Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1563 มาเล่นกันหน่อย (3)

ตอนที่ 1563  มาเล่นกันหน่อย (3)

หลินเฮ่าอวี่จ้องจวินอู๋เสียกับกู่ซินเยียนที่ดูใกล้ชิดสนิทสนมกันด้วยสีหน้าโกรธจัด

กู่ซินเยียนสะดุ้งจากเสียงตะโกนของหลินเฮ่าอวี่  นางชะงักค้างไปชั่วขณะก่อนจะรู้สึกตัวว่าการกระทำเมื่อครู่มันเกินกว่าพฤติกรรมปกติของนาง

จวินอู๋เสียมองหลินเฮ่าอวี่ที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างสงบนิ่ง

ตั้งแต่แรกที่พวกผู้เยาว์จากวิหารอื่นๆเริ่มหาเรื่องนาง  จวินอู๋เสียก็รู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดนั้น “โชคดี” ที่มีหลินเฮ่าอวี่คอยช่วยเหลือผลักดันอยู่เบื้องหลัง  ฉากหน้าก็ดูเหมือนหลินเฮ่าอวี่ไม่ได้มีอคติอะไรกับนาง  แต่จวินอู๋เสียจะมองไม่เห็นความเกลียดชังที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหน้าที่สงบนิ่งนั้นได้ยังไง

สายตาของหลินเฮ่าอวี่ไม่เคยแสดงความเป็นมิตรกับนางเลยสักครั้ง

สีหน้าของหลินเฮ่าอวี่น่าเกลียดมาก  เขารู้ว่าจวินอู๋กับกู่ซินเยียนนัดพบกันและรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน  แต่ถึงเขาจะพูดกับกู่ซินเยียนหลายครั้งแล้วว่าเขาเองก็อยากเห็นความพิเศษของวิชาเสริมวิญญาณเหมือนกัน  กู่ซินเยียนก็ปฏิเสธเขาแบบอ้อมๆทุกครั้ง

ตอนแรกกู่ซินเยียนก็พูดแค่ว่านางไม่อยากทำให้จวินอู๋ระวังตัว  เกรงว่าคนจะเยอะเกินไป  จวินอู๋เสียอาจจะอึดอัดและถอยห่างออกไปอีกครั้ง

แต่หลังจากนั้น  การปฏิเสธของกู่ซินเยียนก็ไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน  คำพูดของนางทำให้หลินเฮ่าอวี่รู้สึกว่านางไม่อยากให้เขาไปเป็นก้างขวางคอระหว่างนางกับจวินอู๋

คนหนุ่มสาวที่มีความรักมักจะไวต่อเรื่องพวกนี้

เขาจะไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่กู่ซินเยียนมีต่อจวินอู๋ได้อย่างไร?

ถ้าบอกว่าตอนแรกกู่ซินเยียนทำแบบนั้นเพื่อความแข็งแกร่งของวิหารมารโลหิต  หลินเฮ่าอวี่ก็ยังพออดทนได้  แต่พอเป้าหมายของกู่ซินเยียนเปลี่ยนไปและสายตาของนางที่มองจวินอู๋ไม่ได้เสแสร้งอีกต่อไป  หลินเฮ่าอวี่ก็นั่งไม่ติดแล้ว

เขาไม่เข้าใจ  ไอ้คนผอมแห้งแรงน้อย  หน้าตาก็งั้นๆ  จะเทียบกับเขาได้ยังไง?

ทำไมกู่ซินเยียนถึงได้มองข้ามคนที่อยู่ข้างๆนางมาตลอด  แล้วไปมองไอ้ขยะไร้ค่าแบบนั้นแทน?

ในใจหลินเฮ่าอวี่เต็มไปด้วยความไม่ยินยอม  ถ้ารู้ว่าแผนของตัวเองจะทำให้กู่ซินเยียนและจวินอู๋ใกล้ชิดสนิทสนมกัน  ฆ่าเขาให้ตาย  เขาก็จะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด

วันนี้  เมื่อหลินเฮ่าอวี่ได้เห็นกับตาถึงความอ่อนโยนที่กู่ซินเยียนมีให้จวินอู๋เสีย  เขาก็รู้สึกเหมือนมีใครมาเฉือนหัวใจเขาอย่างโหดเหี้ยม  ความเศร้าเสียใจและความเกลียดชังท่วมท้นจิตใจ  ทำให้เขาอยากจะสับร่างจวินอู๋เสียให้เป็นหมื่นๆชิ้น!

“เจ้ามาทำไม?”  กู่ซินเยียนเอามือที่ถือผ้าเช็ดหน้าลง  น้ำเสียงที่นางพูดกับหลินเฮ่าอวี่แตกต่างจากความอ่อนโยนที่นางมีต่อจวินอู๋เสีย  มันฟังห่างเหินอย่างเห็นได้ชัด

หลินเฮ่าอวี่ระงับความไม่พอใจแล้วฝืนยิ้มออกมา  “ข้าได้ยินจากหลี่เยว่ว่าครูของเจ้ากำลังตามหาเจ้าอยู่  ข้าก็เลยมาเรียกเจ้าให้ไปพบเขา”

กู่ซินเยียนมองหลินเฮ่าอวี่อย่างสงสัย  แต่พอคิดว่าเขาไม่มีความจำเป็นต้องโกหก  นางก็เชื่อเขา

เมื่อนางหันหน้ากลับไปมองจวินอู๋เสีย  ใบหน้าของนางก็ปรากฏรอยยิ้มสดใสอีกครั้ง  “จวินอู๋  วันนี้ข้าไปก่อนนะ  เจ้าก็ไม่ค่อยสบาย  รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ  พรุ่งนี้ก็หยุดก่อนนะ  ให้ร่างกายพักผ่อนสักสองสามวัน  วันหน้าเรายังมีโอกาสอีก  ไว้ค่อยมาต่อกันใหม่”

จวินอู๋เสียพยักหน้าเล็กน้อย

หลินเฮ่าอวี่พยายามระงับความโกรธในใจอีกครั้ง  รอยยิ้มของกู่ซินเยียนงดงามมาก  แต่ความงดงามนั้นไม่ได้เบ่งบานเพราะเขา  ทุกๆรอยย่นที่หัวคิ้วและมุมปากของนางเหมือนจะเผาไหม้ดวงตาของเขา

[ทำไมไม่ใช่เขา?]

กู่ซินเยียนจากไปอย่างรวดเร็ว  เหลือเพียงหลินเฮ่าอวี่อกับจวินอู๋เสียยืนอยู่ที่นั่นตามลำพัง