Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1459

ตอนที่ 1459  โผล่หัวออกมา (1)

ชายชุดดำยืนมองทุกอย่างด้วยสายตาเย็นชา  เขายืนหรี่ตาอยู่ภายใต้ฝุ่นละอองที่ลอยคลุ้ง  เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของเขาดังก้องอยู่ในหูของทุกคน

“ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร  วันนี้ถ้าเจ้าไม่ออกมา  ข้าจะฆ่าทุกคนที่นี่!”  เสียงของชายชุดดำเต็มไปด้วยจิตสังหารรุนแรง  ตอนที่พูด  เขาก็พุ่งเข้าไปจับตัวผู้ลี้ภัยคนหนึ่งเอาไว้

ลั่วซีตามมาข้างหลังและมาถึงที่นี่อย่างเร่งรีบ  เมื่อเขาเห็นวิธีการอันโหดเหี้ยมของชายชุดดำ  ในใจเขาก็เต็มไปด้วยความสุข!

เขารู้ว่าชายชุดดำมีพลังมหาศาล  ทุกอย่างที่เขาเห็นในตอนนี้ทำให้เขาโล่งใจอย่างมาก

“นายท่านแข็งแกร่งจริงๆขอรับ”  ลั่วซีรีบเข้าไปเลียแข็งเลียขาทันที

แต่ชายชุดดำกลับส่งเสียงฮึออกมาอย่างดูถูกเหยียดหยาม

ผู้ลี้ภัยที่ถูกจับอยู่ในมือของชายชุดดำมีสีหน้าหวาดกลัว  คนอื่นๆที่อยู่รอบตัวพวกเขาพากันตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของศัตรู

พลังวิญญาณสีม่วง!

แม้ว่าทุกคนจะเข้าโจมตีเขา  มันก็ยังไม่พอที่จะล้มชายคนนั้นได้

สิ่งที่ทำให้ผู้ลี้ภัยทุกคนตกใจมากยิ่งขึ้นก็คือการปรากฏตัวของลั่วซีที่อยู่ข้างๆชายชุดดำ  ในใจของผู้ลี้ภัย  ลั่วซีเป็นคนดี  พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า  “ผู้ใจบุญ”  ที่พวกเขาเคารพมากจะพาปีศาจร้ายมาที่นี่

“เจ้าคนแซ่จวิน!  ถ้าวันนี้เจ้ายังทำตัวเป็นเต่าหดหัวอยู่ล่ะก็  งั้นเจ้าก็จะได้เห็นขยะพวกนี้ตายต่อหน้าเจ้า!”  เมื่อมีชายชุดดำอยู่ข้างๆ  ความกล้าของลั่วซีก็เพิ่มขึ้นทันที  เขายืนอยู่บนพื้นพลางตะโกนเสียงดัง

ท่าทางหยิ่งผยองนั้นทำให้พวกผู้ลี้ภัยอยากจะกระโดดเข้าไปฉีกคนหน้าซื่อใจคดนั่นออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

พวกเขาต้องตาบอดแน่  ถึงได้คิดว่าสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่เป็นคนดี!

“มาพังหอพักของข้าแล้วยังจะเห่าอีกหรือ?”  ทันใดนั้น  เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นในหูของทุกคน

ผู้ลี้ภัยทุกคนหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงนั้น  แล้วทุกคนก็มีสีหน้ายินดีขึ้นมาทันที

ชายชุดดำเลิกคิ้วมองผู้เยาว์ในชุดสีขาวที่เดินเข้ามาช้าๆ  ผู้เยาว์คนนั้นมีรูปร่างเล็ก  ใบหน้าธรรมดาไม่โดดเด่น  แต่ดวงตาเย็นชาอย่างมาก  เห็นครั้งเดียวก็ไม่อาจลืมได้เลย

“เจ้าคือคุณชายจวินที่คนพวกนี้พูดถึงหรือ?”  ชายชุดดำหรี่ตามองจวินอู๋เสียที่อยู่ตรงหน้าเขา

เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่ทำให้ลั่วซีกับเจ้าเมืองถึงกับจนปัญญา  จะเป็นผู้เยาว์ที่ดูผอมแห้งแบบนี้

“ใช่”  จวินอู๋เสียเลิกคิ้ว  นางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังวิญญาณสีม่วงที่เปล่งออกมาจากชายชุดดำนั้นรุนแรงเพียงใด

ไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ

“ดี  อย่างน้อยเจ้าก็กล้ายอมรับ”  ชายชุดดำยิ้มเยือกเย็น

“เมืองชิงเฟิงไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะสร้างความวุ่นวายได้  ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร  เจ้าจะต้องที่นี่วันนี้”

“โอ้?”  จวินอู๋เสียเลิกคิ้ว  ดวงตาเย็นชาของนางกวาดมองชายชุดดำ  “สร้างความวุ่นวาย?  แทนที่จะพูดว่าข้าสร้างความวุ่นวาย  เจ้าน่าจะพูดว่าข้าทำให้แผนการของเจ้ายุ่งเหยิงมากกว่านะ”

จวินอู๋เสียสวนกลับ  ดวงตาส่องประกายเย็นเยียบ

“ปล่อยให้ผู้ลี้ภัยที่อ่อนแอเข้ามาในเมือง  จากนั้นก็เอายาพิษร้ายแรงให้พวกเขากินเพื่อเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นหุ่นเชิดในมือเจ้า  แล้วจะได้พาพิษที่น่ากลัวนั่นไปยังที่ต่างๆทั่วโลกเพื่อสร้างคนพิษขึ้นมา……เป็นอุบายที่ดีจริงๆ!  ทำเหมือนชีวิตคนไร้ค่าเป็นฝุ่นผง  ใครให้เจ้ามีสิทธิ์ทำอะไรตามอำเภอใจเช่นนี้?”

คำพูดของจวินอู๋เสียเป็นเหมือนสายฟ้าจากท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง  ฟาดลงมาที่หัวใจของผู้ลี้ภัยทุกคน  ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง  ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ลั่วซีมองจวินอู๋เสียและอาศัยเรื่องที่เขามีชายชุดดำหนุนหลังอยู่  ก้าวออกมาพูดอย่างเย้ยหยันว่า  “ได้รับใช้นายท่านนับว่าเป็นเกียรติของพวกมันแล้ว”