Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1615 อันตรายในค่ำคืนที่มืดมิด (2)

ตอนที่ 1615  อันตรายในค่ำคืนที่มืดมิด (2)

กลางดึก  คนกลุ่มหนึ่งได้เข้ามาในสำนักธาราเมฆอย่างเงียบๆ  คนที่ลาดตระเวนพื้นที่ต่างๆของสำนักธาราเมฆไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามีคนกลุ่มใหญ่แทรกซึมเข้ามาในบริเวณสำนัก

ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา  ร่างสีดำพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วในเงามืดราวกับงูพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมิด

ผู้เยาว์ทั้งหลายในสำนักล้วนหลับสนิทกันหมดแล้ว  เนื่องจากการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงยาวนานหลายชั่วโมงได้สูบเอาเรี่ยวแรงของพวกเขาไปจนเกลี้ยง  พอตกกลางคืนทุกคนก็พากันนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงพร้อมกรนเสียงดัง  ไม่มีใครสังเกตเห็นอะไรด้านนอกเลย

ภายในสาขาจ้าววิญญาณ  ซูหย่าที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาก็พลันลืมตาขึ้นมา  ในความมืดมิดนั้น  สายตาเนือยๆเกียจคร้านตามปกติได้หายไปจากดวงตาที่สดใสของนาง  ตอนนี้ดวงตาคู่นั้นคมกริบราวกับดาบที่ชักออกจากฝัก

ที่เรือนพักของอาจารย์ใหญ่  ชายชราตัวเล็กที่กำลังกระตุ้นให้เทียนเจ๋อพัดไฟอยู่นั้นก็ยืดตัวตรงทันที  ดวงตาที่มีชีวิตชีวาของเขามองตรงออกไปนอกหน้าต่างที่เปิดอยู่  จ้องไปยังทิวทัศน์ที่ถูกครอบคลุมด้วยความมืดยามค่ำคืน

เทียนเจ๋อที่พัดจนมือจะหลุดอยู่แล้วก็สังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของอาจารย์  เขาเหนื่อยมากจนเกือบจะหลับและตาก็ปรือเต็มทีแล้ว

“อาจารย์……พักได้แล้วหรือ?”  หัวเขามึนไปหมด  ความอบอุ่นจากเตาที่โอบล้อมร่างกายเขาทำให้เขารู้สึกง่วง  กลิ่นหอมของสมุนไพรทำให้เขาอยากนอนขดตัวอยู่บนพื้นอุ่นๆแล้วกรนเสียงดัง

“เจ้าโง่  ไม่สังเกตหรือว่ามี ‘แขก’ มา?”  ชายชราเคาะหัวเทียนเจ๋อก่อนจะเก็บกระดาษในมือไว้ตรงหน้าอกอย่างระมัดระวัง

คำพูดของชายชราทำให้เทียนเจ๋อตกใจจนหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง  ดวงตาของเขาเบิกกว้างพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นในทันที  พอความง่วงหายไป  เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่ไม่คุ้นเคย  ดวงตาที่เคยปรือก็สว่างขึ้นมาอย่างฉับพลัน

“หายากจริงๆ”  ชายชราตัวเล็กดันเข่าตัวเองลุกขึ้น  มือข้างหนึ่งทุบนวดหลัง  “ไม่ได้เจอ ‘แขก’ ที่ไม่ได้รับเชิญมาตั้งนานแล้ว”

“ว่าแต่  คนกลุ่มนี้เลือกเวลาผิดจริงๆ  ยาของข้าใกล้จะเสร็จแล้ว  เลยต้องล่าช้าออกไปอีก”  ชายชรามองเตายาที่เขาใช้เวลาปรุงยาทั้งวันอย่างอาลัยอาวรณ์  ตามขั้นตอนแล้ว  ยาในเตาจะเสร็จในอีกหนึ่งชั่วโมง  น่าเสียดาย  คนพวกนี้นี่ชอบมากวนตอนเขากำลังตั้งอกตั้งใจทำงานซะจริงเชียว

น่าเสียดายจริงๆ

เทียนเจ๋อไม่ได้พูดอะไร  แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมดุดัน

สำนักธาราเมฆตั้งกฎไว้นานแล้วว่าห้ามผู้ใดเข้ามาในสำนักโดยไม่ได้รับอนุญาต  แม้แต่ประมุขของสิบสองวิหารและประมุขของเก้าอารามก็เช่นเดียวกัน

แต่ตอนนี้มีใครบางคนแอบเข้ามาในสำนักธาราเมฆอย่างเงียบๆ  นี่เป็นการฝ่าฝืนกฎของสำนักธาราเมฆและเป็นการท้าทายอำนาจและศักดิ์ศรีของสำนักธาราเมฆโดยตรง!

“ช่างเถอะ  เสี่ยวเทียน  ทุกคนที่มาก็คือแขก  พวกเราเป็นเจ้าบ้าน  ก็ควรทำหน้าที่เจ้าของบ้านให้ดี  ไปกันเถอะ”  ชายชราตัวเล็กเอามือสองข้างไพล่หลัง  แล้วเดินนำไปอย่างไม่รีบร้อน  ส่วนเทียนเจ๋อที่ยืนอยู่ด้านข้างก็พุ่งตัวออกไปจากบ้านหลังเล็กราวกับสายฟ้า  ร่างของเขาหายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว

ชายชรามองเงาร่างของเทียนเจ๋อที่เหลือทิ้งไว้แล้วส่ายหน้าช้าๆ

“คนหนุ่มนี่นะ  ใจร้อนจริงๆเลย”

พูดจบ  เขาก็ยกเท้าขึ้นเพื่อจะก้าวเท้า  แต่พอเท้าของเขาแตะพื้น  ร่างของเขาก็วูบไหวไปมาราวกับเงาลวงตาที่ทับซ้อนกัน  พร้อมกับการสั่นไหวเบาๆนั้น  วินาทีต่อมา  ร่างของชายชราก็หายไปจากจุดนั้นทันที  แม้แต่ลมกระโชกเพียงครั้งเดียวก็ยังไม่มี  หายไปอย่างไม่เหลือร่องรอยใดๆเลย