Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1583 การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (4)

ตอนที่ 1583  การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (4)

ตอนที่จวินอู๋เสียมาที่หอจันทร์แรม  ซูหย่ากำลังพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้นอน  ดูเหมือนนางกำลังหลับอยู่

จวินอู๋เสียไม่ได้รีบร้อนไปฝึกฝนพลังต่อ  แต่นางกลับหยิบไม้กวาดขึ้นมา  ที่นี่ไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวัน  ชั้นหนึ่งและชั้นสองของหอจันทร์แรมมีขยะอยู่ไม่น้อย  ซูหย่าก็เอาแต่ชี้นิ้วสั่ง  นอกจากชี้แนะจวินอู๋เสียในการฝึกฝนพลังแล้ว  สิ่งเดียวที่นางทำก็คือดื่มเหล้า  ไม่เคยสนใจอย่างอื่นเลย

จวินอู๋เสียเลิกทำตัวเป็นภารโรงของหอจันทร์แรมแล้ว  นางจะทำความสะอาดใหญ่ทีเดียวหลังจากฝึกฝนทุกๆสองสามวัน  ทำความสะอาดไหเหล้าที่ว่างเปล่าและกวาดขยะที่พื้น

หลายครั้งที่จวินอู๋เสียรู้สึกสงสัยมากว่า  ก่อนที่นางจะมาที่นี่  ซูหย่าอยู่ยังไง?

ความจริงแล้ว  ก่อนที่จวินอู๋เสียจะมา  มีอีกคนที่มาทำความสะอาดหอจันทร์แรมเป็นประจำ  คนผู้นั้นก็คือเทียนเจ๋อ……

แต่ตอนนี้  หอจันทร์แรมมีจวินอู๋เสียแล้ว  ซูหย่าก็เลยไม่อยากเห็นหน้าเทียนเจ๋ออีก

ซูหย่าหลับสนิท  นางนอนกอดน้ำเต้าสุราที่ดื่มหมดแล้วและขยับตัวเล็กน้อยอยู่บนโซฟานุ่ม  จวินอู๋เสียดึงเอาผ้าห่มบางๆที่เตรียมไว้ด้านข้างออกมาห่มให้ซูหย่าโดยอัตโนมัติเพื่อป้องกันไม่ให้ทิวทัศน์อันงดงามเปิดเผยออกมา

หลังจากทำความสะอาดเสร็จแล้ว  จวินอู๋เสียก็ขึ้นไปที่ชั้นสามเพื่อแช่ตัวในสระเหล้าต่อ

แต่นางเพิ่งจะลงไปในสระได้แค่แปบเดียว  ก็ได้ยินเสียงตะโกนดังผ่านหน้าต่างเข้ามา

“จวินอู๋  ออกมาเดี๋ยวนี้!”

จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อของนาง  นางไม่อยากสนใจแต่เมื่อคิดว่าซูหย่ายังพักผ่อนอยู่ที่ชั้นล่าง  นางก็เดินออกมาจากสระเหล้าและพุ่งออกไปทางประตูโดยไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

ที่ด้านนอกหอจันทร์แรม  สวี่มู่ยืนตระหง่านด้วยท่าทางองอาจผึ่งผาย  เขาทะลวงเข้าสู่ขั้นพลังวิญญาณสีม่วงแล้วและใช้พลังวิญญาณถ่ายทอดเสียง  เสียงของเขาจึงดังมาก  ศิษย์มากมายที่เดินผ่านหอจันทร์แรมได้มารวมตัวกันด้วยสีหน้าคาดหวังว่าจะได้ดูอะไรสนุกๆ

จวินอู๋ถือได้ว่าเป็น “บุคคลที่มีอิทธิพล” ของสำนักธาราเมฆเช่นกัน  เขาถูกด่ามาตั้งแต่ตอนเข้าสู่สำนักจนกระทั่งถึงตอนนี้  เรื่องความแค้นระหว่างเขากับวิหารมารโลหิตทำให้ผู้คนจำนวนมากเกิดความอยากรู้อยากเห็น  เมื่อพวกเขาได้ยินคนตะโกนเรียกชื่อจวินอู๋  พวกสอดรู้สอดเห็นทั้งหลายย่อมทนนั่งอยู่เฉยๆไม่ได้

เมื่อจวินอู๋เสียเดินออกมาจากหอจันทร์แรม  นางก็เห็นร่างสูงตระหง่านของสวี่มู่ยืนอยู่ที่ประตู  มีผู้เยาว์อีกจำนวนไม่น้อยรวมตัวกันอยู่รอบบริเวณ

จวินอู๋เสียเพิ่งออกมาจากสระเหล้า  นางไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า  เสื้อผ้าของนางเปียกชุ่มและมีกลิ่นเหล้ารุนแรง  ทั้งกลิ่นและสภาพของจวินอู๋เสียทำให้เหล่าผู้เยาว์ที่อยู่รอบๆอดเดาะลิ้นด้วยความประหลาดใจไม่ได้

“ฮ่า!  ก็คิดอยู่ว่าคนอย่างเจ้ามาทำอะไรที่นี่ทั้งวัน  ที่แท้ก็เมาอย่างไร้ค่าไปวันๆนี่เอง  สำนักธาราเมฆนี่อ่านคนออกจริงๆ  รู้ว่าขยะอย่างเจ้ามันเรียนรู้อะไรไม่ได้หรอก  พวกเขาก็เลยทิ้งเจ้าไว้ในสถานที่แบบนี้  แต่เจ้าก็ช่างหาความสุขให้ตัวเองจริงๆ  ในเมื่อชอบดื่มเหล้ามากนัก  ก็เอาตัวเองลงไปในถังเหล้าซะเลยใช่ไหมล่ะ?”  สวี่มู่มองสภาพของจวินอู๋เสียแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยถากถาง  เขาไม่ลืมคำสั่งของหลินเฮ่าอวี่

จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่รีบร้อนที่จะตอบสวี่มู่  แต่กลับปิดประตูของหอจันทร์แรมอย่างระมัดระวังเพื่อกันเสียงดังจากข้างนอกไปทำให้ซูหย่าตื่น

คนผู้นี้มาที่นี่โดยมีเป้าหมายที่นางอย่างชัดเจน  แต่จวินอู๋เสียกลับรู้สึกไม่คุ้นหน้าสวี่มู่เลย  นางไม่เคยพบเขามาก่อน

หลินเฮ่าอวี่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อเฝ้าดูหายนะที่จะกำลังเกิดกับจวินอู๋เสีย  ดวงตาของเขาทอประกายน่ากลัว  เขาอยากเห็นภาพจวินอู๋เสียตายคามือสวี่มู่จะแย่แล้ว

“เจ้าเป็นใคร?”  จวินอู๋เสียมองสวี่มู่  คนผู้นี้มาหานางที่หอจันทร์แรมตรงๆเลย