Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1426

ตอนที่ 1426  ไม่ขาดเงิน (7)

“ไม่ทราบว่านายท่านมีข้อกำหนดอะไรสำหรับบ้านบ้างขอรับ?  ข้าจะได้ช่วยแนะนำให้ท่านได้”  เจ้าของร้านยิ้มอย่างประจบประแจง  ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

“พวกนี้  ข้าจะซื้อทั้งหมดนี่”  จวินอู๋เสียมีสีหน้าเย็นชา  ไม่ได้สนใจอาการของเจ้าของร้านเลยสักนิด

เจ้าของร้านตัวแข็งทื่อ  เขามองจวินอู๋เสีย  จากนั้นก็หันไปมองอัลบั้มที่กองอยู่บนโต๊ะ

ในกองนั้นมีอัลบั้มภาพอยู่หลายสิบเล่ม  ตอนแรกเขาคิดว่าจวินอู๋เสียจะเลือกมาหนึ่งอันจากในกองนั้น  ถึงจะตีเขาให้ตาย  เขาก็ไม่มีวันจะคิดว่าจวินอู๋เสียคิดจะ…….ซื้อทั้งหมดนั่นจริงๆ?!

“นายท่าน  ท่าน……คงไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่ไหมขอรับ?  บ้านตั้งเยอะแยะขนาดนี้  ท่านคิดจะซื้อทั้งหมดเลยหรือ?!”  เจ้าของร้านเสียงเปลี่ยนทันที

“ใช่”  จวินอู๋เสียพูดอย่างเย็นชา

เจ้าของร้านหน้าเปลี่ยนสีทันที  เขานึกว่าคนตรงหน้าเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมากคนหนึ่ง  แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่านี่คือเทพเจ้าแห่งโชคลาภชัดๆ!!  เขาหน้าซีดทันทีที่รู้ว่าตัวเองเกือบจะไล่เทพเจ้าแห่งโชคลาภออกไปจากร้าน!

ทันใดนั้นเขาก็พบว่าตัวเขามีเหงื่อออกชุ่มไปหมด

“นายท่านโปรดรอสักครู่!  ข้าจะไปคำนวณราคาทั้งหมด”  นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านเห็นคนซื้อคฤหาสน์หรูด้วยท่าทางเฉยเมยเหมือนซื้อเต้าหู้  แต่ไม่ว่าเขาจะตกใจแค่ไหน  เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ  ได้แต่รีบวิ่งไปหยิบลูกคิดมาคำนวณยอดทั้งหมด

เมื่อพนักงานที่อยู่ข้างๆได้ยินคำพูดของจวินอู๋เสีย  พวกเขาก็ตกใจและประหลาดใจจนน้ำตาไหล  หัวที่ก้มอยู่แล้วก็ยิ่งก้มเข้าไปอีก  และอ่อนน้อมถ่อมตนมากยิ่งขึ้น  ทองคำแท่งทั้งหมดที่จวินอู๋เสียโยนลงบนโต๊ะอย่างไม่ใส่ใจทำให้พวกเขาเชื่อว่านายท่านคนนี้ไม่ได้ดีแต่ปากเท่านั้น  แต่เขาหมายความอย่างที่พูดทุกคำ!

ไม่นาน  เจ้าของร้านก็คิดราคารวมของคฤหาสน์หลายสิบหลังเสร็จ  ราคานั้นสูงมากจนค่านายหน้าอย่างเดียวก็มากกว่ารายได้ทั้งหมดของเขาในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาซะอีก!

ตอนนั้นเอง  เจ้าของร้านก็บูชาจวินอู๋เสียเหมือนเป็นบรรพบุรุษของเขา  ไม่กล้ารีรอชักช้าต่อหน้านางแม้แต่นิดเดียว

“ทั้งหมดเป็นเงิน 780,000 ตำลึงทอง  เนื่องจากนายท่านซื้อเป็นจำนวนมากในครั้งเดียว  เราจะปัดเศษให้  เหลือแค่ 700,000 ตำลึงทองขอรับ”  เจ้าของร้านยิ้มกว้าง  มือที่ถือลูกคิดเริ่มสั่น

จวินอู๋เสียหันไปมองเจ้าของร้านที่มีรอยยิ้มประจบสอพลอบนใบหน้า  แล้วพูดว่า  “ข้าให้เจ้า 3 เท่า”

“อะ……อะไรนะ……”  เจ้าของร้านอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก  เงินไม่ได้มีไว้เล่นนะ!  แค่พูดทีเดียว  เขาก็เพิ่มราคาเป็น 3 เท่าเลย!

“ข้าไม่อยากได้แค่โฉนดบ้าน  ข้าอยากได้โฉนดที่ดินด้วย  ที่ดินที่บ้านพวกนี้ตั้งอยู่จะต้องเป็นของข้าเป็นเวลา 50 ปี  ได้หรือไม่ได้?”  จวินอู๋เสียถามด้วยเสียงเย็นชา

เจ้าของร้านกลืนน้ำลายอึกใหญ่  พลางคิดว่านายท่านคนนี้คงสติไม่ค่อยดี  ปกติแล้วเวลาซื้อขายโฉนดบ้าน  มันก็จะหมายถึงโฉนดที่ดินรวมไปด้วยอยู่แล้ว  แต่ไม่ได้ระบุชัดเจนเป็นหนังสือเท่านั้น  ถึงยังไงบ้านก็เป็นของผู้ซื้อไปแล้ว  ตราบใดที่บ้านยังอยู่ที่นั่น  ผู้ซื้อก็จะสามารถอยู่ที่นั่นได้นานเท่าที่ต้องการ  ไม่เคยมีใครมาจู้จี้เรื่องโฉนดที่ดินและทำเรื่องแยกต่างหากแบบนี้

จวินอู๋เสียเป็นคนแรกและคนเดียวที่ขอโฉนดที่ดิน!

แต่……

คนที่ปฏิเสธเงินก็คือคนโง่!  จู่ๆก็จะได้เงินเพิ่มอีกสองเท่า  ถ้าเจ้าของร้านปฏิเสธ  เขาก็บ้าแล้ว

“ได้ขอรับ!  ไม่มีปัญหา!  ข้าจะมอบโฉนดบ้านกับโฉนดที่ดินให้ท่านขอรับ!”  เจ้าของร้านรีบพูดด้วยความกลัวว่าจวินอู๋เสียจะเปลี่ยนใจ  เขาหันหน้าไปสั่งพนักงานร้านให้นำหีบที่ใส่โฉนดบ้านและที่ดินมา  แล้วรีบค้นเอาโฉนดบ้านกับโฉนดที่ดินที่จวินอู๋เสียจะซื้อออกมา  จากนั้นก็วางลงอย่างเรียบร้อยเพื่อให้นางตรวจสอบ