Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1594 โกหกหน้าตาย (1)

ตอนที่ 1594  โกหกหน้าตาย (1)

ชายชราพูดจ้อไม่หยุดอยู่ข้างหูของจวินอู๋เสีย  และจวินอู๋เสียก็ทำหน้านิ่งตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ  แต่คนบางคนก็สามารถพูดกับตัวเองได้เป็นชั่วโมงๆ  ขนาดจวินอู๋เสียยังยอม

“ท่านผู้เฒ่า”  จวินอู๋เสียรู้สึกว่าถ้าปล่อยให้เขาพูดต่อไปเรื่อยๆ  ฟ้าคงมืดแน่

ชายชราตัวเล็กลืมตามองจวินอู๋เสีย  “เจ้าหนู  คิดได้แล้วหรือ?  เพื่อความรุ่งโรจน์ของเหล่าผู้เรียนการรักษา  เจ้าตัดสินใจจะนำความรู้ทางการรักษาของเจ้ามาพูดคุยกับข้าแล้วใช่ไหม?”

จวินอู๋เสียมองชายชราตัวเล็กที่กำลังเร่าร้อนอย่างพูดไม่ออก

ความรุ่งโรจน์ของเหล่าผู้เรียนการรักษา?

เขาแน่ใจหรือว่าจะไม่ลากผู้เรียนการรักษาคนอื่นๆให้ตกต่ำลงไปด้วย?

หลังจากเข้าสำนักธาราเมฆ  ในที่สุดจวินอู๋เสียก็รู้ว่าผู้เรียนการรักษาคืออะไร  ในอาณาจักรกลาง  ผู้เรียนการรักษาก็เหมือนๆกับหมอในอาณาจักรล่าง  แต่ก็มีความแตกต่างอยู่  ต่างมีทักษะในการรักษาและการปรุงยา  และยังแยกออกเป็นระดับต่างๆตามการประเมิน  เริ่มตั้งแต่ผู้รักษาฝึกหัด  แล้วเป็นผู้รักษา  หลังจากนั้นก็เป็นหมอและหมอใหญ่

จวินอู๋เสียพบว่ามันน่าเบื่อมาก  และไม่เข้าใจว่ามีอะไรให้แข่งขันกันในเรื่องแบบนี้

แม้แต่ชายชราตัวเล็กตรงหน้านางก็ยังเป็นหมอได้……ดูเหมือนคุณภาพของหมอในอาณาจักรกลางจะไม่น่าเชื่อถือเลย

“ท่านผู้เฒ่า  ข้าว่าท่านเข้าใจผิดแล้ว”  จวินอู๋เสียไม่อยากฟังชายชราพูดต่อแล้ว  นางจึงตัดสินใจว่าควรหาทางรักษาแก้วหูที่อ่อนแอของตัวเองเอาไว้

“เจ้าหมายความยังไง?”  ชายชราตัวเล็กถามอย่างงุนงงขณะมองจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียโกหกหน้าตายว่า  “ข้าไม่รู้อะไรเรื่องการรักษาเลย  และไม่รู้เรื่องการปรุงยาด้วย”

“เป็นไปไม่ได้!  ก็เจ้าบอกอยู่ชัดๆว่ายานี้เจ้าเป็นคนปรุงเอง!”  ชายชราตัวเล็กจงใจเขย่าขวดยาในมือเพื่อแสดงว่าเขามีหลักฐานยืนยัน

จวินอู๋เสียอธิบายว่า  “ยานั้นข้าเป็นคนปรุงก็จริง  แต่ข้าแค่ทำตามใบสั่งยาและขั้นตอนที่ระบุไว้เท่านั้น  มันถูกสร้างมาได้ยังไง  แนวคิดหลักการคืออะไร  ข้าไม่รู้หรอก  ข้าแค่ทำตามขั้นตอนเท่านั้น”

ชายชราตัวเล็กมีหน้าไม่เชื่อ

“เจ้าหนู  อย่ามาหลอกคนแก่  ถึงจะแก่แต่ก็ไม่ได้เลอะเลือนนะ  การปรุงยาไม่ใช่การทำเต้าหู้  คนที่ไม่มีพื้นฐาน  ต่อให้มีใบสั่งยา  ก็เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะปรุงยาออกมาได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้”

เรื่องนี้ชายชราเข้าใจอย่างลึกซึ้งด้วยตัวเองเลยทีเดียว  เขามีใบสั่งยาอยู่ในมือมากมาย  และยังเคยแอบดูคนอื่นปรุงยาด้วย  จำขั้นตอนทุกอย่างได้อย่างชัดเจน  แต่ผลออกมาก็ยังเหมือนเดิม……น่าเวทนา

จวินอู๋เสียไม่ได้ร้อนตัวเลยแม้แต่น้อย  นางพูดอย่างจริงจังว่า  “ถ้าท่านผู้เฒ่าไม่เชื่อ  ข้าสามารถนำใบสั่งยาและขั้นตอนการทำมาให้ท่านดูได้  ลองทำดูแล้วท่านจะรู้เอง”

แค่เลิกถือขวดยามาขอให้นางต่อสู้เพื่อความรุ่งโรจน์ของผู้เรียนการรักษาอะไรนั่นก็พอ!

ปล่อยข้าไปเถอะ!

ชายชราตัวเล็กมองจวินอู๋เสียอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง  สายตาของเขาสำรวจสีหน้าเย็นชาของจวินอู๋เสีย  พยายามหาร่องรอยว่านางโกหกรึเปล่า  แต่ในดวงตาใสกระจ่างคู่นั้น  เขาไม่พบพิรุธใดๆเลยแม้แต่น้อย

มันดู……

จริงใจมาก!

“มีของแบบนั้นจริงๆหรือ?  งั้นก็ได้  เจ้าเอามาให้ข้า  ข้าจะลองดู  ถ้าได้ผลข้าจะเชื่อที่เจ้าพูด  แต่ถ้าไม่ได้ผล  เจ้าหนูอย่าคิดว่าจะมาหลอกคนแก่ได้ตามใจชอบ”  เสือเฒ่าทำเสียงฮึดฮัด  สีหน้าของเขาดูไม่เหมือนคนแก่ที่มีหนวดเคราขาวโพลน  แต่ดูเหมือนเด็กซะมากกว่า

ราวกับได้  “ย้อนวัยเป็นหนุ่มสาว”  จวินอู๋เสียถอนหายใจเบาๆอยู่ในใจ  แต่ใบหน้ายังคงจริงจัง

“ได้”