Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1544 ครูที่รักเหล้ายิ่งชีพ (1)

ตอนที่ 1544  ครูที่รักเหล้ายิ่งชีพ (1)

เหตุผลที่เยี่ยนปู้กุยไปจากอาณาจักรกลางนั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยพูดถึงมาก่อน  ตอนที่จวินอู๋เสียรักษาเยี่ยนปู้กุย  นางพบว่าร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บภายในค่อนข้างมากและต้องใช้เวลาพอสมควรในการรักษาให้กลับมาแข็งแรง  ก่อนจากมา  นางได้ให้มู่เฉินดูแลอาการของเยี่ยนปู้กุย

ความจริง  เยี่ยนปู้กุยไม่ได้สอนอะไรจวินอู๋เสียมากนัก  แต่ในใจจวินอู๋เสียยอมรับว่าเขาเป็นอาจารย์  และนั่นจะไม่เปลี่ยนแปลง

อาการบาดเจ็บของเยี่ยนปู้กุยทำให้จวินอู๋เสียรู้ว่าเขาต้องเผชิญกับความยากลำบากบางอย่างที่อยู่เหนือการควบคุมของเขา  ทำให้เขาต้องออกจากอาณาจักรกลาง  ดังนั้นจวินอู๋เสียจะไม่พูดถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเยี่ยนปู้กุยให้คนนอกฟัง

ผู้หญิงคนนี้จำกระเป๋ามิติได้  นางอาจจะรู้จักเยี่ยนปู้กุยด้วย

“ข้าซื้อมาจากการประมูล”  จวินอู๋เสียตอบ

“เจ้าซื้อมาจากการประมูล?”  ผู้หญิงคนนั้นมีสีหน้าตกตะลึงและเหลือเชื่อ  นางพลิกกระเป๋ามิติไปมาอยู่หลายครั้ง  จากนั้นมุมปากของนางก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันเย็นชา  “ซื้อจากการประมูล……ดี!  ดี!  ดีมาก!  ฮ่าๆๆๆ!”

นางโยนกระเป๋ามิติกลับไปให้จวินอู๋เสีย  รอยยิ้มหยันยังคงอยู่บนริมฝีปากนาง

“เจ้าทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!”

จวินอู๋เสียถือกระเป๋ามิติไว้ในมือ  คำพูดของผู้หญิงคนนั้นทำให้นางประหลาดใจ  แต่ก่อนที่นางจะแน่ใจในความสัมพันธ์ของผู้หญิงคนนั้นกับเยี่ยนปู้กุย  นางไม่สามารถเปิดเผยอะไรเกี่ยวกับเขาได้  นั่นก็เพื่อความปลอดภัยของเยี่ยนปู้กุย

“ข้าทำต่อเลยไหม?”  จวินอู๋เสียแสร้งทำเป็นนิ่งมองผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นกระดกเหล้าอีกอึก  แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา  “ต่อเลย!”

จวินอู๋เสียดึงขวดน้ำออกมาจากกระเป๋ามิติ  หลังจากทำให้พู่กันเปียกแล้ว  นางก็ลงนั่งยองๆบนพื้นและเขียนอักษรเสริมวิญญาณก่อนจะเรียกแมวดำตัวน้อยออกมา

ผู้หญิงคนนั้นเอนหลังพิงโซฟามองอย่างเฉยเมย  และไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่าจวินอู๋เสียกำลังทำอะไรอยู่  ดูเหมือนใจของนางกำลังล่องลอยไปอยู่ที่อื่น

แต่ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังใจลอยอยู่นั้นเอง  เปลวไฟร้อนแรงก็ลุกพรึ่บขึ้นตรงหน้านาง  แสงสว่างจ้าได้ดึงความสนใจของผู้หญิงคนนั้นกลับมา!

นางเห็นแมวดำตัวน้อยเดินเหยียบเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ  ลูกไฟห่อหุ้มอยู่ที่ขาของมัน  แต่ไม่ได้เผาไหม้ขนของมันแม้แต่น้อย

ผู้หญิงที่ไม่ได้สนใจเลยในตอนแรก  บัดนี้จ้องมองภาพอัศจรรย์ตรงหน้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง

หลังจากนั้นไม่นาน  เปลวไฟรอบอุ้งเท้าของเจ้าแมวดำก็สลายไป  จากนั้นมันก็กระโจนเบาๆขึ้นไปบนไหล่ของจวินอู๋เสีย  และลงนั่งแกว่งหางไปมา

“นี่คือพลังของเผ่าจ้าววิญญาณหรือ?”  ผู้หญิงคนนั้นมองจวินอู๋เสียอย่างประหลาดใจ  ท่าทีเฉื่อยชาหายไปอย่างไม่เหลือร่องรอย  สายตาจ้องเขม็งอยู่ที่ร่างของจวินอู๋เสีย

“ใช่”  จวินอู๋เสียพยักหน้า

“บอกรายละเอียดเกี่ยวกับความสามารถของเผ่าจ้าววิญญาณมาซิ”  ผู้หญิงคนนั้นทำสีหน้าจริงจัง

จวินอู๋เสียเอาคำที่นางบอกซูจิ่งเหยียนในวันนั้นมาพูดให้ผู้หญิงคนนั้นฟังอย่างไม่มีตกหล่นสักคำ  ผู้หญิงคนนั้นฟังอย่างตั้งใจ  และเมื่อจวินอู๋เสียพูดจบ  ความประหลาดใจในดวงตาของนางก็ยังไม่จางหายไป

“โลกนี้มีเผ่าจ้าววิญญาณอยู่จริงๆ……”  ผู้หญิงคนนั้นก้มหน้าครุ่นคิดพร้อมกับลูบคาง  ดวงตาคู่งามตวัดมามองจวินอู๋เสียอีกครั้งด้วยสายตาตรวจสอบค้นหา

“ข้าพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าโง่เทียนเจ๋อถึงส่งเจ้ามาที่นี่”

ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นยืนและเดินเข้ามาหาจวินอู๋เสีย  นางเป็นคนตัวสูง  เมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าจวินอู๋เสีย  นางก็สูงกว่าเกินครึ่งหัว  มือข้างที่ถือเหยือกเหล้าเท้าเอวขณะที่ก้มลงมาเล็กน้อยเพื่อให้สายตาอยู่ระดับเดียวกับจวินอู๋เสีย  จากนั้นมืออีกข้างก็วางลงบนหัวของจวินอู๋เสีย

“เจ้าหนู  จำไว้  ข้าชื่อซูหย่า  ตั้งแต่วันนี้ไป  ข้าคือครูของเจ้า”