่อนตัวในแหวนได้  แต่หมอกสีดำนี้ดูเหมือนจะลบล้างความสามารถพวกนั้นไปหมดและกักขังวิญญาณของเขาเอาไว้ในหมอกได้  ทำให้เขาไม่มีโอกาสหนีออกมาได้เลย

ความรู้สึกที่ถูกทรมานทั้งวิญญาณทำให้อิงซู่เจ็บปวดอย่างที่สุด

เขามองจวินอู๋เหยาที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย  ชายที่ทั่วร่างเปล่งรังสีอันตรายทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว

“เข้าใจแล้ว……มันจะไม่……เกิดขึ้นอีก……”  อิงซู่มั่นใจว่าชายคนนั้นไม่ได้ล้อเล่น  ถ้าเขาแสดงท่าทางต่อต้านแม้เพียงเล็กน้อยล่ะก็  ชายคนนั้นคงไม่ลังเลที่จะทำลายเขาให้สิ้นซากอย่างแน่นอน!!

จวินอู๋เหยาส่งเสียงฮึอย่างดูถูกเหยียดหยาม  เขาโบกมือครั้งหนึ่ง  หมอกสีดำก็สลายไป

อิงซู่ล้มลงคุกเข่าหมดสภาพ

ครั้งนี้สายตาของเขาหนักแน่นมั่นคง  ไม่กล้าล้อเล่นหรือโปรยเสน่ห์อีกเลย

ความจริงก็ไม่อาจตำหนิอิงซู่ได้หรอก  ธรรมชาติของฝิ่นคือสิ่งที่ทำให้คนหลงมัวเมาเสพติดอยู่แล้ว  ออร่าที่ปล่อยออกมาจากร่างเขาก็เป็นแค่ธรรมชาติที่ทำให้เขาเป็นเช่นนั้น  แต่เมื่อเจอกับพลังกดดันที่แข็งแกร่ง  ต่อให้เป็นธรรมชาติโดยกำเนิดของเขา  เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยับยั้งตัวเองเอาไว้

เขาไม่อยากตายอย่างน่าอนาถ

จวินอู๋เหยาลงมือโจมตีอย่างรวดเร็วราวสายฟ้า  และตลอดเวลาพวกเฉียวฉู่ก็มัวแต่ยืนตะลึง  ผ่านไปพักใหญ่ถึงจะได้สติกัน

จวินอู๋เหยาสังเกตปฏิกิริยาของอิงซู่อย่างพอใจ  เจตนาฆ่าจึงค่อยๆจางหายไปจากแววตาของเขา  เขาก้มหัวมองสีหน้าแปลกใจของจวินอู๋เสีย  แล้วรอยยิ้มที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในแววตาของเขาราวกับเมื่อกี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย

“ข้ายังไม่ได้แสดงความยินดีกับเจ้าที่ได้ภูติประจำตัวมาอีกตนเลย”

จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาที่ยิ้มเต็มใบหน้า  แล้วรู้สึกว่าวิธี ‘แสดงความยินดี’ ของเขาช่าง ‘งดงามไม่ธรรมดา’

“แต่ในบรรดาภูติก็มีพวกที่ไม่ดีอยู่เยอะ  พวกภูติไม่ดีพวกนั้น  ไม่มีซะยังจะดีกว่า  ไปหาภูติตนอื่นเอาวันหน้าก็ได้”  จวินอู๋เหยาพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนมาก  น้ำเสียงก็ละมุนน่าฟัง  แต่คำพวกนั้นเมื่ออิงซู่ได้ยินเข้า  เขาก็เย็นวาบไปทั้งหลัง

[คำพวกนั้นจงใจพูดให้เขาฟังใช่ไหม?]

อิงซู่ที่ไม่ได้เจอหน้าเจ้านายคนใหม่ของเขามานาน  ได้แต่ร้องไห้แบบไม่มีน้ำตาอยู่ในใจ  ดูเหมือนว่าที่ข้างกายของเจ้านายใหม่ของเขา  จะมีคนที่ไม่ธรรมดามากๆอยู่

จวินอู๋เสียถอนใจแล้วพูดว่า  “หยุดเล่นได้แล้ว  จัดการเรื่องให้เสร็จก่อน”

ใช่แล้ว……

ในสายตาของจวินอู๋เสีย  การกระทำของจวินอู๋เหยาก็เหมือนเด็กอาละวาดเอาแต่ใจ  นางไม่ได้คิดไปถึงว่าจวินอู๋เหยากำลังหึงหรืออะไรเลย

จวินอู๋เหยายักไหล่เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาเต็มใจจะร่วมมือ

เมื่อมีจวินอู๋เหยาตั้งป้อมอยู่  อิงซู่ก็ไม่กล้าเล่นอะไรอีก  ได้แต่ทำหน้าจงรักภักดีและคุกเข่าลงตรงหน้าจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียเรียกอิงซู่มาก็เพราะต้องการยืมพิษของอิงซู่จัดการกับพิษของต้นกร่อนกระดูก  เพื่อให้พิษร้ายแรงสองชนิดต่อต้านกันและกำจัดพิษส่วนใหญ่ของกันและกัน  ด้วยวิธีนั้น  ทุกคนก็จะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายในป่ากร่อนกระดูก

“ถ้าไม่ได้ต้านพิษของต้นกร่อนกระดูกในพื้นที่ใหญ่มาก  ข้าก็น่าจะทำได้”  อิงซู่พูดด้วยความจริงจังที่หาได้ยาก

การใช้พิษของอิงซู่เพื่อเดินทางผ่านป่ากร่อนกระดูกไม่ใช่งานที่ซับซ้อน  พวกเขาแค่ต้องให้อิงซู่ปล่อยกลิ่นของเขาให้แพร่กระจายออกไป  แม้ว่าจะมีใครถูกต้นกร่อนกระดูกข่วนเอา  ผลกัดกร่อนก็ไม่ได้เกิดขึ้นในทันที  พิษที่อยู่บนบาดแผลก็จะปะทะกับพิษของอิงซู่  ซึ่งจะช่วยกำจัดพิษส่วนมากไป  มันก็จะไม่อันตรายถึงตายอีก