Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1408

ตอนที่ 1408  ขอเงินสนับสนุน (2)

เย่ฉากระแอมเล็กน้อยจากด้านข้าง  ส่งสัญญาณให้เย่เจี๋ยเดินออกมา  เย่เจี๋ยที่ไม่เก่งเรื่องการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นหน้าแดงเล็กน้อย  เท้าเล็กๆที่ผูกกระดิ่งเงินเอาไว้ก้าวออกมา  เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งขณะที่นางเดินไปตรงหน้าจวินอู๋เสีย

“เย่เจี๋ยอยู่นี่……”  นางตอบเสียงเบาหวิว

“ส่งหนูนรกให้ข้า”  จวินอู๋เสียยื่นมือออกไปทางเย่เจี๋ย  เย่เจี๋ยรีบส่งหนูนรกให้กับมือจวินอู๋เสียโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

หนูนรกที่ยังคงนอนกรนกอดลูกเกาลัดไว้แนบอก  โดนจวินอู๋เสียใช้นิ้วจิ้มปลุกให้ตื่น  มันลุกขึ้นยืนบนฝ่ามือของจวินอู๋เสีย  อุ้งเท้าเล็กๆของมันยังคงกอดลูกเกาลัดเอาไว้แน่น

ไม่ง่ายเลยกว่ามันจะแย่งไอ้นี่มาจากปากของท่านแบะแบะและกระต่ายโลหิตได้!

“จี๊ด?”  หนูนรกมองจวินอู๋เสียอย่างสงสัย

จวินอู๋เสียลูบท้องเล็กๆของมัน  สัมผัสนุ่มนิ่มที่ปลายนิ้วทำให้นางหยุดลูบไม่ได้

“คายออกมา”  จวินอู๋เสียพูด

หนูนรกกระพริบตาปริบๆ  แล้วหันไปมองเย่เจี๋ย  เมื่อเห็นเย่เจี๋ยพยักหน้าให้มัน  มันก็วางลูกเกาลัดลงบนฝ่ามือของจวินอู๋เสียอย่างระมัดระวัง  จากนั้นก็อ้าปากแล้วเอาอุ้งเท้ายัดเข้าไปในปากของมัน!

หลังจากนั้น  เล่ยเฉินก็ทำปากอ้าตาค้าง  จ้องมองหนูนรกตัวจิ๋วดึงเอาไข่มุกราตรีขนาดเท่าไข่ไก่ออกมาจากปากของมัน!

“จี๊ด!”  หนูนรกยื่นไข่มุกราตรีไปตรงหน้าจวินอู๋เสีย

แต่จวินอู๋เสียยังคงส่ายหัว

หนูนรกยัดไข่มุกราตรีกลับเข้าไปในปาก  แล้วดึงเอาหยกชิ้นงามออกจากปากของมัน  เสี่ยวเจว๋ที่ยืนอยู่ด้านข้างตาลุกวาวทันที!

“จี๊ด?”

ส่ายหัว

ของวิเศษ

“จี๊ด?”

ส่ายหัว

หลังจากเห็นของที่หนูนรกดึงออกมาจากปากชักจะไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ  จวินอู๋เสียก็ชี้ไปที่บัลลังก์มังกรสีทองอร่ามที่นางนั่งอยู่

หนูนรกเข้าใจทันทีว่าจวินอู๋เสียหมายถึงอะไร  มันดึงเอาทองหนึ่งแท่งออกมาจากปากของมัน!

จวินอู๋เสียพยักหน้าด้วยความพอใจ

“ทำต่อไป”

ดังนั้น  หนูนรกจึงกระโจนลงจากฝ่ามือของจวินอู๋เสีย  มายืนอยู่บนบัลลังก์สีทอง  แล้วดึงเอาทองแท่งออกจากปากอย่างต่อเนื่อง……

ชั่วพริบตา  ทองคำแท่งที่กองอยู่ตรงเท้าของจวินอู๋เสียก็เลยข้อเท้าของนางไปแล้ว

เล่ยเฉินจ้องมองภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ  ตกตะลึงจนนิ่งค้างไปแล้ว

[สวรรค์!]

[หนูอ้วนนั่นคืออ่างสมบัติในตำนานแน่ๆ!!]

เสียงตุบๆยังคงดังอย่างต่อเนื่อง  ขณะที่หนูนรกเททองคำแท่งออกจากปากของมันต่อไป  ในไม่ช้าพื้นในท้องพระโรงก็เต็มไปด้วยทองคำแท่งที่ลื่นไหลลงมาจนเต็มสถานที่

การได้เห็นทองคำแท่งจำนวนมหาศาลขนาดนี้  เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเกินไป

และหนูนรกก็ดูเหมือนจะไม่ช้าลงเลยสักนิด

จนกระทั่งทองคำแท่งเต็มไปทั่วทุกมุมของท้องพระโรงและกำลังจะไหลออกไปนอกธรณีประตูนั่นแหละ  จวินอู๋เสียถึงได้พูดขึ้นว่า  “เอาล่ะ  พอแค่นี้ก่อน”

หนูนรกหุบปากทันทีและกระโดดกลับขึ้นไปบนมือของจวินอู๋เสีย  หยิบเกาลัดสภาพน่าสังเวชนั้นขึ้นมาและวิ่งกลับไปที่ไหล่ของเย่เจี๋ยอย่างมีความสุข

ทำราวกับว่า……

ทองคำแท่งจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่บนพื้นยังมีค่าน้อยกว่าเกาลัดที่ถูกแทะจนเต็มไปด้วยรูและรอยกัดเล็กๆนั้น

“เอาพวกนี้ไปจัดการกับเรื่องจำเป็นเร่งด่วนก่อน  ถ้าไม่พอ  ก็ไปหาเย่เจี๋ย  นางมีมากพอ”  จวินอู๋เสียพูดอย่างใจกว้าง

เล่ยเฉินตาเกือบบอดไปแล้วด้วยทะเลทองคำแวววาวตรงหน้า  เขาอ้าปากค้างอยู่นานกว่าจะได้สติ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาค้นพบว่า  จักรพรรดิของเขานั้น  แท้จริงแล้ว……ร่ำรวยอย่างไม่น่าเชื่อ!

หนูอ้วนตัวนั้น  ไม่ใช่อ่างสมบัติในตำนานจริงๆหรือ?

ฉูหลิงเย่อมยิ้มขณะมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยแววตาชื่นชมบูชา  ราวกับว่าไม่ว่าจวินอู๋เสียจะทำเรื่องสะเทือนฟ้าสะเทือนดินมากแค่ไหน  มันก็เป็นอย่างที่ควรจะเป็นอยู่แล้วในสายตาของฉูหลิงเย่  เพราะว่า……จวินอู๋เสียในใจของนางนั้นไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้