Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1445
ตอนที่ 1445 บิดเบือนข้อเท็จจริง (1)
การมาของจวินอู๋เสียดึงดูดความสนใจของผู้คน เมื่อผู้ลี้ภัยเห็นจวินอู๋เสียปรากฏตัว พวกเขาก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อย แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความเคารพ แต่แววตาของพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมีความกลัวแฝงอยู่
พลังอำนาจของพลังวิญญาณขั้นสีม่วงของจวินอู๋เสีย และการได้เห็นการเข่นฆ่านองเลือดกับตาตัวเอง ได้ทิ้งร่องรอยที่ไม่อาจลบเลือนไว้ในหัวใจของผู้ลี้ภัยพวกนี้ แม้ว่าพวกเขาจะสำนึกบุญคุณต่อจวินอู๋เสียสำหรับความเมตตาที่ให้ที่พักพิงและการต่อสู้เพื่อคุณธรรม แต่สำหรับชาวบ้านธรรมดาอย่างพวกเขา ภาพที่เห็นนั้นเกินกว่าที่พวกเขาจะรับได้ ขณะที่จัดการกับพวกอันธพาลนั้น มันก็ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวจวินอู๋เสียขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
เจ้าเมืองเพิ่งฟังเรื่องจากผู้ลี้ภัยเสร็จ เขาก็เห็นผู้เยาว์ร่างบอบบางเดินเข้ามา เมื่อสายตาของผู้ลี้ภัยทุกคนหันไปมองร่างนั้น เขาก็ระบุตัวตนของอีกฝ่ายได้ในทันที
ทันทีที่มั่นใจว่าจวินอู๋เสียเป็นใคร สายตาของเขาก็ทอประกายมุ่งร้ายทันที!
“เจ้าคือคุณชายจวินหรือ?” เจ้าเมืองยิ้มออกมาขณะมองใบหน้าที่เย็นชาของจวินอู๋เสีย
“มีเรื่องอะไร?” จวินอู๋เสียตอบอย่างเย็นชาขณะมองเจ้าเมืองที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
“ข้าคือเจ้าเมืองชิงเฟิง คุณชายจวินมาที่เมืองชิงเฟิงนี่เป็นครั้งแรก ว่ากันว่าคนที่มาไกลก็คือแขก ข้าได้ยินจากคนพวกนี้ว่ามีอันธพาลมาก่อเรื่องที่นี่ โชคดีที่คุณชายจวินต่อสู้เพื่อคุณธรรม ฆ่าอันธพาลทุกคนทีละคน วีรบุรุษเกิดขึ้นตั้งแต่ยังเด็กจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นความจริงรึเปล่า?” เจ้าเมืองถามด้วยรอยยิ้ม สีหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมต่อจวินอู๋เสีย
ดวงตาเย็นชาของจวินอู๋เสียมองดูสีหน้าตลบตะแลงของเจ้าเมือง นางพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าใช่แล้วไง? ถ้าไม่ใช่แล้วยังไง?”
เจ้าเมืองยิ้มและตอบว่า “ก็ไม่ยังไงหรอก แค่ประทับใจกับคุณธรรมของคุณชายจวิน แต่มีอย่างหนึ่งที่ข้าไม่เข้าใจ อยากจะขอให้คุณชายจวินช่วยอธิบายให้ฟังสักหน่อย”
“อะไร?” สีหน้าของจวินอู๋เสียยังคงเย็นชาเช่นเดิม
ใบหน้าของเจ้าเมืองยังคงยิ้มแย้ม แต่ในใจเขาสาปแช่งจวินอู๋เสียเป็นล้านๆครั้งแล้ว แต่ไม่กล้าที่จะแสดงออกมา ผู้ลี้ภัยได้บอกกับเขาก่อนหน้านี้แล้วว่า จวินอู๋เสียฆ่าหลิวเอ้อร์กับคนของเขา แม้ว่าพลังของหลิวเอ้อร์ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรมากนัก และลูกน้องของเขาก็ไม่ได้มีพลังที่แข็งแกร่งอะไรเลย แต่พวกเขาก็มีกันอยู่หลายคน ผู้ลี้ภัยบอกว่าจวินอู๋เสียฆ่าคนสิบกว่าคนด้วยกำลังของเขาคนเดียว ความแข็งแกร่งเช่นนี้ทำให้เจ้าเมืองต้องระมัดระวัง แต่น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ลี้ภัยคนใดยอมเปิดเผยถึงพลังที่แท้จริงของจวินอู๋เสีย เจ้าเมืองจึงไม่สามารถประเมินได้ว่าพลังวิญญาณของจวินอู๋เสียแข็งแกร่งเพียงใด จึงเดาเอาว่าน่าจะประมาณพลังขั้นสีเหลือง
“ข้าได้ยินมาว่าหอพักพวกนี้ คุณชายจวินเป็นคนสร้าง เป็นความจริงรึเปล่า?”
จวินอู๋เสียกวาดสายตามองใบหน้าอวบอ้วนของเจ้าเมือง “ใช่”
เจ้าเมืองหัวเราะพร้อมกับส่ายหัว “คุณชายจวินเป็นคนมีคุณธรรม น่าชื่นชมมาก แต่ข้าไม่เข้าใจ คุณชายจวินยังหนุ่มและมีพรสวรรค์ ทำไมถึงคิดจะแสวงหาชื่อเสียงเช่นนี้? เพื่อให้ได้ชื่อเสียง ถึงกับแย่งชิงบ้านของคนอื่น เอานกพิราบมาไว้ในรังนกกางเขน นั่นไม่ใช่การกระทำของคนที่มีคุณธรรม!”
คำพูดของเจ้าเมืองทำให้ผู้ลี้ภัยทุกคนที่อยู่รอบๆ จ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
เจ้าเมืองไม่สนใจสายตาที่จ้องตรงมาที่เขา และพูดต่อไปว่า “หอพักพวกนี้ เดิมทีข้าเป็นคนสั่งให้สร้างไว้ให้ผู้ลี้ภัยที่เพิ่งเข้าเมืองมา ไม่รู้ว่าทำไมคุณชายจวินถึงได้เกิดความคิดเช่นนี้ อ้างว่าตัวเองเป็นคนสร้างหอพักพวกนี้ขึ้นมา คุณชายจวินยังหนุ่มยังแน่น อยากจะมีชื่อเสียง ข้าก็เข้าใจ แต่เพราะยังหนุ่มเลือดร้อนแบบนี้ ถึงได้ทำเรื่องที่ขาดการยั้งคิด เพื่อจะสร้างหอพักพวกนี้ขึ้นมา ข้าได้ใช้เงินออมทั้งชีวิตไปจนหมด และไม่ได้สนใจเรื่องชื่อเสียงจอมปลอมอะไรนั่นเลย คุณชายจวินยังหนุ่ม ก็ควรจะสร้างผลงานด้วยความรู้ความสามารถ ไม่ควรจะขโมยผลงานของคนอื่นแบบนี้!”