Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1542 หอจันทร์แรม (2)

ตอนที่ 1542  หอจันทร์แรม (2)

หลังจากรอประมาณครึ่งชั่วโมง  และจวินอู๋เสียก็กำลังจะเคาะประตูอีกครั้ง  แต่ในที่สุดนางก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากภายใน  จวินอู๋เสียจึงเอามือลงและรอ

‘แอ๊ด’

ประตูที่ปิดล็อคไว้ก็เปิดออกอย่างช้าๆ  กลิ่นเหล้าพุ่งตรงออกมาจากข้างใน

“เอิ๊ก!”  ภายในห้องมีผู้หญิงที่สง่างามสวมชุดบางเบากำลังพิงประตูอยู่  ใบหน้างดงามของนางเป็นสีแดงระเรื่อ  ดวงตาคู่งามหรี่ลงครึ่งหนึ่งพลางจ้องมองจวินอู๋เสียที่ยืนอยู่หน้าประตู

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนอายุประมาณ 28-29 ปี  ไม่ได้มีความงามไร้เดียงสาแบบเด็กสาว  แต่เป็นความงดงามที่มีเสน่ห์เย้ายวนแบบหญิงสาวที่เป็นผู้ใหญ่  แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่านางไร้การอบรมเลยแม้แต่น้อย  ขายาวๆของนางคลุมด้วยกระโปรง  มือที่วางพิงประตูกำลังถือเหยือกเหล้าที่ตกแต่งอย่างประณีต

“เจ้าหนู  มาผิดที่รึเปล่า?”  สาวงามขมวดคิ้วมองจวินอู๋เสีย  พอนางอ้าปากพูด  กลิ่นเหล้าก็ลอยเข้าปะทะจวินอู๋เสีย

แค่หายใจเอากลิ่นเหล้าเข้าไป  จวินอู๋เสียก็เกือบจะเมาแล้ว

“ครูเทียนเจ๋อบอกให้ข้ามา”  จวินอู๋เสียพยายามไม่สนใจกลิ่นเหล้าที่รุนแรงนี้

“ห๊ะ?  เทียนเจ๋อ?”  หญิงสาวทำหน้างง  นางมองจวินอู๋เสียขึ้นๆลงๆ  “เขาให้เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

“ฝึก”  จวินอู๋เสียตอบ

“………..”  ดวงตาของผู้หญิงคนนั้นเบิกกว้างเล็กน้อย  นางมองจวินอู๋เสียตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง  “เขาบอกให้เจ้ามาฝึกที่นี่หรือ?  เจ้าฟังไม่ผิดแน่นะ?”

จวินอู๋เสียพยักหน้า

ผู้หญิงคนนั้นดูหงุดหงิดมาก  นางแกว่งเหยือกเหล้าในมือและพูดว่า  “หัวเจ้าเทียนเจ๋อโดนประตูหนีบสมองพังไปแล้วรึไง?  ให้ข้าชี้แนะศิษย์เนี่ยนะ……ปัญญาอ่อนใช่ไหมเนี่ย?  บ้าเอ๊ย……ข้าไม่ได้อยากสอนเด็กเมื่อวานซืนสักหน่อย”

ผู้หญิงคนนั้นบ่นอย่างหงุดหงิดโดยไม่สนใจว่าคำพูดที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของนางจะเข้าหูของจวินอู๋เสียเต็มๆ

จวินอู๋เสียยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ  เทียบกับความประหลาดใจของผู้หญิงคนนั้น  นางเองก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน

[คนคนนี้จะเป็นครูของนางนับแต่นี้ไปจริงๆหรือ?]

เมื่อมองดูสภาพของผู้หญิงคนนั้นแล้ว  จวินอู๋เสียก็รู้สึกเหมือนได้พบกับบัวเมาเวอร์ชั่นผู้หญิง

ผู้หญิงคนนั้นบ่นอยู่พักหนึ่ง  ในที่สุดก็พูดอย่างหงุดหงิดว่า  “ช่างเถอะ  เจ้าหนูเข้ามา”  พูดจบนางก็ก้าวขายาวๆเดินเข้าไปข้างใน

จวินอู๋เสียเดินตามเข้าไปในห้อง  ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าที่รุนแรง  ชั้นวางของข้างกำแพงที่ชั้นหนึ่งเต็มไปด้วยไหเหล้าชนิดต่างๆเรียงรายเป็นแถว  จำนวนมากจนน่าตกใจ

ผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจจวินอู๋เสีย  นางเดินไปนอนที่โซฟานุ่ม  มือข้างหนึ่งหนุนหัวไว้  ชันขาข้างหนึ่งบนโซฟาอย่างไม่ใส่ใจ  การเคลื่อนไหวของนางทำให้กระโปรงร่นขึ้นสูง  เผยให้เห็นท่อนขายาวเรียบเนียน  แต่ดูเหมือนนางจะไม่รู้ตัวเลย  นางยกเหยือกเหล้าขึ้นแล้วเทมันเข้าปาก  กระดกรวดเดียวหมดเหยือก  จากนั้นก็โยนเหยือกเหล้าเปล่าไปที่เท้าของจวินอู๋เสีย

“เติมให้เต็ม”  ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเกียจคร้าน

จวินอู๋เสียมองผู้หญิงที่เมามากคนนั้น  แล้วมองไปที่เหยือกเหล้าก่อนจะก้มลงหยิบมันขึ้นมาโดยไม่พูดอะไร  ผู้หญิงคนนั้นชี้ไปที่ไหเหล้าบนชั้นวาง  และจวินอู๋เสียก็เดินไปที่นั่น  นางรินเหล้าลงในเหยือกแล้วส่งให้ผู้หญิงคนนั้น

จากนั้นจวินอู๋เสียก็ถอยไปด้านข้าง  ผู้หญิงคนนั้นดื่มต่อไปโดยไม่สนใจนาง

ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบภายใต้สถานการณ์ที่แปลกประหลาด

จนกระทั่งดื่มเหล้าหมดไปอีกเหยือก  ผู้หญิงคนนั้นก็ส่งให้จวินอู๋เสียรินเหล้ามาเพิ่ม  หลังจากไปกลับเช่นนี้อยู่ 3-5 รอบ  ในที่สุดผู้หญิงคนนั้นก็หยุด  นางถือเหยือกเหล้าไว้ในมือและหรี่ตามองจวินอู๋เสียที่ทำงานหนักโดยไม่ปริปากบ่นและยังคงมีท่าทางมั่นคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“เจ้าหนู  เจ้าชื่ออะไร?”  ผู้หญิงคนนั้นถาม