Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1670 เคยเห็นมาก่อน (2)

ตอนที่ 1670 เคยเห็นมาก่อน (2)

กู่ซินเยียนเดินตามศิษย์วิหารจึงหงผ่านฝูงชนที่แออัดในห้องโถงใหญ่ไปยังทางเดินที่เงียบสงบ ศิษย์จากวิหารอื่นเดินผ่านพวกเขาไปเป็นระยะ แต่สายตาของกู่ซินเยียนก็มองตรงไปข้างหน้าโดยไม่วอกแวก ในใจของนางมีภาพของคนที่ไม่อาจลบเลือนไปได้

[ใช่เขาไหม?]

[เขาจะปรากฏตัวที่นี่ได้หรือ?]

กู่ซินเยียนแอบส่ายหน้า รู้สึกว่าตนเองอาจจะเข้าใจผิด

[คนนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นคนของวิหารเงาจันทรา แล้วเขาจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?]

หัวใจของนางปรารถนาให้มันเป็นความจริง แต่ก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

“คุณหนูกู่ นี่คือที่พักของท่าน หากมีสิ่งใดไม่ตรงกับความต้องการ บอกพวกเราได้เลย” ศิษย์วิหารจิงหงพูดอย่างกระตือรือร้น ไม่ต้องพูดถึงวิหารมารโลหิตที่อยู่เบื้องหลังของกู่ซินเยียน แค่รูปลักษณ์ของนางก็เพียงพอจะทําให้พวกเขาอยากเอาใจนางได้แล้ว

กู่ซินเยียนพยักหน้าเล็กน้อย ในขณะที่นางเปิดประตูนั้นเอง ก็บังเอิญมีเด็กสาวอีกคนยืนอยู่ที่ประตูตรงข้ามกับห้องของนาง

เด็กสาวคนนั้นหน้าตาน่ารัก สวมเครื่องแบบของวิหารเงาจันทรา กู่ซินเยียนไม่ได้สนใจนางมากนักและตั้งใจจะเข้าไปในห้อง แต่ทันใดนั้นเอง นางก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเข้า

“จื่อจิน”

เสียงเย็นชาเล็กน้อยดังขึ้นจากด้านหลังของกู่ซินเยียน กู่ซินเยียนสะดุ้ง แต่ไม่กล้าหันหน้ากลับไป

“มาที่ห้องข้า” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่ดังมาจากด้านในเข้าไปอีกเล็กน้อย กู่ซินเยียนอดหันหน้ากลับไปไม่ได้ และเห็นเด็กหนุ่มที่ดูธรรมดาคนหนึ่งกําลังคุยกับเด็กสาวที่อยู่ห้องตรงข้ามนาง

[ไม่ใช่เขา…]

เด็กหนุ่มคนนั้นแต่งกายด้วยเครื่องแบบของวิหารเงาจันทรา ใบหน้าของเขาแตกต่างจากใบหน้าของคนในความทรงจําของนาง แต่ดวงตาและเสียงนั้นกู่ซินเยียนรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

เด็กหนุ่มกับจื่อจินพูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจื่อจินก็เดินตามหลังเด็กหนุ่มด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อเล็กน้อย กู่ซินเยียนยืนอยู่ที่หน้าประตูและมองด้านหลังจากทั้งคู่ที่เดินจากไปด้วยกัน ไม่รู้ทําไมในใจนางถึงได้รู้สึกเสียใจ

แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนผู้นั้นจะมาปรากฏตัวที่นี่ และรู้ว่าต่อให้พวกเขาได้พบกันอีกครั้งพวกเขาก็จะเป็นศัตรูกัน แต่หัวใจของนางก็อดคาดหวังไม่ได้ว่า หากมีสักวัน…ที่พวกเขาได้พบกันอีกครั้ง มันจะดีสักเพียงไหน

“คุณหนูกู่?” ศิษย์วิหารจิงหงเรียกเบาๆอย่างงุนงง ขณะมองกู่ซินเยียนที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

กู่ซินเยียนได้สติกลับมา นางยิ้มเป็นเชิงขอโทษก่อนจะเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน

จื่อจินถูกจวินอู๋เสียพามาที่ห้องของจวินอู๋เสีย นางนั่งลงบนเก้าอี้อย่างเงียบๆและไม่กล้าขยับตัว

ในช่วงที่งานเลี้ยงวันเกิดดําเนินไปนี้ แขกทุกคนจะพักอยู่ในวิหารจิงหง แต่เพื่อความสะดวก แขกชายหญิงจะพักแยกกัน

“คุณชายจวิน ทําไมให้ข้ามาที่นี่ล่ะ?” ดวงตาใสกระจ่างของจื่อจินมองไปที่จวินอู๋เสีย หลังจากที่ได้อยู่กับจวินอู๋เสียมาตลอดการเดินทาง แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยพูด แต่จื่อจินก็พบว่าเด็กหนุ่มที่ไม่ค่อยพูดคนนี้มีความคิดที่ลึกซึ้งและฉลาดกว่าที่นางคิดเอาไว้

ปล้นขบวนรถม้าของวิหารเงาจันทรา เอาชนะใจเยว่อี้ และในที่สุดก็ได้เข้ามาในวิหารจิงหงในฐานะแขกจากวิหารเงาจันทรา ความกล้าบ้าบินเช่นนี้เป็นสิ่งที่จื่อจินไม่สามารถจินตนาการได้เลย แต่จวินอู๋เสียก็ทําได้อย่างราบรื่น ในตอนที่ส่งบัตรเชิญก็ทําด้วยท่าทางที่สงบนิ่งมั่นคง ทําให้จื่อจินที่กระวนกระวายอย่างมากนั้นแอบชื่นชมในตัวเด็กหนุ่ม

“อยู่ที่นี่อย่าเรียกข้าว่าคุณชายจวิน” จวินอู๋เสียนวดขมับ นางสังเกตเห็นว่าในบรรดาแขกจากวิหารมารโลหิต มีกู่ซินเยียนและกู่อิ่งอยู่ด้วย นางไม่สนใจคนอื่นมากนักหรอก แต่สองคนนี้เคยมีปฏิสัมพันธ์กับนางโดยตรงมาก่อน