Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1651 ทั้งหมดเป็นการแสดง (3)

ตอนที่ 1651 ทั้งหมดเป็นการแสดง (3)

ความจริงเรื่องที่เกิดกับเฟยเหยียนนั้นดูไร้เหตุผลอย่างมากในตอนแรก แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย

เด็กสาวที่มีบุคลิกอ่อนแอ ใบหน้างดงาม ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธคนอื่นอย่างไร อาจทําให้พวกเด็กหนุ่มที่มีความคิดชั่วร้ายคิดว่าตัวเองสามารถเอาเปรียบนางได้

ทั้งหมดนี้จะเป็นไปได้ก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ว่าเฟยเหยียนเป็นคน “อ่อนแอบอบบาง” และ “ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร” ถึงแม้ว่านางจะมีภูติประจําตัวที่แข็งแกร่ง แต่ตัวนางเองไม่ได้มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง

และเฟยเหยียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสก็เข้าเกณฑ์นั้นอย่างสมบูรณ์แบบ ดูดวงตาที่ร้องไห้จนแดงกํ่านั้นก็รู้แล้วว่า “เด็ก” คนนี้บอบบางแค่ไหน

เขาแค่ถามสองสามคําก็ร้องไห้เป็นเผาเต่าแล้ว ดูไม่เหมือนคนที่สามารถวางแผนการร้ายได้เลย

ตามหลักเหตุผลแล้ว ถ้าวิหารอื่นส่งสายลับเข้ามา พวกเขาจะเลือกคนที่ไม่โดดเด่นเพื่อจะแทรกซึมเข้าไปในสถานที่นั้นได้ ด้วยความแข็งแกร่งของภูติประจําตัวของเฟยเหยียน วิหารอื่นย่อมทําใจใช้นางเป็นสายลับไม่ได้ นอกจากนั้น ไม่มีวิหารไหนโง่พอจะให้ศิษย์ที่ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการต้องเข้าไปข้องเกี่ยวกับความขัดแย้งกับวิหารอื่นในระหว่างทางหรอก

นั่นจะไม่เท่ากับการเปิดเผยตัวตนของพวกเขาหรอกหรือ?

ต้องบอกว่าเฟยเหยียนไม่ได้พูดอะไรมากเลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่การกระทําเล็กๆน้อยๆทุกอย่างที่เขาทํานั้นได้แอบชี้นําคนของวิหารมังกรให้มองสิ่งต่างๆไปในทิศทางที่เขาต้องการ

ผู้อาวุโสซึ่งภูมิใจในตัวเองที่มีสายตาเฉียบคมสังเกตเห็นรายละเอียดพวกนี้นั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขาถูกหลอกให้เดินลงหลุมจากการแสดงที่ยอดเยี่ยมไร้ที่ติของเฟยเหยียน

“เอาล่ะ วันนี้ก็เย็นแล้ว เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ ทางวิหารจะจัดการเรื่องนี้เอง เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอก” ผู้อาวุโสกล่าวอย่างเป็นมิตร

ต่อให้ใจแข็งเป็นหิน ก็ไม่สามารถทําหน้าทิ้งตึงใส่เด็กสาวผู้งดงามและอ่อนแอบอบบาง แถมยังเป็นคนที่มีศักยภาพมากจากวิหารตัวเองเช่นนี้ได้ลงคอหรอก

เฟยเหยียนพยักหน้าอย่างว่าง่าย เขาเช็ดน้ำตาขณะเดินออกไปจากห้องโถง

เขาเพิ่งก้าวออกไปทางประตู ก็มีกลุ่มผู้เยาว์จากวิหารมังกรที่รออยู่ข้างนอกพุ่งเข้ามาหาอย่างกระวนกระวายทันทีที่เห็นเฟยเหยียน

“เหยียนเอ๋อร์ เป็นยังไงบ้าง? ผู้อาวุโสโหดกับเจ้ารึเปล่า?” ผู้เยาว์คนหนึ่งมองเฟยเหยียนด้วยความเป็นห่วง

กลุ่มผู้เยาว์พากันรุมล้อมเฟยเหยียน ทุกคนต่างกระตือรือร้นพยายามแสดงตัวต่อหน้าหญิงงาม

พวกเขาค้นพบอย่างรวดเร็วว่าดวงตาของเฟยเหยียนแดง…และยังมีประกายน้ำตาอยู่ในดวงตาด้วย ท่าทางลังเลลําบากใจนั้นทําให้พวกเด็กหนุ่มยิ่งกระวนกระวาย

ผู้เยาว์พวกนี้เข้าสํานักธาราเมฆมาในรุ่นเดียวกับเฟยเหยียน ตอนอยู่ในสํานัก พวกเขาก็ยุ่งวนเวียนอยู่กับ “เทพธิดา” ในดวงใจของพวกเขาทั้งวัน

แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะมาที่วิหารมังกรแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเฟยเหยียนอย่างมาก

“ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณทุกคน” เฟยเหยียนดูเหมือนกําลังอดทนต่อความคับแค้นใจอย่างมากขณะที่เผยรอยยิ้มบางออกมา

รอยยิ้มนั้นทําเอาหัวใจของเหล่าเด็กหนุ่มละลายกันทั้งกลุ่ม

“ไม่ต้องห่วง เหยียนเอ๋อร์! เราจะบอกผู้อาวุโสถึงเรื่องในวันนั้นทั้งหมดเอง! เราจะให้ผู้อาวุโสทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าอย่างแน่นอน!” เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น เหล่าเด็กหนุ่มเลือดเดือดทั้งหลายก็รีบทุบอกตัวเองเพื่อให้สัญญา

[เหยียนเอ๋อร์ของพวกเขาไม่ได้รับความเป็นธรรม! พวกเขาต้องทําทุกอย่างเพื่อทวงความยุติธรรมให้นาง]

เฟยเหยียนพยักหน้าเงียบๆอย่างซาบซึ้ง เขาเดินจากไปอย่างช้าๆภายใต้สายตาหลงใหลของเหล่าเด็กหนุ่ม น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้ตัวกันเลยว่า “เทพธิดา” ของพวกเขานั้นสูงกว่าพวกเขาหลายคนในกลุ่มถึงครึ่งหัว!