Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1584 การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (5)

ตอนที่ 1584  การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (5)

ถ้าคนผู้นี้ไม่ได้มาถึงหอจันทร์แรม  จวินอู๋เสียก็คงไม่สนใจเขาสักนิด

สวี่มู่พูดว่า  “ข้าเป็นใครไม่สำคัญ  ที่สำคัญคือข้ามาที่นี่เพื่อจัดการกับคนไร้ยางอายอย่างเจ้า”

สวี่มู่ยิ้มเย้ยและพูดว่า  “ข้าอยากรู้จริงๆว่าเจ้าไปเอาความกล้ามาจากไหน  ถึงได้ยังหน้าด้านกินดื่มอยู่ในสำนักธาราเมฆนี่  แค่เพราะว่าเจ้าเป็นคนของเผ่าจ้าววิญญาณที่โผล่มาจากไหนก็รู้นั่นน่ะเรอะ?  ตลกน่า  ไม่มีเผ่าจ้าววิญญาณ  เจ้ามันก็ไร้ค่า!  ไม่สังเกตหรือว่าสำนักธาราเมฆไม่คิดจะสอนอะไรเจ้าเลย?  หรือเจ้าคิดว่าการได้เกาะอยู่ที่นี่เหมือนปลิงก็เป็นเกียรติแล้ว?”

จวินอู๋เสียหรี่ตาลงเล็กน้อย  คำพูดของสวี่มู่ระคายหูอย่างมาก  คนผู้นี้พูดจาดูถูกเหยียดหยามทันทีที่มาถึง  จวินอู๋เสียแน่ใจว่าเจตนาของเขาต้องไม่ใช่แค่มาเพื่อดูถูกเหน็บแนมนางอย่างแน่นอน

ความเงียบของจวินอู๋เสียทำให้สวี่มู่ยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น  เขารู้ว่าหลินเฮ่าอวี่กำลังดูอยู่ที่ไหนสักแห่ง  เฝ้ามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่  และรู้ดีว่าหลินเฮ่าอวี่เกลียดจวินอู๋เข้ากระดูกดำ  เพื่ออนาคตของเขา  เขาย่อมอยากแสดงให้ดี  ทำให้จวินอู๋ต้องอับอายขายหน้าก่อนจะส่งมันลงนรก

“มาเลย  ทุกคนมาดูเร็ว  ไอ้ขยะที่หน้าด้านที่สุดและน่ารังเกียจที่สุดในประวัติศาสตร์ของสำนักธาราเมฆ”  สวี่มู่กางแขนออกกว้างและหันไปเผชิญหน้ากับฝูงชนที่อยากรู้อยากเห็นรอบตัวพวกเขา  “ข้าแน่ใจว่าทุกคนที่นี่รู้จักคนคนนี้ใช่ไหม?  จวินอู๋!  ผู้ที่ลือกันว่าเป็นคนเผ่าจ้าววิญญาณ  ผู้ครอบครองความสามารถในการเสริมวิญญาณ  ฮ่า!  การเสริมวิญญาณ?  น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ?  แถมยังเป็นคนเดียวด้วยนะ!  คุณชายจวินผู้น่านับถือของเราภูมิใจในตัวเองมากกับความได้เปรียบนิดๆหน่อยๆจากเผ่าพิเศษ  ถึงขนาดปฏิเสธสิบสองวิหารเชียวนะ  แต่ข้าสงสัยจริงๆ  คนที่มีความสามารถขนาดนั้นจะเลือกวิหารหยกวิญญาณแล้วทิ้งสิบสองวิหารจริงๆหรือ?  ข้าไม่คิดว่างั้นนะ  คนคนนั้นน่าจะกลัวว่าวิชาแมวสามขาของตัวเองจะถูกสิบสองวิหารจับได้  จะแสร้งทำเป็นแข็งแกร่งต่อไปก็ไม่ได้  เขาก็เลยต้องเลือกแบบนี้อย่างช่วยไม่ได้ไงล่ะ!”

ดวงตาของสวี่มู่ทอแววชั่วร้าย  เขาไม่ได้มีความแค้นกับจวินอู๋  จวินอู๋ต้องโทษตัวเองที่ไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน  ตอนนี้เลยต้องมาเป็นหินให้เขาเหยียบข้ามไป

“ถ้าคุณชายจวินผู้ยิ่งใหญ่ของเราเก่งกาจขนาดนั้นจริงๆ  ทำไมหลังจากเข้าสำนักธาราเมฆแล้ว  เขาถึงถูกทิ้งไว้ที่หอเก็บเหล้านี้ด้วยล่ะ?  หอจันทร์แรมคือหอเก็บเหล้าของสำนักเรา  พูดแบบเพราะๆก็คือหอเก็บเหล้า  พูดแบบไม่เพราะก็ที่ทิ้งขยะนั่นแหละ  ข้าได้ยินว่าเจ้าเอาขยะจากข้างในออกมาทิ้งอยู่บ่อยๆ  นี่คือการปฏิบัติกับคนจากเผ่าจ้าววิญญาณเพียงคนเดียวงั้นหรือ?  ทิ้งขยะ?  ฮ่าๆๆ!”  สวี่มู่หัวเราะเสียงดังอย่างหยิ่งผยอง

“ถ้าข้าเป็นเจ้า  ข้าคงไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่อแล้ว  สำนักธาราเมฆแสดงออกชัดๆแล้วว่าพวกเขาไม่มีที่ให้ขยะไร้ความสามารถอย่างเจ้า  เจ้ายังจะปิดหูปิดตาตัวเองอยู่อีก  ถูกทิ้งไว้ที่ทิ้งขยะแบบนี้ยังจะเกาะเป็นปลิงอยู่ได้  ไม่อายบ้างรึไง?  ขนาดข้ายังอายเลยที่สำนักธาราเมฆมีขยะอย่างเจ้าอยู่!”

คำสบประมาทต่างๆถูกยิงใส่จวินอู๋เสียอย่างต่อเนื่อง  เหล่าผู้เยาว์ที่อยู่รอบๆยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย  ในตอนแรกวิชาเสริมวิญญาณของจวินอู๋ทำให้ทุกคนรู้สึกว่ามันมีเอกลักษณ์อย่างมาก  แต่หลังจากจวินอู๋เสียถูกสำนักธาราเมฆ “ทิ้ง”  พวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่าความสามารถที่น่าทึ่งนั้นไม่ได้น่าทึ่งอะไรแล้ว

ไม่งั้น  ทำไมสำนักธาราเมฆที่มีชื่อเสียงที่สุดถึงได้ละทิ้งศิษย์ที่เก่งกาจแบบนี้?

จวินอู๋เสียสูดหายใจเข้าลึกๆ  พยายามระงับความอยากหักคออีกฝ่ายแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า  “พูดจบรึยัง?”