Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1446

ตอนที่ 1446  บิดเบือนข้อเท็จจริง (2)

คำพูดของเจ้าเมืองทำให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นในหมู่ฝูงชน  ทุกคนจ้องมองจวินอู๋เสียอย่างไม่อยากจะเชื่อ

สิ่งที่เพิ่งพูดออกมานั้น  บอกออกมาอย่างโจ่งแจ้งเลยว่า  หอพักพวกนี้จวินอู๋เสียไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นเลย  แต่นางแค่ฉวยโอกาสก่อนที่เจ้าเมืองจะอ้างสิทธิ์  ขโมยความดีความชอบที่ไม่ได้เป็นของนางโดยการยืนยันว่านางเป็นคนสร้างมันขึ้นมา!

แทบจะทันทีที่สิ้นเสียงของเจ้าเมือง  สายตาสงสัยนับไม่ถ้วนก็มองตรงไปที่ร่างของจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียหรี่ตา  แววตาทอประกายเยียบเย็นขณะมองไปที่เจ้าเมืองซึ่งกำลังบิดเบือนข้อเท็จจริง

เจ้าเมืองเห็นว่าจวินอู๋เสียไม่ตอบ  เขาก็เก็บความยินดีเอาไว้ไม่อยู่  ในเมื่อเขายังไม่แน่ใจในพลังของจวินอู๋เสีย  เขาจึงไม่กล้าที่ปะทะกับจวินอู๋เสียตรงๆ  ถึงยังไง  ผู้เยาว์ที่สามารถฆ่าหลิวเอ้อร์กับลูกน้องอีก 10 กว่าคนได้ด้วยตัวคนเดียวเช่นนี้  เขาก็ต้องระวังเอาไว้ก่อน

แต่……

ถ้าใช้กำลังไม่ได้  เขาก็ยังมีวิธีอื่นอยู่!

เจ้านั่นเป็นแค่ผู้เยาว์อ่อนหัดไร้ประสบการณ์  จะมาต่อกรกับเขาได้ยังไง?

“คุณชายจวิน  เห็นว่าคุณชายยังเด็กและโง่เขลา  ข้าจะไม่ถือสาหาความเจ้า  แต่การก่อสร้างหอพักยังไม่เสร็จสมบูรณ์  ยังมีส่วนที่ไม่ปลอดภัยอยู่ภายในอีกมาก  เจ้าบุ่มบ่ามหลอกคนพวกนี้ให้เข้ามาอยู่เพื่อจะที่ตัวเองจะได้มีชื่อเสียง  เห็นชีวิตคนไม่สำคัญหรือไง?”  เจ้าเมืองกดดันหนักขึ้นเรื่อยๆ  แสร้งทำสีหน้าเจ็บปวดมองจวินอู๋เสีย

ตอนนั้นเอง  สายตาของผู้ลี้ภัยเกือบทุกคนที่มองจวินอู๋เสียก็แปลกไป

พวกเขาคิดว่าการก่อสร้างหอพักพวกนี้แปลกเล็กน้อย  ไม่รู้ว่าการก่อสร้างอาคารที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้จะมีค่าใช้จ่ายเท่าไร  แต่ใครๆก็ย่อมเดาได้ว่ามันคงเป็นเงินมหาศาลอย่างแน่นอน  คุณชายจวินยังอายุน้อยและไม่ใช่พลเมืองดั้งเดิมของเมืองชิงเฟิง  เขาจะยอมทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อสร้างที่พักดีๆให้กับคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขางั้นหรือ?  ไม่ว่าจะมองยังไง  มันก็รู้สึกแปลกๆ

บางคนถึงกับตั้งข้อสงสัยในใจ  เพราะพวกเขารู้สึกว่าจวินอู๋เสียยังเด็กเกินไป  และเจ้าเมืองก็ฟังดูน่าเชื่อถือกว่า  เนื่องจากการก่อสร้างหอพักพวกนี้ไม่ใช่งานเล็กๆเลย  และเจ้าเมืองก็ใจดีกับผู้ลี้ภัยมาโดยตลอด  พวกเขาจึงคิดว่ามันน่าเชื่อกว่าถ้าบอกว่าเจ้าเมืองเป็นคนสร้างหอพักพวกนี้

เมื่อเจอกับการใส่ร้ายอย่างโจ่งแจ้งของเจ้าเมืองและสายตาสงสัยของผู้ลี้ภัยที่มองมา  จวินอู๋เสียก็ยังคงนิ่งเหมือนเขาไท่ซาน  สายตาเย็นชาของนางไม่มีความหวั่นไหวใดๆภายใต้แรงกดดันนี้เลย

เจ้าเมืองคนนี้ก็ฉลาดอยู่นิดหน่อย  นอกจากจะใส่ความนางได้อย่างลื่นไหลแล้ว  ยังพยายามยึดเอาหอพักพวกนี้ไปเป็นของตัวเองอย่างโจ่งแจ้ง  เป็นอุบายที่ไม่เลวเลย

จวินอู๋เสียหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ในใจ  แต่สีหน้าไม่ได้แสดงอะไรออกมา

ความเงียบของจวินอู๋เสียทำให้เจ้าเมืองยิ่งได้ใจมากขึ้น  เขาหัวเราะเยาะความอ่อนหัดของจวินอู๋เสียที่พอเจอปัญหาก็ทำอะไรไม่ถูก  เจ้าเด็กนี่คงตื่นตระหนกมากจนพูดอะไรไม่ออก!

เจ้าเมืองไม่ได้กลัวว่าจวินอู๋เสียจะทำร้ายร่างกายเขา  เนื่องจากเขามีทหารยืนอยู่ข้างหลัง  จึงไม่มีอะไรต้องกลัว  และเมื่อจวินอู๋เสียลงมือ  เขาก็จะอ้างว่าจวินอู๋เสียโกรธเนื่องจากความอับอาย  และการเข้ายึดหอพักพวกนี้ก็จะง่ายเหมือนปอกกล้วย!

แต่ในขณะที่เจ้าเมืองเตรียมจะสาดโคลนใส่หน้าจวินอู๋เสีย  มุมปากของจวินอู๋เสียก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นขณะที่พูดว่า  “พูดจบรึยัง?”

เจ้าเมืองชะงักทันที

จวินอู๋เสียพูดต่อว่า  “ถ้าพูดจบแล้ว  งั้นตาข้าบ้างล่ะนะ”  นางปรบมือหนึ่งครั้ง  ทันใดนั้นร่างสูงตระหง่านของเย่ฉาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆนาง!