Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 1674 บุปผาร่วงมีใจ สายน้ําไหลไร้รัก (2)

ตอนที่ 1674 บุปผาร่วงมีใจ สายน้ําไหลไร้รัก (2)

“ใช่แล้วไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับน้องซินเยียนอีกครั้งในวันนี้ เป็นวาสนาเหลือเกิน” จูเก๋ออินยิ้มอย่างสง่างาม ไม่ได้ตระหนักถึงน้ำเสียงเหินห่างของกู่ซินเยียนเลยสักนิด

กู่อิ่งเอนหลังพิงเก้าอี้นิ้วเรียวยาวของเขาจับขอบถ้วยสุรา ดวงตายิ้มของเขามองไปที่จูเก๋ออิน ในแววตาแฝงความอยากฆ่าเอาไว้

กู่ซินเยียนยิ้มพอเป็นพิธีขณะที่จูเก๋ออินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง สายตาของนางก็ถูกดึงดูดไปยังร่างคนผู้หนึ่ง แล้วแววตาของนางก็หวั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย

จวินอู๋เสีย,เยว่อี้, และจื่อจินเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่พร้อมกัน โดยมีศิษย์วิหารจิงหงพาไปยังที่นั่งของพวกเขา ความแข็งแกร่งของวิหารเงาจันทราในสิบสองวิหารไม่ถือว่าแข็งแกร่งมาก ดังนั้นถึงตำแหน่งที่นั่งของพวกจวินอู๋เสียจะอยู่แถวหน้า แต่มันก็อยู่ข้างประตู พวกเขาเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงที่นั่งแล้ว นอกจากนี้ ในบรรดาทั้งสามคน มีเพียงเยว่อี้ที่หน้าตาดีมากอยู่คนเดียว จวินอู๋เสียกับจื่อจินนั้นปลอมตัวอยู่ พวกเขาจึงไม่ดึงดูดความสนใจจากคนอื่นมากนัก

แต่ถึงแม้ว่ารูปลักษณ์นั้นจะไม่โดดเด่นและเห็นเพียงแค่แวบเดียวมันก็ยังดึงดูดสายตาของใครบางคนได้

ตั้งแต่ตอนที่จวินอู๋เสียเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่สายตาของกู่ซินเยียนก็จับจ้องไปที่นางโดยไม่ได้ตั้งใจ กู่ซินเยียนพยายามค้นหาความคุ้นเคยจากร่างของจวินอู๋เสีย ทำให้นางมองเหม่อไปครู่หนึ่ง

จูเก๋ออินที่พยายามหาทางใกล้ชิดสนิทสนมกับกู่ซินเยียนก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่ากู่ซินเยียนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วสายตาของเขามองตามสายตาของกู่ซินเยียนไป และพบว่ากู่ซินเยียนกำลังมองเด็กหนุ่มจากวิหารเงาจันทราอยู่

[เจ้าคนหน้าตาธรรมดานั่นมีอะไรน่ามองกัน?ทำไมกู่ซินเยียนถึงทำสีหน้าแปลกๆอย่างนั้น?]

ความไม่พอใจผุดขึ้นในใจของจูเก๋ออินแต่เขาไม่อยากแสดงมันออกมาต่อหน้ากู่ซินเยียน

“น้องซินเยียนข้าขอตัวไปนั่งที่ก่อน วันหน้ามีโอกาสค่อยคุยกันใหม่” จูเก๋ออินพูด

กู่ซินเยียนได้สติกลับมาแต่ใจยังคงอยู่ที่จวินอู๋เสีย นางจึงแค่พยักหน้าส่งๆ สายตายังคงจ้องมองจวินอู๋เสีย

สถานการณ์นี้ยิ่งทำให้จูเก๋ออินไม่พอใจมากขึ้นแต่ก็ไม่อาจออกฤทธิ์ออกเดชอะไรได้ ทำได้แค่หันหลังกลับไปนั่งที่ของตัวเองพร้อมกับเฟยเหยียน แต่ความมุ่งร้ายในแววตาไม่ได้จางหายไป

เฟยเหยียนติดตามอยู่ข้างๆจูเก๋ออินเขาย่อมเห็นปฏิกิริยาแปลกๆของจูเก๋ออินและการตอบสนองที่แปลกประหลาดของกู่ซินเยียน เขาแอบชำเลืองมองไปที่ปลายสุดของห้องโถงใหญ่แล้วก็เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา

[เอาล่ะซิ]

[คนที่กู่ซินเยียนมองคือจวินอู๋เสีย!]

เฟยเหยียนเองก็เป็นชายหนุ่มที่มี“ว่าที่ภรรยา” อยู่แล้ว เขาย่อมเข้าใจไม่ผิดถึงความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในแววตาของกู่ซินเยียน

มันทำให้เฟยเหยียนคิดถึงจักรพรรดินีเหล็กฉูหลิงเย่

[สายตาของฉูหลิงเย่ก็เป็นแบบนั้นตอนที่มองจวินอู๋เสียไม่ใช่หรือ?]

เฟยเหยียนนั่งลงในที่ของตัวเองริมฝีปากประดับด้วยรอยยิ้ม

[น่าสนใจดีนี่คุณหนูของวิหารมารโลหิตตกหลุมรักเสี่ยวเสียงั้นหรือ?]

เมื่อนึกย้อนไปถึงจูเก๋ออินที่พยายามหยิบยื่นไมตรีให้กู่ซินเยียนอย่างกระตือรือร้นเมื่อครู่และการที่ได้เห็นปฏิกิริยาของกู่ซินเยียนที่มีต่อการปรากฏตัวของจวินอู๋เสีย เฟยเหยียนไม่จำเป็นต้องคิดก็รู้แล้ว ด้วยนิสัยใจคอของจูเก๋ออิน เขาคงจะแอบเกลียดจวินอู๋เสียแน่

การแสดงยังไม่เริ่มด้วยซ้ำจวินอู๋เสียก็ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นมากขนาดนี้แล้ว เฟยเหยียนรู้สึกว่างานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้จะมีการแสดงดีๆให้ชมอย่างแน่นอน

แม้ว่าจะบอกตัวเองอย่างนั้นแต่พอหรงรั่วปรากฏตัวในห้องโถงใหญ่ สายตาของเฟยเหยียนก็พุ่งตรงไปที่ “ว่าที่ภรรยา” ของเขาโดยไม่สามารถละสายตาไปจากหรงรั่วได้เลย