Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1613 คลั่งไคล้ยา (3)

ตอนที่ 1613  คลั่งไคล้ยา (3)

“ไม่ยอมให้ข้าเรียกอาจารย์  แต่ดันเรียกตัวเองว่า ‘อาจารย์’ เนี่ยนะ……”  เทียนเจ๋ออดบ่นไม่ได้

ชายชราตัวเล็กหยิบฟืนข้างตัวเขาขึ้นมาเขวี้ยงใส่เทียนเจ๋อ  เทียนเจ๋อหลบได้แบบเฉียดฉิว

“เจ้าศิษย์อกตัญญู!  สะเออะมาทำอะไรที่นี่?  มาทำให้ข้าหงุดหงิดเรอะ!”  ชายชราโวยวายอย่างหัวเสีย

เทียนเจ๋อรู้สึกจนปัญญา  “อาจารย์  ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น  แต่ยาที่ท่านปรุงมัน……”  จะทำคนตายเอานะ!

“เจ้าลองพูดอีกคำดูซิ  เชื่อไหมว่าข้าจะโยนเจ้าเข้าเตาเดี๋ยวนี้แหละ!  บังอาจสงสัยความสามารถในการปรุงยาของอาจารย์!  อย่าลืมซิ!  อาจารย์คือหมอนะ!!”  ชายชราตัวเล็กยังคงส่งเสียงประท้วง

เทียนเจ๋อแอบยิ้ม  หมออะไร  ไม่ใช่ว่าท่านไปล่อลวงข่มขู่เอามาหรอกหรือ  ได้ชื่อว่าหมอเพราะไปทุบตีคนจนต้องคลานหาฟันที่พื้นเนี่ยนะ?

“ข้าโกรธแล้วนะ!  เดี๋ยวข้าจะทำยาที่สุดยอดไร้ที่เปรียบมาให้เจ้าดู!”  ชายชรายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

เทียนเจ๋อทำสีหน้าสิ้นหวัง

“ยืนบื้ออะไรอยู่ได้?  ไม่มีอะไรทำก็มาพัดไฟให้ข้า!”  ชายชราโยนพัดในมือใส่หน้าเทียนเจ๋อ

เทียนเจ๋อทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง  ถือพัดเดินไปแทนที่ชายชราตัวเล็ก  แล้วนั่งยองๆลงข้างเตาเพื่อพัดไฟ

ในที่สุดชายชราก็ว่างแล้ว  เขาไม่สนใจความทุกข์ทรมานของศิษย์ตัวเอง  และลากเอาม้านั่งตัวเล็กออกมานั่งพร้อมกับคอยกระตุ้นเทียนเจ๋อให้ขยันขันแข็งขึ้นอีก

เทียนเจ๋อได้แต่ปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟัง  พอนึกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่ตั้งแต่แรกขึ้นมาได้  เขาก็พูดขึ้นพร้อมกับพัดต่อไปว่า  “อาจารย์  กู่อิ่งกลับไปแล้ว”

“ไปก็ไปซิ  อยู่ในสำนักแล้วเจ้าดูหงุดหงิด  ไปซะจะได้หมดปัญหา”  เห็นได้ชัดว่าชายชราไม่ได้สนใจเลยว่ากู่อิ่งจะอยู่หรือไป  สิ่งที่เขาสนใจคือยาในเตาจะออกมาดีหรือไม่

ครั้งนี้เขาทำตามทุกขั้นตอนที่เขียนไว้บนใบสั่งยาที่ได้มาจากจวินอู๋เสีย  ผลที่จะออกมานั้น  ชายชรารู้สึกมั่นใจมาก!

อีกไม่นานเขาก็จะได้ใช้ “ความสามารถ” พิสูจน์ให้เห็นพรสวรรค์ในการปรุงยาของเขา!

เทียนเจ๋อนิ่งงันกับคำพูดของชายชรา  สิ่งที่เขาจะอยากพูดล้วนถูกกลืนกลับลงไปในคอ  ไม่มีแม้แต่โอกาสจะเปล่งเสียงออกมา

ด้วยเหตุนี้  หนึ่งแก่หนึ่งหนุ่มจึงพากันนั่งยองๆอยู่ในห้องและทำงานกับเตาปรุงยาต่อไป

ยามค่ำคืนมาเยือนอย่างเงียบงัน  ความมืดปกคลุมทั่วทั้งสำนักธาราเมฆ  ดวงจันทราลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า  เหล่าผู้เยาว์ที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันได้ลากร่างกายและจิตใจอันอ่อนล้าของตัวเองกลับไปพักผ่อนที่ห้อง

จวินอู๋เสียกลับเข้ามาในห้องและยืดเส้นคลายกล้ามเนื้อเล็กน้อย  นางไม่ลืมว่าระหว่างที่เดินกลับมาที่นี่  นางเห็นหลินเฮ่าอวี่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและจ้องเขม็งมาที่นางด้วยสายตาชั่วร้ายน่ากลัว

สำหรับพวกตัวประกอบแบบหลินเฮ่าอวี่  นางไม่คิดจะเสียเวลากับเขา

“คุณหนู”  เย่ฉากับเย่กูปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าจวินอู๋เสียอย่างเงียบๆ  พวกเขาไปแจ้งพวกเฉียวฉู่ตามคำสั่งของคุณหนูแล้ว  จากนั้นก็มาคอยปกป้องความปลอดภัยของจวินอู๋เสียอยู่ในเงามืด  ป้องกันไม่ให้กู่อิ่งลงมือได้

“หืม?”  จวินอู๋เสียนั่งลงบนเก้าอี้  ท่านแบะแบะกับกระต่ายโลหิตพากันกระโดดออกจากอ้อมแขนของเย่ฉาและเย่กู  แล้ววิ่งมากระโดดดึ๋งๆอยู่ตรงเท้าของจวินอู๋เสีย  ทำตัวออดอ้อนออเซาะกันตัวละข้าง  จวินอู๋เสียก็ช่างเป็นคนดี  เรียกบัวน้อยออกมาเพื่อเอาใบบัวมาให้สัตว์อสูรทั้งสองตัว  พอเห็นสองตัวนั้นกินใบบัวอย่างมีความสุข  แววตาของนางก็อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“กู่อิ่งออกจากสำนักธาราเมฆแล้วขอรับ”  เย่ฉาพูด

ตอนที่เทียนเจ๋อส่งกู่อิ่งออกไป  เขากับเย่กูซ่อนตัวอยู่ในเงามืด  และเห็นกับตาว่ากู่อิ่งเดินออกจากประตูของสำนักธาราเมฆไปแล้ว